Frans Veldman schreef op vrijdag, 8 oktober 2004, 21:39:


Dank Frans, Ilona.... we wisten dat er een reden was waarom jullie er een tijdje niet waren.... Ik ben van het forum afgegaan omdat ik ziek werd van de adviezen / verhalen / die hier gegeven werden die niets met NH te maken hadden.... In mijn ogen zijn hier een aantal mensen die de boel danig proberen te verzieken, en alleen maar vanuit hun eigen ego en bekrompenheid. Ik noem nu geen namen al zou ik dat zeer graag willen doen.....

Een aantal van deze mensen noemen zichzelf "beginners"op NH gebied, best, maar de manier waarop ons en daarmee ook mijn zo-natuurlijk-mogelijk-omgaan-met-paarden afgekraakt en belachelijk gemaakt wordt gaat mijn persoonlijke pet te boven.

Toen ik hier voor het eerst kwam heb ik eerst eens wekenlang meegelezen om mij een beeld te vormen van het forum waarbij ik te gast kwam....Pas daarna ben ik actief gaan deelnemen aan de discussies. De laatste tijd echter zie ik hier steeds meer mensen verschijnen die niet willen leren, en al zeker niet open staan voor onze manier van met paarden omgaan. Mensen die alleen maar afzeiken, en belachelijk maken, getuige oa de chat van vanmiddag en de vele berichten van de afgelopen dagen....

Ik had besloten er niet meer aan mee te doen,maar het ging mij aan het hart dat een prachtig forum als PN zo naar de verdommenis dreigt te gaan. Na overleg met een paar goede vrienden vanuit dit forum heb ik dan ook besloten me weer in de discussies te mengen. Niet om mensen aan te vallen, nee, maar omdat ik het van levensbelang vind mijn droom, onze droom, te blijven vervolmaken.... Pien

Ach T touch, Jolijn.... ik weet niet of dat wat ik doe daaronder valt. Wij zijn heel lichamelijk bezig met onze paarden : Masseren, strijken, de "lift", en we zien de paarden ervan genieten. Het hoeft maar een naam te hebben he.... Onze Holly, die nog wat stijf is in de achterbenen, zien wij soepel worden van een massage. Ook bij spanning, als ze een voetje niet willen geven, spierpijn lijken te hebben, koliek, wat al niet meer....
Maar ik weet niet hoe die aanrakingen allemaal heten hoor, daarvoor heb ik mij niet voldoende in T touch verdiept. Maar het werkt wel. Absoluut!!!! En zeker ook aan te raden in combinatie metde T Team oefeningen, vele daarvan komen overigens in mijn ogen nauw overeen met de games van Parelli.... Groet, Pien

Jolijn Zegwaard schreef op vrijdag, 8 oktober 2004, 23:21:


Ik heb ooit van een vriendin een vraag en antwoordenboekje over T Team en T Touch geleend en tot mijn verbazing stonden daar oefeningen en theorieën in zoals ikal jaren "aanrommel'. Om eerlijk te zeggen doe ik maar wat en ik zie aan de ontspannen houding, het centenbakje, de loomheid, oortjes opzij, dat het werkt. Vervolgens dat stukje verdieping in dat boekje gelezen en dat natuurlijk in mijn achterhoofd gehouden.: Dus gebruik ik wat uit het boekje. Maar het leukste vind ik het als ik , zonder na te denken en te beredeneren, mijn handen als het ware laat "leiden" door het paard naar de plekjes waar hij/zij graag aangeraakt wordt. Bij mensen heb ik dat echt niet. Maar bij mijn paarden is dat zo vanzelfsprekend. Zo leuk.... ik word er zelf ook rustig van........ Zou zeker zo'n boekje kopen.... Groet, Pien

richard schreef op zaterdag, 9 oktober 2004, 10:09:


Ja, Richard, je had beter eerst een tijdje kunnen meelezen, en de informatie hier links tot je kunnen nemen, het staat er niet voor niks.
Dan ook had je geweten hoe hier de ''algemene tendens' is. Zo had je je een beeld kunnen vormen, een mening.

