Zo extreem als jij het stelt, heb ik het tot nu toe niet meegemaakt, bevind me toch meer tussen de recreatieve paardrijders, dus het probleem van zeg ik al of niet wat is voor mij minder groot.

Dat ik af en toe een beetje meewarig bekeken wordt, omdat ik mijn best wel eigengerijde paard per se op mijn manier wil aanpakken, het met spelen wil oplossen ipv meteen te slaan, inmiddels ook natural laat bekappen en in het bos ga rijden zonder bit, nee daar heb ik geen last meer van. Als hij in een weiland vol opgewonden paarden (nieuw paard) rustig naar me toe komt en mijn gezelschap zoekt, en zonder touw met me meeloopt, dan weet ik: dit is wat IK wil, en wat anderen met hun paard willen moeten ze dan maar zelf weten. Als ik ze dan met een touw en halster achter hun paard zie aanrennen (dat niet wil komen), dan moe'k echt weleens lachen hoor .

Op een manege zou ik niet kunnen aarden. Ik heb er geen probleem mee dat paarden een aantal uren per dag moeten "werken", onder een huifbed of in een cirkus, of zelfs in een manege, maar dan moeten de rest van de omstandigheden wel zo zijn dat het paard zich happy voelt. Dat is natuurlijk best mogelijk. Maar ik denk dat het vaak niet zo IS. Als een paard als gebruiksvoorwerp beschouwd wordt, dat het ergens pijn krijgt, of dat het genegeerd wordt terwijl het iets probeert aan te geven (vin'k echt ERG), dan zou ik daar waarschijnlijk niet tegen kunnen, uiteindelijk m'n mond niet kunnen houden en ergens commentaar op geven.

Van mij hoeft niet iedereen aan de natural horsemanship, zolang ze hun paard maar goed behandelen. Dan voel ik me ook niet zo geroepen om er iets van te zeggen. Ik geef weleens een tip, ... maar kan niet zeggen dat de belangstelling daarvoor nou zo groot is ). En ik hoor vaak "Oh, ik zou ook graag willen met mijn paard wat jij met hem "kunt" ... maar ik zie ook vaak dat niemand dan eigenlijk bereid is ook net zoveel uren tijd daarin te steken.

Dus ik heb al snel iets van "laat maar".

Frouk

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 15:25:

Hoi mensen,

Nu wil ik hier ook graag eens een vraag stellen. Geen discussie-onderwerp maar gewoon een vraag.

Ik heb een paard zoals jullie weten, dat nogal kickt op snelheid. Hoe sneller hoe beter, en dat kan hij als het moet ook uren volhouden. Hij en ik zijn het tegenwoordig redelijk eens in het bos, alleen wegens omstandigheden kan ik voorlopig niet meer intensief rijden. Stappen nog wel, zacht draven ook nog wel, maar dat is er bij hem liever niet bij in het bos, en hij heeft sowieso een drakendraf.

Nu overweeg ik om dan toch maar met een kar te gaan rijden. Eigenlijk vind ik daar veel minder aan dan gewoon rijden, maar aan de andere kant, als ik hem voor een kar kan beleren, kan hij zo hard draven als hij wil, zonder dat ik er last van hem. Dus zou ik hem zover kunnen krijgen dat hij zonder angst voor een kar loopt, dan kon hij dat nog wel us leuk gaan vinden ook!

Er zijn alleen een paar problemen c.q. vragen (let wel, ik heb dus helemaal geen verstand van mennen):

Ten eerste is het nogal een hittepetit, het zal heel lang duren voordat hij rustig tussen de dissels staat en dat je ook echt vertrouwd ermee kunt gaan rijden. Ik wil er ook alleen mee kunnen gaan rijden. Ik denk dit wel op te kunnen lossen, maar alle tips zijn welkom wat dat betreft. Hij is beleerd deels met Parelli, en ik werk sowieso al veel met m'n stem, ik kan hem op commando laten stilstaan en zo, en daar is hij behoorlijk gehoorzaam in, dus dat is alvast wel makkelijk. Het maakt mij overigens niet uit of het 2 jaar duurt ... hij is 12, dus ik kan hopelijk nog een aardig tijdje van hem genieten.

