Spirithorses schreef op maandag 12 maart 2012, 10:45:
Ik vind het prachtig als

Ik vrees dat ik een doorsnee ruiter ben. Ik probeer ook met zo weinig mogelijk te werken, maar vindt het toch handig dat ze ook op de teugel reageren in noodgevallen.

Over die alertheid kan ik wel meepraten. Dat is hier niet anders. Bij het voeren heb ik meestal ogen in mijn achterhoofd en dat geldt ook als ik met een paard bezig ben, temidden van de anderen. Ook wandelen is opletten, net als los werken met Billy (oefen tegenwoordig een beetje liberty agility) Billy is een pienter pony'tje wat snel leert, maar minstens zoveel streken heeft. Niet opletten kan voorbij hollen met wat stevige bokkensprongen, net beetje dicht bij je, betekenen. (of heuptasje grijpen of vingertjes pakken of iets anders verzinnen waarmee je ervoor zorgt dat baasje op blijft letten )

ik dacht ook meteen aan gezichtsvermogen. Moet erbij zeggen dat ik het zelf best lastig vind om daar echt helderheid in te krijgen. Duidelijke afwijkingen ziet een d.a. wel, maar het zicht kan ook slecht zijn, zonder duidelijk zichtbare afwijking en het foefje met de handbeweging bij de ogen, zie ik niet zitten, omdat het paard de beweging/luchtverplaatsing voelt en daarop kan reageren.

Het kan te testen zijn met obstakels plaatsen en daar doorheen/overheen leiden om te kijken of hij het ziet/struikelt/tegen iets aanloopt.
Maar met verminderd zicht, kan hij dat dan weer net wel zien.

Ik hoor echter regelmatig dat paarden met verminderd zicht minstens zo schrikachtig zijn als bv een paard wat aan een kant stekeblind is, omdat ze wel voorwerpen/mensen/dieren zien, maar niet thuis kunnen brengen.
Ik zag iets dergelijks bij Tony, die heel lang gespannen kon staren naar bv een naderend mens en zelfs wat kon panieken, waar sil in die tijd allang had gezien wat het was en verder ging met eten. Ik zag ook meer paniek bij wind e.d. omdat ze zich dan niet op gehoor kunnen orienteren.

Dat staargedrag naar iets wat nadert, zie ik tegenwoordig weer bij Sil, terwijl Hälga al vrij snel heeft gezien wat nadert en het haar niet meer boeit.

Onze Silja heeft erg ingevallen flanken. Typisch genoeg is ze absoluut niet mager. Tenminste... ze heeft een behoorlijke buik, je moet toch wel beetje drukken om de ribben te voelen, ze heeft een ronde kont, stevige nek (maar die heeft ze ook van nature al) e.d.

In een eerste beoordeling zou ik zeggen dat ze niet veel te dik is, maar er toch tegenaan hikt.
Maar ... haar flanken zijn dus erg ingevallen. De ruggengraat ligt er iets bovenop, maar niet dusdanig dat je zou zeggen dat ze te mager is.

Waar kunnen die ingevallen flanken vandaan komen?

Stukje geschiedenis: Het is een koudbloeddraver, die in haar jonge jaren 8 jaar op de baan heeft gelopen en daarna fokmerrie was. Nu is ze alweer een tijdje bij ons. Heeft nooit veel hoeven werken, maar wel afgelopen zomer rustige buitenritten gemaakt met mijn echtgenoot in stap. In de winter ben ik veel bezig geweest met agility en beetje grondwerk/wandelen en nu ben ik weer op aan het bouwen, opdat ze in de zomer weer 'wandelpaard' kan zijn. Alles heel rustig en vnl in stap. (vooralsnog)

Ze wordt regelmatig gecontroleerd op wormen en ontwormd indien nodig. Najaar is ze ontwormd omdat ze toen ook last had van horzeleitjes.
Ze wordt 17 jaar dit jaar en is verder goed in orde. Heeft wel twee keer koliek gehad (deze winter en twee winters geleden)

Ze staat (uiteraard) 24/7 buiten met schuilstal, zonder deken en krijgt hooi met mate, omdat ze vorig jaar met onbeperkt hooi te dik werd (om over de andere paarden nog maar te zwijgen) Ze heeft wel altijd toegang tot stro en een mineralenblok.

Tanden worden jaarlijks nagekeken.

