Nick Altena schreef :

Ja, net als jij geloof ik ook niet in alleen een rij-technische manier van rijden, maar het technische mag wat mij betreft wel onderdeel zijn van de hele omgang en probleemoplossend gebeuren van het paard.
Al het andere telt voor mij net zo zwaar, nee, eigenlijk zwaarder.
Als je je paard alleen maar op stal zet of op ijzers maar wel de A de B methode hanteert bij het rijden ben je wat mij net zo goed verkeerd bezig als wanneer je natuurlijk bekapt en vervolgens je paard 24/7 op stal zet!


Wie roept dat dan, van die ijzers? Is dat echt zo ?
Kan zijn dat ik berichten mis vanwege mijn drukheid hoor....
Maar ik denk niet dat mensen van hier het recht hebben A de B te verguizen, ik denk dat die man op zijn manier veel goeds doet, al was het maar om mensen te leren fatsoenlijk op hun paard te zitten, want daar schort het behoorlijk aan, als ik zo om me heen kijk !
Geen wonder dat zo'n dier problemen krijgt wanneer er jarenlang scheef op zijn rug gehobbeld wordt.

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

perdida schreef :


Hier dus ! Want ik wil dat mijn paarden recht en correct gereden worden, ik beschouw het als de basis van je rijden, net als dat mensen hier leren hoe ze een paard moeten benaderen, hanteren, opzadelen, etc....
Ow, het lukt nog lang niet iedereen hoor, en soms sta ik ook met knarsende tanden, maar ik vind het mijn plicht om hieraan aandacht te besteden, in het belang van mijn paarden, maar net zo goed voor de rug van de ruiter.
Dagelijks loop ik achter de ruiter aan te sloffen op de hoefslag.

Ook al is ons doel met rijden niet een dressuurmatig doel, toch vind ik dat je je paard dient te gymnasticeren en correct te rijden.
Daarom ook heb ik niet meer dan 5 personen in de groepsles, zo kun je kwaliteit waarborgen en help je je paarden niet de vernieling in!

Dat je vervolgens aan een lange teugel onderuitgezakt naar buiten gaat, prima, maar dan wel met een onafhankelijke zit he.


Ja, zítten, contact maken, vóélen hoe dat paard onder je beweegt, zonder beugels, ogen dicht, benen lang maken, niet klemmen, lange teugel tijdens het voelen zodat je je er niet aan kunt vasthouden etc....
Ow ik ben toch zo gemeen..............

Het is wel zo dat 90 % van de ruiters dit nog niet beheerst hoor, als ze bij mij komen, en ook niet alle paarden zijn overal voor te vinden. Bij onze Fjord bijvoorbeeld is het eigenlijk meer alleen maar rechtdoor, die 'doet' niet aan inbuigen en voor haar hoogstaande technische dingen, daar pest je haar alleen maar mee.
Tja, dat heb je als je van alles wat hebt he....

Daarom is het juiste paard bij de juiste ruiter zoeken zo belangrijk in mijn ogen, ze rijden allemaal op een paard waarop ze wat te leren hebben. Als mensen hier alleen maar komen 'om te zitten' geef ik ze een paard waarop gewerkt moet worden.
Maar net zo graag zijn we met ons allen lui, laten we iedereen zelf kiezen en gaan we alleen maar leuke dingen doen, ook dat moet blijven kunnen. Het moet niet altijd werken zijn, ook niet voor de paarden !


Mee eens!
Bay zou niet meer kunnen bewegen als ik er rijtechnisch niks aan zou doen, terwijl ze nog zo verschrikkelijk graag wil.
Het houdt haar fit en jong, ja, mist op een verantwoorde manier....
Als ik de hele handel hier indeel in procenten kan ik wel stellen dat ik 98 % van mijn lestijd bezig ben met het aanleren van de basis aan de rijders.