Overschakelen van , ik noem maar even, 'het traditionele' naar een meer 'open' vorm van paarden houden en met paarden omgaan vergt tijd. Dit is een proces waar je doorheen gaat, met heel veel vragen, twijfels, onzekerheden vaak, omdat je en zelf nog een beeld aan het vormen bent, maar tegelijkertijd ook al moet opboksen tegen het gangbare..... want het is duidelijk dat je het 'anders' wilt maar je weet nog niet helemaal hoe en wat.... En daartussenin zweef je ergens met je vragen on onzekerheden......maar je wilt het beste voor je paard, en je wilt niet dat je paard hieronder moet lijden.

Het is een enorme overgang van denken als je gewend bent aan dekens, ijzers, bit..... Dat was immers jarenlang een houvast, een duidelijkheid. Een deken was voor als het koud was, ijzers dienden ter bescherming en een bit was voor de controle.....
Dat het ook heel anders kan dat zie je hier.

Hier vind je een club mensen die ervaren hebben dat het 'anders' kan, die dit willen uitdragen, allemaal omdat dat nou eenmaal een stuk gezonder is voor onze paarden. Dat is wat we bedoelen met "zo natuurlijk mogelijk" . Het is ook niet meer dan dat. NH is niet iets dat je moet leren, nee, NH zit binnen in je !!!! Je hoeft het alleen maar naar buiten te laten stromen, echt, zo zie ik het, en dan gaat er een wereld voor je open.

Een verdere invulling kun je zelf bedenken. De een gaat Clickeren, de ander zweert bij Parelli, weer iemand wil alleen maar buitenritten zonder zadel en hoofdstel maken, en heeft geen zin in al die tralala..... allemaal goed, zolang je maar eerlijk kunt blijven naar jezelf en vooral naar je paard toe. Als je 's avonds in bed kunt denken : ik heb het vandaag goed gedaan....

Dat ook is de reden dat jij je vaak zo aangevallen hebt gevoeld. En het is ook zo, op een gegeven moment liep jij te stampen tegen ieder scheenbeen dat je maar kon vinden en uitte je je frustratie op het forum, door het stellen van wat je zelf al bestempelde als "onzinnige" vragen, alleen maar om te jennen....... Ja,en zoiets schiet verkeerd bij een aantal mensen, waaronder is. Na die chat , die avond dat ik je een folder gestuurd heb, dacht ik dat het kwartje bij jou gevallen was, maar niets was minder waar. Er werd gescholden, gestalkt, beschimpt en weet ik al niet wat.

En iedereen maar wachten op Frans.... Want hij was de enige die er wat aan kon doen....dit is tenslotte zijn forum....

Ik heb nu heel sterk het gevoel dat alles weer rustiger wordt om ons heen. Door de tijd heen zie ik regelmatig dit soort "uitbarstingen"op het forum , dit keer zat ik er zelf, gewild, bewust, middenin, want ik ben dit tenslotte gestart....

Dus, Richard. Ik kan nu zeggen dat jij voor mij hebt afgedaan, maar dat doe ik niet, in het belang van je paard. Telkens weer bleef je schoppen, en nu denk ik : Als je dat schoppen nu een omdraait vanuit je positie als aankomend NH denkend mens, en met ons "meeschopt" tegen en de onnandenkende volgzaamheid van velen, als dat stuk bewustwording, dan kunnen we goed samen verder.

Voor alle anderen hier die vaak "bang" zijn om vragen te posten : Alsjeblieft, voel je vrij om dit wel te doen. Alleen als we de handen ineen slaan kunnen we de wereld voor ons paard een stukje beter (blijven) maken.
Ik heb ook geleerd. Ik heb ook geleerd dat een aantal zaken die voor mij misschien al zo lang vanzelfsprekend zijn voor anderen nog veel vragen en weerstand oproepen.....
Ik beschouw mijzelf niet als fanatiek, maar wel echter als zeer gedreven. En dat moet ook wel. Eerst moet je een beetje naar de ene kant 'uitslaan', om vervolgens in het midden tot een compromis te kunnen komen....

