Anja Seijn schreef op vrijdag 22 mei 2009, 1:20:


dat wordt het thema! en dat 'méér' is niet manen vlechten, borstelen, hoefjes zwart schilderen of ander geprut

Britt Claeys schreef op vrijdag 22 mei 2009, 1:54:


Dank je! Natuurlijk wordt de theorie achter "het aldoende leren" via het aldoende leren uitgelegd en duidelijk gemaakt door hen zelf. Daar heb ik wel een aantal gerichte vraagjes voor en een berg smarties. Ik ga ze niet in de schoolbanken zetten

Ik ben geen Ariel Ik weet niet of ie tijdens zijn demo ook dwars met zijn rug op de rug van een galopperend paard heeft gelegen? Ik moet er allemaal niet aan denken!
Maar Shiny kent genoeg dingetjes die ik hem zonder aanraking met wat dan ook kan laten doen om indruk te maken op de dames.
Maar wat ik ze juist wil laten zien is hoe ze zelf iets kunnen aanleren. Aan hun eigen vriendinnen die voor paard spelen , waarbij ze niets mogen uitleggen, maar waarbij 'het paard' ook niks mag vragen.
(Dan ineens gaan mensen namelijk beseffen hoe slim een paard is en hoe hij kan nadenken) maar ook aan een echt paard.
Ik denk dat Allegra , cool als ze is, enorm snel haar hoef op een ballon leert zetten en als het water uit de door henzelf gevulde ballonnen dan in het rond spettert, lijkt me dat lachen.

Britt Claeys schreef op vrijdag 22 mei 2009, 22:05:


Leuk deze reacties. Juist jullie reacties bewijzen dat het werkt. Je knoopt er echter je eerste gedachte eraan vast ....omkoping.... . ...Het lijkt je hartstikke leuk... maar hum..... is omkoping.... Maar komt wel tot de conclusie dat zij mij als Sinterklaas gaan zien, waar het goed toeven is. Je verwacht automatisch dat de sfeer heel goed zal zijn en had er zelf op die leeftijd graag aan mee gedaan.
Wat jij Britt niet weet, maar wat marianne eigenlijk had MOETEN weten is dat er geen gratis smarties zijn. Daar zal voor moeten gewerkt worden. Ik ga de dames het een en ander leren en als ze het goed doen ontvangen ze daar een beloning voor. Wat zullen ze doen? Zoveel mogelijk hun best om het goed te doen, om lekker veel smarties te krijgen. En Britt, hoe werkt dat als jij dagelijks gaat werken? Je zult geen genoegen nemen met wat smarties, maar daar een uitgestelde beloning voor willen, je salaris! Je begint aan het begin van de maand te werken in het volle vertrouwen te werken omdat je weet dat aan het eind van de maand je beloning op je rekening staat. Ben je nu omgekocht? Of zijn dat eerlijk verdiende centjes?
Die smarties zijn dus niets anders dan de beloning die een paard krijgt als het iets goeds gedaan heeft, daarmee precies dezelfde goede sfeer creerend en de wil om iets te leren die je nu al op voorhand bespeurt bij die meiden .....

Britt Claeys schreef op zaterdag 23 mei 2009, 21:40:


Rrrrespect,, trapje hoger, werken met beloningen is leuk voor de korte termijn zijn allemaal uitingen van op dominantie leren en van angst dat je als leraar te kort schiet omdat je geen controle over degene die je les geeft hebt.
Als theorie in die haven saai was lag dat aan de zwakte van degene die je dat vertelde, niet aan jou. En wel zeker had je meer geleerd als je de kans had gehad ergens een beloning voor te verdienen, als je van de ene uitdaging in de andere was terechtgekomen en je geen kans had gehad om te gaan dagdromen onder het saaie verhaal of door van verveling te gaan donderen met je klasgenoten.
Een van de grootste voorbeelden van hoe zelfs 'het ergste' kan veranderen naar normale proporties, door juist niet op dominantie te trainen -om het nu maar weer over paarden te hebben- staat al een poos bij mij. Van ellende, omdat het niet meer op te lossen was en het dier door haar angst voor die dominantie zelfs gevaarlijk werd.
Allegra, die al in de verdediging schoot als je nog maar naar haar voeten wees, laat nu toe dat ik met een rasp aan haar voeten kom.
Op geen enkele manier, zelfs niet de minst dominante vorm van druk opleggen was dit gelukt. De geschiedenis heeft dat bewezen.
Dat het nu wel lukt is omdat ze zichzelf de druk om te doen wat ik vraag oplegt, omdat ze de beloning wil verdienen. Dat had jij gedaan in die haven en dat gaan de meisjes doen bij mij.
Betekent dat verval naar Sodom en Gomorra? (En je spitst het nu toe naar het geven van smarties als beloning, maar dat is onzin natuurlijk want ik kan honderdduuzend vormen van belonen bedenken, daarom begon ik o.a. ook al over jouw eigen salaris waar je alles voor doet en je verzacht dit alleen maar doordat het voor jou de prettigste manier is om die beloning te krijgen, maar je móet en zál, hoe dan ook, die beloning)
Nee, geen verval naar de zaken die je hierboven schrijft, want er is er altijd maar één die bepaalt of er een beloning volgt, die verkeerd gedrag negeert of daar ander gedrag voor in de plaats vraagt en dat ben ik.
Reken maar dat wanneer er 5 leerlingen wel een beloning krijgen en daarmee bv minuten kunnen sparen waardoor ze eerder naar huis mogen en 2 moeten blijven tot de normale tijd, de laatste 2 toch wat beter hun best gaan doen en ik op dat moment niet hun grootste vriend zou zijn hoor.