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

perdida schreef :

Ja hoor, ik vind dat zelfs bij het wat men dan zo leuk noemt 'natuurlijk rijden' (wat dat dan ook moge zijn....) een basis moet zijn omdat je je paard belast met gewicht en hem bewegingen laat maken die hij misschien uit zichzelf niet zou maken, al was het maar 3 kilometer draven op de verharde weg, of met een beginner, dus tegenwerkend ruitergewicht een steile heuvel afgaan, waarbij de ruiter zijn bovenlichaam nog niet onder controle kan houden en op en neer zwiept.

En die basis moet een onafhankelijke zit zijn waarbij je je paard niet hindert, tegenhoudt, klemt, voorover kukelt, achterover aan de teugels hangt, naar één kant helt, etc.
Want een tegenwerkend gewicht is een giga belasting voor een paard.
Dat is in feite mede een oorzaak voor zoveel rug- en hoefproblemen.

Ik vind ook dat de ruiter in staat moet zijn om met losse handen,dus zonder teugels, zijn paard te besturen, zonder zadel of zonder stijgbeugels door te zitten (ook in de bocht en als er een tractor aankomt).
Voeten, knieën, heupen, bovenlichaam, schouders, ellebogen, handen, onderkaak, nek, en ga zo maar door moeten los van elkaar kunnen bewegen, zonder dat de ruiter ergens anders steun zoekt om zijn balans te compenseren!

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Diestelmans Liesbet schreef op zaterdag 10 december 2005, 20:51:


Hoi Liesbeth,
Ik had vroeger een ponietje, als het gesneeuwd had ging ik zonder zadel op hem zitten met om mijn middel een touw waaraan achter mij een slee gebonden was. Mijn zus op die slee en zo galoppeerden wij het bergje bij ons huis op, dat was altijd dikke pret. Mijn zus moest wel meeremmen want anders knalde de slee tegen de achterbenen van onze pony aan als ik op de rem ging.
Nooit geslipt, nooit gegleden....

Paar weken geleden nog met de paarden in de sneeuw gereden, en het was zó leuk.... Het is zoals Isabel zegt : Sneeuw geen probleem, maar oppassen met ijs, daar glijden ze wel wat meer op.

Wij gaan over alle soorten wegdek, en ze glijden nergens over uit.
Wat we hier nu wel hebben is vette klei die op de landwegen ligt.
Dat is dus wel glad voor de paarden !

Groet, Pien
www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship / Natuurlijk Bekappen

Hoi Jeanette, ik was een tijd niet hier op het forum, en heb even gauw bijgelezen na een tip van Piet.
Er zijn een paar dingen die ik je zou willen zeggen:
In de eerste plaats ken je mij niet, maar Jack en ik geven de cursus Natuurlijk Bekappen van Ilona en Frans hier in Belgie.
Daarnaast rijden wij lange afstanden met onze onbeslagen paarden.
(Op Paard Natuurlijk is net een verslag geplaatst over een van die ritten).
Wij kennen hier geen zachte ondergrond, het zachtste hier is asfalt en het hardste vuursteen.Bovendien zijn er hier veel heuvels.
Al met al op bescheiden formaat te vergelijken met wat jullie voor de boeg staat.

Wat jullie gaan doen vind ik helemaal super, maar ik heb een beetje mijn twijfels of het je gaat lukken de paarden met zo'n korte voorbereidingstijd blootsvoets door de hele tocht te loodsen.
Het laatste wat ik wil is je ontmoedigen, sterker nog : Ik wil je graag steunen, maar je hebt te weinig voorbereidingstijd naar mijn mening.
Ik heb de link met de foto's van de tocht gezien die iemand hier op het forum had gezet (Waldo?) en het is een werkelijk prachtige, maar barre tocht die veel van oa de hoeven van je paarden zal vergen.