We hoeven het niet altijd met elkaar eens te zijn. Dan blijft er ook niks te discussieren meer over en zou je maar vastroesten in je ideeën....
Bovendien leer ik ook dagelijks hier van het forum, zaken waarover ik misschien ook niet altijd nadenk, en die weer voor anderen vanzelfsprekend zijn....

Het gaat er dus niet om dat je NU die deken, dat bit, die ijzers moet weglaten omdat een club gedreven lui zeggen dat dat het beste is. Het is pas het beste als ook jij daar 100 % achter kunt staan, pas dan komt het vanuit je binnenste.....

Zo, nu lang genoeg gel..d, wat mij betreft : Zand erover, ik hoop dat we weer met ons allen verder kunnen..... oja, waar waren we ook alweer gebleven.......

Forumtreffen????? Herfstvakantie ????? Effe peilen......
Groet, Pien

....don't only talk the talk
....but walk the walk....

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 9 oktober 2004, 10:59:


Leuk Ingrid, dat je hierover begint. Het masseren doet zoveel goed bij de paarden : Het ontspant bij pijn of stress. Het is inmiddels een vast avondritueel tussen ons en de paarden geworden. Na de laatste voerbeurt gaan we een voor een de paarden af om ze te bedanken voor hun werk van die dag, en wordt er geaaid en gemasseerd. Dat is al heel lang zo, en ik moet, heel zweverig, bekennen dat ik het mis als we eens een paar dagen geen tijd hebben. De paarden ook, denk ik.

Konten worden naar ons toegedraaid (voor de achterkant he) en ze weten zich zo te manouvreren dat je automatisch bij de lekkerste plekjes uitkomt. Ook je handen laten "leiden" geeft een hoop voldoening. Daar is niks zweveriges aan hoor. Je gewoon verbinden met de energie van het paard en je handen gaan als vanzelf naar de plek die het paard het hardste nodig heeft....

Holly heeft zwakke achter-onderbenen doordat ze bij haar vorige eigenaars veel te hard heeft moeten werken en veel blessures daartengevolge van gehad heeft. Ze was superafgetraind totdat ze vorig jaar na een operatie aan haar linkerachterbeen plompverloren op de wei is gezet, niet gerevalideerd heeft, waardoor ze nu veel last van haar spieren heeft. (Dit wisten wij toen we haar kochten hoor....) . Ze is nu een week bij ons en wij zien haar, mede door de massages en de oefeningen aansterken, alhoewel ik niet de illlusie heb dat ze ooit weer een wedstrijdpaard wordt. Dat vragen wij ook niet meer van haar.... Ze kan hevig in de stress schieten bij geklooi aan haar achterbenen. We hebben haar binnen een week al zover dat we maar onze handen op haar benen hoeven te leggen en we zien die blik in haar ogen zachter worden....

Zo kun je je paard laten "buik optrekken", hand of band onder de buik door : Goed voor de ontspanning van de rug, de buik, bij koliek, drachtigheid, zoals bij Holly...

Het aaien van de staart vanaf de wortel tot de punt kalmeert, vooral ook als er aan de voorkant iemand staat die het hoofd van het paard op de schouder heeft liggen en zo langzaam hoofd en hals van het paard laat uitrekken. Daarbij een weinig gewicht aan de staart kalmeert en ontspant de rug, hals, en het paard zelf. Let wel : Het paard moet naar je handen toe komen, je moet niet hoeven trekken aan het hoofd. Sommige paarden vinden dit een beetje eng in het begin, zomaar het hoofd op je schouder leggen, maar na een paar keer uitnodigen komen ze meestal wel.

Paarden die zich niet bewust zijn van hun grote lijf, wat lomp, onhandig of zenuwachtig zijn kun je op deze manier bewuster maken van hun lichaam. Massage, in combinatie met oefeningen maken het paard bewust en nadenkend.

