e m kraak schreef op zondag 12 september 2010, 13:15:


Gelukkig is er in het verleden helemaal niet zo vaak beslagen als vaak wordt gedacht. De hele manie om te beslaan is pas een paar decennia gaande.
Daarvoor werd het alleen toegepast door het leger. Voor de boeren en burgers was beslaan gewoon veel te duur, voornamelijk omdat ijzer een peperduur goedje was. Het was zo duur dat het beslaan een soort status-symbool was, zoals tegenwoordig een ferrari dat is. En die is ook niet voor de gewone man.
En voor de allerergste patsers waren er ook nog hoefijzers van zilver. Niet echt slijtvast zeg maar, maar prima passend in de tijd dat hoefijzers status-symbolen waren. Onbereikbaar voor de gewone man.

ALS beslaan al zo algemeen was als nu vaak wordt gedacht, dan was ook al veel eerder ontdekt dat het nutteloos is en schade veroorzaakt. Zelfs in de middeleeuwen waren ze niet volslagen gek.

Kortom, er is tot voor kort waarschijnlijk niet geselecteerd op gemakkelijk bespijkerbare hoeven. Kunnen we weer gerust over zijn.

Frans

Nils Vellinga schreef op maandag 13 september 2010, 0:52:


De claims van de fabrikant geven al aan dat het een nepmiddel is.
Ze stellen dat het niet alle wormen doodt, alleen maar een gedeelte "verjaagd".

Laten we even aannemen dat dit waar is.
Een deel van de wormen gaat weg, een ander deel blijft. Nu is dit nooit een loterij, er is altijd een reden waarom een bepaalde worm overleeft en een andere niet. Die worm die overleeft is misschien wat eigenwijzer, of kan beter tegen het middel. Deze eigenschappen zal hij doorgeven aan zijn nakomelingen, die ruim baan krijgen want de zwakkere concurenten zijn verjaagd. Je voelt al waar dit heen gaat... Binnen een paar generaties zijn de zwakkelingen verjaagd, en de sterkeren hebben de alleenheerschappij gekregen en allemaal kindjes gemaakt die ook goed bestand zijn tegen Verm-X.

Dezelfde fabrikant van Verm-X voelt deze nattigheid ook, en heeft daarom tegelijkertijd de ongefundeerde claim neergelegd dat er "geen resistentie kan optreden".
Wel, die fabrikant kan claimen wat hij wil, maar feit is dat resistentie geen eigenschap is van een middel, maar van de worm. Je kunt met geen enkel middel het al dan niet voorkomen van resistentie beinvloeden, zodra je een middel hebt dat niet 100% van de wormen aanpakt, ben je bezig met het selecteren van wormen, en dus met het kweken van resistentie. Of het chemisch is of natuurlijk doet er niet toe, het gaat er niet om hoe de wormen aan hun eind (of niet) komen, maar om het feit dat je wormen aan het uitselecteren bent die bestand zijn tegen het middel, wat dan middel dan ook is.

Stel je voor dat je met paarden gaat fokken. En dat een hengst in een paar weken tijd duizenden nakomelingen kan produceren. En dat jij er uit die duizenden nakomelingen er drie mag kiezen waarmee jij verder gaat fokken. En dat die veulens na twee weken al geslachtsrijp zijn, en dan elk weer een paar duizend nieuwe veulens kan maken, waar jij er dan weer drie van mag uitkiezen... Geweldig!!! Wat zou je in een paar jaar tijd op deze manier kunnen fokken? Alles wat je maar wilt, toch? Iedere fokker zou hiervan dromen.

En dat is nou precies het probleem met die wormen. Die fokken zo snel, en zo massaal. En het ontwormmiddel is de keurmeester. Deze bepaalt welke wormen er voor de verdere fok worden gebruikt en welke niet.

