Hallo,

ik zal mijn uiterste best doen om mijn verhaal kort te houden.

Via via zit ik al jaren in de paardenspringsport. Ik houd mij vooral bezig met de jonge paarden, zadelmak maken en dergelijke. Dankzij Klaus Hempfling ben ik nu ook al jaren bezig met NH. Maar dan met het grondwerk met de jonge paarden. Ik rijd ze altijd eerst in met een gewoon halstertje tot ze ongeveer door hebben wat er van hun verlangd word. Daarna met bit en op de "klassieke manier". Dit laatste stoort mij.

Nu zijn het niet allemaal mijn eigen paarden waar ik mee bezig ben en ze moeten dus wel later op jumping met een echte springruiter. De ruiter die voor ons rijd, gaat vind ik goed met paarden om, altijd rustig en kan op zich goed rijden. Welliswaar op de klassieke manier.

Als ik zoals hem zou kunnen rijden met een bit zou ik er wel mee kunnen leven maar dat is nu net het probleem. Dit lukt mij niet.
Omdat ik ook dolgraag jumpings wil rijden ben ik er ook mee begonnen. Ik volg bij die ruiter 1 keer per week springles en ga dan op jumping een pacourtje van 60 of 80cm rijden.

Nu even over het paard waar ik op dit moment mee rijd: Het is een 14 jarige merrie. Ja, de jonge paarden waren op het moment toevallig even "op" en daardoor rijd ik nu op haar, normaal deed zij dienst als fokmerrie.

Het begint al met het volgende: ik heb met haar dus nooit geen grondwerk of iets dergelijks gedaan. Ze was vroeger door iemand anders goed ingereden op klassieke manier. Het is een heel sterke merrie en dan is het probleem inderdaad dat ik haar gewoon niet kan houden. Ik zal het zo zeggen: zij loopt met mij rond ipv ik met haar.

Dit weekend heb ik mijn derde parcour met haar gereden en ik heb er echt genoeg van. Van die rit heb ik helemaal geen plezier gehad. Ik had niks aan haar te zeggen. Ik kon alleen maar sturen en hopen op het beste.

Nu heb ik zelf een driejarige ruin die ik straks ga zadelmak maken en dat wil ik echt niet zo. Verder heeft mijn 6-jarige merrie geveulend en ga ik ook terug op haar rijden. Met haar heb ik heel veel grondwerk gedaan. Ik kan haar vanaf de grond echt van volle gallop met 1 enkel teken tot stilstand brengen. Maar met het rijden (met een bit) ging ze ook met me lopen.

Hoe kan ik haar duidelijk maken dat ze moet vertragen of stoppen en dan nog liefst zonder een bit te moeten gebruiken.
Ik ben er bijna zeker van dat als ze weet wat ik bedoel ze ook luisterd. Zoals ik al zij: op de grond kan ik echt alles met haar doen en reageerd ze goed op al mijn tekens.

Ik ben echt een beetje op een dood spoor gekomen.
Wie kan me verderhelpen?

Groetjes en sorry dat het verhaal toch nog zo lang geworden is.

Nel Gommans schreef op zondag, 10 april 2005, 21:59:


Ja, haar heb ik zelf opgeleerd met Hempfling methode, ze was trouwens de eerste waarmee ik het probeerde. Ik was echt superblij toen ze haar eerste ophouding uitvoerde vanaf de grond, ik wilde het namelijk net opgeven. Later ook van hand verwisselen door de circel enz.

Sindsdien heb ik dat nog met vele paarden gedaan. Ik ben zelfs met enkele zo ver gegaan dat ik ze te voet aan een touw meenam de bos in, en ze daar gewoon kon loslaten. Ze bleven me gewoon volgen! (Heb ik natuurlijk wel nooit aan de eigenaar verteld Echt een geweldig gevoel om zo een goede band met een paard te hebben.

Maar het rijden heb ik niet echt toegepast, jammer eigenlijk. Even geprobeerd maar dat lukte me niet erg. Hemfling legt wel uit hoe je een ophouding met je gewicht en zonder teugelhulp moet uitvoeren maar dat lukt me niet. Het sturen kan ik wel min of meer zonder teugel maar alleen in stap. Dit komt waarschijnlijk omdat ik in de andere gangen toch nog niet goed genoeg kan meegaan in de bewegingen en daardoor ook geen duidelijke gewichtshulpen kan geven.

