Hoi.

Ik heb de mazzel dat ik verschillende paarden kan berijden.
Daardoor begin ik eindelijk verschil te merken.

Meestal rij ik zonder zadel op een paard.
Voelde me al heel wat........galoppeerde zelfs zonder zadel in vliegende vaart over een weggetje.

Maar nou zat ik pas op een ander paard......Fjord....daar hobbelde ik zo wat binnen 10 meter af.

Maar terug naar het onderwerp.
Zo kwam ik er bij een derde paard achter dat ik zijn ruggegraat tegen mijn stuitje aan voelde.
En toen ik zijn hoeven uitschraapte, dat ik ook krassen in de hoefbodem trok.

Oeps, dat vond ik akelig.

Mijn punt: Hoe weet ik in te schatten hoe dat bij mijn toekomstige paard zal zijn?

Zij is nog onbereden, dus "klim er even op" is geen optie.
Kan ik het zien, voelen, of ze een hoge ruggegraat heeft?

En de kwaliteit hoeven?
Zij is drie en half, nooit geschoend, waar moet/kan ik op letten?

Ik voel me weer een boon.

Ik wil graag een boomloos zadel op haar gaan gebruiken.
Geen bit en geen hoefijzers.

Maar of haar anatomische vormen zich daar voor lenen?

Hoi Maras.

Wat een goed advies is dat van de ruiter geweest.
Heb je hem dat ooit verteld, hoe goed het je heeft gedaan?

Ik kan me helemaal in je verhaal vinden.
Ik weet niet hoe dat in Nederland is, maar hier begint de gezondheidzorg hoe langer hoe meer de waarde van paarden in te zien.
Met betrekking tot het terug vinden van eigen waarde, waardering en liefde van een dier zonder vooroordeel en dat met een paard samen zijn zoveel meer is dan er op zitten en te rijden.

Ik vond je verhaal niet zweverig.
Zulke verhalen zouden meer in de openbaarheid moeten komen.
Zodat meer mensen de gelegenheid krijgen om van paarden te genieten.

Ik wens je nog vele , heerlijke uurtjes in de natuur met je paard toe.
Kijk wel een beetje uit.......het jachtseisoen is er.....vooral in de schemer en de vroege ochtend.

Groetjes, Joke.

Hoi.

Ja, ben het er wel mee eens, dat paarden je haar fijn aanvoelen.

Maar als ik aan de vrijdagen denk........(gehandicaptendag).
Elk met zijn eigen eigenaardigheden en handicapt.
Ook geestelijk en hoe geduldig en liefdevol de paarden zijn.
(Nou zijn het koudbloedpaarden) Dölepaarden.

Dan denk ik dat het zo een vaart nog niet loopt , datje paard je gemoedstoestand over neemt.
Ze proberen je eerder op te kricken.
Net als katten en honden, als ze voelen dat je verdriet hebt en zo.

We kunnen nog zoveel van ze leren.

Nee, ik wil niet met een bit rondhollen, in mijn ribben geport worden en geen harnas aan.
En mijn schoenen aan mijn teennagels gespijkerd hebben..........wil ik ook niet.

Vandaar dat ik het ook zal proberen te ontgaan bij mijn vandaag aangekomen...........eigen paard.
Poeh, wat een verantwoording, spannend, machtig en eng gevoel.

Verder over zweten.
Van de week was ik naar een info over voer.

Als wij zweten, krijgen we dorst.
Ons vocht wordt minder en het zoutgehalte in ons bloed wordt (iets) te veel.
Bij paarden verliezen ze beide............vocht en zout.
Dus beide moet aangevult worden!
(Was nieuw voor mij, vandaar dat ik het maar even schrijf).
Ook ik was een bezweten paard niet , ook nix geen dekens.
Het natuurlijke vet op de huid isoleerd tegen de kou.
Dan er maar wat minder mooi glanzend uitzien, maar ook gezond.
En zoals een ander aan gaf..............borstelen, ze rollen zich en het verdwijnt in de wintervacht.
Ik vind het fijn dat er zoveel nieuwe reacties waren.
Teken dat ik/we hier niet alleen komen.
Gezellig vind ik het!
Groetjes van mij.
Joke.

Hoi.

Ik heb op het moment een verzorgpaard.
Voor twee manden om te kijken of het klikt tussen ons.
De bedoeling was/is om haar te kopen.

Ze is drie jaar.
Koudbloed, døle/döle paard.

Maar nou hadden we haar gisteren in de paddock en zagen we dat ze aan de buitenkant van haar achter(onder)been een bult heeft zitten.

Niet zo heel groot.
Grote lucifersdoosje, als ik zo uit het blote hoofd moet schatten.
Maar het zit er.
Het is hard (been?) en je kan knijpen/drukken, het doet haar niet zeer.

De eigenaar wilt er een dierenarts naar laten kijken.
Volgens haar zit er een mogelijkheid is, dat ze over een paar jaar er door kan gaan mank lopen.

