Frans Veldman schreef op woensdag, 21 januari 2004, 0:23:


Misschien! Zout is slecht en gif ook.

Aan de randen! ik haal niets weg, soms is dat nl. een heel mooi plantje!
Ja, maar kijk naar de mensen. Vroeger de pest en wat voor ziektes hebben we nu allemaal? Kippepest;Sars, BSE etc Beestjes, plantjes, bacterieën muteren voordat je er erg in hebt.

Maar misschien ben ik te pessimistisch hoor.
groeten terug,

Hester

Boterbloemen schijnen ook flink giftig te zijn. Maar ze smaken bitter, dus zoekt je shet ze waarschijnlijk niet op!


Ach, gewoon dicht gooien.
Mijn vorige boer, eentje van het type heel veel gif gebruiken, zei altijd dat het super gezond was voor je wei als er een mol door was gegaan, omdat hij de aarde flink omspit. (Afgezien vd kuilen en gaten, waar je natuurlijk op moet letten, maar daarom schreef je dit denk ik ook op)

Maar van die prachtige akkerdistels> dan, zijn die ook giftig? Ik vond ze zo mooi in de wei, maar ja, boerlief ging er radicaal met de spuit overheen.

Groeten,
Hester

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 22 januari 2004, 19:01:

Lampionnen en guldenroedes heb ik ook in mijn achtertuin. ik vind ze prachtig, maar ze groeien inderdaad als gekken.
Ik steek er een schop onder en trek zo een hele ondergrondse sliert eruit.


Lang geleden las ik over een shet dat hij tot 2 keer toe een eend heeft opgegeten!
En Machteld van...., dierenethnoloog heeft al meedere malen geschreven dat op Ijsland de boeren daar grote tonnen met haring! neerzetten, om vitaminen en mineralen aan te vullen. zo zie je maar weer dat ponies rare dingen kunnen eten!

Hester

Hoi Allemaal en Frans in het bijzonder,

Heb ik gisteren weer driftig zitten tikken...
Ik had een paar postings gedaan en ze bekeken op dit Forum. Volgens mij vanaf no 886. Ik kon dus mijn eigen postings lezen!!

Kijk ik een uurtje later, was ik niet meer ingelogd en stonden mijn berichtjes er niet op!
Nou moe.

Ik wil in ieder geval Mrie nog een keer sterkte wensen! Wat een drama voor jou en Greet.

En over de soort zoekt soort theorie:
Daar is toch ook al best wat wat over geschreven, alleen niet wetenschappelijk onderbouwd..
Kleur en schofthoogte trekt aan.

Mijn zwarte Merens kwam aan in zijn nieuwe wei, bij mijn Haffie. Hij liep naar mijn Haffie toe, ze gingen aan elkaar knagen en vanaf dat moment waren ze onafscheidelijk! Niet dezelfde kleur, maar wel exact dezelfde schofthoogte en bouw.
Ik denk dat types ook erg naar elkaar trekken. Hoewel, mijn Haffies vroegere vriend was een bijzonder dominant Arabierenvosje. En ook hij had dezelfde stokmaat.

Eea zal ook best met milieu te maken hebben, hoe ben je opgegroeid en met wie.

Groetjes,

Hester

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 28 januari 2004, 20:27:

Kruinen tekenen ze toch ook??
Mijn Merens is ook pikzwart, maar is in paspoort getekend met kruinen.!!

Ik heb er spijt van dat ik heb laten chippen. nergens voor nodig.
Toendertijd wilde ik wedstrijden rijden en DNA onderzoek was veel te duur.
Als het niet nodig is, zou ik het niet doen!!

Groetjes,

Hester

Frans Veldman schreef op Thu, 29 Jan 2004 17:26:21:


Hoi Frans,

Gisteren bekeek ik het Forum vanaf mijn werk, en jawel hoor! 3 berichtjes van mij tm 886 is hij geëindigd. Daarna staat er dus helemaal nix meer op!
moet ik een andere URL intikken ofzo?

Hester

mrie schreef op dinsdag, 3 februari 2004, 22:04:

Haha Ingrid,

Welopgevoed dus!!
Wat deden die mannen daarna?
Je shet nafluiten??
Hester


Hoi Mrie,

Ze is dus een beetje bijgekomen?
Jij ook??