Wat ook een beetje een probleem is dat is dat ik er helemaal alleen voorsta. Mijn paardenvrienden kennen niets van NH en doen alles op klassieke manier. Dus zij kunnen me niet helpen. Anders zou natuurlijk iemand vanaf de grond de signalen kunnen ondersteunen. Nu niet. Ik zou me in twee moeten kunnen splitsen

josien schreef op maandag, 11 april 2005, 10:00:


Dit heb ik al gedaan en dat lukte wel. Net zoals je zegt: zonder zadel en met een halster en doorhangende teugel. Maar dat lukt alleen in stap.

Zo heb ik het enkele keren geprobeerd maar omdat ze daar niet op reageerde heb ik het opgegeven.
Ik heb ook al gedacht van de hulpen die ik bij het grondwerk geef een naam te geven. Zoals stil om te stoppen, stap, draf en gallop. Misschien eens als ze het woord kent dat ik dat zo op het rijden kan overbrengen.

Rijd jij ook op die manier? Zonder bit en teugeldruk stoppen?

Groetjes en alvast bedankt

Hallo,

ik heb net op je website gekeken. Je bent net zoals mij met de paarden bezig maar je staat al een stuk verder. Ik ben ook 23 maar pas begonnen met Hempfling op mijn 18de.

Jammer dat het zo ver is anders wilde ik graag eens langskomen. Ik ben van België, Limburg.

Op dit moment loopt mijn 6 jarige merrie samen met haar pasgeboren veulen en mijn driejarige ruin (en nog een tweejarige ruin) in een wei van 2ha. (Ja, ik doe ook alles zo natuurlijk mogelijk. Voor mij geen ijzers en dekens of een muffe stal.)

Nu weet ik het zeker: ik wil haar terug anders gaan rijden en die driejarige wil ik ook volledig op deze manier opleren.

Zoals ik al zei: het zijn springpaarden. Die merrie doe ik zeker nooit weg. Die blijft voor altijd bij mij. Maar die driejarige wil ik wel ooit verkopen. Waarom?
Omdat ik het net zo leuk vind om jonge paarden op te leren en ik kan ze natuurlijk niet allemaal houden.
Daarom is een beetje het probleem met hem dat er later ook andere ruiters op moeten kunnen rijden. Waarschijnlijk gaat hij later op jumping.
Met die merrie zou ik ook heel graag op jumping gaan. Dat moet toch mogelijk zijn ook op een goede manier?
Ik denk dat je het parcour niet eens binnen mag zonder bit of iets dergelijks. Maar al moet ik dan een bit indoen, het gaat erom dat ik het op een juiste manier gebruik. Dus geen gesleur meer maar gewoon als extra contact. Ik zou zelfs de teugels kunnen laten doorhangen als dat mogelijk is.

Heb jij enige ervaring met springen?

Groetjes van sabrina

josien schreef op maandag, 11 april 2005, 17:31:


Ik weet het eigenlijk ook niet precies. Het is gewoon een kwestie van iets interessants met je paard te doen denk ik. Ja, er zijn zeker nog veel andere interessante dingen om te doen. Maar ik ben eigenlijk toevallig in de springwereld terrecht gekomen. Ik zou daarom ook niet speciaal veel willen winnen ofzo, en ik hoef ook niet iedere week op jumping. Maar ik vind springen op zich wel leuk. Maar zoals ik al zei: ik wil het op een andere manier doen.

Inge Teblick schreef op maandag, 11 april 2005, 12:14:


Dat zou best kunnen. Ik ben er ook zeker van dat ik wat verkeerd doe maar ik weet niet wat. Ik heb er ook aan gedacht om dressuurles te gaan volgen maar dan is alles weer zo klassiek. Ik heb dan het beeld van een paard dat opgesloten zit met het bit en strakke teugels en noodgedwongen op de voorhand moet lopen. Misschien ben ik daar wel verkeerd in maar dat idee heb ik erover.

groetjes

josien schreef op maandag, 11 april 2005, 21:36:


Als je maar plezier hebt met de paarden, toch? Voor mij moet het ook bijlange niet altijd jumping zijn. In het bos rijden of gewoon lekker los wat grondwerk of zelfs te voet met een jong paard gaan wandelen is ook heel leuk.
Met cros en Trek ben ik eigenlijk niet bekend. Wat houd het juist in en zijn hier in België ook van dat soort wedstrijden? Eigenlijk is de springsport de enige tak vd paardensport waar ik echt mee bekend ben. Van military heb ik ook al gehoord maar dat zijn geloof ik allemaal vaste hindernissen en dus niet zo "veilig".