Isabel van der Made schreef op zondag 24 mei 2009, 0:17:


Hooow, blijf even praten voor jezelf Ik ben het er helemaal nog niet zo mee eens dat dit niet de juiste aanpak zou zijn.
Ik vind Michiel zijn leerweg een zeer interessante en pas aan het eind van die weg, kun je zeggen of het de juiste was of niet.
'Het zachte water vormt de hardste steen.' is een eeuwenoude uitspraak.
Dat Michiel veel meer van zichzelf vraagt , meer geduld, meer consequentie, meer creativiteit dan degenen die hier schrijven " geef meer leiding" of zich aan de hand van preform karakterschetsjes laten voorschrijven hoeveel meer of minder druk een paard nodig heeft
is duidelijk.

Isabel van der Made schreef op zondag 24 mei 2009, 9:31:


"Ik denk dat we het eens zijn dat het niet de juiste aanpak lijkt", ok misschien heb ik dat verkeerd gelezen, maar ik ben het dus niet eens, maar misschien gold 'we' alleen voor degenen die op dat moment schreven.
Als we niet meer met beloningen zouden mogen werken omdat we dat als te veel druk op zouden vatten, welke maatschappij blijft er dan over?
Alles valt of staat met beloning, van de vroegste verzamelaar die als beloning voor zijn gegraaf een paar eetbare wortels vond, tot alles wat we nu doen. Wat zou er over blijven? Alleen maar de angst voor straf?
Van mij mag je best naar je paard kijken en dan gaan bestuderen hoe het overeenkomt met wat onze lieve heer Pat Parelli verordonneert zodat je langs die weg leert hoe je er mee om moet gaan hoor. Ik heb gewoon van nature een bloedhekel aan zulke regeltjes denk ik. Kan me ook niet goed voorstellen dat jij dat nodig hebt. Maar misschien vergis ik me in het onweerlegbare nut ervan.
En als laatste zin, omdat het veel te mooi weer is om hier een halve dag achter mijn PC te hangen: Het is juist door mensen die halverwege opgeven dat een paard denkt: "zie je wel, als ik maar even langer dan mijn baas wacht, hoef ik niet". Hele slimme jongens die paarden! Als ze kunnen faken, dat ze gaan hoesten, ergens ontzettend bang voor zijn, desnoods kreupel lopen omdat ze dan "niet meer hoeven" dan kunnen ze dat ook.
Daarom schreef ik al dat Michiel veel meer van zichzelf vraagt, meer geduld, meer consequent zijn en meer creativiteit en ben ik heel benieuwd naar hoe het verder zal gaan.

Britt Claeys schreef op zondag 24 mei 2009, 21:47:


Jammer dat angst voor leerlingen zo'n grote rol speelt.
Ik zou zeggen bestudeer en probeer het eens en verbaas je. Je zou bv eens contact op kunnen nemen met Myriam hier uit de lijst, ik weet zeker dat zij studiemateriaal voldoende heeft.
Je mag best nog eens herhalen dat je het omkopen vindt, maar als dat zo is dan wordt ook jij omgekocht om te komen werken.
En inderdaad het zijn probleempubers die overdag naar school gaan maar de rest van de dag en nacht in een inrichting verblijven en die bij goed gedrag punten verdienen om eens per 2 of 3 weken een weekend naar huis te mogen. Dat maakt het voor mij alleen maar interessanter.