Ten tweede, hoe zit het eigenlijk als je een kar achter een paard hangt, en hij gaat echt heel hard? Stuiter je dan ook alle kanten op? Is dat te doen op een mul pad en op een hard pad? Als we uiteindelijk niet lekker hard kunnen, hoef ik er namelijk niet aan te beginnen, want dan vindt hij er toch niks aan (ik wel, maar hij niet!). Ik doe hem er alleen een lol mee als hij ook eens de registers mag opentrekken.

Ten derde, hoe zit het met een paard in GALOP voor een licht karretje als hij echt op topsnelheid gaat? Is dat uberhaupt mogelijk? Of is dat levensgevaarlijk?

Ten vierde, zijn karren ook "beveiligd" voor als je OM gaat? Of blijft dan die kar achter dat paard aanstuiteren?

Ten vijfde, kun je met een kar makkelijk heuvels af?

Ik besef wel dat e.e.a. niet geheel zonder risico is, maar ik knikker liever een keer uit een kar, en dat we voor de rest echt lol hebben met elkaar, dan dat ik helemaal niet meer kan paardrijden, en mijn paard dus alleen maar in het weiland staat. In het bos kan hij even lekker uitwaaien, hij heeft dat m.i. echt nodig.

Maar het mot natuurlijk wel te doen zijn.

HannahFroukje schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 12:34:

**************
PS dit moet zijn "zoals sommigen van jullie misschien nog wel weten".
Tijdje niet meer gepost natuurlijk....

Fr

Marianne schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 13:19:
****************
Is dat zo? Dat klinkt erg snel zeg!
Ik heb zelf ook zo iets van, het zou toch aan te leren moeten zijn, als je het gewoon rustig aanpakt en zo. Maar wat bijvoorbeeld als je paard schrikt en een meter opzij springt? Tractors is op de weg het enige probleem, maar dat geeft dan ook steevast een flinke stuiterpartij. Ik kan het nu dan altijd wel in goede banen leiden, maar vanuit een kar lijkt me dat lastig eigenlijk.

***************
Een sulky is eigenlijk ook waar ik aan zit te denken. Ik ben wel gezegend met een paard dat absoluut niet doelbewust zal trappen (tenzij hij volledig in paniek is). En op topsnelheid, .... uuuh, ik dacht eerst aan een kalm rondje door de bak, en eerst maar eens beginnen met een balkje trekken

**************
Ja, inderdaad. Misschien menlessen nemen. Maar ik gebruik bij het rijden ook heel andere hulpen dan anderen, ik weet niet hoe dat met mennen is eigenlijk. Er zit hier wel een menvereniging.

***************
Dus ... sommige NIET?


***************
Ok, duidelijk.

*******************
Da's aardig en kan nooit kwaad natuurlijk. Als het wat voor me is (mennen) zou dat wel een goed idee zijn. Maar ik probeer eerst een beetje uit te vinden, of het kans van slagen heeft, om uberhaupt Torop voor de kar te willen. Ik bedoel, er zit nog steeds een flinke steek aan hem los in het bos (inderdaad vanwege renbaanopvoeding), ook onder het zadel geeft hij nog steeds regelmatig problemen als hij weer veel te hard wil. Heeft dat wel kans van slagen, zo'n paard voor de kar? Hoeveel risico neem je daarmee? Dat probeer ik een beetje af te tasten.

*******************
Ik zei ook echt nie dat het me makkelijker leek dan rijden ....)
Ik heb er alleen ZELF nooit ambitie voor gehad, ik stel me zo voor dat ik me in een karretje veel minder vrij zou voelen dan op een paard. Zelfs en zadel vind ik eigenlijk al te veel, ik vind het het mooist als er gewoon helemaal NIETS aan hangt (dat kan alleen in de bak met hem, maar dat voelt dan ook geweldig). Ik had dat eigenlijk ooit ook in het bos willen bereiken, maar ja, ik moet nu even een stapje terug doen en even andere mogelijkheden onderzoeken om plezier samen te hebben.