Wij rijden een aantal keren per week tochten van minimaal 30 kilometer over alle soorten harde ondergrond omdat we hier zoals gezegd geen zachte ondergrond kennen.
Al onze paarden zijn -uiteraard- natuurlijk bekapt, maar voor de meesten zijn dit hele processen (geweest) om zich aan te passen aan de harde ondergrond, en dan ook nog eens belast (met ruitergewicht).
Wij hebben paarden waarbij dit proces inderdaad een jaar duurde, en dat heeft veel te maken met de ondergrond.
Je kunt dit niet vergelijken met zachte bosgrond, zandpaden, veengrond etc.
Zelfs nu hebben we een paar paarden die al maanden in het overgangsproces naar natuurlijke hoeven zitten, één ervan is onze Haflinger die na 12 jaar van de ijzers af kwam en nu, 4 maanden later, net een uur meekan op het harde (geen berm hier), om je een idee te geven. Het gaat nu super met hem, maar we mogen hem niet overbelasten.

Ik kan je zeggen dat onze paarden nog nooit last hebben gehad van overmatige hoefslijtage, maar wat we wel eens tegenkomen is lichte tot matige gevoeligheid bij het lopen, en met name op de 2 e en 3 e dag van lange tochten (30 km). Er is dan niks te zien in de hoeven , maar wij denken zelf dat het te maken heeft met de schokdemping op de harde ondergrond.
Jouw paarden waren tot nu toe niet natuurlijk bekapt en ik weet niet hoe hun straal eraan toe is, maar oa de straal én de conditie van de witte lijn zijn van groot belang voor het gezond zijn/worden van de hoef.
Het onder de straal gelegen straalkussen is tevens nodig voor de schokdemping binnen de hoef en dat straalkussen is vaak "zwak' (te dun) bij langdurig beslagen hoeven of hoeven waarvan de straal altijd weggesneden was door traditionele hoefsmeden.
Ook een te dikke straal kan bij veel lopen op harde ondergrond voor drukkingen zorgen, dus daarnaar moet eigenlijk gekeken worden.
Je schrijft zelf dat je Noriker van 20 nu al gevoelig en in de berm loopt....
Wijzelf geven dit soort paarden een heel jaar om op krachten te komen, we bouwen het op om sterke hoeven te ontwikkelen en conditie op te bouwen en dan pas ga je afstanden lopen.

Wij gaan dit jaar een trektocht maken van 5 dagen waarbij we nu al de paarden zijn aan het selecteren en dan praat ik over een tocht van slechts 250 kilometer door de Ardennen.
Je paarden moeten echt in topconditie zijn, anders is het vragen om moeilijkheden!

Wat de "nieuwe stand" betreft : Ik weet niet hoe hoog de hielen/verzenen van je paard(en) nu zijn, maar dat is een aandachtspunt, ook al denk ik niet dat er echte problemen door ontstaan wanneer je ze verlaagt, hooguit tijdelijk wat spierpijn en dat lost zich wel op in de 2 maanden die je nog te gaan hebt voor vertrek. Maak je daarbij niet druk om een 'gebroken voetas' dit is al zovaak onderwerp van discussie gweest en het zegt dus heel weinig. De voetas verandert telkens wanneer het paard zijn been anders neerzet en zegt meer iets over een eventuele gevoeligheid in de hoef dan over een verkeerde stand. (Is wat technische taal, maar vast wel ergens hier op de site terug te vinden).

30 km per dag en een fors eind wanneer je niet getrainde hoeven hebt.
Ga er vanuit dat je hoefschoenen bij je hebt die je op erg stenerige stukken aandoet en zoveel mogelijk uitlaat op betere ondergrond.
Soms ook zul je hele dagen zonder kunnen, soms ook zul je merken dat je de schoenen echt nodig hebt. Als je kiest voor de hoefschoenen van Smit dan kun je bij hem de gipsmodellen van de hoeven achterlaten en is het makkelijk voor hem om een vervangschoen te maken als dat nodig mocht zijn, dat gaat een stuk sneller dan wanneer je de kapotte schoen moet opsturen van godweetwaar je op dat moment zit.
(Ik ken alleen de Smit hoefschoenen omdat wij die zelf aanmeten).

