Christel Provaas schreef op zondag 14 oktober 2007, 19:41:


Ik duim mee...

Els.

Natascha Hartendorf schreef op woensdag 17 oktober 2007, 16:26:


Én dit vind ik nou belangrijk! Laten we daar eens over praten.
Dat dit soort filmpjes niet mogen!

Enkele jaren! terug liepen hier twee buurmeisjes met twee shetlanders vergelijkbaar "bijgezet" als het paardje op het filmpje. Shetlanders werden met schoppen en slagen vooruitgejaagd, want uiteraard wilden ze niet lopen.
Toen ik er wat van zei, werd ik uitgemaakt voor alles wat mooi en lelijk is, maar ik ben er bij gebleven tot de dieren bevrijd werden van deze marteling.

Waar halen kinderen dit soort ideeën vandaan? Dit is niet het enige voorbeeld wat ik kan geven. Met strotouwtjes kan je een pony ook op allerlei manieren laten "luisteren".
Dáár word ik nou zo verdrietig van.

Els.

Tweeëneenhalve week terug deed Froukje ons versteld staan, door, zo kreupel als ze was, door een greppel heen de bak uit te walsen.
Toen ik haar ging voeren (in het donker), stond ze op het land, heerlijk van het hoge gras te snoepen. We hadden haar een tijdelijk weitje gegeven, waar ze vanuit de bak naar toe kon, omdat ze stokkreupel liep en telkens ging liggen. Ik had liever dat ze dat in het droge zand van de bak deed, dan in de vieze natte prut. Bovendien joeg Willem haar steeds op, daarom heb ik ze uit elkaar gehaald. Op het draad om dat tijdelijke weitje stond geen schrik en dus ging ik er vanuit dat ze onder dat draad door was gegaan. Froukje terug in de bak gebracht waar haar voer stond. Daarna het draad van Willem zijn landje een stukje verzet. Toen weer terug naar Frouk, met de bedoeling om ook onder langs het hekje een draad te zetten. De oude dame had intussen haar voer op en hinkte door de bak. Richting een plek waar ’s middags nog een hek stond. Dat hek was nu stuk geduwd en dat wist ze nog precies. Ze stortte zich de greppel in (och arm zeer been), klom er aan de andere kant weer uit en hinkte doodgemoedereerd langs de buitenzijde van bak en greppel richting lang gras. John die ze op haar weg tegenkwam en die haar probeerde te stoppen werd genegeerd. Haar hele hoofd drukte uit: “Ik ga die kant op!”

Vanmorgen. Gisteravond had iemand vergeten het hek bij de stal te sluiten. Willem liep in het lange gras naast Frouk haar landje. Toen hij me zag kwam hij meteen aanwandelen en ging zonder problemen mee terug naar zijn eigen “gebied”. De route die hij vannacht genomen heeft is nogal ingewikkeld. Ons erf lijkt volgens veel mensen namelijk nogal op een doolhof. Overal zijn paadjes en doorgangetjes om “ergens” te komen. Eerst is hij door het hek gegaan. Vervolgens heeft hij een rondje tuin gemaakt. Daarna over een smal paadje richting kas. Daar is hij een paar maal eerder geweest, toen we nog geen rechtstreekse route van de stal naar de bak hadden. Vervolgens tussen de kas en het kippenhuis door. Daarna tussen de wilgen door, langs de caravans en het landbouwmaterieel naar Froukje. Gelukkig heeft hij de groentetuin links laten liggen, anders had ik geen bleekselderij meer over gehad, dat vindt hij heerlijk.
Toen hij weer op zijn eigen plek stond, heb ik de draadjes verzet, zodat de paarden weer een beetje gras erbij hadden. Maar Willem had niet zoveel trek. Terwijl ik aan het hopen rapen was, liep hij terug naar de stal. Vervolgens probeerde hij met zijn voorbeen of het hek niet open wilde. Maar dit keer zat het wel dicht.

Wat mij opviel aan deze uitbraken is hoe snel Willem en Froukje de weg onthouden. Allebei hadden ze een route gevonden die ze nog nooit eerder hadden gedaan, maar ze wisten het nog precies. En dat terwijl Frouk vorig jaar, toen er een extra bocht in de route van het land naar de stal zat, dit niet leek te snappen. Denk dat ze ons toen toch in het ootje heeft genomen en het gemakkelijker vond als wij haar kwamen halen.