Ha! ik ben er in geslaagd mijn eerste berichtje op Bokt ooit, na een dag te laten verwijderen door een mod.
Ik had gereageerd op een compleet gelogen verhaal van een volwassen mevrouw uit Axel, haar paarden staan hemelsbreed misschien 2 kilometer bij mijn huis vandaan, die mij weliswaar niet met name noemde, maar het betrof "een NB er, die notabene zelf cursussen geeft" en die in tegenstelling tot haar smid, die precies vertelde waarom haar oude haflinger therapeutisch beslag nodig had , al van 'een eind' riep dat die ijzers eraf moesten, maar dit niet kon onderbouwen....
De waarheid is dat ik die mevrouw omstandig de voordelen daarvan heb uitgelegd en we een afspraak maakten om de ijzers te verwijderen van haar bevangen paard. Dat ze uiteindelijk toch koos voor dat beslag, kan ik niets aan doen.
Nu weet ik dat Pien, Jantine en Ilona of hun echtgenoten daar niet geweest zijn, dus betreft het mij.
Ik heb de mevrouw keurig ondertekend, want ik schrijf nooit onder een schuilnaam, zonder te schelden, geschreven dat ik vind dat dit naar laster ruikt.
Mevrouw wist niet beter te antwoorden dan dat ze dit een persoonlijke aanval vond en dat dit niet gebruikelijk is op Bokt. Ze ontkende dat ik die Nb er was , de heldin.
Na nog enkele reacties van anderen , dat ik toch wel een schokkend bericht had geschreven zag ik vanmorgen dat mijn bericht wegens off topic persoonlijke aanvallen verwijderd was
Mijn god! wat een zooitje! Een of andere pipo legt censuur op! De een mag iets volkomen uit de luchtgegrepens over een ander schrijven, de ander mag daar niet opreageren.
Laten we, als we hier de soms heftige meningsverschillen beu worden en nog maar in ons hoofd krijgen om moderators in te stellen, ons bedenken dat we niet in China wonen, maar in de lage landen en dat we o.a vrijheid van meningsuiting hebben.
Ik bewonder een aantal pnners die daar kunnen blijven schrijven zeer, maar voor mij is het wel mooi geweest zo.

Arabesk schreef op dinsdag 26 mei 2009, 18:56:


Mijn verhaal en haar antwoord is weg.

susan garritsen schreef op dinsdag 26 mei 2009, 23:20:


Ik ken de situatie en achtergrond niet van je paard, maar is het niet een beetje vreemde gedachte om bij "losse " hoefwanden, (het is niet duidelijk wat je daarmee precies bedoelt), daar iets onder te laten zetten zodat alle druk juist op die losse hoefwanden komt?
Mijn advies is koop hoefschoenen en als je paard hiermee beter loopt ga dan zoveel mogelijk over een harde ondergrond, asfalt. De eerste tijd niet erop maar ernaast.
Hoeven hebben druk nodig om te groeien en dit krijgen ze op straat ondanks de schoenen. Boots zelf zoveel mogelijk de slijtage na en de losse stukken zullen uitgroeien tot een stevige goed vastzittende hoefwand.

klaartje schreef op dinsdag 26 mei 2009, 23:23:


Zou elk onderwerp eindigen met een slotje?

Isabel van der Made schreef op woensdag 27 mei 2009, 7:05:


Dat is toch altijd zo Bel?
Wat Michiel probeert is zoveel mogelijk met R+ te werken en daar komen rámpen van volgens (bijna) iedereen

Isabel van der Made schreef op woensdag 27 mei 2009, 7:36:


Geeft niks joh, als het er 's morgens vroeg al zó goed inzit, kun je het niet meer vergeten toch?

Isabel van der Made schreef op woensdag 27 mei 2009, 9:25:


Voor een groot deel mee eens. Michiel gebruikt, als er goed gelezen wordt, ook drie van de vier quadranten van het operant conditioning.
Ook hij zegt tegen zijn paard "er is maar één weg de juiste en dat is de mijne en laten we die samen gaan".
Tuurlijk kan het allemaal veel sneller. Je pakt gewoon een zweep en ramt hem ermee, zodra hij nog maar de eerste verschijnselen van niet doorlopen laat zien.
Tussenweg is zwiepen met je leidtouw of naar links en naar rechts trekken, zo dat ie van coleire wel mee gaat lopen, zal ook in het begin wel sneller gaan, maar wat Michiel doet is vele malen subtieler, het speelt zich af in het hoofd. Het paard zal er door de consequente houding van Michiel voor kiezen om gewoon mee te lopen omdat het leert dat wat Michiel zegt uiteindelijk altijd gebeurt. Dit zijn lessen voor de rest van het paardenleven en heeft bij lange na niet alleen maar te maken met het oplossen van staken.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 27 mei 2009, 11:30:


Ok Eddy, mogelijk dat ik wat gechargeerd schrijf , maar vertel es jong, grondwerk met een stakend paard: "wat doe je om hem mee te laten lopen?"