Masja schreef op maandag 5 maart 2007, 7:24:


Op de foto's is een mooi en braaf paard te zien dat -helaas, maar je ziet het veel- op de hand gereden wordt en dus op de voorhand loopt. De hoek van je onderarm breekt nl met die van de teugels, je probeert het paard aan de voorkant te 'liften'. Deze hoek hoort een rechte lijn te zijn, dat heb je vast wel geleerd op de ORUN. Als ik dan toch over je houding mag zeuren, zijn je hakken opgetrokken, je tenen wijzen naar buiten, je kijkt naar je paard ipv eroverheen en je staat in de beugels. Verder heeft je paard zijn nek niet als hoogste punt en maakt de hals dus een valse, afgedwongen knik. Is allemaal niet zo erg, en onderdeel van een proces, maar presenteer het niet als je-van-hét op je site, want daardoor lijkt het alsof dit je norm is!

Je kunt toch niet ontkennen dat je op jouw trots gepresenteerde longeerfoto's een paard ziet dat hevig in verzet gaat omdat zijn kop met allerlei touwtjes op zijn borst wordt vastgebonden? Dat ie het probeert op te lossen door achter de teugel te gaan om maar onder die druk uit te komen? Jij met je afgeronde paardenopleiding herkent zulks toch zeker wel? Of wordt deze vorm van geweld tegenwoordig aan de afstuderende ORUN-kandidaten gedoceerd?! Ik dacht dat de FEI het instituut was van de lichtheid, vanzelfsprekendheid, harmonie en ongedwongenheid. Het tegenovergestelde van deze waarden zie ik op de foto's terug!
Open je mind en daarna nog een keer je longeerfotoreeks. Je maakt mij niet wijs dat je dan nog steeds trots bent op wat je je paard aandoet.

Huertecilla schreef op maandag 5 maart 2007, 10:43:


Misschien ook een reactie op fundamenteel veel te grote paarden fokken, deze opstijgbeugel?

Loes Scheres schreef op maandag 5 maart 2007, 11:13:



Afschuwelijk Loes! Om zo'n beest nog dwingen te lopen, hoe haal je het in je bolle harses. Was er geen dierenarts te vinden die niet te beroerd was om zelf naar het paard toe te komen? Kon geen van de kibbutz-jongelui vooruit gaan met een ander paard om een zware pijnstiller te halen? Wreed dit.

Ik heb wel eens gehoord van hoefbevangenheidd door plotselinge ernstige blootstelling aan harde of ongeschikte bodem, weet je daar iets van?

Eva Saegerman schreef op maandag 5 maart 2007, 11:49:


Er is een spreekwoord: De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest.
Als jij nu al in alle staten bent omdat er in april een fietstocht op een km afstand (dat is maar liefst 1000 meter!) passeert, denk ik dat je jezelf onnodig lijden aandoet! Je kunt een gedomesticeerd paard nu eenmaal niet voor alles behoeden, dan moet je hem in een natuurgebied stoppen. Het is altijd wel eens Carnaval, er komt ook wel eens een brandweerwagen met sirene voorbij en de Harley Davidsonclub zal ook wel eens langs je erf rijden. Er is hier in de buurwei een keer een luchtballon geland...! Dat gebeurt nu eenmaal.
Relax Eva, risico's horen erbij en je kunt er maar beter aan wennen anders blijf je lijden!

Vooruit, ik ben in een royale bui. Lees ook de vervolgartikelen onderaan!

http://www.sustainabledressage.com/rollkur/how.php

Nick Altena schreef op maandag 5 maart 2007, 14:14:

Okee, ik neem het stokje over:

Je hebt gelijk. Een paard in de wei loopt zich niet scheef. Elk paard is van oorsprong al min of meer scheef. Net als mensen rechts of links zijn. Die scheefheid gaat pas problemen opleveren als je erop gaat rijden en die scheefheid niet bemerkt en er niet op anticipeert. Buck was 14 en had er al vele endurance-uren opzitten toen zijn scheefheid pas problemen opleverde. Van het vrijblijvende jakkeren door het bos aan een lange teugel wordt geen enkel paard beter, aangezien hij al die uren, al die kilometers met meer gewicht op zijn voorkeurskant loopt.
In de 8 maanden dat hij op rust stond op dierenartsvoorschrift verbeterde, noch verslechterde hij. Hij bleef licht kreupel, je zag het pas als hij rechtsom op een kleine volte op het harde draafde. Geen enkel paard gaat zichzelf recht trekken, omdat hij er ook geen last van heeft! Hij hoeft van zichzelf niet rad op een volte te draven.