Groetjes, Els.

In mei, drie dagen na een woeste galoppade voor de wagen over het keiharde kleiland, liep Froukje behoorlijk kreupel. Of eigenlijk gevoelig op alle vier de benen en op RV kreupel. Ze had de periode daarvoor, vanaf sept. 2006 prima gelopen en ging zelfs zonder problemen in galop over het asfalt.
Vanaf deze eerste kreupelheid is ze niet meer goed geweest. Telkens als we dachten dat het beter ging en ze of uit zichzelf weer begon te draven en galopperen of we haar weer aan de hand meenamen langs de weg, ging het na een dag of drie mis. Ze liep dan veelal alsof ze bevangen was, ze stond aan de andere kant juist onderstandig met de voorbenen, ze kreupelde op RV. Van alles geprobeerd, magnesium gevoerd, hoeven anders bekapt, heel veel gemaild met forumleden, maar niets bracht uitkomst.
Als ik met een hamertje op haar hoeven tikte, bleek telkens de zool van de voorhoeven heel gevoelig, op de buitenzijde reageerde Frouk totaal niet.
Tijdens de BBQ bij Piet, heel veel gehoord en gezien, maar niemand die mij kon vertellen wat ik met Froukje aanmoest. (Kon ik natuurlijk ook niet verwachten.) Wel kwam daar een kadaverhoef tevoorschijn met een prachtig glanzende buitenhoefwand en dat is iets wat Bij Froukje vooral ’s zomers ontbreekt.
Daarom bij thuiskomst daar op gaan googelen en na een aantal dagen van zoeken de volgende mail verstuurd:
--
Ben driftig aan het zoeken geweest op i-net naar oorzaken van de ruwe buitenhoefwand van Froukje, maar kan daar eigenlijk niets over vinden.
Waar ik inmiddels wel achter ben is dat het "glazuurlaagje" op hoeven gevormd wordt door keratine. Keratine is een eiwit en zorgt voor de elastisiteit en de vochtigheidsgraad van de hoef.
In het geval van Witte Lijn Ziekte is er sprake van een bacterie/schimmel symbiose die de keratine "opeet". Er kan sprake zijn van een zeer agressieve infectie, maar er zijn ook veel mildere bacterieën/schimmels.
Keratine zorgt ook voor glans en waterdichtheid van de vacht. Dat is in ieder geval bij Froukje prima in orde, ze glanst als een spiegeltje, ondanks al behoorlijk lang winterhaar en zit vol appeltjes.

Goed, waar ik nu aan zit te denken.
Er zit duidelijk geen/weinig keratine in de hoefwanden van Froukje. Daardoor drogen de hoefwanden zeer snel uit en nemen ook zeer snel weer vocht op als het even nat is.
Door het gebrek aan keratine is de witte lijn/laminae zwak. Hierdoor zakt het hoefbeen gemakkelijk naar beneden (of eigenlijk kantelt de hoefcapsule, ik weet het, maar zo is het makkelijker te beschrijven) en drukt op de zoollederhuid. De hoef is door het gebrek aan keratine weinig elastisch en als ze dus ook nog eens droog zijn is er weinig hoefmechanisme en zal de zool niet veel zakken bij belasting. Dit geeft extra irritatie aan de zoollederhuid. Als het nat is nemen de hoeven als een spons water op en worden week. Hierdoor neemt het hoefmechanisme toe (maar eigenlijk ook niet op de goede manier, een spons is slap en niet elastisch) en wordt de druk op de zoollederhuid minder.
Frouk maakt zelf duidelijk voldoende keratine aan gezien haar vacht. Het zou dus zo kunnen zijn dat er een niet zo heel agressieve bacterie/schimmel actief is in de hoeven, die daar wel de keratine aantast.
Dan zou ik het best aanpakken alsof ze Witte Lijn Ziekte heeft. Dus (volgens Ramey):
1. Dieet aanpassen. Zo weinig mogelijk suikers. Dat is moeilijk bij Froukje door haar slecht werkende dikke darm, maar ik ben al aan het proberen de slobber te minderen en te vervangen voor zemelen, gekookte lijnzaad en bietenpulp 's avonds en haver 's ochtends. (De haver reageren de darmen erg goed op, weet dat dat ook niet ideaal is, maar lijkt me alleszins beter dan de slobber-mash die ze nu (op advies van de veearts) krijgt en waar ook bixjes e.d. inzitten.) Eventueel magnesium geven om het verwerken van de suikers te vergemakkelijken. (Dat krijgt ze al.)
2. Meer beweging. Dus hoefschoenen aanschaffen. Zal vanavond de hoeven opmeten met hulp van John en ze meteen bestellen.
3. Behandelen met Clean-Trax. Dat is al besteld, maar duurt nog even omdat het nog uit de V.S. moet komen.
4. Natuurlijk Bekappen.