Oren masseren bij koliek, spanning, om vertrouwen te geven..... Net als bij de mens liggen er heel veel acupunctuurpunten bij elkaar in de oren van het paard. ........

Daar ga ik weer....Alweer een heel verhaal. Tja, ik heb jullie best een beetje gemist hoor....... Groet, Pien

....don't only talk the talk
....but walk the walk....

Martien van Schubert schreef op zaterdag, 9 oktober 2004, 13:26:


Hoi Martien, ik ken je twijfels, ik heb ze ook meermaals gehad. Moet je nu in één keer overgaan tot de juiste positie van de hoeven (Strasser) of wil je het gefaseerd doen.... Strasser zegt : Optimale doorbloeding kan alleen als je rigoreus te werk gaat en vele anderen doen het liever in stappen, zodat je paard zo min mogelijk pijn heeft. Ik kan je er niet bij helpen, ik weet ook niet wat ik in Twisters geval zou doen, het blijft allemaal een beetje eng. Je hebt Raf nu gehoord, het is goed nu ook de andere kant van het verhaal te horen....

Ik wil je wel zeggen dat ik het super van jou en Jacqueline vind hoe jullie in een relatief korte tijd helemaal bent omgeslagen naar datgene wat voor wis het allerbeste is, en dan bedoel ik niet alleen de hoeven....
Mooi dat je toch voor weidegang hebt kunen kiezen, ook al moet je nu compromissen maken omdat ze verder weg staat..... En dat allemaal voor je paard. Goh, mooi, ik heb er bijna geen woorden voor....

Zie je wel dat het kan als je maar echt in je hart wilt..... Groet, Pien
....don't only talk the talk
....but walk the walk....

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 10 oktober 2004, 8:42:


Wat is NH rijden ? Er is geen echte NH methode. NH is de verzamelnaam voor een aantal methodes.

Kijk, daarom is het dus handig als je paard volledig op je stem of op een andere cue reageert. Op de kar kun je niet aansporen of met je lichaamshouding werken.

Met rijden echter gaat het bij mij als volgt : "stappen" is :
* je zegt : 'en walk', en verplaatst je gewicht iets naar voren dmv kantelen van je bekken, handen ook naar voren.
Gaat het paard lopen ga je weer in je basishouding zitten...je doet verder niks.. Al mijn paarden gaan direct in stap op deze manier.

*gaat ie echter niet lopen. komt daar druk van de kuiten bij, rest blijft het zelfde
*gebeurt er nog niks : effectief aansporen
*nog niks : je slaat jezelf met de teugel over de schouder
*en als er helemaal niks gebeurt is de volgende stap : met de teugel op de kont van het paard.
Draf, galop : hetzelfde, alleen geef je het bijbehorende 'stemcommando' (+ zithulp) erbij. Altijd met zo'n 3 tot 4 seconden bedenktijd en reageertijd voor het paard (hangt af van de snelheid van reageren ; een Arabier reageert sneller dan een Haf, eh bij mij tenminste)

Ja, het is inderdaad druk opvoeren, van fase 1 naar fase 5, ofzo. Dit laatste is nooit nodig als je consequent bent in je hulpen, het paard snapt heel snel dattie net zo goed al bij fase 1 in stap kan gaan....Het kan alleen als je duidelijk , geconcentreerd en consequent bent in je hulpen. Dus bijvoorbeeld tijdens het kletsen met iemand, of de ene keer wel, de andere keer niet ; dan werkt het al gauw niet meer.

Verder worden er geen beenhulpen gegeven, en al zeker geen drijvende. Een paard dat in stap is, wordt verder met rust gelaten, dat is zijn reward (beloning) ook al is dat een tergend langzame stap, het is nog altijd een reaktie. Aandrijven is bij mij dus uit den boze. Je leert met je gewicht het paard te motiveren sneller te gaan lopen. En alles volgens de fases en druk wegnemen zodra de gewenste reaktie is bereikt.