Als Torop het leuk zou kunnen vinden, voor een kar lopen, dan wil ik wel mee, want ok, het is een andere manier van lol hebben, maar je kunt in elk geval samen de paden op de lanen in en het barst hier van de menpaden. Stel me wel voor dat het licht en klein moet zijn, geen zware kar, en het moet NIET snel omslaan ). Misschien een sulky dus?

Een karretje kopen is sowieso niet zo'n slecht idee, aangezien er binnenkort een kleine bijkomt .... en die zal later ook wel voor een karretje kunnen lopen!

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 13:19:

***********
Nou, hij is juist niet zo cool in dat soort dingen ACHTER hem. Maar meestal, als je kalm blijft, en gewoon rustig doorpakt, dan accepteert hij iets vreemds wel. Dat gaat wel steeds beter. Heb hem wel vaker iets laten slepen bijvoorbeeld, dat is dan 1 rondje heel paniekerig doen, en dan gaat het al een stuk beter. Met enge dingen is hij wel zo'n typische karikatuur van een Arabische hittepetit.

***************
Bedankt maar 4000 euro heb ik zo echt niet liggen. En de helft ook niet . Dat wordt dus sparen begrijp ik.
Dat heuveltjes rijden klinkt eng!

**************
Uh, .... die van mij gaat denk ik 2x zo hard ... Ik vind het in het zadel al vrij heftig eigenlijk, en vind daar ook nie echt wat aan, maar meneer moet dat nu eenmaal af en toe even voelen, dat hij het nog kan. Dus ik laat hem tegenwoordig altijd wel even lekker scheuren. Met een kar lijkt me dat eerlijk gezegd dood-eng en lijkt me dat dus echt niet veilig. Dat vind ik dus wel een van de belangrijkste vragen, of zo'n wagen dan gaat stuiteren, een sulky bijvoorbeeld. Want zodra we ooit eens in draf zouden gaan met zo'n ding, zal het me altijd een keer gaan overkomen dat ik er niet snel genoeg bij ben en hij voluit gaat, dan moeten we natuurlijk niet meteen om gaan.


**************
Dan vallen de 4 wielers meteen al af.

**************
Op dit moment als Torop iets tegen zijn billen zou voelen, zou hij drie meter hoog de lucht in springen denk ik ) en dan het op een rennen zetten. Maar da's misschien ook heel erg een kwestie van trainen en wennen.

monique schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 17:08:

> wij leren alle paarden eerst voor de sulky te lopen,(stap, draf,
*************
Dat klinkt wel aardig eigenlijk.
Weet jij uit ervaring wat er gebeurt, als je RECHTUIT gaat met een sulky over een zanderig, iets onregelmatig bospad (geen grote stenen) en je paard gaat voluit in galop? Blijf je dan overeind? Moet je alle zijlen bijzetten om te blijven zitten? Kun je gewoon relaxed blijven zitten? Of knikker je er dan onherroepelijk uit? Mijn paard is sowieso alleen maar geinteresseerd in RECHTUIT, maar als hij de kans krijgt gaat hij dus wel knoerthard.

Hoe hard gaat die Andalusier bijvoorbeeld? Wat vindt hij er prachtig aan, wil ik dan graag weten???

Beetje straight-to-the-point vragen eigenlijk maar ik wil graag een beetje inschatten of het een kans van slagen heeft, en of we dan nog steeds "ons ding" kunnen doen. Dat geldt dan vooral voor Torop, want ik doe hem er gewoon geen lol mee om hem voor een kar te zetten en hij moet zich vervolgens 2 uur lang inhouden om niet te hard te gaan, hij moet wel even een stukje mogen "laagvliegen".

Hans van Keeken schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 17:55:
**************
Als ik het zelf doe, zou ik wel daar beginnen denk ik, want over een touwtje slepen kan hij al aardig moeilijk doen, ook al duurt het maar kort. Ik dacht zelf, daarna een boomstammetje slepen, dan aan beide kanten een paal enzovoorts (ik heb ook geen haast hoor, ik wil alleen weten of wat ik zou willen, KAN)

Als de sulky er
*************
Snap ik. Wij zijn doorgaans met 2 man, maar als we't wat langzamer opbouwen gaat dat misschien ook wel lukken. Hij stijgert niet zo snel trouwens, maar ik vind het vervelend als hij angstig wordt, en zou er dan wel voor kiezen om het langzaam op te bouwen.