Ik hoop dat ik zo op de goede weg ben. Ben nergens helemaal zeker van, maar de symptomen lijken er wel erg op.
Ik heb hier en daar gelezen dat de symptomen van Witte Lijn Ziekte heel veel kunnen lijken op die van hoefbevangenheid.
Ik heb alle foto's van Froukjes hoeven nog eens bekeken en waar ze niet nat zijn kan je duidelijk zien dat ze in de winter meer glazuur buitenom heeft dan in de zomer. Vanaf mei zie je vanaf de voorzijde een afbraak. Dit zou ook verklaarbaar zijn door een bacterie/schimmel infectie, want die voelen zich goed als het warmer is. Dus misschien 's winters te koud, Frouk maakt weer zelf keratine aan, het wordt warmer en de schimmels/bacterieën vreten de keratine weer op.

Lijkt mij dat het verhaal zo van alle kanten sluit. En nu maar hopen...
---
9 september vond ik bij het bekappen “oud” bloed in de zool en de witte lijn van de voorhoeven. Achter kan ik dat niet zien omdat daar de zolen donker zijn. Dit zou mijn idee van een onsteking in de zoollederhuid bevestigen, daar dat ongeveer vier maanden na de eerste kreupelheid was.

De clean-trax liep op zich wachten en Froukje begon weer steeds beter te lopen. Half september begonnen haar in de bak (zachte ondergrond) te longeren. De eerste keren was ze erg stijf, maar dat werd allengs beter. Donderdag 27 september was het prachtig weer en heb ik haar meegenomen voor een wandeling langs de weg. Froukje vond het heerlijk. Ze liep aan het touw voor me uit en taalde zelfs niet naar het heerlijke malse gras in de berm. Vrijdag heeft ze een dagje rust gehad en zaterdag heb ik haar nog een keer gelongeerd. Ze liep prima. Daarom besloten er zondags maar een op te gaan zitten in de bak.
Nou, mooi niet! Zondagochtend liep ze hartstikke kreupel op beide voorbenen, rv veel erger dan lv. Het was dit maal zo erg dat mijn oude dame er bij ging liggen om de boel te ontlasten. Haar dus maar uit de kletsnatte wei gehaald en in de bak gezet, waar ze droog kon liggen. Ze was heel beroerd, kon amper lopen, lag veel te veel, at weinig, een heel zielig paard. Maandag was ze wel weer wat actiever, maar nog steeds heel erg kreupel. Ook bleef ze veel meer dan normaal liggen. Dinsdagavond viel me opeens op dat haar been rv boven de kogel dikker was. Onmiddelijk gaf ik mezelf de schuld dat ik alleen maar aan haar hoeven had gedacht en niet goed had opgelet. Woensdag had ik daar geen tijd voor (moest ouders naar Schiphol brengen), maar donderdag de veearts laten komen. Inmiddels een mail van Christel Provaas gehad, dat de verdikking in het been ook op een hoefzweer kon wijzen.
De veearts kwam aan het eind van de middag. Ze kon niet meer doen dan vaststellen dat het been dik was (maar niet pijnlijk), dat Froukje op beide zolen voor gevoelig was en dat er in beide voorbenen pulsaties waren. Haar advies: Pijnstillers, het een week aankijken en als het niet verbeterde een scan van de pees maken en foto's van de hoeven. Nu liep Froukje zo kreupel dat ik er absoluut niet over peinsde haar in de trailer te zetten en naar de kliniek te rijden. Pijnstillers was ik ook geen voorstander van, want als het een peesblessure was, zou Froukje alleen maar meer gaan lopen en de boel misschien alleen maar verergeren. Dus uiteindelijk schoot ik met de veearts helemaal niets op.