Ik zag ook op je site dat je een andalousier hebt. Super hoor! Dat is mijn favoriete paardenras. Tis te zeggen: ik heb nog nooit echt contact gehad met een andalousier maar toch vind ik het prachtige paarden.

Bedankt voor je verhaal. Maar er is wel een verschil geloof ik. Ik ben ook met haar begonnen met heel veel grondwerk en dus hulp van Hempfling's boek. Ik heb haar ook heel alleen zadelmak gemaakt. Ook eerst gewoon even gaan ophangen met een simpel stalhalster enzo. Maar ze heeft nooit een kik gegeven. Ze vertrouwd me volledig. Ik ben haar toen beginnen rijden eerst met het halster en zoveel mogelijk doorhangende teugels. Omdat het vanuit draf en gallop niet meer lukte om haar vlot stil te krijgen, en ook omdat ze me hier vertelden dat het gewoon zo is dat je een paard met een bit moet rijden ben ik dat gaan doen.

Ik heb nu nog altijd spijt dat ik toen niet op mijn eigenwijze manier heb doorgedaan. Maarja, op de klassieke manier rijden werkte wel ongeveer. Alleen het stoppen kon ik nooit zo super.

Toen is ze gedekt en heeft ze een veulen gehad. Daarna had ik het te druk met andere jonge paarden en nu heeft ze ondertussen nog een veulentje van een weekje oud.
Als die oud genoeg is om haar moeder eventjes te kunnen missen ga ik terug met haar beginnen. Eerst terug grondwerk, alhoewel ik er zeker van ben dat ze dat allemaal nog kent, daarna ga ik terug de draad oppikken waar ik gebleven was bij het rijden met het halster, doorhangende teugel en op gewichtshulpen enz. Waarschijnlijk schakel ik daarna terug over naar een bit om jumpings te gaan rijden maar dan zonder het bit echt te gebruiken. Dus geen gesleur meer maar lekker losjes.

Hoe zie jij de toekomst met jouw paard? Ga je altijd en overal met een halstertje rijden?

Groetjes Van sabrina

Dat is ook mijn droom om ooit zonder enig hulpstuk met enkel mijn eigen lichaam te kunnen rijden.
Wat het bit betreft; daar ben ik eigenlijk ook nooit voor geweest. Maar in maneges of op jumping heb ik nog nooit iemand gezien die zonder bit rijd, tenzijn met een hackemore of zo.
Misschien word ik wel de eerste, wie weet

Houd ons in ieder geval op de hoogte van de vorderingen die je maakt. Dat zal ik ook doen als ik binnenkort terug begin.

groeten en nog heel veel plezier met je paard

Malenka schreef op dinsdag, 12 april 2005, 19:30:


Hackamore is inderdaad wel bitloos maar als je niet weet hoe je ermee moet omgaan is het volgens mij net zo paardonvriendelijk als een bit.
Ik zou zeker niet teveel of te hoog gaan springen en als ik merk dat mijn paardje dat springen toch maar niks vind dan zal ik er ook mee stoppen.
Dan zou ik er toch geen plezier in hebben.

Groetjes

Hallo,

hier op deze site heb ik voor het eerst gelezen over de one rein stop. Het lijkt mij een heel handig iets.
Ik ben van plan ook mijn paarden dit aan te leren. Maar ik wil toch even vragen aan de mensen die ervaring hebben met de one rein stop of dit (als je het op een goede manier aangeleerd hebt tenminste) altijd werkt.

Is het niet zo dat als je je paard enkele malen met deze noodrem tot stilstand hebt moeten zetten hij het doorkrijgt?
Zo van: "oh nee, mijn hoofd geef ik niet meer want dan kan ik niks meer en als het gevaar dan dichterbij komt ben ik verloren!"

Nu weet ik ook wel dat of het paard zijn hoofd wel of niet wilt geven afhangt van je relatie met hem. Als hij je ziet als leider en respect voor je heeft zal hij dat wel doen, maarja in noodsituaties???