Ik heb het hem zelf niet horen zeggen, maar ik vul het in. Het lijkt me een incidentele werkwijze voor zeer extreem kreupele paarden. Vergeet niet dat ze vaak pas bij hem komen als de kliniek ze al heeft opgegeven. Een extreem scheef paard dat bij AdB komt, kan bv niet eens linksom of rechtsom draven. Zo'n paard ontziet zijn zwakke kant enorm. Zou je hem vrije beweging geven, dan gaat hij VAST niet zijn korte kant oprekken, dat is pijnlijk. Hij zal zijn eigen kromheid juist bevestigen, omdat dat de minste pijn doet en zijn hele lijf 'ernaar is gaan staan'. Let wel: dit gaat over extreem kreupele, scheve paarden!


Daar speelt zoveel meer in mee! Voer bv. Een manegepaard sluit zich af en gaat daar dus niet per definitie soepeler of rechter van worden, wat de ene ruiter losser maakt, rijdt de volgende weer vast. En ze had net als het gros van de paarden die overontwikkelde sterke kant niet zodanig erg, dus er zat nog lang geen blessure door scheefheid aan te komen!

Omdat ze een paard heeft dat gevoelig zal blijven voor die 'blessure', net als de mijne! Waarschijnlijk loopt Tempete net als Buck van nature ook graag op de voorhand, dat verander je niet, dus de voorwaarden zijn ook al minder goed. Vergelijk het met hoefbevangenheidd. Als de aanleg er eenmaal is, blijft de ontvankelijkheid. Even niet opletten en bingo! Ik heb een slechte schouder en wanneer ik hem extra belast wanneer ik bv tegen de klok moet racen, wordt ie pijnlijker. Het zal nooit helemaal overgaan, daarvoor is het al te ver gekomen en ik ben nu eenmaal rechtshandig.

Sieta,

Ik denk dat ik snap wat er aan de hand is. Het probleem ligt volgens mij niet bij je pony, maar bij jou. Ik kan dit zo stellig zeggen omdat ik het nog bijna dagelijks dreig mee te maken met mijn eigen paard en het lijkt erop dat jouw pony ook zo'n mentaal ontvankelijk tiepje is.
Wat jij beschrijft -op het stressgrazen na- is precies wat Cadiz doet. Cadiz is niet bang, maar zoekt graag opwinding en doet dan alsof hij schrikt, met name als hij aan een touwtje naast me moet lopen. Het gevolg is dat ik altijd slechts kan reageren, ipv initiëren.

Jaren geleden zag ik een nh-clinic door een lokale fluisteraar met een cowboyhoed, die voordeed hoe je een paard hoort te leiden: "Ik ga van a naar b en jij mag mee."
Toen ik Cadiz weer eens naar de wei trachtte te brengen en waarbij hij onophoudelijk rondjes om me heen probeerde te racen, met zijn hoofd sloeg, in de lucht hapte en snorkend stopte om dingen in de verte, schoot de tekst van deze cowboy door mijn hoofd. Ik concentreerde mij op het weidehek in de verte en om vooral goed te focussen, sprak ik zelfs een toverspreuk uit: "Ik ga naar b en jij mag mee. Zie ik daar het hek? Is dat ook het schrikapparaat wat ernaast staat?" en wat denk je, Cadiz hield op met zijn woeste egocentrische gedrag. Maw... ik hield het zelf al die tijd in stand!

ELKE keer als ik hem leid en hij is niet moe, doet hij het weer, dat nepschrikken. Steeds weer moet ik mij concentreren op datgene waar ik naar toe loop en niet hoe leuk hij er van opzij uitziet. Het werkt elke keer weer.

