Isabel van der Made schreef op woensdag 27 september 2006, 15:36:

Ik van haar bij me thuis, en zij van mij op de grote wei

Zorgen maken? Waarom? Ik maak me heleaal geen zorgen!
Ik stel een vraag en krijg een hoop antwoorden; toch hetgeen ik verlangde?
En nu weet ik wat me te doen staat; ik maak er paddock en laat de paarden lekker op de hectare weide lopen.
Dus zorgen? Zou niet weten waarom.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 27 september 2006, 17:12:


Ja in de wei lopen ze elke dag wel hun rondje om de in de verte de hengsten op te vrolijken
Werken tussendoor doen ze niet. Tenzij je elke 14dagen eens rijden werken vindt en clickeren en bezig met ze zijn, werken noemt Niet dus.
De verhouding extra gras tov extra beweging, weegt dus wel redelijk door richting meer gras.
Wat zou jij doen?

sandratien schreef op donderdag 28 september 2006, 16:34:


dan is het goed

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 28 september 2006, 8:01:

Ik weet eigenlijk niet in welke mate ze bewegen. gezien die wei niet aan mijn huis grenst zie ik ze slechts 's morgens en na het werk even.
Ze zijn maar met twee volwassen vrouwen van 14 jaar.
Denk niet dat ze veel rondcrossen eigenlijk....

Beter effe van de grote weide afhalen dan?

Haalt het dan iets uit eigenlijk? 5 dagen op de grote wei en 2 dagen hier thuis?
Vooral: het zal wel iets uitmaken, maar is dat iéts al het gesukkel waard van over en weer tjollen met ons beestjes en ze die heerlijke grote weide afnemen?
Moeilijk tegen over elkaar te plaatsen hoor.
Maar meeste reacties zijn dus naar huis halen?
Zouden al die paardjes hier in de buurt dan zo vaak van de wei gehaald worden?
Innerlijke conflicten dus
Ego en uber ich in strijd met het ich...

Eva Saegerman schreef op donderdag 28 september 2006, 18:40:

Ben ook nog vergeten vermelden:
het gras staat zo hoog en nat nu dat hun hoeven eigenlijk steeds nat zijn.
Is dit een reden om ze zeker een weekendje bij mij thuis te zetten?

Isabel van der Made schreef op donderdag 28 september 2006, 18:59:
Ja dat hebben ze wel bij ons Ligt vol voetballen, kegels en ander clickergoed ...
Da gaat nie: werken nine to five job he

De mest zijn mooie harde ronde donkerbruine balletjes. Niets slap
Als ik ze in mijn hand neem, en ik blijf zo een paar uur staan, zijn het nog balletjes.
Zal eens terug beginnen hardlopen met haar: tot einde van de wei deze keer.

Isabel van der Made schreef op donderdag 28 september 2006, 19:42:



kan je hier iets meer over vertellen aub???
Jij weet toch alles he

Spirithorses schreef op donderdag 28 september 2006, 23:47:

Die ballekes verschieten te veel van de flits, jammer. Zal ik ze opsturen? Je krijgt ze zelf voor niets !
Daar lach je mee maar daar heb ik wel filmpje over hoor ....
Zal eens zoeken en link plaatsen

Piet schreef op vrijdag 29 september 2006, 8:22:
Hahahaha

Dank voor je advies Piet!
Paardjes inderdaad altijd op gras gestaan zonder enig probleem.
Zal het dan toch maar heel voorzichtig proberen en hun maneninzet en staartinzet in het oog houden op verdikkingen. Ook de pulsatie dus.

Peter Donck schreef op donderdag 28 september 2006, 22:05:

Deze ochtend gedaan en de ruimte die ik nog over heb tussen pink en ringvinger goed onthouden. Zal deze de komende weken dagelijk opmeten dus. Danku spiergeheugen!