Als ik te voet met mijn paard ga wandelen mag ze nog doodbang zijn van iets of keihard verschrikken, maar ze zal nooit gaan lopen en op die manier aan het doorhangend touw trekken.
Maar als ik erop zit is het misschien voor haar ook wel anders. Dan staat ze er zeg maar alleen voor.

Groetjes

sannie schreef op dinsdag, 19 april 2005, 20:25:


Bedankt. Ik ga het ze wel leren, zoals je zegt: beter dat dan een bit door de mond trekken!

Groetjs

Ilona Kooistra schreef op zondag, 8 mei 2005, 10:36:


Hoi Ilona,

proficiat met jullie veulen. Ik heb er ook eentje van enkele weken oud. Mijn merrie is ook op de weide bevallen. 2ha groot en samen met een 2 en driejarige ruin. We waren niet zelf bij de geboorte. Maar toen we 's morgens vroeg daar aankwamen stond het veulentje recht en was aan het drinken.

De merrie, Usial genaamd, is de baas op de weide. Wat ik heel bijzonder vond was dat de twee jonge ruinen vlak bij het veulen mochten komen. Dit komt misschien ook omdat Usial toch zoieso al de baas was.

Ik ging de wei in en mocht metteen naar haar en het veulen toekomen. Het veulen mocht ik ook overal aanraken en Usial vond alles goed. Ik heb al veel veulentjes weten geboren worden van verschillende verzorg merries. Maar wel altijd op stal onder toezicht van de camera. Dit wilde ik voor Usial niet. Ik wilde ze niet op stal zetten. Natuurlijk wel een risico in de weide want daar kon ik ze niet in het oog houden. Maar gelukkig is alles goedgegaan.

Met Usial heb ik een heel goede band. Ik heb met haar de Hempfling methode gedaan en haar zelf ingereden. Ik hoef haar maar een blik toe te werpen en ze weet al wat ik bedoel. Ik twijfelde er dan ook niet aan dat ik zo naar haar toe zou kunnen lopen van het moment dat ze het veulen had. De eigenaar van de andere merries die ik verzorg twijfelde er wel een beetje aan. Hij zegt altijd dat een merrie met veulen altijd anders is. Dus opletten geblazen. Maar hij heeft ook nog nooit gehoord van NH.

De andere merries, waar ik die band niet mee heb want die paarden heb ik niet zelf opgeleerd of mee bezig geweest, zijn dus op een klassieke manier opgeleerd. Het zijn van karakter heel verschillende paarden.

Eentje is een wat ik noem echt "mensenpaard" ze heeft het grootste vertrouwen in de mensheid en als je je stem verheft voelt ze zich al gestraft. Ze is altijd heel fel met haar veulen. Meer overbezorgt. Maar toch mag je altijd wel bij het veulen komen omdat ze de mensen echt vertrouwd.

Een andere is eigenlijk een heel ander verhaal. Die merrie heeft hij als driejarige gekocht. Lang voordat ik zijn paarden verzorgde. Ze had tot haar drie jaar in een grote weide gelopen en geen mens van dichtbij gezien. Ze hebben haar als een leeuw moeten vangen. Ik heb vele verhalen van haar gehoord. Ze beet, stampte en bij haar was het altijd oppassen geblazen.

Maar ik kan me dat al voorstellen. Paard nooit geen mens gezien, doet ze volgens de mens iets verkeerd dan krijgt ze een tik enz. Volgens mij hadden ze er een gemeen paard van gemaakt. Nu is ze al zeventien ofzo en veel braver geworden. Ik heb ze nooit zien stampen ofzo. Maar aangezien ik geen band met haar heb en nooit met haar gewerkt heb vertrouw ik haar toch niet.
De eerste keer dat ze een veulen kreeg, daar was ik niet bij want toen kwam ik de paarden nog niet verzorgen, wilde ze niks van het veulen weten. Ze sloeg ernaar om het dood te slaan. De eigenaar is toen met de zweep in de stal gaan staan en elke keer de merrie naar het veulen sloeg, sloeg hij haar keihard met de zweep terug. Op den duur liet ze het toch drinken en was alles in orde. Maar om moeder en veulen buiten te laten moesten ze vanuit de stal ernaast met een bezemsteel het stel naar buiten jagen. Niet te simpel dus.
De keren dat ik haar heb gekend met een veulen was het niet zo erg. Maar door de vele verhalen heb ik het nooit vertrouwd en ben ik altijd super voorzichtig geweest. Ze heeft nooit naar me gestampt maar ik heb altijd goed naar haar aanwijzingen gekeken. Ze liet het wel merken als het haar niet aanstond.