Vrijdag bleef Froukje onveranderd kreupelen. Zaterdagmorgen leek het nog wel weer erger te zijn geworden. Hoewel de veearts had gezegd dat ik met een peesblessure beter niet kon weken, twijfelde ik nog steeds heel erg of het wel een peesblessure was. Daarom hebben we Froukje zaterdag toch maar in de inmiddels gearriveerde Clean-Trax gezet. Was een hele bevalling, drie kwartier weken en dan nog drie kwartier in het plastic. Vooral bij de achterbenen had Frouk er helemaal tabak van. Toen de achterbenen in het plastic zaten hebben we haar daarom maar los gelaten. En je kunt je onze verbazing haast niet voorstellen; Froukje liep gewoon weg. Met grote passen, nog steeds licht kreupel, maar niet meer dat verschrikkelijke strompelen.

Verder in Froukje II.

Morgen is de clean-trax behandeling twee weken terug. Froukje is onveranderd vooruit gegaan. Inmiddels is haar stap weer ruim en regelmatig. In draf loopt ze nog niet helemaal zuiver. Ik heb haar vorige week weer kunnen bekappen (met moeite, want ze wilde nog steeds de voorbenen niet veel belasten) en heb de hielen helemaal omlaag gehaald. De tonen heb ik alleen afgerond. Ook daarna is ze weer een stukje beter gaan lopen. Komend weekend gaat ze nog een keer in de clean-trax. Haar rechter voorbeen is nog steeds iets dik aan de achterzijde boven de kogel.

Wat de clean-trax nu precies gedaan heeft kan ik niet zeggen. Wat ik van de werking begrijp is dat het heel diep in de weefsels doordringt en daar zuurstofmoleculen “loslaat”. Gezond weefsel wordt daardoor niet aangetast, maar bacterieën en schimmels kunnen er niet tegen.

Voorlopig houd ik Froukje even van de harde ondergrond af en hoop dat haar hoeven dan helemaal zullen genezen. Er is weer hoop!

Groetjes, Els.

van lennep schreef op vrijdag 19 oktober 2007, 20:26:


Daarom zet ik het er ook op, Esther. Er zijn zoveel paarden met van die vreemde problemen. Maar ik ben er nog lang niet zeker van dat ik het nu gevonden heb, hoor. Hoop het wel, maar ja, eerst maar eens een jaartje afwachten. Eind vorige zomer begon Froukje ook weer goed te lopen en dat heeft ze tot mei dit jaar volgehouden.
Wat mij vooral verbaasde was dat de Clean-Trax onmiddelijk effect had. Dat had ik zeer zeker niet verwacht.

De witte lijn van Frouk is slecht, zeker in de voorhoeven. Ook heeft ze daar vrij vlakke zolen. In mei was de witte lijn nog mooi. Ik denk dat het in juli was dat hij breder begon te worden en nu is hij aan de toon echt heel breed.
Bij de achterhoeven is de witte lijn beter. Vooral LA heeft de neiging hol te worden, maar dat zet niet door. Dat is al een jaar hetzelfde kuiltje voor de straal.
Ik heb wel foto's. Zal kijken of daar duidelijke bij zitten en er dan een album van maken.

Wat bij Froukje vooral zo opvalt is dat ze iedere keer lijkt te herstellen en dat het dan weer misgaat. Er wordt in die periode niets veranderd aan de leefomstandigheden of het voer, dus dan lijkt het erop dat dat geen oorzaken van de klachten zijn. Ik denk nu dat het dan toch komt door belasting op een harde ondergrond. Vandaar mijn keuze haar voorlopig in de bak te laten lopen. Weet niet of dat een goede keuze is. Net galoppeerde ze in de (zware) bak uit stilstand weg!
Ik heb hoefschoenen in huis, maar durf ze nog niet te gebruiken. Ben veel te blij dat ze weer loopt.

Els.

Arabesk schreef op zaterdag 20 oktober 2007, 18:00:


Hé, heb jij alles al opgeruimd? Dacht dat ik snel achter de comp. zat. Was een leerzame reuze gezellige dag.
Moest nu nog gauw even kijken of er nog iets belangrijks hier gebeurde.

Groetjes, Els.

clarissa ruijgrok schreef op zondag 21 oktober 2007, 14:25:


Ja, Clarissa, daarom zette ik het er ook op. Een lekker onbenullig verhaaltje om te proberen de boel te overstemmen.