Dat moet ik nog eens bekijken. Boven de staartinplant zie ik wel een kleine verdikking, maar niet naast.
Ik hoef mijn handen zelf niet te gebruiken: tot toe nu toe ik Queenies ribben nog heel zachtjes door der speklaag heen

Gene pulsatie momentee, maar ik voel zowieso dagelijks aan der onderbenen.
Moet haar niet achterna zitten hoor; ja het eerste uur dat ze op die grote wei stond was dat veel interessanter dan ik natuurlijk; maar nu komt ze meteen naar me toen, al staat ze 50m verder.

Bedankt!!

Piet schreef op vrijdag 29 september 2006, 11:16:


Bekijk het maar eens goed Piet
Vlamingen hebben wel duim; maar ook slimme ideeën:
de ruimte tussen duim en wijsvinger bv kan variëren van 1 tot 15cm
Die tussen pink en ringvinger van 1 tot 6cm
Dus de manenkam past mooi in die laatste ruimte en dus veel makkelijker te vergelijken dag na dag

Kreeg dit als antwoord van dierengeneeskunde faculteit Merelbeke:

Beste Mevrouw Saegerman,

Hierbij een kort antwoord op uw vraag ivm hoefbevangenheid. Over hoefbevangenheid is nog lang niet alles wetenschappelijk bewezen. De theorie over het fructaangehalte is vrij recent ontstaan. Op basis hiervan kunnen bepaalde weides als 'onveilig' beschouwd worden (bv vooral bij droog weer, of bij veel zonlicht in het vroege voorjaar op net ontdooit gras). Maar het is niet zo dat op basis hiervan bepaalde periodes als 100% veilig kunnen beschouwd worden. Een hectare weiland met veel gras voor één paard is in elk geval overdreven, en vergroot theoretisch de kans op het ontstaan van voedingsgerelateerde hoefbevangenheid. Natuurlijk is dat risico ook aanwezig indien het paard slechts een paar dagen op die weide staat, ipv een volledige week. Een opdeling maken zodat het paard slechts kleinere stukken weide ter beschikking heeft is misschien een oplossing.

Ik hoop dat ik hiermee enigszins op uw vraag geantwoord heb, aarzel niet ons te contacteren voor meer informatie,

vriendelijke groeten,

Maarten Oosterlinck

--
Maarten Oosterlinck, DVM
Department of Large Animal Surgery and Anaesthesiology
Faculty of Veterinary Medicine
Ghent University
Salisburylaan 133, B-9820 Merelbeke
Belgium
Tel: 0032 9 2647618
Fax: 0032 9 2647594

Ik heb ondertussen vandaag een paar foto's genomen, en laten nemen door een vriendin, tijdens het rijden in de bedoelde wei.
Ook een foto van Queenie's staartinplant en enkele totaalfoto's waarop jullie kunnen zien hoe Queenie min of te veel in het vet zit.
Zie fotoserie dus

epona schreef op zaterdag 30 september 2006, 16:39:


Dank je wel Het is inderdaad heerlijk met onze paardjes daar!
Volgende week krijg ik barebackpad en dan ga ik veel meer zonder zadel rijden, vindt het ontzettend aangenaam; zeker de warmte van de zon op Queenies vacht door mijn broek heen voelen; alsook elk spiertje voelen spannen en ontspannen. De wei helt redelijk af, maar dat zie je niet goed op de foto's. Als we dan omhoog wandelen voel ik ineens andere spieren werken. Was eerste keer trouwens dat ik echt enkele tientalle meters gestapt heb zonder zadel. Daarvoor beperkte ik het tot 8 meter en dat was al voldoende maar nu had ik het gevoel te pakken en bleef ik rijden. Zelfs een drafje geprobeerd maar Queenie hoogt zo enorm hoog op dat ik dat echt niet kan blijven uitzetten. is zelfs heel moeilijk mét zadel. Maar euhh ik geef niet op Wie weet lukt het me net wel als ik meer zonder zadel rij.
Maar goed, dit topic ging over de wei
Paardjes staan er nu dus nog steeds op. Ik hou het goed bij hoor en zet ze wel terug thuis als ze vet worden of koud en zon.