Beenhulpen blijven dan alleen voor het sturen, maar da's een ander verhaal....

Bij Cherokee echter werkt het 'druk-principe' dus niet. Zij blijft tegen de druk ingaan. Haar heb ik vanaf maart en sinds die tijd heb ik haar niet verder dan stap en draf. Galop kan ik vergeten. Op druk reageert ze door op de rem te gaan of te bokken, of er juist vandoor te schieten, heel moeilijk om daar doorheen te gaan. Dat is de reden waarom ik erover denk om met haar te gaan clickeren. Ik moet bij haar voor een heel andere aanpak kiezen...... Ik zie nu dat er methodes zijn die voor sommige paarden niet werken....

Daarbij weet ik zeker dat Piet een mooie aanvulling kan geven over hoe je ditzelfde tot stand kunt brengen met clickeren.
Piet, als je nou eens het voorbeeld wat ik net gaf van Cherokee gebruikt om ons te vertellen hoe je dit clickermatig zou oplossen, misschien kunnen we dan komen tot een vergelijking, lijkt me wel een interessant item.

Verder, Ingrid, vraag ik mij af of je, als je een stap terug zou gaan en Isabella wat 'lichter' in de hulpen zou krijgen, misschien meer gevoeligheid voor jouw hulpen en dus minder aandrijven kunt bewerkstelligen....(hm, klopt deze zin nog wel?)
Ik zit dan te denken aan oefenen zonder de kar, dus terug naar grondwerk, welke methode je dan ook kiest, dat maakt niet uit. Haar op de grond ontvankelijk en licht in de hulpen krijgen. Die kar komt dan later wel weer....
Groet, Pien

....don't only talk the talk
....but walk the walk....

Piet schreef op zondag, 10 oktober 2004, 13:54:


Ach, het gaat mij erom tot een vergelijk tussen in dit geval mijn methode en het clickeren jouwerzijds te komen, en Cherokee leek me daarbij een mooi voorbeeld, zodat we zien hoe je op verschillende manieren iets kunt leren / cq oplossen.

Het ging mij niet om het galopprobleem, maar om het aanleren van de hulpen om je paard op jou te leren reageren, of, zoals in het geval van Isabella ; haar licht in de hulpen te krijgen zodat ze blij reageert op een cue. Een paar stappen eerder dus.

Maar zoals ik gisteren al zei : Om te beginnen denk ik dat jij en ik iets anders verstaan onder 'cue' . In mijn geval is dat slechts een teken/aanwijzing om iets te vragen....wat is dat bij jou?

Concreet was de vraag dus: Hoe leer ik mijn paard in stap te gaan?

Groet, Pien (Kun je me nog volgen?)

Ingrid den Ouden schreef :

(knip..).

Ehhh, het is mij helemaal niet duidelijk. Bedoel je dus dat Isabella alleen maar wil lopen als Remco ernaast of ervoor loopt ? Wat heeft dat met touwhalster te maken? (effe sjekke : Nee, ik ben niet meer blont, nee, ook (nog) niet aan de wijn gezeten vandaag....)
Hihi, groet, Pien

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 10 oktober 2004, 18:03:


Ow sorry hahahahhahaha, ik vatte 'm niet Nu wel dus...... Pien

Piet schreef op zondag, 10 oktober 2004, 21:17:


Ja, ik kan je nog prima volgen, mijn hersens draaien op volle toeren, teneinde mij een beeld te vormen, heb zojuist jouw E mailtjes nog eens uitvoerig uitgespit.
Een tijd geleden heb ik je beloofd de BHA nieuwsbrieven over clickeren in te lezen, dus dat is mijn eerste stap. Ik moet er even de rust en de discipline voor vinden....

