Moniek schreef op vrijdag 19 september 2008, 22:33:


Wij hebben vier paarden staan op één hectare. Rondom een track en in 't midden strookbegrazing. Eén stuk is nog helemaal niet benut geweest deze zomer. Wanneer dat is afgegraasd zijn we weer drie weken verder en dan is er nog gras zat waar ze dan voor een tweede keer op mogen. En wanneer dat dan op is... ja dan is het véél te nat en te guur om nog 7 op 7 op de wei te blijven en wordt er afgewisseld met de paddock... En dan geven we natuurlijk hooi bij, ook op de wei.

Om een paard een gelukkig leven te bieden heb je echt geen megagroot terrein nodig.

Marianne

marianne laenen schreef op zaterdag 13 september 2008, 21:10:


Gisteren voor de tweede keer "gespeedclickerd" en achterhoeven bijgevijld, Mel bood al uit zichzelf haar hoeven aan terwijl ze eerst mepte om te raken. Oortjes geen seconde naar achter maar wel naar voor om de YES goed te kunnen horen!

Marianne

Elisa schreef op zondag 21 september 2008, 9:58:


Ik vind het helemaal fout, alleen op dat korte gras. Paard krijgt veel te weinig lange vezels binnen. Ik zou op zijn minst stro bijgeven.
Begin deze zomer waren onze paarden ziek: koortsblazen, gevoelige spieren, stijfuitgedroogd. Volgens de DA was dit een virus die overgebracht werd door vliegjes. Ze waren gevoelig voor dit virus wegens een verminderde weerstand door een verkeerd weidebeleid. Ze stonden toen 's nachts op millimeter gras en overdag kregen ze een strook hoog gras bij. Dit was ook voor hun lijn.
Daardoor kregen ze te weinig lange vezels binnen en het korte gras is ook stress gras dus niet gezond. Ze mochten van de DA niet meer op het korte gras zonder hooi of stro bij te voeren. Sela had toen niets, die kreeg elk dag een schep spelt extra...?

Er lagen toen ook best genoeg hopen in de wei, dus van dat korte gras kregen ze wel genoeg naar binnen maar 't was gewoon verkeerd eten.

Oppassen!!!

Marianne

Britt Claeys schreef op zondag 21 september 2008, 23:24:


Bij ons is dat ook zoveel... 't Zal de Antwerpse lucht zijn!

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op maandag 22 september 2008, 0:02:


Bij ons is Sela altijd jaloers wanneer ze niet mee mag gaan wandelen, ze trekt dan een vreselijk zuur gezicht en probeert zich mee buiten te wringen. Als ze de kans krijgt dan begint ze in de zadels te knagen of bijt teugels kapot.
Ja die merries, die kroppen hun frustraties niet op hé

Marianne

Nick Altena schreef op maandag 22 september 2008, 10:47:

...

Ik heb deze mail ook al zien passeren!


Het kantonaal hospitaal van Genève in Namur...????

Marianne

Spirithorses schreef op dinsdag 23 september 2008, 13:41:


Ik denk dat dat wel iets voor ons Indyke is, die is snel en kan kort door de bocht, Couscous zie ik alle kanten opspringen behalve de goede en de twee andere... nee, die twee gaan er het nut niet van inzien!

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 23 september 2008, 16:30:


Clovis, was dat gene Merovinger? Of iets in die stijl?

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 23 september 2008, 21:00:


Die twee gaan het ook helemaal niet plezant vinden Eddy, Couscous ook niet, maar ons crosserke Indy, die geeft er al eens graag een lap op!

Marianne

Nick Altena schreef op woensdag 24 september 2008, 18:30:


Tja, stilletjesaan moet je al wel een massochistisch trekje hebben wil je hier nog foto's durven plaatsen... Alles wordt aangegrepen om elkaar neer te sabelen. Vroeger leerde ik hier veel over paarden maar zo stilletjesaan begin ik hier meer over de menselijke soort bij te leren . Kan ook geen kwaad natuurlijk!

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 24 september 2008, 21:10:


En ikke blij en gelukkig dat ik een bosklosser ben Ieder zijn meug.