*************
Op het paard zitten bedoel je?


*************
Ik zat zelf te denken om een soort noodlijn aan de zijkant van het halster vast te maken. De manier van stoppen die je adviseert ken ik maar al te goed, alleen dan zat ik er OP en niet er ACHTER. Maar we hebben meermalen met elkaar in de bosjes gelegen (paard niet om hoor, dat niet).

***************
Onbeperkt hard kan dus wel. Als dat zo is, zou het een kwestie zijn van dat ik het gewoon dan zelf nog moet leren doen. En het m'n paard moet leren.

Kun je op een redelijk hard en redelijk vlak bospad onbeperkt hard? Ook in galop??? Dan heb ik het over 50 km per uur of zo. Daar kickt hij op, en eigenlijk zou ik het het mooist vinden als dat tot de mogelijkheden bleef behoren ). (dan is het daarna nog de vraag hoe lang we erover gaan doen om dat in de vingers te krijgen maar dat is van minder belang, Ome Torop kan nog heel wat jaartjes mee.

Hans van Keeken schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 18:22:

**************
Wat je precies wilt zeggen over die noodlijn (heeft wel zin of juist niet), is me niet helemaal duidelijk. De lijnen vasthouden probeer je denk ik altijd, maar ja, als je "ruitert" probeer je ook altijd de teugels vast te houden en dat lukt ook niet altijd eerlijk gezegd (maar ben er al in geen jaren meer afgevallen).

*************
Het gewicht van het karretje zal misschien het paard ook wel wat langzamer laten lopen? Ik weet ook niet precies hoe hard hij gaat, maar tis wel een peerdje dat heel hard kan en wil (zeg maar: MOET). Hij heeft een tijdje meegelopen op de renbaan (tot hij een blessure kreeg) en heeft er nog steeds het karakter voor.

Ik denk dat het te doen zou zijn (ALS hij NIET bang is voor de kar achter hem) om hem in een stevige galop te houden, zonder dat hij echt meteen voluit gaat. Maar het liefst wil hij knallen natuurlijk, en dat moet dan wat hem betreft het liefst in galop. Dat doe ik dus alleen op een paar paden die daar geschikt voor zijn (vlak, geen stenen, geen zijpaden, geen wandelaars), dan mag hij nu best even een tijd voluit als dat dan zo nodig moet. Het zou leuk zijn als dat dan nog steeds zou kunnen weet je, tis gewoon zijn uitlaatklep, hij vindt dat heerlijk, vooral als ik hem dan ook nog beloon als hij "klaar" is, dan voelt hij zich helemaaaal geweldig en dan is't daarna ook goed en kan hij meteen weer goed relaxed zijn. (ik beloon hem er alleen maar voor trouwens als het met mijn toestemming was, hetgeen niet helemaal altijd het geval is hoor ).

Hem in draf houden is het probleem niet, maar ook dan wil hij liefst zo hard mogelijk. Maar ik mag aannemen dat dat dan in draf ook geen probleem zal zijn, dus dat klinkt alvast wel uitnodigend. Hij kan flink draven, maar gaat lang niet zo hard als een echte draver natuurlijk.

Ik zou best wat advies willen over karretjes e.d.. Kan ik me misschien een beetje orienteren. Ik heb zitten zoeken op marktplaats en ebay, en gezocht naar leveranciers van sulkys maar kan eerlijk gezegd weinig vinden. Stop er niet teveel tijd in trouwens, ik ben nog lang niet zover, en er komt binnenkort een veulen dat ook tijd en aandacht nodig heeft.

Wat het mennen zelf betreft, zei ik ook al tegen Marianne, ik wil eerst even aftasten of ik mennen echt zie zitten met hem. Maar het begin is voorzichtig positief. Misschien is het wel een idee en kan ik dan toch met hem het bos in blijven gaan! Zou leuk zijn.

Hans van Keeken schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 19:14:

****************
Ah, ok.

*****************
Dan vallen die af ja. Want dat is onderdeel van het probleem (o.a. rug).

**************
Da's een sportief ding zeg! Ziet er goed uit.
Ik ga m'n gedachten er eens over laten gaan.
Bedankt voor de info.