Ze heeft altijd al geneigd naar ingevallen flanken, maar ik vind het nu erger worden.
Enig idee waar het vandaan kan komen/wat de oorzaak kan zijn.

hmm ik weet niet... ze is echt niet mager (ik zou eerder zeggen dat ze tegen molligheid aanhikt) en of het normaal is...? 17 is toch nog niet oud en Hälga heeft er totaal geen last van (maar die is dan ook te dik )

joop schreef op vrijdag 16 maart 2012, 13:10:


hmmm.. lijkt me lastig om daar meer helderheid in te krijgen? Ik kan nog wel een trackproef doen, maar je ziet daar niet alles in?
Of via via een ontworming voorschrijven en evengoed nog eens ontwormen?

Ze heeft de neiging van ingevallen flanken altijd gehad, maar ik vind het nu meer opvallend.

Overigens waren de voorgaande keren de koliek veroorzaakt door verstopping. Ondanks het altijd voorradige water dronk ze vlgs de d.a. niet genoeg bij het droogvoer (hooi)

Ik neem mijn woorden terug. Onder het zadel heeft Hälga er flink de pas in en is ze beslist niet langzamer dan Sil.
Vandaag mijn eerste experiment op dit gebied uitgevoerd. Gewoon tot aan de overbuurman, 500 m verderop, en terug, met sil als handpaard rijden.
Spannend.
Behalve dat ik hopeloos in de knoop dreigde te raken met de lange teugels van Hälga en de te lange leadrope waar ik sil aan mee had, ging het voor de eerste keer niet slecht.
Op de terugweg had Hälga wel stevig het gaspedaal ingedrukt want de kleintjes riepen en ze schijnt te denken dat het haar kinderen zijn. Sil kroop zo'n beetje op mijn schoot, dus ik had mijn handen vol. Toch reageerden ze goed op halt en zelfs stapje achterwaarts.
Ik merkte alleen dat ik teveel druk op de teugels legde, terwijl ik normaal met lichte ophouding werk als ze teveel haast heeft. Maar goed... Hälga is niet erg fijngevoelig en ik moet het nog leren...

Als ik bedenk dat ik een jaar geleden hier postte dat ik niet meer op mijn paard durfde, ben ik toch een eind gekomen, nu ik met 2 paarden de straat op ga

We gaan nog wel meer oefenen in de zomer.

Een ding is wel irritant. Mijn barefoot blijft niet erg goed liggen op Hälga. Tot dusver blijft niets goed op haar liggen. Ze heeft het model van een volwassen bierton, dus dat is lastig.
Als iemand goede ideeen heeft??? Het zadel schuift opzij en wat naar voren.
Ik heb de beugels al zolang dat ik er niet in steun en dan is het te doen. Maar verre van perfect.

HIj is niet spikspinternieuw, maar ook nog niet oud. Ik heb er momenteel al een dunnere schabrak onder liggen, omdat het met de dikkere helemaal een ramp was. Ze is natuurlijk ook wel heel erg rond En dan ook nog scheef (wordt aan gewerkt) en geen schoft... geen makkelijke bouw dus, mbt zadels.

Ik vrees ook dat ik niets ga vinden wat er echt goed op blijft liggen. Heb ook wel eens een barebackpad geprobeerd en dat was helemaal een ramp. De startrekk heb ik destijds weer doorverkocht omdat die ook nergens naar lag bij haar.
Ik ga het een keer proberen met de cherokee van Frans. Die heeft zweetbladen. Misschien blijft die wat beter liggen.

Vandaag bij een buitenrit zadels geruild met frans. De cherokee blijkt stukken beter op hälga te liggen dan de atlanta. De atlanta van mij ligt gelukkig goed op sil. Probleem lijkt opgelost.
Ik zit in de cherokee ook een stuk stabieler op haar en ze loopt er als een zonnetje onder.

Tja, ik had natuurlijk een pb tje kunnen sturen, maar ik denk dat je antwoord ook voor anderen boeiend kan zijn. En misschien zijn er meer mensen die een interessant antwoord kunnen geven, maar ik dacht aan jou vanwege je lesgeef ervaring...

Vandaag zijn we weer voor het eerst samen naar buiten gereden; ik met Hälga en Frans op Silja. De paarden waren zeer fris en voorwaarts.
Nu was Silke wel heeeeeeeel erg voorwaarts. Het eerste stuk paar keer halt geoefend en dat ging goed, maar eenmaal in het bos, wilde ze steeds draven en reageerde ze nauwelijks op terugpakken of 'ho' e.d.