Marianne

Cindy Helms schreef op woensdag 24 september 2008, 21:29:


Het gaat, tussen haakjes, ongelooflijk fantastisch met haar! Helemaal ingeburgerd, content op de wei, blinkt als een spiegel, ze doet alles wat ik vraag, gemakkelijk alleen buiten te rijden, lief... ze bestaan écht zo'n paardjes

Marianne

Mel is een plaats opgeklommen in de rangorde, ze staat nu boven Sela. Gisteren stonden de twee dames in de paddock en Mel liet Sela duidelijk merken waar haar plaats was! Mel stuurde Sela op de cirkel, liet haar draven, galopperen, terug draven, van hand veranderen, mét elke keer een sprongetje over een balk die er nog lag.

Sela deed erg haar best om het goed te doen terwijl Mel in het midden op een kleine cirkel meestapte en minuskuule signalen gaf. Mel was heel bedreven in dit spelletje. Wij hebben Sela nog nooit zo ijverig bezig gezien.

Na een tijdje hebben we maar ingegrepen want "de training" stopte niet, Mel genoot blijkbaar van haar machtspositie en Sela moest maar blijven rondcrossen.

Ik vind het spijtig dat ik niet gezien heb wanneer en hoe hun rangorde is "gekanteld".
Mel is een bescheiden paard en is ook op een bescheiden manier dominant, zonder veel show. Maar de minste beweging van haar had wel het nodige effekt.

En ik zou me niet verwonderen dat Indy er binnenkort ook moet aan geloven. Af en toe zie ik reakties over en weer die er vorige week nog niet waren... Hele kleine dingen van Mel met demonstratieve reakties van Indy. Maar die Mel, die houdt gewoon vol op haar stille manier

Als ik dan aan Couscous denk, die verschiet haar kruit naar alle kanten . Ik moet wel toegeven dat Couscous met haar show de anderen toch imponeert en dat ze daar zelf met volle teugen van geniet! Maar ze verbruikt wel veel meer energie!

Marianne

Mel heeft een scheurtje juist in het midden van de toon, aan de rand dus.
Toen Gerd dit daarstraks bijvijlde kwam er een gaatje tevoorschijn, er zit een kleine holte onder de zool, achter de rand, die deze scheur veroorzaakt. Zou dit van een oude hoefzweer komen?

Marianne

jan seykens schreef op zondag 28 september 2008, 5:37:


Ja, ze is hier ingeburgerd! En volgens ons is ze content. Op de wei staat ze écht te genieten. De anderen komen haar begroeten als we zijn gaan rijden, ze hoort er helemaal bij.
Melleke doet het heel goed, het is (nog steeds) een heel gehoorzaam paard. Haar conditie wordt ook al wat beter want die stelde in het begin niet veel voor in vergelijking met die van Indy en Couscous.

Mel is zo'n paard dat wel overal naar kijkt, misschien even vertraagt maar dan toch gemakkelijk voorbij rare dingen gaat. Vorig weekend zijn we voor 't eerst met de trailer weggeweest en dat ging ook allemaal vanzelf. En ze heeft een fantastische galop, je zit precies op een schuif die open en dicht gaat!

Zodus, ik ben heel gelukkig met haar. Ik vind zo'n Mangalarga's hele speciale paarden. Ze zijn in Brazilië familiepaarden, ze moeten voor iedereen kunnen dienen: zowel voor het werk met de koeien als voor de kinderen en de bomma. Met moeilijke karakters wordt niet verder gekweekt en 't resultaat mag er zijn.

We waren enkele weken geleden op een clinic in Nederland en al die paarden blijken zo te zijn. Er was een Braziliaan met een koeienranch en die heeft er 300! Het karakter is even belangrijk als de marcha, anders worden ze niet geregistreerd. De paarden ginder staan altijd buiten en hebben geen ijzers maar elke "cowboy" heeft vijf paarden waarmee hij werkt en neemt dus elke dag een andere paard.

Er zijn ook veel meer Mangalarga's dan Quarters alleen zijn ze in Europa nog niet bekend.

Marianne