Hester

Naar aanleiding van het gediscussieer over voorop lopen wil ik ook graag een duit in het zakje doen.
Ik heb een Merens van ruim 4,5 jaar. Hij is 1 jaar onder het zadel en loopt enorm te puberen. Vreselijk je grenzen aftasten, hoofd continu tegen je aanduwen.
Dat heb ik wel onder controle door gewoon zelf mijn ruimte in te nemen door met touw mijn ruimte aan te geven waar hij niet in mag komen.

onder het zadel is hij wat vervelender. Hij was altijd superbraaf en wilde heel graag voor je werken. Ik reed hem aan een lange teugel.

Op een gegeven moment ging hij stofzuigeren(met zijn neus over de grond sporen trekken, al dan niet met de blaadjes en die dan heel hoog opgooien). Dat is natuurlijk erg grappig, maar werd ook vermoeiend. Nu beweegt hij zeer druk met zijn hoofd heen en weer.
Buiten is hij er onlangs ook al 2 keer vandoor gegaan, iets wat hij nog nooit had gedaan. Hij was heel makkelijk, zonder enige druk, bijna uitsluitend op mijn zit, terug te nemen. Nu is hij echt vervelend. Ik hou mijn handen op een plek, de teugels net niet aangenomen. Hij neemt dan een duik naar beneden, maar voelt waar hij moet ophouden. Daar is hij dan wel de hele rit zoet mee.
Graag geen tips over de tandarts, want zonder bit doet hij precies hetzelfde!
En er vandoor gaan vind ik natuurlijk ook niet zo leuk.
Het principe van comfort, geen comfort snap ik en probeer ik ook toe te passen. Maar hij ontspant bijna niet hierin! Hij test volgens mij gewoon uit.

Welk discomfort zou ik hem in dit geval moeten bieden?
Het comfort wat hij krijgt is Braaf zeggen en zachtjes door zijn manen kroelen.

Ik wil niet aan dat bit hangen!
Hij was juist heel zacht ingereden, maar door dat keihard willen, moet ik toch in zijn mond zitten.
Daar baal ik van

Wat ik nu in ieder geval doe is elke dag iets met hem doen. Ook al is het pikkedonker of het regent, hij gaat mee langs de weg, aan de hand.
Hij verveelt zich volgens mij ook.
Hij loopt overdag buiten, met zijn grote vriend, en de andere paarden lopen in de wei daarnaast. Aanspraak heeft hij dus ook.
Het moet ook gewoon weer snel voorjaar worden, dan is het langer licht en staan ze 24 uur op het land. Dat zal allicht helpen.

Nou heel verhaal, er is vast iemand die iets kan zeggen over mijn ondeugende man.

Hester

marianne herzberger schreef op woensdag, 4 februari 2004, 12:02:


Ik had zelf ook al bedacht dat de zadelmaker moest komen, dat ligt erop sinds hij onder het zadel is en hij is wel gegroeid. Op het oog ligt het goed. Het afstasten van pijnplekken ga ik doen hoor!


Jammer, had gehoopd dat uit mijn verhaal bleek dat ik zeer zachte handen heb en met mijn zit rijd. Je hebt gelijk hoor, maar zo werkt het bij mij ook.
Niet mee eens. Paarden zoeken je grenzen op. tot hoever kunnen ze gaan? Ze weten vaak dondersgoed wat wel en niet mag!! En toch datgene doen wat niet mag, stiekem uit de stal lopen en bij de kalfjes gaan kijken, een hap gras onderweg nemen etc. Dat weten ze heel goed en ik hoef maar te kijken of mijn vinger op te steken en dat is al mijn grens, dat mocht dus niet.
Maar op de eerste plaats maar eens controleren of er ergens

Ik heb ook ergens gelezen dat paarden na een tijd met het bit gaan spelen en daarbij rare bewegingen gaan maken met het hoofd. Dat houdt vanzelf op.
Heeft iemand hier ervaring mee?

Ik zou ook heel graag reactie op mijn vraag over discomfort willen hebben, dus wie durft...>

Groetjes,

Hester

mrie schreef op woensdag, 4 februari 2004, 21:58:


hahaha Mrie,

ik heb me rot gelachen hierom!
(hoop dat je dat niet erg vind!)

Ach, weer wat anders dan in je bilnaad, of word ik nu een tikje te ordinair?

Ik zal ook zijn oren nakijken, maar hij doet het al met opstijgen, da´s niet zo vermoeiend lijkt me!

Je kunt bij dat paard toch ook gewoon wat haar uit zijn oor knippen?

Groet,

Hester

Marianne, wat bedoel je nu, doordat ik teveel verwacht, ben ik geen horsewoman??