Om je een idee te geven: Resistentie zal altijd optreden, maar je kunt het verloop vertragen door te zorgen dat je 100% van de wormen doodt. Het gaat hier om de cijfers achter de comma. Als het 10 jaar duurt voordat 0.0001% van de wormen er tegen kan, dan duurt het daarna nog maar een jaar voordat 100% van de wormen er tegen kan. Een middel is volstrekt waardeloos geworden zodra het 0,1% van de wormen in leven laat. Vanaf dat punt zit je in 2 a 3 generaties tegen de 100% aan. Dit komt door de korte levenscyclus van de worm en zijn vele nakomelingen.

Een middel dat dus slechts 95% van de wormen doodt (of verjaagd) is dus een lachertje. Heb je niks aan.
De fabrikant van Verm-X vertrouwt op de onwetendheid van het publiek, dat denkt dat een paar procentjes wormen niets uitmaakt.

Een middel is pas een ontwormmiddel als het 99,999999% van de wormen daadwerkelijk doodt.

En dat doet Verm-X niet.

Frans

Christel Provaas schreef op maandag 13 september 2010, 10:15:


Precies!
Wij doen dit al weer de nodige jaartjes, en wij ontvangen eigenlijk nooit verrassende uitslagen.
Bij Jack is het altijd beneden de 50 (die ontwormen we dus al jaren niet meer), bij de veulens was het hoger, maar zien we een gestage dalende lijn, en bij Bala is het doorgaans wat aan de hogere kant.

Laat die resistente wormen maar komen, wij zijn er klaar voor!

Frans

Mariss schreef op maandag 13 september 2010, 12:06:


Dat is natuurlijk afhankelijk van de situatie. Bij ons is 1 keer per jaar genoeg.
Ik zou het los van de jaarlijkse controle nog een keer doen als:
1) Ik een paard zou hebben die een hoge telling te zien gaf en ontwormd moest worden, zodat ik daarna kan controleren of de ontwormkuur effect heeft gehad,
2) Als ik een paard heb waarbij het klinisch beeld aanleiding geeft om te denken aan wormen. (Onverklaard vermageren, bloedarmoede, etc.)
3) Als ik jonge veulens zou hebben.
4) Ik een paard zou hebben dat ernstig verzwakt is geweest door een besmettelijke ziekte of operatie, om te controleren of wormen niet misbruik hebben gemaakt van de verzwakte weerstand.
5) Ik een paard heb dat nog nooit eerder is gecontroleerd.
6) Wanneer ik ernstig reden heb om te twijfelen aan de uitslag van een eitelling. Dus een hoge uitslag bij een paard dat normaal een lage telling heeft en waarbij niets bijzonders aan de hand is. Of andersom.

Die extra controle zou dan alleen plaatsvinden op het specifieke paard dat aan een van bovenstaande criteria voldoet.

Ik zou nu dus een eitelling laten doen, omdat je er mee begint (zie punt 5) over een half jaar nog een keer. Vaker dan twee keer per jaar is in normale situaties echt niet nodig.


Wormen zijn niet zo besmettelijk als je denkt. De paarden grazen bij ons allemaal op dezelfde weides. We ruimen geen mest. Toch hebben de veulens in eerste instantie last gehad van wormen, terwijl andere paarden hier op dezelfde weide geen verhoging van de eitelling hebben laten zien. Het hele punt is dat je je paard de kans moet geven om weerstand te ontwikkelen tegen wormen. Is die weerstand er, dan maakt het niet zo veel uit of de weidemaatjes wel goed ontwormd zijn.


Lijkt me helemaal perfect! Als je het een ander laat doen en betalen dan laat je ze dat 2 keer per jaar doen, als het om jezelf gaat doe je dat met verstand (zie criteria hierboven) en kan 1 keer per jaar ook voldoende zijn.

Frans

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 13 september 2010, 13:32:


Zo hoort het dan, voor het paard althans, wel te zijn.
Ook hier hebben we (Ilona eigenlijk) een bijzonder nare ervaring gehad met "het spuitje". Daarna ook weer een goede bij de hoogbejaarde pony. Je kunt niet zeggen dat een spuitje altijd de beste keus is. Ik heb geen principiele bezwaren tegen de slacht, mits het traject er naar toe geen gestress voor het dier is.