Frouk

Nou, even in vervolg op m´n eigen topic pasgeleden.

N.a.v. de tips die ik gekregen heb (Marianne, Hans, Monique en Ingrid bedankt!) ben ik op zoek gegaan naar een tweedehands twee-wielig karretje.
En vond dat binnen een dag.

Toen ben ik gaan vragen of ik het karretje bij mijn "stalmevrouw" mocht neerzetten. Dat mocht! (Erg aardig want ze heeft niet zo heel veel ruimte, gelukkig neemt zo´n karretje niet al teveel plaats in). Maar toen ze hoorde dat het de bedoeling was dat mijn Arabier voor de kar moet gaan lopen, zei ze dat ze me 0% kans gaf dat dat op een veilige manier zou lukken ..... (???). Ik heb haar dus maar niet verteld dat ik het ei-gen-lijk het liefst zonder bit en zonder oogkleppen zou willen doen (of dat lukt, geen idee hoor, maar dat merk ik vanzelf).

Ik wil mezelf 2 maanden geven om hem rustig met de kar te laten omgaan en op de grond met hem te oefenen met touwen, tegen z´n achterbenen aankomen met een lichte stang (de carrotstick bijvoorbeeld), oefenen met vertrouwen, en van een afstand sturen (dubbele longe heet dat?). Als het dan niet vooruit gaat, hou ik het voor gezien, want dan zal hij ´t denk ik niet echt gaan vertrouwen zo´n ding achter hem. Als het WEL vooruit gaat binnen 2 maanden, wil ik ons een jaar geven om met de kar te leren rijden. Krijg ik het idee dat ik het zelf niet kan, dan ga´k het aan een meer ervaren persoon vragen. Marianne, het zou best kunnen dat ik dan nog heel graag van je aanbod (tel.nr. van die persoon in Lunteren) gebruik zou willen maken. Mag ik dat even in de pen houden?

Er zijn gelukkig ook al 2 personen met wie ik meemag op de kar om een beetje mennen te leren. Nou ben ik het liefst met m´n eigen paard aan het klooien (ook al zou het dan 3x zo lang duren) maar een beetje ervaring opdoen met de algemene mentechnieken, kan nooit kwaad natuurlijk. Dus ik heb daartegen dankbaar "ja" gezegd.

Het lijkt me wel leuk om dit op m´n eigen manier samen met m´n paard te leren. En waarom niet. Tenslotte hebben we ook samen leren rijden ), en da´s ook aardig gelukt. Ik ga´t wel globaal op de Parelli manier doen, en gewoon heel kalmpjes aan, met kleine stapjes. Ik wil zijn vertrouwen beslist niet verliezen, maar ik denk dat ik in de loop der jaren genoeg crediet bij hem heb opgebouwd om het hem in vertrouwen te leren.

Het karretje wat ik nu heb geleend, is oud, stel dat hij het met een paar welgemikte trappen in elkaar mept, dan kost het me niet al teveel aan schadevergoeding ).

Kortom, ik ga maar weer eens aan een nieuw avontuur beginnen samen met Torop ). Nog even wachten op het karretje, tot die tijd hou ik mezelf wel zoet met grondoefeningen en zo.

Marianne, ik wou je nog even heel veel succes wensen met de behandeling van Pauli, ben blij voor je dat je wat meer mogelijkheden hebt gekregen nu, en help je duimen dat het weer redelijk ok komt. Ik had nog nooit op die manier van leptospirose gehoord, dus weer wat geleerd, en ga dat goed in m´n oren knopen voor´t geval ik het nog eens zie. Succes ermee!

Marianne schreef op maandag, 24 januari 2005, 11:36:

*****************

Heel spannend, bijna onverdraaglijk lijkt me.
Ik wens jullie heel veel sterkte, heel veel geduld en heel veel geluk met het herstelproces, en hoop vurig dat het allemaal weer goedkomt!

