Michiel schreef op vrijdag 13 februari 2009, 21:54:
> Elzaliene Proost schreef op vrijdag 13 februari 2009, 18:51:
> 
>> Voorlopig er niet meer op. Was om het weer even te 'proeven'. Ben lichamelijk en geestelijk nog niet zo ver. Tegen die tijd zal ik ook Peppermint eerst vanaf de grond voorbereiden... Ook zij is er al te lang 'uit'. 

> op. De site van Art of Natural Dressage, heb ik echt wel nodig
 > om niet te veel fouten te maken op dit voor mij nieuwe pad.
 > 
 > Groet,  Michiel
Een week  niet trainen  is een verloren week. Natuurlijk ,dit komt door ziekte dus is  onvermijdelijk, maar het past zoals je schrijft alleen voor jezelf. Luna  is graag met  je bezig en elke seconde dat  je bij  een paard bent, train je. Bewust of onbewust.
Om nog eens terug te komen op 'drukloos'  Niemand hoeft te denken dat  ik rijdend alleen maar drukloze cue's toepas. Zou wel  mooi zijn alles op stem, maar zover ben ik niet. Zodra  ik een been aanleg, links of rechts vraag, oefen ik op de een of andere manier druk uit, al  is het met m'n achterwerk. Hoe dan ook. En  ook  laat ik ons niet verongelukken, als  ik druk  moet gebruiken om 'situaties' te vermijden doe  ik  dat. Zo hard en vaak als nodig is. 
"Drukloos" geldt voor het trainen, om dingen aan te  leren.
Om een paard iets aan te leren  maak ik gebruik van de wil van het paard  om  beloond te worden. Ik beloon  als  ik  gedrag zie wat  mijn trainingsdoel van  dat moment is
Als ik  iets  nieuws aanleer en  het paard afhaakt, begrijpt hij me niet of is er  iets mis in de verhouding tussen  wat ik vraag en de grootte (belangrijkheid) van de beloning. Als ik niet groter wil belonen, of beter begrepen wil worden, zal ik  mijn trainingsstappen moeten verkleinen. Dat werkt dus als een soort communicerend vat.
Maar ook ben ik uiterst concequent, omdat ik geloof dat een  paard je wel  degelijk geestelijk kan testen. Als hij iets goed kent, maar niet doet omdat ie - weet ik  wat denkt- , of vermoedt dat hij de  beloning ook zo wel zal  krijgen zonder 'al die  moeite' te hoeven doen  heeft het paard een probleem. Sta  het toe, neem met minder genoegen en het hek is van de dam. Je zult samen  niet meer  vooruitgaan, maar de resultaten zullen achteruit hollen. Exact zoals hier onlangs nog voorbij kwam.
Ik heb samen  met Shiny , mijn gouden paard waarop ik alles uitgetest heb, ooit al  eens (getimed) 10 minuten met een wijzende arm onbeweeglijk stil gestaan nadat ik iets gevraagd had, wat hij altijd  in  een oogwenk uitvoerde,maar nu weigerde te doen. Ik heb  mezelf er keer op  keer opgewezen dat  ik daar 'best' stond, dat het goed weer was en dat al moest  het een dag duren ik  een  stuk  bruiner zou zijn 

 maar dat  hij dit stilstaan spelletje nooit van z'n  leven  kon  winnen.Terwijl ik een stijve schouder en zere armspieren kreeg ,besloot hij na die tijd dat zijn stil staan niks opleverde en met een  zucht deed hij wat ik  vroeg, jes... beloning...
Zoals Egon schrijft, je krijgt wat je beloont.
In jouw geval met Luna merk je dat ze spelletjes wel heel leuk  vindt, zolang  het maar in de 'beschermde'omgeving is die ze kent.
Terwijl ze in het begin  er helemaal niet  zo'n  probleem  mee had om mee naar buiten te  gaan. Ik denk  dat je het niet 'leuk'  genoeg gemaakt hebt voor haar buiten, teveel  geestelijke druk en indrukken misschien.
Door het werk in de bak, wat allemaal buitengewoon prettig is, zal je dat gevoel mogelijk nog  eens  bevestigen.
Je zou  eens kunnen proberen om  met haar buiten de poort te gaan tot ze staakt en  jezelf voor te nemen dat zelfs een spierbeweging richting de goede kant, voldoende is voor een beloning. Dat zou ook  best eens lang  wachten  tot  het gevolg  kunnen hebben. Het volgende moment speel je met haar op  DIE plaats  een spelletje waar  je  veel  bij  kunt   belonen, al is het  maar hand targetting. Daarna ga je  terug. Je zet haar terug waar ze altijd staat en doet niks meer.
Na  een poosje pak je haar weer en doet hetzelfde. Staakt ze  eerder dan  de vorige  keer, wacht je gewoon, ( met alles wat jehebt aan lichaamstaal dat 'vooruit' zegt) maar beloont niet, pas als je op  de  juiste plaats bent en ze staakt herhaal je het wachten,maar beloont nu pas  na een werkelijke stap en gaat daarna spelletje spelen.
Op  die  manier maak je 'buiten' tot een heel  prettige plaats, waar  ze alle aandacht krijgt en kun je het zelf verder uitbouwen maar waar ze vooral  leert dat staken nooit iets oplevert, doorlopen wel.
Ben  je eenmaal  verder dan de eerste paar meter,  dan ga je yessen terwijl ze nog loopt. Dat  kan de ene  keer al  na een meter zijn, maar de volgende keer  na 5, daarna  na 3, na  7, na 10, na 6, na 12 , na 9, na 15 , na 4, na 20 enz. Je bouwt het gaan dus uit met onregelmatige  beloningen, zodat ze absoluut niet kan gaan anticiperen en  doet nog maar  af en  toe het tussendoor spelletje. Zodra ze echt aan een  stuk een 50 meter gelopen heeft, vervang je het spelletje helemaal door haar een poosje pauze te gunnen en gras te laten eten en  daarna  terug naar huis. Klaar voor vandaag. Ook  niet meer in de  bak spelen.
Dit kan bergen geduld vragen en  voor dat je zover bent heb je  al tig keer met die flauwekul willen stoppen. 
Als je het volhoudt heb jij  echter geleerd  dat geduld alles overwint en je dit bereikt hebt op een geweldloze manier, je paard weet dat er met jou niet te klooien valt ( jij  bepaalt wanneer er beloond wordt voor een oefening) en dat het buiten misschien nog wel leuker is dan in de bak
Mijn advies:  verplaats alle trainingen en  leuke spelletjes  naar buiten, de paddock is om in te verblijven, de bak  kom je even niet, buiten is het geweldig!