Dat ligt aan de situatie. Als je ineens geen baan meer hebt en het geld er gewoon niet meer is, of wanneer je in scheiding ligt en het huis en het geld er niet meer is, of je fysiek niet meer voor het paard kunt zorgen, of weet ik veel wat...
Verkopen is niet per definitie beter. Als jij jouw paard verkoopt dan is dat plekje bezet, en gaat er een ander paard voor in de plaats naar de slacht. Het is gewoon een stoelendans, en op dit moment zijn er veel spelers (paarden) en weinig stoelen (baasjes).
De schuld ligt voor een deel ook bij al die mensen die fokken, een nieuw paard op de wereld zetten, die ze zelf niet willen of kunnen houden, en daarmee zorgen dat het aanbod de vraag overschrijdt.
Een beetje een economische crisis en we zitten met veel te veel paarden en de stoelendans kan beginnen.


Precies. Zo'n beest komt nooit goed terecht. En als het al goed terecht komt dan is dat ten koste van een ander paard. Het is hard maar de slacht is dan nog de eerlijkste oplossing.

Natuurlijk ben ik het niet eens met de manier waarop sommige mensen afstand nemen van een paard, niet omdat ze geen geld meer hebben, maar omdat ze er op uitgekeken zijn of perse een nieuwe auto willen kopen, of weet ik veel wat. Maar dan nog vind ik het te koop zetten en het paard in "de handel" laten verdwijnen een laffe oplossing. Laten ze zo'n paard zelf maar naar de slacht brengen, misschien leren ze er wat van en denken ze de volgende keer als ze een paard ineens weer leuk vinden er aan terug.

Frans

Wil schreef op maandag 13 september 2010, 15:01:


Yep, ook vaak gehoord, en Ilona heeft het vroeger ook meegemaakt bij haar paard destijds.
Paarden willen niet gaan liggen in een situatie die ze niet 100% vertrouwen (en dat is helaas meestal het geval als er een dierenarts naast staat en aan het prikken is). Als vluchtdier voelen ze zich machteloos als ze liggen, en ze gaan dus ook aan het vechten als ze zichzelf onderuit voelen gaan. In die angst en stress komt er adrenaline vrij, die de verdoving en alles tegenwerkt en zorgt dat het paard nog een tijd kan "gaan", en het inslapen ook maar moeizaam lukt. Er is gewoon geen middel dat in 1 keer zo stevig werkt dat het paard weg is voor het dat door heeft. Tenminste, geen chemisch middel. Een kogel door de kop doet dat wel, in 1 keer weg. Voordat het paard op de grond valt is het al dood.


Ik meen dat de meeste (alle?) slachterijen in Nederland die optie nu hebben. Ze kunnen niet concureren tegen Italie, maar door dit soort zorg krijgen ze juist weer meerwaarde.

Als ik een paard naar de slacht breng dan doe ik dat niet voor het geld (dat zou ik waarschijnlijk schenken aan een goed doel, ik zou het een raar gevoel vinden om daar in de supermarkt mijn boodschappen mee af te rekenen).

Frans

jennet schreef op maandag 13 september 2010, 19:18:


Ze weten niet wat ze ruiken. We hebben voor de cursus natuurlijk bekappen zo nu en dan paardenbenen hier gehad weet je, en als er iets is dat stinkt naar slachthuis dan zijn het die dingen. Onze paarden hebben er tot onze verrassing nooit een probleem van gemaakt om letterlijk over die benen heen te stappen. Ze roken er niets verdachts aan.

Frans

MarshaBart schreef op maandag 13 september 2010, 19:50:


Hij heeft geen slobber nodig om de winter door te komen. Het is snoepgoed. Lees deze site maar eens een keer...

