Een jaar of 4 geleden toen we deze boerderij kochten,hadden de buren een ezeltje.
Mijn paarden zochten hem altijd op en mijn fjord was helemaal weg van hem.
Ezeltje is na heel wat aanvaringen met het baasje weggedaan en staat aan de andere kant van de polder.
Steeds als ik daar langs kom met de fjord dan zie je de ezel rennen naar een hoekje en mijn fjord gaat hard stappen en naar hetzelfde hoekje, daarkunnen ze bijelkaar neuzen.
Ik laat het altijd gebeuren, vind het zo lief dat die 2 elkaar nog steeds herkennen.
Sinds een korte tijd staat er nu een ander ezeltje bij, die reageert niet op het paard en komt niet eens kijken.

Kom net ergens vandaan waar een fries met een ezeltje samen staan.

Ik heb ontheffing aangevraagd.
toevallig is van de week de veearts geweest om plukjes manen te nemen van mijn paard.
Alles is nu opgestuurd en het wachten is op de stickers.
Die gaan dan weer in het paspoort en alles is ok.
Je tekent daarmee ook gelijk dat het paard nooit bij slager aangeboden mag worden.
Ik was de eerste in de praktijk van mijn dierenarts.
Die in eerste instantie zei, poeh veel werk ,veel geld laat gewoon maar chippen.Hij heeft het nu gezien hoe het werkt en misschien gelijk wat positiever is nu en het mensen kan aanbevelen
En eigenlijk is het zo gedaan .

.

Het is inderdaad altijd het geld.
Ik heb ook een behoorlijke tijd voor een opvang gewerkt en je komt altijd tot de conclusie dat het allemaal om geld draait.
2000 euro is inderdaad nogal fors voor een c pony.
Als het je echt om een goed tehuis gaat denk ik dat je je prijs bij zal moeten stellen.
Er is zo vreselijk veel aanbod.
Ik heb 3 tweede kans paarden.
1 ervan blijft tot de dood, de andere 2 heb ik genomen/gekregen, die waren ze vreselijk verknipt dat er niet veel opties meer waren.
Mishandeld en verwaarloosd.
Ik ben inmiddels 2 jaar met deze paarden bezig(heb het tussendoor wel eens op willen geven) en nu is het tijd om door te gaan.
Heel makkelijk om er aardig geld voor te vangen, wil er niet eens aan denken wat ze me al gekost hebben.
Ze zien er geweldig uit, het is een hanoveraan en een kwpn er.7 en 8 jaar jong.Het zijn fijne paarden geworden.
Ik heb er inmiddels een hele goede plek voor gevonden en in oktober gaan ze dus emigreren.
Wat ik er voor krijg is waarschijnlijk een hand.
wordt voor gek verklaard door de meesten in mijn omgeving.
Maar mijn gevoel is goed en ik denk dat ze de beste kans gehad hebben en nu een mooie toekomst voor zich.
Het geld, jammer .Ik heb er enorm veel van geleerd, dus dat was leergeld dan maar.
Al zouden ze nu 10000 voor die 2 bieden, helaas gaat niet door.
Ze hadden hier ook kunnen blijven, maar ik wil inkrimpen, heb er nu 7 lopen.En dat was ook nooit de bedoeling toen ik ze nam, dat ze zouden blijven.
En mijn baan en gezin, het is gewoon teveel.
En over een paar maanden misschien weer een plekje voor een zieltje dat hulp nodig heeft.
Dit verhaal wil overigens niet zeggen dat je geen geld voor je paarden mag vragen.
Maar soms is een situatie zo dat je daar gewoon van af moet stappen, of minder moet vragen.

Ook ik heb een echte junk.
Loopt dag en nacht op de wei, genoeg hooi.
Je ziet hem van de ene naar de andere paal slenteren.
Word er wel eens niet goed van, bijna alle palen zitten los.
Ik heb hem een paar jaar geleden gekregen als mishandeld paard, dus er zal heel wat gebeurd zijn.
Ik geloof niet dat hij er ooit mee zal stoppen,
Verder is het een heel vrolijk paard geworden.