Dan kan ik je nog veel verhalen vertellen van verschillende merries maar het word een beetje lang. Als je die ook graag wilt horen dan zeg je het maar. Ik zal ze met plezier vertellen.

Mijn mening: Als je een goede psychologische band hebt met je paard, jij bent leider, betrouwbaar en ondertussen een goede kameraad, dan ben ik er zeker van dat ze je altijd zal toelaten bij haar veulen.
Op de klassieke manier zal het van het soort paard afhangen. In hoeverre heeft het paard vertrouwen dat je haar en haar veulen geen kwaad zal doen? Dat zal bepalen hoe je paard met haar veulen gaat reageren in bepaalde situaties. Dan zou het dus wel eens gevaarlijk kunnen worden.

Wat mij ook erg bezighoud is hoe het bij paarden ondereen is. Stel een merrie moet veulenen, hoe reageren de andere paarden hierop en wat is dan het verschil met een paard dat hoger of lager in de rang staat dan de merrie.
Dat zou ik graag eens bestuderen maar dat heb ik jammer genoeg nog niet kunnen doen.

Er is nog een jonge merrie vol, daar heb ik wel een goede band mee. Zij loopt in een andere wei van 4 ha samen met drie andere merries waarvan twee hoger in rangorde. Ik ben eens benieuwd. Zij is uitgeteld voor 24 mei.

Groetjes en nog heel veel plezier met het veulen!

Hallo Ilona,

ik wilde je even laten weten dat onze tweede merrie gisternacht haar veulentje heeft gekregen.
Weet je nog, de merrie die bij de drie andere merries in een wei van 4 ha loopt. Haar naam is Amselliebe en het is haar eerste veulentje.

Om even terug te komen op het gedrag van een merrie met veulen;
Ik kwam er 's morgens aan en zag daar vlakbij Amselliebe een kleine spruit in het hoge gras liggen. Toen ik korterbij kwam liet ze mij onmiddelijk toe bij haar en het veulen. Even naar haar uier gekeken: nou, die stond zowat op springen.
Toen eventjes het merrieveulentje geholpen met opstaan. Dit ging heel goed.

Maar toen ze rechtstond kwamen de andere paarden nieuwsgierigen.
Wat heel duidelijk opviel was dat de twee merries hoger in de rang dan Amselliebe het veulen mochten aanraken. De merrie lager in de rang werd met een boos gezicht en wat gedreig door haar weggestuurd.

Nog eventjes een handje geholpen om het veulentje te laten drinken en alles was in orde!

Eigenlijk reageert ze dus op de andere paarden zoals anders. Het enige verschil is dat ze haar meer afzonderd van de groep. Toen na een tijdje de rust weergekeerd was in de wei viel me dat wel op. Als ze een middagdutje doen staan ze normaal allemaal dicht bij elkaar. Nu stonden de drie merries langs elkaar te slapen en Amselliebe stond wat verderop te slapen boven haar veulentje.

Toch schattig he zo een pasgeboren veulentje.

Groetjes
ps: Ik heb gehoord dat het goed gaat met Camee. Super, dan kunnen jullie ook eindelijk eens wat rusten!

Hoi,

ik bekap al enkele jaren mijn eigen en sommige andere paarden op een natuurlijke manier.

Nu vroeg mijn vriendin overlaatst of ik eens naar de hoeven van haar ezeltje wilde kijken want die stond volgens haar te lang.
En inderdaad, dat zag er ook zo uit. Maar toen ik zijn hoefje optilde om te kijken hoe de zool eruit zag en de witte lijn enzo was ik verbaast. De zool was zover ik kon zien gelijk aan de hoefwand! Tis te zeggen: ik kon eigenlijk niet met zekerheid zeggen waar de witte lijn zich bevond.

Hoe zit dat met een ezel? Kan iemand me daar iets over vertellen?

Groetjes