Frans

Ans Jondral schreef op maandag 13 september 2010, 22:13:


Hallo mensen! In welke tijd leven wij?

Vroeger was je dood als je stopte met ademen. Dan kwam de dokter met een spiegeltje voor je mond, en als dat niet meer besloeg dan was je dood.
Helaas kwam het wel eens voor dat je ademhaling te gering was om te ontdekken, of alleen maar tijdelijk was gestopt, en was je al dood verklaard terwijl je eigenlijk nog niet dood was.

Daarna was het de hartstilstand. Klopt het hart niet meer, dan ben je dood. Ook hier kleven nadelen aan. Vooral toen bleek dat je met een stroomstoot een stilstaand hart weer aan de gang kon krijgen. Was je dood en weer tot leven gewekt? Of was je eigenlijk gewoon nooit dood geweest?

Inmiddels, en dat is toch echt al een tijdje, is de concensus dat je dood bent als je hersenen het niet meer doen. Hier is geen vergissing mogelijk. Hersenen die volledig out zijn (en dus niet in coma, want dan doen je hersenen het nog wel, alleen ben je niet wakker), die komen niet meer tot leven.


Nee, de pin IS de dood. Dat het hart nog een tijd door blijft kloppen is irrelevant. Het hart is alleen maar een pomp, niks meer. Het hele zijn, je belevingen, je herinneringen, je voelen, alles eigenlijk, zit in je brein. Doet dat het niet meer, dan is de rest gewoon vlees bloed en botten. Ook al kan dat zootje door wat reflexen en automatismen nog een tijdje doorsudderen en een verder ontzield lichaam volstrekt zinloos van bloed blijven voorzien. Dat duurt doorgaans niet zo lang omdat het zonder aansturing van de hersenen toch al vrij snel spaak loopt.

Frans

Ans Jondral schreef op dinsdag 14 september 2010, 9:55:


Hersendood IS dood. Alle andere organen blijven nog even functioneren, de een wat langer dan de andere, het hart blijft nog even pompen, de nieren werken nog wat langer door, de lever blijft het ook nog een poosje doen, enzovoorts.
De hersenen zijn bepalend wanneer je dood bent, wat de andere organen doen (inclusief het hart) is totaal niet relevant.

Ook in het ziekenhuis zullen ze je als overleden aangeven op het moment dat je hersenen dood zijn. Ook al blijft je hart kloppen (wat in het ziekenhuis soms nog dagen kan duren, soms zelfs expres om organen te kunnen doneren), maar als overlijdensdatum en tijdstip wordt het moment aangehouden dat de hersenen zijn opgehouden met functioneren. Ook al stopt je hart pas de volgende dag.

Het hart is maar een pomp, gewoon een spier, niks meer. Behalve dat de werking lekker gemakkelijk van buitenaf is vast te stellen, wat bij nieren of lever veel moeilijker is, zie ik geen enkele reden om het hart als doodscriterium te nemen. Je kan het zo goed zeggen dat je pas dood bent als je nieren het niet meer doen. Allemaal onzin natuurlijk, want het gaat uiteindelijk om de hersenen. Die bepalen wat je bent, wie je bent, etc.

Je hoeft mij natuurlijk niet op mijn woord te geloven: Een en ander is ook terug te vinden op diverse medische pagina's op internet.

Frans

Spirithorses schreef op dinsdag 14 september 2010, 9:52:


Al jaren niet meer. We vonden het een regelrechte ramp. Het zal ook wel rasafhankelijk zijn, maar die &^%@^-krengen zijn niet te pakken, ontsnappen voortdurend, brengen zichzelf steeds weer in de problemen, etc.