Ik heb ook getest of ik het zelf kan opwekken en dat kan! wanneer ik hem meeneem uit de poort van de paddock, hoef ik mij maar voor ogen te halen hoe (ik niet wil dat) hij een klein rondje om me heen zal knetteren of hij doet het al!
Ander voorbeeld: wanneer we in de duinen rijden hebben we een paar vaste hellingen die in galop genomen worden. De paarden weten het, die doen al jaren dat rondje en beginnen vantevoren al opgewonden te raken. Nu nam ik mij voor om mijzelf de gedachte aan omhoog scheuren niet toe te staan en ik focuste slechts op een kalme en krachtige stap aan een losse teugel naar boven. Zo gebeurde... Gaaf!

Ik pas deze mentale druk (Ja! Druk!!!) ook toe in het rijden. Laatst kwam ik op een niet eerder gereden route een overdosis aan engigheden tegen: trekkers, vrachtwagens, een rammelende oplegger. Mijn schimmeltje begon alvast te piafferen, maar toen ik mij focuste op "iets" in de verte en het zelfs uitsprak: "Is dat een fietser daar aan de horizon?" liet hij alles probleemloos passeren en stapte gewoon door. Niet hij is niet verkeersmak, maar ik!

Als ik je belevenissen met je pony lees, kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat er zoiets aan de hand is. Een bezige geest, zich openstellen voor zijn mens en voor je het weet doet ie precies wat jij denkt.

van Tilburg schreef op dinsdag 6 maart 2007, 14:11:


Is het een ouder paard dat veel op straat heeft gelopen? Op ijzers?

Lijkt me ook weer een typisch Antoine de Bodtje omdat het tot de harde beengebreken behoort. hko.htm">hoefkatrol.com" target=_blank>www.hko.htm">hoefkatrol.com
Bel hem eens of stuur een mail, of bezoek een lesdag en vraag hem persoonlijk.

Böske schreef op dinsdag 6 maart 2007, 15:37:


Tranquigel is gewoon verkrijgbaar bij de ruitersportzaak. Het maakt de paarden een beetje onverschillig en suf, is mijn ervaring. Ik heb nog nooit van ongewenste neveneffecten gehoord.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 6 maart 2007, 15:59:


Had je ook luizen? En werd je rustiger van de Tranquigel?

Sieta schreef op dinsdag 6 maart 2007, 18:47:


Mag ik nog even ik-ooken? Ik ben zelf ook niet nerveus, want ik weet dat Cadiz niet gevaarlijk is en ik moet er innerlijk ook wel om grijnzen. Ik denk dus dat het verder gaat dan alleen maar innerlijke rust te hebben, die heb ik ook en daar doet-ie het niet voor.
Je zou moeten focussen, je aandacht bij haar weghalen en kijken naar dat punt in de verte waar JIJ heen wil. Dat zij toevallig naast je loopt is bijzaak. Dat er intussen krijsende schoolkinderen en opvliegende zwanen passeren, ook.

Wat ik zelf wel eens doe om dat focussen goed toe te passen (ik kan moeilijk lang concentreren) is mij voorstellen dat daar waar ik heen wil, een verse tompouce staat. Daar ben IK nl gek op, niet mijn paard. IK loop dan zeer doelbewust daarheen, het water loopt me bij wijze van spreken al in de mond en hij mag mee.

Idem met trailerladen. Cadiz gaat in draf of galop naar binnen -hij doet alles heftig- , maar Buck weifelt wel eens. Ik stel mij dan voor dat er een EMMER gevuld met tompoucen naast het hooinet hangt en focus dan ook alles op dat richtingpunt.
Het werkt. 100%.

Caatje schreef op woensdag 7 maart 2007, 10:09:

Ze vertrouwt je en daarom zegt zij hoe laag jij de hielen moet maken...?! En jij doet het omdat de klant koning is? Is het vertrouwen wel terecht?
Iets klopt hier niet, maar ik zal het wel niet goed begrijpen.

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 8 maart 2007, 12:32:


Of de duvel ermee speelt...

Eva Saegerman schreef op donderdag 8 maart 2007, 14:42:


...wat is duust? En nog wel in de variaties "stappen" en "klein" verkrijgbaar?

Ben er beduusd van.