Ik vind dat behoorlijk meevallen met die verwachtingen. Ik verwacht echt niet dat mijn paard een L- proef kan lopen of morgen een endurancewedstrijd wint.
Ik verwacht wel dat mijn paard reageert op mijn signalen. En dat vind ik geen hoge verwachting, maar een logisch proces in zijn opvoeding.

En hoe zit het volgens jou dan met aangeleerd gedrag?
Je voed je paard toch op, stilstaan bij halster omdoen, zit lichter maken als je harder wilt etc etc.>

Met aangeleerd gedrag en weten hoe je paard ongeveer zal reageren, maakt de communicatie een stuk makkelijker. Je hoeft niet iedere dag het wile opnieuw uit te vinden.

Hester

Jan Straver schreef op donderdag, 5 februari 2004, 19:32:


Lees de site graag even grondig door!!

Hester

marianne herzberger schreef op donderdag, 5 februari 2004, 15:57:


Daarom checkte ik het even!

Toch een menselijke eigenschap aan mijn Haffie toegekend: Hij vindt het geweldig om je in het ooitje te nemen.
In de wei weglopen, maar steeds om het hoekje kijken of je toch wel achter hem aankomt, of op het ruiterpad steevast onder de lage takken doorgaan.
Hij reageert ook als ik moet lachen, daar wordt hij zelf ook vrolijk van!

Menselijke eigenschap, maar wel leuk.
Ik heb iets minder moeite met het toedichten van menselijke eigenschappen aan dieren. een menselijke eigenschap is communicatie en door grappen en grollen en vingers opsteken of op strenge toon zijn naam noemen, is wel duidelijk wat ik (en mijn Haffie) verwacht van de ander.

Waar ik niet in kan komen is paarden die dingen express doen om hun baas te pesten. Daar is een reden voor, pijn of angst of...
Ik denk dat daar het grootste gedeelte van de theorie op slaat over toedichten van menselijke eigenschappen aan paarden.

Groet,
hEster

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 11 februari 2004, 19:18:

Hoi Ingrid,

Fernand doet zoals je misschien weet tot volle tevredenheid de hoeven van mijn beessies. Ik ga in maart de cursus hoefbekappen volgen, want mijn mannen wil ik nu zelf gaan doen. Fernand heeft ze nu 2 jaar bijgehouden en ik wil het graag overnemen. Niet uit bezuiniging, maar omdat het kicken is om alles zelf te doen.
Kantekening blijft natuurlijk altijd dat je kritisch moet blijven!!
Ik ben het vaak niet eens met Fernand, maar bekappen kan die!

Hester

elsbeth flipsen schreef op woensdag, 11 februari 2004, 22:13:


Hoi, Vorig jaar heeft mijn merens schade aan de hond van de boer toegebracht. We hadden een deal dat ik de hond uit de kennel haalde als ik op het erf was. De hond zat daar de hele dag maar in. Met mijn Haffie nam ik hem regelmatig aangelijnd mee. Of ik nam 2 ponies en die grote hond mee, ook lachen. Tot zo ver alles leuk dus.
De boer waar ik stond had flinke gezondheidsproblemen en kon de hond niet meer uit laten. Dat deed ik en we speelden met de bal in de wei. Paarden en de hond erachter aan. Leuk , ook om te zien!
Op een dag was de hond in de wei, zoals elke dag en ging vreselijk tekeer tegen de Merens. Hij zat hem uit te dagen en deed bijtpogingen naar zijn achterbeen. En jawel, na vele waarschuwingen van mij en de merens, trapte de Merens voluit in de bek van de hond. Uiteindelijk was de kaak gebroken van de hond en er moesten pennen enzo in.

De schuld is bij mij komen te liggen omdat mijn pony zijn hond heeft getrapd. Dat ik hem eruit haalde stond ook niet op papier en de boer zei dus dat dat niet hoefde en dat ik dat deed voor mezelf.. (De lul)

Jij bent aansprakelijk voor de schade die je (huis)dier aanricht.
Dat je afspraken hebt, of een strontvervelende hond die je pony opjut, heeft de verzekering geen boodschap aan.

Uiteindelijk heeft mijn WA alles gedekt en kostte het me niks, nou ja eigen risico gaat een volgende keer in. Daar ging het mij niet om. Ik was en ben nog steeds heel boos op het feit dat zelfs een verzekering mijn pony hiervoor aansprakelijk heeft gesteld. Ik heb mijn Merens het ook nooit kwalijk genomen , gaf hem gelijk, de hond was errug vervelend.

Dit was dus echt de druppel en ben daarna ook verhuisd naar de buurman, mede door de manier waarop hij de gehele situatie benaderde.

hester