Gewoon afrasteringsdraad is niet genoeg. Dus het moeten van die netten zijn. Daar blijven de rammetjes dan weer met hun hoorns in hangen. Twee keer een ram-lan gehad die zichzelf had ingeknoopt in het net en daardoor was overleden. Toen weer een keer een schaap met een gebroken poot. Daarna een schaap dat levend werd opgegeten door maden, terwijl het een paar dagen daarvoor nog schoon was. Een ram gehad die mensen begon aan te vallen, kostte mijn zoontje een voortand. Daarna weer een ram die alle afrasteringen saboteerde zodat de hele kudde over de weg ging lopen. Toen we een keer weg moesten hadden we geen andere keus dan de betreffende ram maar noodgedwongen even in een paardenstal te parkeren. Bovendeel van de deur opgelaten. Toen we terugkwamen hing de ram met zijn horens over de onderdeur, zichzelf opgehangen.
Het waren niet onze eigen schapen, dus we hadden er ook niet alles over te zeggen, anders hadden we eea ook wel wat anders aangepakt.
Maar na het laatste voorval hadden we er schoon genoeg van en gezegd dat de schapen niet meer welkom waren.

De grotere rassen, zoals Texelaars, schijnen iets minder uit te breken. Maar die gaan dan weer op hun rug liggen, en gaan dan dood omdat ze niet meer zelfstandig om kunnen keren. Gesodemieter heb je dus altijd met dat wolvee.

Schapen zijn bio-industrie, en als je niet tegen idiote regels, administratief werk, overheidsbemoeizucht, etc. kan, dan begin er niet aan.
Omdat het niet onze eigen schapen waren viel het papierwerk voor ONS nog wel mee. Maar onderschat dat niet! Je zit met verplichte oormerken (in elk oor, eentje schijnt niet genoeg te zijn), iedere beweging van de schapen moet je documenteren, jaja, zelfs als je de schapen een paar huizen verderop brengt moet je documenten invullen, tijdens het "transport" bij je hebben, nog jaren bewaren, etc. je moet een administratief nummer aanvragen, en zit daarmee direct ook binnen de controle van het systeem. Zo moesten al die beesten ineens getest worden op BSE, terwijl ze niet voor de consumptie waren enzovoorts. Krijg je een verplichte dierenarts op de stoep die je niet kunt weigeren. Gek werden we ervan. Als je schapen neemt dan zit je tot over je oren in het hele bio-industrie-gebeuren, en dan moet je maar net willen he?

Na al die idyllische verhalen dus eens een ander geluid. Bezint eer ge begint. Geiten schijnen nog erger te zijn!

Frans

Ans Jondral schreef op dinsdag 14 september 2010, 10:33:


Zal best Ans,


En daar blijf ik het mee oneens.
Die pin is de slachting, de rest, het opensnijden van bloedvaten, buik, darmen, etc. is alleen maar de verwerking.

Het hart stopt inderdaad met kloppen als het bloed weg is, maar de spieren blijven nog leven, en af en toe stuiptrekken terwijl ze al los aan de haak hangen. Toch is het niet relevant dat er nog spieren zijn of een hart dat het nog doet. Als de hersenen dood zijn, is het beest dood.


Van electrocutie gaan de hersnen niet dood. Tenminste, technisch kan dat wel, maar het zal wel teveel stroom kosten of zo?

Frans

Jamina schreef op vrijdag 22 oktober 2010, 15:22:


Wellicht ten overvloedde, maar wij hebben onze veulens nooit wat anders gegeven dan hooi of gras. Ze zijn inmiddels 5 jaar, maar hebben nog nooit een dierenarts gezien en zijn kerngezond.

Mais is het allerslechtste dat je een paard kunt geven. Er zit niets interessants in, alleen maar bergen koolhydraten, die de darmflora vernietigen en uiteindelijk tot insulineresistentie en obesitas kunnen leiden. Mais is vergif voor paarden. Het is erger dan patat voor kinderen. Een dikmaker, maar er zit niks in dat je beslist nodig hebt voor de groei.

Het beste kun je een gewasonderzoekje laten doen, waarmee je controleert of het hooi/gras dat je voert geen ernstige tekorten of tevelen bevat. Dan weet je zeker dat het voedsel dat je geeft prima geschikt is om veulens mee op te laten groeien.