Maar ik ben helaas mijn oma niet. Die was zwaar dementerend en zat in een verzorgingshuis. Vaak was er op de afdeling tussen de oudjes ruzie en begonnen ze te mopperen en te schelden. Mijn oma vond dat verschrikkelijk, want ze was een heel lief mens. Dan begon ze te zingen. Ze kende de woorden van de liederen niet meer, maar ze had een machtige alt-stem. Al gauw overstemde ze dan alle heibel en begonnen er meer en meer met haar mee te zingen. De verzorgster waren allemaal heel blij met haar.

Maar mijn verhaaltje heeft niet geholpen, helaas. Weer iemand met kennis die zich terugtrekt van het forum.
Heel jammer,

Groetjes, Els.

vagebond schreef op zondag 21 oktober 2007, 20:23:


Nee, dat heb ik nooit gebruikt. Heb ook nog nooit geweten wat er nou precies mis is met Froukje en uiteindelijk weet ik dat nu nog steeds niet zeker.

Maar, wat ik na veel lezen te weten ben gekomen, kan je WLD (white line disease) aan de volgende symptomen herkennen:
* hol klinkende hoef, als je er aan de buitenzijde op tikt.
* donker plekken en/of gaten in de witte lijn.
* los laten buitenhoefwand van ongepigmenteerde hoefwand.
* hoefbevangenheidachtige symptomen.
* hoef die aan één zijde bol en aan de andere zijde hol (lijkt op flair) loopt.
* donker verkleurde nagelgaten.

Frouk heeft in ieder geval het 2e, 3e en 4e, en de donker verkleurde nagelgaten had ze ook toen we twee jaar terug de ijzers er onder vandaan haalde.

Vandaag voor de tweede maal "gecleantraxt". We konden duidelijk merken dat ze beter op haar voeten stond dan twee weken terug. Het koste nogal moeite de hoefzakken aan te houden. Ze deed er alles aan om ze af te schudden. Toen we haar, met de voeten nog in plastic verpakt, loslieten, ging ze er meteen in draf door de bak vandoor.
Als ze zo blijft lopen, wil ik proberen of ik haar van de week weer samen met Willem kan zetten.

Els.

Piet schreef op maandag 22 oktober 2007, 7:17:


Gefeliciteerd!

Els.

Peter Donck schreef op maandag 22 oktober 2007, 9:57:


Zelf denk ik dat Frans bij de vorige "forumheibel" al aardig zijn best heeft gedaan, door een forum-handvest te schrijven.

Even een stukje daaruit:
***
Dwangmiddelen
Onder dwangmiddelen verstaan we bitten, sporen en zwepen. Het is uiteraard de hand van de meester die bepalend is hoe dwangmiddelen worden ingezet, en we zijn het er hartgrondig mee eens dat je een potentieel dwangmiddel niet noodzakelijkerwijs als dwangmiddel hoeft te gbruiken. Toch beperken we ons in de discussies tot het streven naar dwangmiddelloze oplossingen. Motivaties daarbij zijn onder andere:
Het is diervriendelijker
Het bewijst dat het zonder dwangmiddel ook gaat, waardoor er een sterk educatieve waarde zit achter het overduidelijk kiezen voor dwangmiddelloze oplossingen.
Je kunt niet de fout maken door een dwangmiddel toch "per ongeluk" of "voor deze uitzondering" daadwerkelijk als dwangmiddel in te zetten.
Het is een uitdaging en een bewijs van "horsemanship" om je doel voor elkaar te krijgen met een dwangmiddelloze oplossing.
Uiteraard ben je van harte welkom om deel te nemen aan de discussies, ook al rij je zelf met bit, sporen of zweep. Wel gaan we er van uit dat je meediscussieert omdat je wilt onderzoeken of en hoe het zonder dergelijke dwangmiddelen kan, en niet om bitten, zwepen en sporen te promoten. Aan argumenten als "met een bit gaat het ook/gemakkelijker" hebben we totaal niets, want dat weten we allemaal al lang, we willen hier juist discussieren over hoe het het beste zonder kan.
***
Als ik dan lees dat je gangenpaarden bepaalde gangen niet kunt leren zonder bit, past dat m.i. niet bij het forumhandvest. Dat is geen streven naar "zonder dwangmiddel".
Let wel, ik zeg niet dat ik zelf alles goed doe en ik heb ook absoluut geen verstand van gangenpaarden, maar ik doe wel mijn best alles zo paardvriendelijk mogelijk te doen. Dat ik daarin tekort schiet, ligt niet aan paard of methode, maar aan mijn onkunde.