Het grote voordeel voor jullie is wel dat je waarschijnlijk niet zult galloperen over al die ondergrond, maar veel zult stappen waarbij de paarden hun tempo kunnen bepalen, da's een verschil met wat wij hier doen. Veel naast de paarden lopen wil ook wel helpen.
Maar daartegenover staat dat de ondergrond die jullie zullen tegenkomen wel nog heftiger is dan de ondergrond die wij hier hebben , en da's al erg, lees het bericht van Trea maar op Paard Natuurlijk over de hoeven van onze paarden.

Ik zou zeggen : Denk er inderdaad niet te licht over, laat je goed informeren.
Ik lees je twijfels en ik kan me er veel bij voorsdtellen omdat je gewoonweg de tijd niet hebt gehad om de hoeven optimaal voor te bereiden, maar maar begin er wel aan om blootsvoets te gaan, zeker met hoefschoenen ga je het gewoon redden, want je krijgt er een stel prachthoeven voor terug door al die beweging, aan het eind van de rit. Zeker weten !!!!

Hou je ons op de hoogte van je gedachten? We zullen je graag helpen !
Groet, Pien
www.spirithorses.be
Westen Natural Horsemanship - Natuurlijk Bekappen

trea hoex schreef op PN over het dagje SH en de hoeven van de paarden:



Ach, eigenlijk heb ik inmiddels al gereageerd in mijn bericht naar Jeanette.
Het hele proces naar de gezonde natuurlijke hoef vergt tijd en geduld.
Wij trekken daar voor ieder paard een heel jaar voor uit.

Groet, Pien
www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship-
Natuurlijk Bekappen

Het gaat nog steeds over de paarden van Jeanette:

>>> Als dat ene paard met die "daar moeten ijzers onder"

Groesbeek is ook voor mij wat ver, zeker zo'n 160 km (?)


Eind maart over het asfalt ; oké, maar niet over de keien en grind, niet in díé mate. Khani had 2 maanden nodig (eens per week, oké) om zijn hoeven alleen maar hard genoeg te laten zijn, dat is ook de ervaring die wij met onze paarden hebben.
Heb ik het over gewoon asfalt en hooguit wat klinkers.


Het is een verschil tussen harde ondergrond en harde ondergrond, in die zin dat je in Groesbeek de harde ondergrond waarschijnlijk kunt vermijden (omzeilen) maar op weg naar Compostella móét je daar overheen en dat kilometers lang, mét bepakking, heuvel op - heuvel af.

Bij een paard dat lang op ijzers heeft gestaan kun je ervan uitgaan dat de hoefwand dun is, de zool redelijk plat en de straal niet aangepast. Da's geen lolletje zonder hoefschoenen op de keien, een steentje op het asfalt geeft in die tijd al gevoeligehid.

Daar kom je allemaal doorheen hoor, en het gaat allemaal over, maar ik heb mijn twijfels of je dat tijdens deze tocht gaat lukken.
Wel als je een langere voorbereidingstijd had gehad.

Vergeet daarbij niet dat het een behoorlijke spierspanning vergt wanneer een paard gevoelig loopt. Hij gaat 'anders' lopen, korter, ingehoudener, en daar wordt het paard fysiek heel moe van.
Tel daarbij de lengte van de tocht en de bagage en dat maakt de inspanning van je paard veel zwaarder dan je zou denken.
Ik denk nu evenaan je 20 jarige (of gaat die niet mee? -sorry-).