Als je helemaal paranoide bent, dan kun je ook nog eens een keer een bloedonderzoekje laten doen, zodat je kan zien dat alle belangrijke stoffen inderdaad aanwezig zijn in het veulen.

Zomaar wat gaan bijvoeren is een slecht idee, bijna elk bijvoer heeft zijn specifieke nadelen, en tevelen zijn net zo slecht als tekorten, dus je als je "blind" wat gaat bijvoeren dan doe je meer kwaad dan goed.

Je afvragen of een veulen van gras en hooi kan opgroeien is net zoiets als je afvragen of kerkuilen van "alleen maar muizen" kunnen opgroeien. Ze zijn er voor gemaakt om daar mee op te groeien, dus je mag er normaal van uitgaan dat het geen problemen oplevert.

Verder, realiseer je dat veulens altijd "mager" ogen. Ze zijn al snel bijna net zo groot als volwassen paarden, dus de leek verwacht ook het normale postuur. Maar een jong paard dat er niet scharminkelig uitziet is te dik. Net zo als een jongen van 14 die het postuur heeft van een vent van 30. Dat hoort niet zo, en als het wel zo is dan klopt er iets niet. Je kan zo'n jongen bergen patat gaan voeren zodat ie minder slungelig wordt en meer gaat lijken op een vent van 30, maar of dat nou gezond is... Maar dat is wel wat er veelal uit onwetendheid met veulens wordt gedaan.

Helaas worden de meeste veulens dus te vet gemest, en zijn we gewend geraakt aan gevulde veulens. Dat neemt niet weg dat het ongezond is en dat de botten te snel worden belast met teveel gewicht. Er zijn steeds meer aanwijzingen dat bijvoorbeeld OCD ontstaat door overvoeding in de veulentijd.

Frans

Patricia van Baarlen schreef op woensdag 27 oktober 2010, 20:43:


Klopt. Maar dat is voornamelijk gunstig voor wat betreft de psyche van het dier.
Ik denk dat ze in natuurlijke omstandigheden vooral lang gezoogd worden omdat ze veelal in voedselschaarste opgroeien, onderaan de rangorde staan en minder lang mogen eten, het gebit nog niet in staat is om de houtachtige gewassen goed te kunnen verwerken, enzovoorts. In onze situatie geldt dat er een overvloed aan voedsel is, dat bovendien met een nog niet volledig gebit ook prima te verwerken is, en dat er dus geen reden is om aan te nemen dat het veulen er niet van kan leven.


Het skelet groeit vanaf die periode dermate langzaam dat er geen noemenswaardige hoeveelheid extra calcium nodig is. Eiwittekort zou theoretisch kunnen (komt zelden voor, maar het kan), maar dat heeft geen ernstige consequenties. De groei gaat dan wat minder snel (maar gaat dan gewoon op een ander moment wat langer door). Het zijn de genen die bepalen hoe groot een veulen wordt, voeding heeft daar nauwelijks invloed op. In gebieden met voedselschaarste onstaan er geen dwergen, zo werkt dat niet. (De kinderen die de hongerwinter hebben meegemaakt zijn ook niet gemuteerd in dwergen, maar ondanks de ondervoeding uitgegroeid tot normale volwassenen). Er zijn stemmen die beweren dat het zelfs goed is om de groei van veulens wat af te remmen, omdat dit in de natuur ook zo gebeurt, en de onbelemmerde groei op standje maximaal van veulens alleen maar tot lichamelijke problemen leidt. Het veulen is dus "ontworpen" om langzamer te groeien, maar tegelijkertijd om er van te profiteren wanneer hij ineens in een voedseloverschot terecht komt, wat in de natuur nooit lang duurt. Maar wij laten een veulen in een voortdurend voedseloverschot opgroeien, wat onnatuurlijk is en niet noodzakelijkerwijs het beste is voor het veulen. Je kan het ook vergelijken met gras, dat je met kunstmest flink hard kan laten groeien, maar dat betekent niet dat als het gras minder voeding krijgt en minder snel groeit, dit ook slecht is voor het gras.
Je hoeft met dit idee niets te doen, maar het stelt je misschien gerust als je beseft dat je veulen niet perse op maximale snelheid hoeft te groeien. Groot wordt ie echt wel. Wel is het belangrijk dat er geen ernstige gebreken of tevelen aan bepaalde mineralen zijn. Maar die uiten zich dan ook in de volwassen paarden. Met andere woorden: als de volwassen paarden gezond blijven bij het voedsel dat ze krijgen, dan is het erg onwaarschijnlijk dat het veulen wat tekort komt als hij hetzelfde voedsel krijgt.