Nu is Frans geen ervaren ruiter en ik denk zelf dat er een paar dingen meespelen. Ik denk dat zijn timing nog niet optimaal is (hij voelt haar aanzet tot vertraging nog niet zo goed, pas als ze echt daadwerkelijk langzamer gaat) en ik denk dat de feeling nog een beetje ontbreekt.
Bovendien was hij zelf nogal onrustig (gevolg van de nodige lich. problemen), Dat zag ik al met opzadelen en ik zag ook Sil daar nogal op reageren.

Sil is een behoorlijk gevoelig paard. Ze reageert op de persoon en ze heeft een gruwelijke hekel aan teveel gedoe aan teugels/onduidelijkheid etc.

Nu zouden we in principe wel van paard kunnen ruilen, maar Hälga weet het gaspedaal ook erg goed te vinden en als je haar zonder feeling rijdt, ga je op je snuffert. Ze is namelijk nog steeds wat scheef en heeft nog geen geweldige balans, waardoor ze makkelijker struikelt. Ik let dus erg goed op mijn eigen balans en wat ik met de teugels doe en dan gaat het gewoon heel goed. Maar ze draaft best veel onderweg, omdat ze al veel kortere pootjes heeft dat sil en Frans heeft gewoon nog geen goede balans. Lijkt me dan ook geen ideale combi.

Hoe kan Frans het beste omgaan met die iets te fanatieke voorwaartse drang van sil, uitgaand van zijn gebrek aan ervaring? Ik vind het moeilijk uit te leggen. Tja... kan zeggen dat hij rustig moet zijn, meer feeling moet krijgen en beter moet leren timen, maar ja... zo maar in een keer zal dat niet lukken.

In de wei oefenen is ook niet handig. Ze is met rijden in de wei juist niet voorwaarts en niet de gemakkelijkste, Ik rij haar wel in de wei, maar hij heeft het maar 2 keer gedaan en dat ging niet echt geweldig.

Dus heb je tips? (of iemand anders) Wat zou je tegen een leerling zeggen? Wat zou je adviseren?

Oh maar ik geniet wel hoor..... Voor mij is het rijden met Hälga heel ontspannend. Ze gaat vooral erg scheef lopen als ze haast krijgt, maar ik voel haar goed genoeg aan om het te reguleren. Echt werken aan haar scheefheid doe ik gewoon thuis in de wei, veelal zonder ruiter.

In de wei rijden met Sil levert geen snelheidsproblemen op, maar het tegendeel. Ze vertikt het eigenlijk om echt onder Frans te lopen en trekt haar eigen plan. Ik rij haar wel in de wei (pas weer begonnen met rijden na winterstop) en dat gaat best goed. Ik werk echt met de clicker en dat motiveert haar. Soms is ze wat kriebelig/kregelig, maar ik denk dat dat de combi voorjaar/merrie is.

Ik denk trouwens dat Frans niet aan een touwtje meewil Maar ik rij wel naast hem en probeer het te reguleren. Heb ook gezegd dat hij er niet meer op moet stappen als hij zelf onrustig is. Dat ziet hij zelf ook wel in.
Gisteren hebben we weer een buitenrit gemaakt, na een relaxte hangzondag en toen ging het veel beter. Ze was een groot deel van de tijd rustig. Een deel van de weg, richting huis, ging ze weer steeds draven, zonder echt op de teugel te reageren. Ze reageerde niet zo op ophoudingen op dat moment (voorheen op minimaal signaal)

Het is wel haar aard om af en toe te kijken of ze niet wat rapper naar huis kan en ik weet dat hij haar vorige zomer dan wel eens in draf liet gaan om zelf de draf te oefenen. Niet zo handig. Noemde ik toen ook wel, maar ja Wellicht vindt ze nu dat ze zelf ook wel mag meebepalen...

Voor alle duidelijkheid; ze gaat er niet tussenuit, doet geen rare dingen, gaat niet bokken of iets dergelijks, maar drukt alleen het gaspedaal wat steviger in.