Wat grappig ook dat je dat zegt over Bill Dorrance. Nooit geweten. Jack en ik gaan mekaar een berg boeken kado doen voor kerstmis, weet ik er al weer een bij voor op mijn lijstje.... Groet, Pien

Spirithorses schreef op zondag, 10 oktober 2004, 21:39:


Trouwens Piet : Misschien ten onrechte, maar mijn aversie tegen clickeren lag (ligt) altijd in het feit dat ik bang was / het gevoel had van mijn paard een beloningsjunk te maken. Een paard dus dat alleen maar op zoek gaat naar dat "Yessen" , niet omdat ie het zo leuk vindt om te werken, maar omdat ie afhankelijk wordt van de beloning, ook al is dat een woord en geen voedsel beloning....
Als ik jou zo lees zie ik juist een zeer creatieve Shiny, die situaties voor zichzelf uitdenkt.....
Zeg eens : Is hij niet constant op zoek naar een Yes?

Vanwaar mijn 'angst'? Kun jij mij geruststellen???? Wat ik bij Cherokee juist wil bewerkstelligen is dat zij zin krijgt om te werken, voor het werk, niet voor de beloning. Of is dat te hoog gegrepen? Denkt een paard niet zo?
"Pressure en release" is zo eenvoudig. Clickeren lijkt mij zo ingewikkeld. Of is dat angst voor het onbekende? Zeg eens, je kent mijn methode nu.

Groet, Pien

Piet schreef op zondag, 10 oktober 2004, 21:54:


.Oké. oké, oké, je hebt mij de link doorgestuurd maar ik had hem zelf al gelezen....Dat IS het hem nou juist: Ik laat Cherokee altijd op één bepaald punt aanspringen in galop.... Duidelijkheid ten top !!!! Reward en release volgt meteen. Maar waarom bokt ze zo ? Waarom blijft dit gedrag? Misschien bokt ze wel uit blijdschap, denk ik zo.......

Groet, Pien
ps : Ik weet niet of er nu nog mensen zijn die geinteresseerd meelezen ? Als dat niet zo is wil ik de discussie wel privé voortzetten hoor..... laat gerust weten....... Pien

...don't only talk the talk
....but walk the walk....

Sanet schreef op zondag, 10 oktober 2004, 22:24:


Ons veulen komt in april, en ik ben van plan om hem/haar vanaf het begin spelenderwijs op te voeden en met de rest mee te nemen: Halstertje aan, overal aanraken, meelopen, stoppen, even alleen kunnen zijn als moeder in de les loopt, los staan om gepoetst te worden, hoefjes geven, wandelingetjes, enz, enz, ........

Dus een heleboel, spelenderwijs, waarbij ik niet ga wachten tot hij/zij een paar jaar oud is, zodat ik dan een of ander 'gevecht' aan moet gaan. Om die reden ook wil ik dat mijn veulen regelmatig 'in handen' komt : Dus geen veulenopfok met uitsluitend veulens maar een gemeleerde groep van jong en oud, lekker thuis.... Ik ben ervan overtuigd dat oudere paarden een aanwinst zijn bij de opvoeding van een veulen.

Wat ik echter beslist niet zal doen : Lichamelijke en geestelijke belasting, scherpe bochten, hard werken, zadel, bit, rijden...... en dit alles tot een jaar of 4. Dan zien we wel weer verder....... Er is zoooooooveel te doen met een jong paard.

Verder ben ik ervan overtuigd dat , als je een veulen van jongs af aan erbij betrekt, je niet hoeft in te rijden en te trainen, dit zal als vanzelf gaan, beetje bij beetje........... Groet, Pien

....don't only talk the talk
....but walk the walk....

Martien van Schubert schreef op zondag, 10 oktober 2004, 23:44:


Ja, Cherokee was ooit grasmaaier. En als ze al wat moest doen voor haar o zo bange vorige eigenares, dan gaf ze een bok, of rende ze naar huis met als gevolg dat ze ook daadwerkelijk naar huis werd gebracht, dus haar zin kreeg en vervolgens weer weken mocht grasmaaieren.....
Ze zit dus nog steeds in een of andere grasmaaierfase..... alleen ik niet Groet, Pien


....don't only talk the talk
....but walk the walk....