Dan heb ik nog een geadopteerd paard, die zoog vreselijk.
Had vroeger ook zo'n fijne nekband gehad, de kale plekken zitten achter zijn oren.
Hij is hier nu een jaar of 3 en ik zie het eigenlijk nauwelijks meer.

En ik heb sinds een paar maanden mijn eigen oude paard terug na 7 jaar.
Ik schrok me rot, ook hij was aan het zuigen en ook niet te weinig.
op touwen en eigenlijk alles wat hij te pakken kreeg, een grote zenuwenbal.
Maar het is helemaal klaar, ik zie het hem niet meer doen.
Hij is ook helemaal op zijn gemak weer.

Spirithorses schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 23:35:


Ik heb sinds een paar maanden mijn vorige paard teruggekregen.
Die ik 7 jaar heb gehad, maar door vervelende omstandigheden een andere thuis moest geven.En nu dus ook een jaar of 7 weg is geweest.
Hij had mijn fjord als veulen opgevoed.
Toen ik hem opgehaald had, deed ik hem in een wei aangrenzend aan de andere wei, waar alle 6 de paarden stonden.
Hij gallopeerde de wei in en negeerde alle paarden die zowat hun nek verrekten en stoof regelrecht op de fjord af, die ook gelijk weer in zijn oude rol kroop.
Ze konden niet van elkaar afblijven.
Geweldig om te zien en pas uren later keek hij pas naar de rest.
Ik zelf heb wat moeite gehad, want hoe stom ook, ik dacht het paard te krijgen wat ik eens weg had gedaan en nu was hij bang voor me.
En dat is dan moeilijk, want hier had ik jaren van gedroomd en op gehoopt dat ik hem ooit terug zou krijgen.
Maar nu zijn we een paar maanden verder en hij durft weer paard te zijn en niet dat nerveuze luchtzuigende angstige paard.
Alle gewoontes heeft ie weer opgepikt en voelt het volgens mij voor ons beiden weer heel vertrouwd en heb ik weer lol in zijn kwajongens streken.
Je ziet wel, ze vergeten niet zomaar.

Ik heb een ruin die als hij onder grote stress staat helemaal onder de bulten schiet.
Je ziet ze gewoon opkomen.En ook over het hele lijf.
Als het heel erg is dan zwellen ook zijn ogen helemaal op.
Dit is wel een paard met een zeer traumatisch verleden.
Gisteren ben ik met hem bij Eddy geweest en die had het nog nooit gezien.
Zodra dat ik dan weer thuis ben dan zijn de bulten weer helemaal verdwenen.
En als het heel echt heel erg is dan krijgt hij ook koliek.
Heeft iemand van jullie dit ooit gezien?

Christel Provaas schreef op maandag 19 november 2007, 9:48:


Tsja niets is zeker natuurlijk.
Ik ga alleen af op wat ik zie..
Het gebeurt op het moment dat het stressgehalte heel hoog is bij hem.
Hij blijft daar in hangen.Koliek krijgt hij als hij echt blijft hangen, en dat is dus niet iedere keer.
En dan hoeft er geen trailerrit aan vooraf gegaan te zijn.
Hooi is hetzelfde hooi wat ie altijd krijgt en op de trailerbodem ligt niets.
En nu ik zit te tikken bedenk ik dat het meestal is als iemand anders iets van hem vraagt.
Op de trailer is hij zeer rustig, maar net als gisteren toen ging Eddy hem van de trailer halen ,dan is het een paniekbal wat je ziet.
Als ik alleen met hem met de trailer ga dan is er niets aan de hand.
Gisteravond toen ik thuiskwam en hem van de trailer haalde dan is alles weer verdwenen.
Omdat het bij hem hoort, tenminste zoiets hoort natuurlijk niet, maar ik ken hem niet anders ,heb ik me er nooit druk over gemaakt, maar omdat Eddy dit nooit gezien had was ik benieuwd of iemand dit ook zo herkent.