Wat nou?
Ik ben niet de lichtste.
De bedoeling is om toch wel regelmatig met haar ritjes de bergen in te maken, wat veel klimmen en oneffen terrein is.

Brrrrr, ik ben effe in mineur.
Zie ik het te somber?
Moet ik verstand of gevoel laten spreken?
Er op gokken of niet?

Heeeeeeeeeeeeeeeeeeellllllllllllllppppppppp!

Hoi.

Schreef jij: dat klinkt als een gal, legger?
Wat is dat?

(In stukken nagekeken )
Je kunt het niet bewegen en het zit niet aan de onderkant (legger) , dus kan niet van het liggen komen.............denk ik.
Want het zit aan de buitenkant(zijkant paard) en haar en alles zit er op.

Mijn punt is, ik had ooit een duitse dog, die kreeg toen hij 6 was een knobbel op zijn achterbeen en dat bleek kanker te zijn.
Slechte herinnering dus.
Van de veearts hier kan ik geen wonderen verwachten.
Hooguit dat hij weet wat het is en eventueel in de toekomst voor ellende geeft.
Bruikbaar en onbruikbaar? Waar ligt het verschil?
Ik zal zo wie zo nooit met haar springen of aan wedstrijden mee doen.
De natuur, dat is actueel.............bergen, greppels, ploegen door modder, prut en stenen.
Hobbypaard , zoals ze het hier noemen.
Mijn gewicht omhoog en omlaag sjouwen.
Zie ik die droom binnen een paar jaar aan gort spatten?

Bedankt voor je reageren trouwens.
Ik kan me ei even kwijt.

hester schreef op vrijdag, 17 oktober 2003, 10:48:

Tja, we wonen op een eilanden groep.
De veearts is in de 50 jaar, heeft een paar jaar terug een hersenbloeding gehad.
Daar heeft hij het nodige aan overgehouden.
Als hij komt, moeten er 6 handen en voeten van anderen aan te passen komen om hem zijn werk te laten doen.
Pas gaf hij een paard een inenting en stak daarna de spuit in zijn broekzak..........zonder bescherming op de naald.
Hij stapte in zijn auto en reed weg.
Ik kan me niet voorstellen dat dat goed ging.

De verkoopster heeft geen haast om te verkopen.
We hebben ook afgesproken het aan te zien en te kijken hoe het zich ontwikkeld.
Het kan best tijdens het transport gebeurd zijn.
De vader van dit paard heeft een harde knobbel onder zijn kaak.
Geen last er verder van, maar het zit er. (Erfelijk?).

Ik heb rond gevraagd, niemand was ooit een bult opgevallen.
Dus wie weet verdwijnt het weer.
Ik hoop het.

Verder is ze schitterend.
Mooi in haar vel en vacht, benen staan goed, mooie rug.
Ze is behoorlijk gespierd en sterk.

hester schreef op vrijdag, 17 oktober 2003, 10:50:


Ja, je hebt gelijk.
Maar ik dacht : kans dat het paard t.z.t. kan gaan manklopen.
Voor het dier beter als....... enz.


Ik rij het liefst zonder zadel.
Wil dat ook zeker voort zetten.

Tja een paard aanschaffen blijft altijd een gok.
Denk ik.
Eigelijk heb ik wel een heel goed gevoel over haar.



Vond jij het niet griezelig...........een paard kopen?
Hahaha, ja sorry hoor.
Af en toe beklemt het me.
En waarom ? Geen idee.
Ik ben nu dagelijks bij ze, in alle rust.
Maar het zijn nog een ander zijn paarden, de verantwoording drukt niet zo op mij.


Ja, zucht..........
Dank je. ;o)

Hoi Bart.

Bedankt voor de link.
Er staat een hoop info. op.

En ik weet dat jij en Hester gelijk hebben.

Voorlopig is het paard nog niet gekocht.
Ik heb afgesproken haar twee maanden op voer/verzorgpaard te nemen.

Het meest waarschijnlijk is dat ze haar been bij het inladen bezeerd heeft.
Gestoten aan de klep.
Dus kan er een bloeduitstorting onder het beenvlies zitten.
We kijken het aan.

Bedankt voor het meedenken.

Ik wou dat ik me zo zelfverzekerd voelde.


Weer of geen weer, er kan gereden worden.
En we rijden ook in het donker.....halogeenlamp boven de baan.
Op het moment brullen er veel kroonherten in de bossen en velden.
Dat is wal wat eng, zo net buiten de lichtgrens.
Op de kortste dag.......15 januarie, is het hier om half 4 donker.
Licht wordt het om half 11.
Hangt er ook vanaf of het bewolkt is en of er sneeuw ligt.


Het is hier nu vreselijk nat en 10 paarden trappen dan het gras zo stuk.
Dus nu staan ze s'nachts binnen en lopen overdag in de buitenbak.
Tot de grond bevroren is, dan gaan ze de wei weer in.