Onze Haflinger Diesel (die van die één uur buitenrit waar ik gister over schreef) heeft inmiddels mooie voeten, maar zijn spieren zijn nog te snel moe, hij is nog steeds net niet helemaal aangepast aan het werk omdat hij in zijn hoofd nog niet helemaal ontspannen loopt,(waarschijnlijk 'denkt' hij nog in ijzers) . Het zijn dus niet alleen de voeten waar je naar moet kijken, ook de spieren , met name de schouderspieren en de spieren in de achterhand.

Dies is 13 en heeft 11 jaar ijzers gehad, is een goed voorwaarts paard dat lol heeft in buitenritten.. én 11 jaar voor de kar gelopen heeft en dus in topconditie is.

Ik wil je niet ontmoedigen Jeanette, maar we moeten wel in de realiteit blijven. Omdat wij veel lange, verharde tochten rijden zie ik de paarden door hun processen gaan.
Een heel jaar van voorbereiding was reëler geweest.
En elke maand dat de hoeven sneller genezen is mooi meegenomen.

Ga voor hoefschoenen, je hebt nu 2 maanden de tijd om uit te zoeken welke je gaat meenemen.
Maar laat je zeker niet verleiden je paarden de tocht op ijzers te laten maken, want dat sloopt de hoeven van de paarden.

Groet, Pien

Jeannette van den Eng schreef:

Hoi Jeannette, nog even een vraag:
Ik neem aan dat je je paarden fysiek al een tijd aan het voorbereiden bent voor deze aanstaande tocht.
Mag ik vragen hoe je dit doet, maw : Hoeveel kilometer per dag/week train je nu, wat eten ze, en hoe houd je ze (stal/ weide/paddock etc.).

Hoe doe je dat met al het ruwvoer dat ze nodig gaan hebben, regel je ook electrolyten enzo etc etc.
Gewoon nieuwsgierig.
Groet, Pien

jose schreef :

Voor zover ik weet krijg je alleen het verzekerde bedragvan de verzekering terug als het paard dood is en niet als je het ergens op een weitje zou zetten of zou "verkopen aan de recreatie" of als fokmerrie zou leten dienen ofzo.
Tja, het schatje brengt dan geen geld meer op he, dan maar zo....

Pien

Jeannette van den Eng schreef :


Ik voer mijn paarden bewust wél electrolyten voor- en na voor hen 'zware' ritten van 30 kilometer of meer, en eigenlijk juist mijn koudbloeden, omdat zij veel meer zweten en dit voor hun een grotere inspanning vergt dan de warmbloeden. En ik doe het door het voer, alleen op de dag zelf.

De koudbloeden zijn erop gebouwd om relatief zware lasten over relatief korte afstanden in een laag tempo te versjouwen.
Kortere spieren, dus korte afstanden.
De warmbloeden met hun langgerekte spieren en dito uithoudingsvermogen hebben nooit 'behoefte' aan electrolyten, die hebben een heel andere energiehuishouding.Veel meer erop gebouwd lange afstanden te rijden met meer snelheid, maar ook minder gewicht.
Gaan veel spaarzamer met hun energie om.

Met het vocht (zweten) verliezen de paarden ook belangrijke lichaamszouten als calcium, natrium, kalium en chloride. Bij langdurig tekort van deze elektrolyten kan het paard minder goed vocht vasthouden, de elasticiteit van de huid vermindert, het uithoudingsvermogen gaat snel achteruit en het paard herstelt minder snel van de geleverde prestatie.

Dit uit zich in snel mager worden ondanks grazen, sloom, geen zin hebben, moeheid, kortom ; een wat 'dof' paard.
Het is mijn ervaring dat een liksteen voor deze paarden echt niet voldoende is om een tekort te compenseren, wel om een evenwicht te behouden.

Boevendien vertrek je eind maart met paarden die van vacht gaan/zijn aan het wisselen, naar een warmer klimaat.
Een koudbloed is een Noordelijk type, en je gaat naar het zuiden.