Frouk

sannie schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 10:21:
**********************

Lijkt me best een moeilijk probleem voor een paard dat zo op eten gefixeerd is.
Maar ... is hij dat gewoon zo gewend en doet hij daarom lastig? Of heeft hij er een reden voor? Sommige ruiters zweren er b.v. bij dat het paard niet mag eten als er buiten gereden moet worden, heb dat zelf nooit zo goed begrepen, in de natuur eet een paard toch ook gewoon de hele dag door en kan dan ook a la minute wegdraven. Ik zou dus wel (juist) zorgen dat je paard wat in z´n maag heeft. Geen of niet veel krachtvoer, dat ligt te zwaar op de maag dan, maar wel een flinke pluk hooi. Zou dat niet al een stuk kunnen schelen?

Wat jij omschrijft van zorgen dat hij druk tegenkomt als hij probeert te grazen op een moment dat het niet mag, ja zoiets zou ik dan ook wel doen om het hem af te leren. Maar is het probleem nou dat hij graast of dat hij struikelt bij het grazen?

Het is wel mogelijk om je paard een aantal commando´s te leren die voor zowel paard en ruiter duidelijk zijn. Daar is al e.e.a. over geschreven in reactie op jouw bericht. Een paard dat zich lomp gedraagt en door je weerstand heen probeert te duwen, heeft waarschijnlijk geleerd dat dat vanzelf wel een keer belonend is. Er doorheen duwen levert tenslotte de beloning van een hap gras op. In het begin zul je daar denk ik wel wat druk tegenover moeten zetten om daardoor heen te komen. Maar tegelijkertijd, misschien kun je daar ook tegenover stellen, een beloninkje vanuit het zadel voor als hij even WEL luistert? Als m´n paard echt lomp doet, zit ik er persoonlijk niet meer om me dan even flink schrap te zetten, zodat hij de "rem" goed voelt. Hij weet tenslotte dat het soms niet mag, als hij het dan toch probeert, dan moet hij het zelf maar weten. Een tikje zit ik ook niet mee hoor (of je nu een zweepje gebruikt of een carrotstick, je kunt beide gebruiken om iets duidelijk te maken, je kunt met beide kwetsen en je kunt ook met beide aaien als je snapt wat ik bedoel). Als hij al eens hardnekkig is, dan zeg ik er eerst iets van "nee" of zo, dan een zacht tikje, luistert hij dan nog niet, dan tik ik hem echt aan. Ook dan geldt, als hij luistert, beloon ik hem meteen dezelfde seconde. Ik ben dus normaal gesproken meer bezig met belonen dan met iets te verbieden hoor . Dat maakt het pas duidelijk vind ik.

Als het echt een probleem is, zou ik het ook echt gericht oefenen en daar echt wat tijd in steken, dus niet proberen het al rijden op te lossen. Heb ik in ´t begin met Torop ook gedaan. Dan liet ik hem stilstaan waar hij zou kunnen grazen, en zeg duidelijk "blijf staan" (dit betekent bij ons, niet weglopen a.u.b. maar OOK niet grazen). Probeert hij het dan toch, dan houd ik hem tegen, niet door te trekken maar door de teugels schrap te zetten zodat hij gewoon niet bij de grond kan komen. Dan zeg ik logischerwijs iets van "nee" o.i.d.. Houdt hij dan op, dan beloon ik hem onmiddellijk en uitgebreid. Voor een paard dat erg gericht is op eten, zou ik echt eens proberen om met een brokje uit de hand te werken. Dat kan een extra stimulans zijn om niet ongevraagd te grazen.

Duidelijkheid is toch wel het sleutelwoord, vind je niet? Maar het moet voor hem wel belonend zijn om te luisteren. Als hij eens luistert en je zou het vervolgens negeren, tsja, als ik hem dan was, dan bleef ik het toch maar proberen om een pluk gras te kapen . Tis dan misschien ook wel een leuk spel. Draai het spel eens om en tover de "beloning" letterlijk eens uit je zak. Dat richt de aandacht weer op jou.