Dit is iets wat Eddy, zoals ik hem "lees" telkens probeert duidelijk te maken. Dat, als je hulp/dwangmiddelen gebruikt, volgens hem tekort schiet in kennis/kunde. Dat hij schriftelijk niet exact uit kan leggen hoe het dan wel moet, lijkt mij niet meer dan logisch, omdat heel veel dingen die je met dieren doet vanuit je gevoel komen en niet uit een stuk theorie.

Ik vind het heel jammer, dat juist degene die het handvest zo naaleeft, er nu, door alle consternatie en tegenspraak, voor gekozen heeft het forum te verlaten.

Els.

Monique Meijer schreef op maandag 22 oktober 2007, 10:16:


Ze blijft toch een bijzonder paard, die Indy.

Tjonge Monique, ben jij nou ook niet iedere morgen bang om wat je vandaag weer bij haar aan zult treffen.
Ik ga, na al het gekreupel van van de zomer, nog aldoor heel voorzichtig kijken (en ben dus blij als ze luid staat te hinnikken als de achterdeur opengaat) hoe Froukje er nu weer voorstaat.

Groetjes, Els.

Zaterdag zijn wij naar de eerste bekapcursus geweest, die in Tuitjenhorn gegeven werd. (Wij, dat zijn mijn man John en ik)
We werden ontvangen in het kleine huisje met koffie, thee, cake en koek. Er waren al twee mede cursisten aanwezig. Twee anderen hadden wat moeite met de route en kwamen nogal laat. Gelukkig wel beiden tegelijk, zodat niemand iets van de uitleg gemist heeft.

We begonnen met het behandelen van de vragenlijst. De apparatuur haperde soms een beetje. Ik vond dat Jantien alles heel duidelijk uitlegde. Grappig was dat de antwoorden soms voor de vraag al gegeven werden, maar dat sommigen dan nog het antwoord niet wisten. John en ik hadden de vragenlijsten keurig thuis ingevuld en doorgestuurd, maar daar had niet iedereen tijd voor gehad.

Na lekkere broodjes en veel krentenbollen, begonnen we 's middags aan het praktijkgedeelte. Eerst het slijpen van de mesjes. Ik gebruik eigenlijk altijd maar één mesje en dat blijft over het algemeen redelijk scherp. Het slijpen ging mij dan ook niet al te best af. John is daar veel beter in, dus die mag dat voortaan doen .
Daarna raspen in een houtje. Dat was vrij gemakkelijk. Je kon wel heel snel zien of je recht raspte, dus voor twijfelaars of ze het wel goed doen is het een aanrader.
Daarna kregen we allemaal een hoef onder onze hoede en iedereen begon vlijtig te werken. "Mijn" hoef had wat overgroeid steunsel en er was in een kwartier afgebrokkeld. Verder viel de prachtige smalle witte lijn op. Vreemd was dat toch de zool erg plat was. Toen ik hem klaar had, wilde ik erg graag het hoefbeen opzoeken. Dat was best een eind graven in de zool. Uiteindelijk vonden we de lederhuid (John heeft geholpen, want zo'n zool is behoorlijk hard en dik.) Vervolgens hebben we de toon van voor af steeds verder afgeraspt. Uiteindelijk hebben we het hoefbeen gevonden, maar dat lag toch nog meer naar achteren dan waar we eerst gezocht hadden.

Het was een heel gezellige, leerzame dag. We waren met een gezellige groep mensen.
Met onze dank en complimenten aan Jantine en Arno.

Els.

Herman schreef op maandag 22 oktober 2007, 14:09:


Ware het niet dat je een paard binnen Nederland ook niet mag vervoeren zonder paspoort, chip of DNA profiel.

Christel Provaas schreef op maandag 22 oktober 2007, 14:35:


Nee hoor, ik had de cursus nog niet gedaan. En ja, ik bekap al jaren zelf (2 om precies te zijn) zelf. Zomaar uit het boek, zonder certificaatje.
Daarom nu de cursus, kijken wat ik allemaal fout doe. Viel reuze mee. Theorie heel goed, bekappen ook prima. Wel geleerd dat het gemakkelijker is de linkerkant van de hoef met de linkerhand te raspen. Moet ik nog een tijdje op oefenen.