Spirithorses schreef op maandag 19 november 2007, 10:28:


Ja hoor alles is weer goed.
Toen ik hem van de trailer haalde bij thuiskomst was hij weer glad en relaxed.
Had ik hem daar laten staan dan had het wel een paar uur geduurt voor het weg zou zijn.

En om hem iets toe te laten dienen ben ik zelf geen voorstander van.
Het trekt bij ontspanning weer weg en het is niet zo dat hij het wekelijks heeft.

Het is gewoon raar en zeker heel zielig dat mensen een paard zo gek kunnen krijgen dat ie dit soort dingen krijgt

van lennep schreef op maandag 19 november 2007, 10:58:


Eva, is ook niet eerlijk dat ik dat zo zei, maar ik heb je een brief gestuurd zodat je het verhaal beter snapt.
Gisteren toen ze opkwamen de bulten jeukte het even, dit had ik zlef nog niet zo gezien dat het jeukte.
Alle vorige keren had hij dus geen jeuk.-

Stress vermijden is ook de beste optie voor het paard.
En dat is ook de oplossing die we voor hem bedacht hebben.
Zijn toekomst moet gewoon als gezelschapspaard worden .

Misschien te simpel van mij, maar dat hoor ik snel genoeg.
Maar het luchtzuigen gewoon accepeteren, hoort dat ook nog bij de opties?
Als het medische uitgesloten is en de omstandigehden voor het paard op zijn best zijn, maar het paard toch blijft zuigen, is dat het dan niet gewoon een kwestie van accepteren?
Ik accepteer het van mijn paard die zijn leven lang met zo'n fijne band heeft gestaan, zijn hoofd opblies en ongelukkig was.
Hij heeft zolang hij hier is geen band om gehad en zuigt nog steeds, ziet er goed uit en is nooit ziek.
Hij is inmiddels 18 jaar.

mijn fjord van 21 jaar werd vorig jaar uit het niets hoefbevangen. Ben hem toen magnesium gaan geven en dat werkte perfect. Totaal geen last meer gehad. Zijn dieet is al een paar jaar alleen hooi en weidegang en daar doet hij het goed op.

Nu een paar weken geleden hetzelfde geval, uit het niets hoefbevangen.Ik was het van vorig jaar een beetje vergeten. Dierenarts laten komen en hem laten testen op cushing.
Geen cushing, pijnstiller gespoten en op een kaal stuk met hooi. Na twee dagen schoot het ineens te binnen van het magnesium en ben het gelijk gaan geven. Na twee dagen liep hij weer normaal.De veearts gebeld om het te vertellen en die gooide het op de pijnstillers(die ik hem niet heb gegeven behalve wat hij ingespoten had).Na een week goed te zijn ben ik zijn weidegang weer gaan opvoeren. Ging prima. Mijn weides zijn niet vet!
Nu sinds een week weer hoefbevangen en zit ik met mijn handen in het haar. Staat op een kaal stuk met hooi. Krijgt absoluut niks anders. Er is al echt jaren niets veranderd in zijn voedingspatroon.
Wat kan ik nog meer doen voor hem?

dank je! hoe geef je dat curcuma\? hoeveelheid en wijze? Graaskorf heb ik, vorig jaar aangedaan en een tijdje geprobeerd, dat gaf hem zo vreselijk veel stress dat ik daar mee gestopt ben. Eerst maar eens opknappen en dan nog maar proberen.

Ja, nu de laatste keer kreeg hij nog magnesium. Dit jaar dat hij de eerste keer bevangen werd kreeg hij geen magnesium meer vanaf vorig jaar.