Verder zit ik er zelf niet mee, met dat grazen, alleen dus als hij het doet als hij weet dat het op dat moment niet de bedoeling is. Als het niet mag, dan mag het ook ECHT niet, en ben ik best streng. Maar ´t voordeel voor hem is ook weer, dat het van mij meestal dus WEL mag, in het bos rijden vind ik, is niet alleen voor mij leuk, maar voor hem moet er ook wat aan zijn, en hij vindt het heerlijk om blaadjes te happen, en lekkere hapjes te zoeken die hij anders niet krijgt. Ik maak daar dus echt tijd voor en geef hem ruim de gelegenheid om te slenteren en te grazen. Eerlijk gezegd vind ik het zelf heerlijk om in het bos te zitten schommelen op een relaxt grazend paard dat van takjes en blaadjes knabbelt, hier een plukje graast, daar even snuffelt, en lekker ontspannen is. Dat struikelen hebben wij ook gehad, maar dat associeer ik eerlijk gezegd ook een beetje met een paard dat wat paniekerig graast, misschien omdat hij honger heeft of omdat hij weet dat het eigenlijk niet mag. Als het vaker mag, en hij er niet paniekerig over hoeft te doen, wordt dat struikelen vast snel minder (bij ons wel tenminste).

Ik zou er dus juist wat meer tijd voor maken, maar de grenzen heel duidelijk houden, hem van tevoren ook goed hooi geven, op een stukje gras stoppen en duidelijk aangeven, hier en nu mag het, en dan een teken bedenken voor wanneer het echt NIET mag of kan.

Ik gebruik zelf "toe maar" en een duwtje op de manenkam voor als hij een tijdlang mag grazen en stilstaan, "doorgaan" voor wanneer hij wel mag knabbelen maar liever ook een beetje moet doorlopen en "NEE, doorgaan" voor als het effe niet kan. En "blijf staan" is voor als ik hem vraag, om stil te staan zonder te grazen, b.v. als ik wil opstijgen.

Grazen met een bit in vind ik trouwens niet zo'n goed idee, omdat gras om het bit heen kan draaien, en hij zich erin kan verslikken.

Nou , heel verhaal, ik hoop dat je d´r wat aan hebt. Het is echt wel af te leren, maar hou in de gaten dat eten voor je paard wel een deel van de lol van het buitenrijden is.

Idunn schreef op woensdag, 26 januari 2005, 1:43:

****************
Als ik hier ook even op mag reageren. Wat mijn eigen paard betreft weet ik wel heel zeker dat mogen grazen heel erg bijgedragen heeft aan dat hij het nu tenminste (eindelijk) leuk vindt in het bos.

Nu is dat een ander paard dan dat van Sanne, die schijnt buitenrijden sowieso al leuk te vinden, maar ik wou alleen maar even aangeven dat het wel degelijk verschil kan uit maken.

Ik heb zelf het mogen grazen echt actief gebruikt in het bos als beloning, als gezellige onderbreking etc, omdat hij het zag als 1 groot spookbos, waar je maar het best knoerthard doorheen te rennen. Grazen zorgt ervoor dat hij beter ontspant, rustiger wordt, en het gezelliger vindt. Ik heb het zelfs gebruikt om zijn waanzinnige drang naar speed wat te temperen, hij weet tegenwoordig, als ik me een beetje gedraag en pas ga racen als het MAG, dan mag ik straks effe grazen, als ik koppig m'n eigen zin doe, dan mag dat NIET. Bij ons werkt dat heel goed eigenlijk.

Eerder stond hij in het bos zo stijf van de stress dat hij niet eens WOU grazen, dat heb ik 'm echt stukje bij beetje aan moeten wennen, dat er geen gevaar was, en dat hij heus rustig de tijd kon nemen om te snuffelen en te grazen. Ik vind het dus juist heerlijk dat hij daar nu WEL op z'n dooie gemakkie aan toegeeft.

Ik geef toe, tis waarschijnlijk wel een heel ander type paard en een heel ander probleem dan Sanne's. Maar grazen kun je ook heel positief zien, een paard dat niet graast is meestal waakzaam en/of gespannen.

Frouk

Piet schreef op woensdag, 26 januari 2005, 9:42:
*****************
Dit kan ik onderschrijven. Ook mijn lage rugklachten zijn door paardrijden een heel stuk minder geworden en nu vrijwel over. Vooral als je aandacht besteed aan goed rechtop zitten en goed spiergebruik, wordt je rug na verloop van tijd echt sterker (de eerste paar weken waren wel even doorbijten, want toen werd het eerst erger). Je ruggengraat wordt door de training belangrijk ontlast en de pijn wordt dan vaak minder.