Ik voel me met alles nog onzeker....Doe ik het goed, dat soort gedachten.
Ze is heel mooi, lief, ziet er gezond uit en ik ben verliefd.
Ik kan me niet voorstellen dat het been iets enstigs is.
Dølepaarden mankeren eigelijk ook nooit wat, zijn ijzersterk.
De plek waar het zit en de link van Bart, bevestigen eigelijk dat het mee zal vallen.
Maar ik wacht nog rustig af. ;o)

starlover schreef op dinsdag, 21 oktober 2003, 13:50:


Hoi.

Zoals Karin aangeeft, er is veel lichtgewicht te koop.
Het meeste zal jij dan toch op je rug moeten nemen.
Lijkt me niet echt lekker rijden.
Maar...........

Ik neem aan dat jullie een route plannen.
En jullie paarden zullen ook s'nachts ergens moeten grazen.
Waarom nemen jullie geen contact op met touristbureau's langs de route.
En vraagt naamt maneges, logèboerderijen ,hutten, waar jullie met paarden welkom zijn.
Of anders een huifkartrektocht.

Je schrijft RICHTING Denemarken, je houdt er rekening mee dat jullie ook weer terug moeten?

Het lijkt me wel heel leuk om te doen.
Maar ik denk ook aan zadelpijn.

Voor Karin: in de bergen kun je ook vaak trektochten met gehuurde paarden en overnachtingen in hutten maken.
Heb jij het wel eens gedaan?

Hoi Frans.
Gefeliciteerd.
En je bent nog zo jong. ;o)

Maak er een mooi jaar van.
Gezellig, ontspannen, sfeervol en met meer tijd op je forum.

Groetjes,
Joke.

Hoi Frans.
Gefeliciteerd.
En je bent nog zo jong. ;o)

Maak er een mooi jaar van.
Gezellig, ontspannen, sfeervol en met meer tijd op je forum.

Groetjes,
Joke.

hester schreef op zaterdag, 25 oktober 2003, 0:13:


Ik weet niet eens wat het is.

Wij geven een soort geconverveerd gras, krachtvoer en is het strenge winter haver en een hand zout.

En dat is het.
Behalve de wotels, appels en wat oud brood.

Hoi.

Wel, het punt staat er al.

Het jonge paard dat ik op voer heb.
Ze heet lise Lill.
Ik maak vorderingen.
Ze komt al als ik roep, loopt met me mee, ik kan haar een halster om doen en ze loopt zonder haar broertje mee naar de stal.
Dankzij de wortels in mijn zak.

Maar als ik naar haar houding kijk........ oren naar achteren, loopt ze vrij zwaait(slaat)ze met haar hoofd als ze ziet dat ik naar haar kijk.
Dacht dus dat het aan mij lag.
Maar ze doet dat ook bij de andere paarden.
Wordt ze aan de kant gestuurd, slaat ze met haar hoofd.
En de andere paarden benaderd ze ook meestal met haar oren naar achteren.

Tolk ik het te negatief?

Gisteren ging het goed, tot...........
Ze krijgt alleen een stukje wortel als ze luisterd en zonder dominerend gedrag bij me is.
Ze liep naast me mee, hoefde niet van mij.
Opeens oren naar achteren en hap in mijn mouw.
En verder liep ze.
Ik heb er niet te veel op gereageerd, als een soort staart met mijn arm gezwaaid, zo van........zo doen we niet.

Punt is, ga ik te langzaam vooruit, te snel, moet ik een volgorde aanhouden?
Volgende week ga ik een cursus doen.......communiseren met paarden en natuurlijk paardrijden.
Dat besprak ik een half jaar geleden.
Ik wist toen nog niet dat ik er zo naar uit zou kijken.
Maar...................
Heeft iemand een advies?

Hoi.

Toch blijf ik me af en toe verbazen.

In hoeverre krijgt een paard in Nederland nog de kans om zichzelf gezond te houden?
Hoeven worden geolied.
Preparaten, toevoegingen, dekens en noem maar op.

Zie het niet als kritiek.
Meer als een groot vraagteken wat betreft de leefstijl voor de paarden in het algemeen.

Staan die alleen nog maar op stal?
Waardoor de hoeven niet vochtig blijven?

Grazen die niet meer 16 uur per dag tot ze aan het hooi moeten ?
En zo met wat krachtvoer als bijvoering de winter en hun groei doorkomen?

Hebben ze zo weinig uren buiten?
Dat ze geen wintervacht meer krijgen?

Een paard zweet niet voor niks.
Een deken dekt dat af.
Is dat niet onnatuurlijk ingrijpen?

Fabrieken maken wel.
Allerlei labeltjes en prietpraat over belang.
Maar welk belang dient dat?
Heet iedereen dan toppaarden, die top moeten preseren en zo geld voor hun BAAS opbrengen?