Dan zou ik een bloedonderzoekje overwegen. Je slaapt geruster als je weet dat het allemaal prima is met de calcium-waarden enzo.

Frans

Met alleen een kreet "paarden kunnen prima buiten staan" ben je er denk ik niet. De mensen snappen al dat jij denkt dat je paarden buiten kunnen staan, want anders stonden ze daar niet.
Wat mensen ongerust maakt is natuurlijk het feit dat ze geleerd hebben dat paarden op stal horen te staan... en om die ongerustheid weg te nemen zul je moeten uitleggen waarom de paarden WEL buiten kunnen staan.


In de onderkop staat het eigenlijk al heel simpel. Het argument dat er op een staldeur een slot moet omdat het paard anders zo weer buiten staat vind ik zelf nog een van de beste argumenten die er op de hele PN-site te vinden zijn. Hij is simpel, voor iedere leek zonder voorkennis te begrijpen, en er valt voor de verstokte stal-adepten weinig tegenin te brengen. De meeste mensen zullen deze onderkop sowieso wel lezen.

Wie meer inhoudelijke argumenten wil kan verder lezen, maar het hoeft niet. Ook zonder dat doet een puntsgewijze opsomming wonderen. Het geeft direct aan dat de paarden niet buiten staan uit laksheid, luiheid, bezuiniging, maar dat er over nagedacht is.


Is in dit geval prima.


Dat denk ik niet. Het komt maar zeer zelden voor dat ik thuis iets in de browser ga intikken wat ik onderweg heb gezien. Ik lees ter plekke, maar als ik thuiskom ben ik de URL vergeten, ligt mijn aandacht allang bij wat anders, of, omdat het toch niet zo belangrijk is, heb ik gewoon geen zin om een URL in te gaan tikken. Ik klik liever dan dat ik tik.

Mensen die zich zo druk maken over die paarden dat ze de dierenbescherming willen bellen zullen waarschijnlijk WEL de hele tekst lezen. Ook prima. De tekst is speciaal zo opgezet dat het voor leken duidelijk is waarom er voor deze paarden wat anders geldt dan dat ze vroeger als penny-meisje, of van het manege-maatje, hebben gehoord. Dan is er geen conflict meer, de manege heeft gelijk, en jij hebt gelijk, want het gaat immers over een totaal andere manier van houden die niet meer vergelijkbaar is.

Je kunt inderdaad niet in 1 affiche iemand overtuigen. Dus neem je gewoon de schijnbare tegenstrijdigheid weg. Hier is over nagedacht, dit zijn paarden waarvoor de manege-theorie niet geldt omdat ze anders worden gehouden. Het zal dus wel goed zijn, en de dierenbescherming zou je waarschijnlijk uitlachen.

Het feit dat we over geschoren paarden spreken past prima in deze lijn: De tegenstrijdigheid valt weg, want de paarden op de manege kunnen niet buiten staan omdat ze zijn geschoren, maar deze paarden zijn speciaal niet geschoren zodat ze WEL buiten kunnen staan. Dat verklaart dan alles.

Dat is dus wat de affiche probeert te bewerkstelligen. Wegnemen van de ongerustheid door de tegenstrijdigheid in informatie te elimineren.

Frans