Dat paardrijden ook z'n fysieke nadelen heeft, kan ik inmiddels ook onderschrijven (wandelende nieren). Wees er attent op, ik had het ook niet in de gaten! Let op bij hoge rugpijn aan weerszijden van de ruggegraat, vol gevoel in de rug, of midden op de rug, pijn bij ademhalen, branderig gevoel in de rug, palpitaties (kloppingen) in de buik, dat en andere zaken. Dit kan op nierproblematiek wijzen. En als je daar gevoelig voor bent is paardrijden natuurlijk juist weer NIET goed.

Peter Donck schreef op woensdag, 2 februari 2005, 21:47:


*************************

Wat zou dan b.v. natuurlijk paard-mennen zijn?

Natuurlijk paard RIJDEN daar zijn we't al lang niet over eens, waarom is een bit b.v. minder natuurlijk dan een halster? Het gaat er toch helemaal niet om wat je er aan- of inhangt? Als je paard je vertrouwt en zich prettig bij je voelt, dan heeft hij er waarschijnlijk helemaal geen probleem mee om een bitje in z'n mond te hebben. Die van mij zit er echt niet mee hoor, en als hij er niet mee zit, waarom zou ik er dan mee zitten? Het is maar een stukje ijzer hoor, of rubber, of wat je dan ook maar gebruikt. Tuurlijk kun je een bit, een neusriem of wat dan ook als martelwerktuig gebruiken, maar dat kun je met een dun touwtje zeker ook.

Of het bit nodig is, mwoh, .... dat is het punt niet. Soms is het wel leuk om met bit te rijden, je doet eens wat andere dingen, en kunt wat meer "spelen" . In het bos vind ik het onhandig en laat ik het dus uit (anders kan hij niet grazen). Ik kijk meer naar wat het comfortabelste is voor paard en ruiter. Dat is voor mij de definitie van natuurlijk.

Dan een vraag over mennen.

Ik ben nu begonnen om te oefenen met m'n paardje zodat hij straks voor de kar kan lopen. Binnenkort kan ik een karretje lenen om het te gaan proberen. We oefenen nu nog gewoon met dingen slepen, stokken aanraken en tussen nauwe dingen staan, grondwerk dus. Hij vind het wel spannend, en hier en daar ook best interessant, en werkt heel lief mee. Veel van de nieuwe spelletjes die ik bedacht heb om hem er aan te wennen vindt hij echt leuk, tussen 2 stokken doorgalopperen bijvoorbeeld . Ben hem nu ook aan het leren om voor me uit te galopperen en tussen de stokken tot stilstand te komen (is nog niet gelukt hahaha). Alleen het slepen van dingen vindt hij duidelijk eng, daar moet ik dus alle aandacht aan besteden voordat het eenmaal zover is dat hij voor de kar gaat.

Hier en daar heb ik wat goed advies en tips gekregen over hoe te gaan mennen (ik kan dus niet mennen, maar ga binnenkort een paar keer met een menster mee op de kar om eens te kijken hoe het gaat). Maar eigenlijk voel ik niets voor mennen-met-bit, ik bedoel, waarom zou ik? Anders rijd ik ook niet met bit, en hij is gewend aan het halster. Ik ben ook bang dat als ik er een bit in doe, dat het dan weer "gewoon" trekken wordt, als we in het bos zijn en hij wil te hard (hetgeen zeker zal gaan gebeuren). Dan rijd ik liever toch gewoon met halster. Oogkleppen zie ik ook niet zo zitten.

Iemand daar ideeen over? Ik bedoel dus over wat er allemaal af kan, en hoe je kunt mennen met zo min mogelijk toeters en bellen. Een men-tuig zul je toch nodig hebben lijkt me zo .

Zijn er hier mensen die zonder bit mennen, en hoe bevalt dat?
Zijn er hier mensen die "ruiteren" zonder bit, maar mennen MET bit? Waarom? En wat met die oogkleppen? (is laatst ook even aan de orde geweest).