Omdat ophoudingen niet werkte, heb ik hem gezegd om om te draaien, andere kant uit te laten lopen en dan gewoon als ze weer rustig was (en dat was meteen want ze wilde niet de andere kant uit en moest nog even daarover discussieren om vervolgens in slakkengang andere kant uit te gaan) weer aan te sluiten richting huis.
Gewoon om te zorgen dat drammen niets oplevert.
Ik moet zeggen dat ze na een keer of drie omdraaien stukken rustiger was. Heb hetzelfde ook maar eens met Hälga gedaan, alleen al omdat Hälga ook af en toe denkt te bepalen waar we heen gaan (richting huis dus, waar de kleintjes om hun surrogaatmama's staan te roepen)

Maar dit keer was het iets anders dan zaterdag. Nu was het echt een beetje drammen op weg naar huis. Zaterdag was ze gewoon tamelijk onrustig, maar ik vermoed dat het probleem daarvan vooral bij de onrust van Frans lag,.
Daar gaan we dus meer op letten.
Verder veel tempowisseling in stap oefenen, om het aan te leren voelen als ze reageert. Ik werk daar hier ook met haar aan.

Opvallend trouwens... ik doe veel grondwerk met haar en ze kan soms wat geemotioneerd zijn en wat druk, maar de laatste tijd ging het goed. Maar vandaag, toen we weer eventjes wat agility oef deden, om daarna even te stretchen met wat vd, was ze weer drammerig. Het duurde echter maar heel even. Gewoon korte time-out en duidelijk maken dat het niets opleverde, was voldoende.

Misschien vind ze het ook wat lastig om om te schakelen van werken met de een en dan met de ander? Frans had al lang niets meer met haar gedaan. Ik werk thuis altijd met haar.

wat een leuk filmpje! Geweldig, hoe de kat er echt van geniet.

Naar dat schuifprobleem ben ik dan wel benieuwd. Ik zit met hetzelfde probleem. Verschillende zadels op Hälga gehad, maar niets werkt uiteindelijk.
De BF van Silja, de cherokee, leek redelijk te liggen, maar daar kom ik ook van terug. Zodra ik wat meer bochten of heuveltjes neem, beland ik zo'n beetje overal. Hälga is scheef en stijf en daar werk ik aan, maar als ik met zadel over haar rug schuif, zal dat weinig uithalen.

Boomzadel is geen optie om dezelfde reden.

Ik overweeg nu eigenlijk trekker of een chris iberica... Trekker schijnt heel goed te liggen, maar is stugger dan de BF en ik weet niet zeker of dat gaat werken op haar gewelfde rug.
Chris Iberica is eigenlijk een bbp, maar dan eentje die voor een betere drukverdeling zorgt dan de gemiddelde bbp en waarin je goed opgesloten zit. Ben nog sceptisch omtrent het blijven liggen, wat een normale bbp in ieder geval niet doet. Maar volgens een aantal gebruikers ligt hij erg goed.

Nymphaea schreef op dinsdag 3 april 2012, 14:22:


Wordt wel gezegd, maar ik geloof niet dat er een singel bestaat die ik nog niet heb uitgeprobeerd. Zonder enig resultaat. Singelplek van mijn bolle ligt gewoon te ver naar voren en ze is te rond.

Christel Provaas schreef op dinsdag 3 april 2012, 17:12:


Nee. Maar ik durf het risico niet meer te nemen. De meningen over die singel zijn ook verdeeld. Bij een aantal mensen werkt het perfect, maar ik heb ook mensen gesproken bij wie het niet goed werkt en/of bij wie de paarden er een hekel aan hebben.
En dan vind ik hem echt te duur.

nou ja, ik krijg binnenkort een chris iberica om te testen. Een test bbp/zadel dus. Het is eigenlijk een luxe bbp, maar zolang ik geen geschikt zadel kan vinden, zou het kunnen werken. Maar dat is dus nog eventjes afwachten. Ik mag hem gelukkig uitproberen, want ook daar hangt een aardig prijskaartje aan. Maar als ik er voorlopig mee vooruit kan, totdat ik iets beters heb, vind ik het goed. Ik heb veel goeds over dat ding gehoord bij paarden met een soortgelijke bouw als Hälga.

Bij de trekker ben ik bang dat ik hetzelfde probleem krijg als met startrekk en barefoot atlanta. Die drukken in haar body-builder schouders.(en liggen er als een soort hoedje bovenop )

Eerst maar eens iets vinden wat voor nu werkt en haar dan aan het werk zetten, zodat ze wat spekjes kwijt raakt.