Groet, Pien

Spirit schreef :


Waarbij ik het nodig vind even het volgende aan te vullen:
Bij mij is het zo dat ik een combi koudbloeden - warmbloeden heb die allemaal meegaan op buitenritten.

Het 'probleem' is dat de koudbloeden zich aanpassen aan het tempo van de volbloeden, en eigenlijk zou het gezonder zijn als dat andersom was. Mijn koudbloeden hebben een behoorlijk temperament en willen méé met de snellere Volbloeden en in het verleden hebben we nogal eens problemen gehad daardoor, omdat dat een voor hun bovenmatige krachtsinspanning was.

De electrolyten die ik geef zijn daar echter geen compensatie voor !!!!

Wat wel zo is, is dat de koudies (zoals wij ze noemen) echt snel zweten door hun dikkere wintervacht en bouw.
We hebben nu steeds meer geleerd het tempo aan te passen aan de paarden die er die dag mee zijn.
De paarden zelf overigens leren nu eindelijk ook dat ze hun krachten moeten gaan verdelen zodat ze fris weer thuis komen. Heeft wel een tijd geduurd hoor, daar zijn ze een paar keer echt moe voor moeten worden.

We hebben nu om die reden dan ook besloten dat er geen koudbloeden meer bijkomen, maar dat we langzamerhand toch willen overgaan op de lange afstandslopers. Tja, ervaring leert....

Groet, Pien

ps : Is dit nog wel HN ? Of moeten we gaan overhevelen naar PN ?
Maar dan loopt het ook zo doormekaar he....

Cassandra Berg schreef :


Ik draafde en galoppeerde veel, maar heb dus dit tempo aangepast.
Ze kregen gewoon last van hun spieren.

De koudbloeden zijn meer stap- en draafpaarden dan gallopeerpaarden, dat houden ze veel beter vol.
Dus meer stappen en draven, en korte afstanden galopperen.

Ga ik eens zonder de koudies weg dan ligt het tempo veel hoger en langere stukken.

Groet, Pien

Spirit schreef op donderdag 26 januari 2006, 11:06:


Ik doe mijn koudbloeden het meeste plezier als ik een rustige omgeving-wandelrit maak op mijn gemakje, lekker kletsend, wat om ons heen kijkend. Desnoods zonder zadel, ach, kan ook allemaal....
Weet je wel, beetje toeristische route, wat met voorbijgangers kletsen.
Af en toe een drafje, galop ook wel , maar beheerst en korte stukken.

BD echter bijvoorbeeld (Arab) wordt echt depressief en bozig als ze niet eens af en toe helemaal uit haar dak kan gaan en een berg opstormen, t liefst rende ze dan weer naar beneden en zou ze nog een keer gaan....

Wat niet wil zeggen dat de koudbloeden te lui zijn om hetzelfde te doen, dus niet, ze doen even hard mee, maar het past niet echt bij ze.

Pien

jose schreef :


Tis heel makkelijk : Ik sta waarvoor ik sta en ik kom teveel gekloot tegen in de paardenwereld en nee, dat staat me niet aan.
Maar ja, wel : Ik heb er mijn levenstaak van gemaakt mensen te doen inzien dat paardenhouden e.d ook anders kan en dat doe ik gráág !!!!
Dat kan wel eens confronterend zijn ja, en om heel even Frans zijn woorden te gebruiken : Dan is tact ook niet mijn sterkste kant.
Hoef ik niet - wil ik niet.

Ben gewoon de afgelopen dagen veel gedoe tegengekomen en het had allemaal met bewust onkunde en geldkwesties te maken, bovendien heeft zoiets net het leven gekost van een van mijn paarden, ja, en dat maakt mij harder dan ik misschien zou mogen zijn!.
Verder geen behoefte om hierover uit te wijden.

Pien

Frans Veldman schreef :


Dit sleep ik even mee naar PN zodat we het hier weer over hoeffies kunnen gaan hebben, is dat goed?
Gaan we daar verder....
Pien