Korte afwisselen met langere periodes, goed idee. Inderdaad, anders training ik haar timing. Goede tip; had het zelf niet zo gezien, bedankt!

Jij ook gezellige kerst en smakelijk

Wil schreef op maandag 25 december 2006, 13:28:


Dank je wel voor jou en alle anderen ook !!!

Eva

Tinker schreef op zondag 24 december 2006, 18:28:

Had ik geprobeerd, maar hielp niets. Terwijl Maia anders zo'n vretkont is, deed het eten haar niets jong. Maar goede tip wel voor anderen misschien.

Tja sommige kunnen dan niet eten als ze verlaten
ik heb speciaal een shetlanderke gekocht voor dit probleem. Niet alleen hiervoor hoor Ik wou een definitief vriendje voor Queenie. maia zal geen 10 jaar meer bij queenie blijven (is paardje van een vriendin van me die nog studeert en later haar weg wel zal gaan, samen met maia); en daarom kocht ik beereke, de shet, als een definitieve vriend voor queenie, en als een oplossing voor ons probleem
Tussen Q en B klikt het ontzettend goed; maar niet tussen M en B; dus geen oplossing. Er is geen verschil, met of zonder beer, als Queenie weggaat.



Ja ga ik nu ook doen. Gisteren wou ik Q uit de wei halen om haar langs de kant van de wei, maar dus aan de andere kant van de draad, te laten grazen, ikke aan de hand meelopend. De eerste twee minuten was Maia opnieuw gek geworden. Maar toen werd ze snel kalmer. Plots gebeurde het Queenie stapte steeds verder en verderweg en plots ging ze zelf de hoek om, uit het zicht van Maia!
Maia, die was al kalmer dan de eerste poging deze week; liep nog heen en weer (geen galop meer, wel draf), en hinnikte hele tijd, maar geen blinde angst meer waardoor ze zich zou pijndoen!

Dus ik liet de keuze aan Queenie toen. (Nooit de keuze aan je paard laten, hoor ik de harde kern nog zeggen, maar ze kunnen mijn rug op!).
Queenie nam de beslissing en stapte verder het hoekje om! Ik dacht, het is nu of nooit, dus ik ging mee...

En resultaat: we hebben 1,5 km helemaal alleen met ons tweetjes gewandeld! Een keertje hoorde ik Maia in de verte eens roepen (maar enkele keren gehoord sinds we uit zicht waren!) en toen kreeg Queenie heimwee Ze stopte brut, hoofd in de lucht en wou zich omdraaien.

Ik vroeg haar aandacht en clickerde toen ik die kreeg. Vanaf dan stapte ze weer mooi netjes naast me, mee en heel rustig ook.
Ik ben af en toe eens blijven stilstaan om te clickeren (ze is verzot op clickeren dus hele goede beloning voor haar!) Voetje omhoog, hoofd omlaag, achteruitstappen, enz. Het ging perfect.

Voorbij de hengsten gelopen, racende motards die gas bijgaven om ons te doen schrikken, kl***zakken, een kinderwagen die spontaan begon te bollen, een zeil van de boer die plots omhoog vloog, een dakwerker die een dakpan liet vallen, zo'n wasdraadmolen die omviel, het deed haar niets! Zo kalm liep ze naast me!
behalve het meest natuurlijke van al die dingen, een gracht waar de beek hevig stroomde, daar keek ze effe met schrik in der ogen (oren ) naar, maar ze volgde me netjes en ontspande meteen als die achter ons lag.

En maia die zagen we in de verte STILSTAAN, hoofd flink in de lucht, wachtend op queenie met haar rug naar ons: ze zag ons nog niet aankomen, of hoorde het niet (aaahhh nee geen hoefijzergeklap )

beereke daarentegen zag ons wel en hinnikte vrolijk naar ons (Queenie). maia meteen alles in de gaten en bleef redelijk kalm. Ze stond te weven aan de poort maar de grootste angst was er duidelijk uit!

Zoals je ziet, hoe meer ik vertel, hoe enthousiaster ik ben, dus heeeeeeeel enthousiast!

Chapau voor maia
Chapau voor Queenie

beetje chapau voor mezelf ook

En om iedereen nog eens te overtuigen: sinds dat we clickeren is dit mogelijk, na 14 jaar!!! De vorige eigenaar is het nooit gelukt (had Queenie van veulen tot 11 jaar) en mij is een een keer gelukt, met niet zo'n bevordelijke afloop! Mijn instructrice dressuur destijds had eens geprobeerd met haar te gaan wandelen, alleen, maar bevestigde mijn idee: onverantwoord gevaarlijk.

Maar nu ... kan ik al 1.5 km aan de hand welliswaar gaan wandelen in alle rust!! zonder steigeren, zonder hoofd naar de sterren, enz
maar neus ter hoogte van mijn heupen; heel laag dus

Peter Donck schreef op dinsdag 26 december 2006, 19:04:


hahaha heeft dat iets met die f*** me botjes te zien??

Myriam schreef op dinsdag 26 december 2006, 19:33:

toch bedankt

paul dk schreef op woensdag 27 december 2006, 19:29:


Ja je hebt geluk
Ik kan jammer genoeg niet zomaar Maia eens uit de wei halen, het is nl niet mijn paard. Met Beer doe ik dat wel.


Ja dat scheelt inderdaad veel.
Toen Maia 2 jaar geleden nog op de wei stond met drie andere paarden en ik ging weg met Queenie, deed het Maia ook niet veel.
Alleen een begroeting als we terugkwamen, dat was het dan ook.
De vriendschap tussen Maia en Queenie was dan ook niet zo hecht als nu (ze hebben 1 jaar samen met hun tweetjes op de wei gestaan) maar eerder verdeeld over de andere paarden.

gewenning he
het komt wel allemaal goed
ben ik nu zeker

Dat dacht ik ook...
Maar sinds dees weekend toch niet van overtuigd dat ze niet zullen uitglijden
Maia, 2jaar ijzerloos en NB, is dees weekend helemaal onderuitgegaan door het natte gras + modder
En nee, er zat niemand op die haar evenwicht had verstoord
Ze liep in alle vrijheid in de wei, zette het op een drafje, wou een bocht nemen maar gleed dus uit en viel op haar zij in de wei.

Queenie geeft het me zelf aan of het gevaarlijk glad is of niet. Ook dit weekend willen rijden in de wei maar Queenie gleed verschillende keren uit en staakte vervolgens elke stap en legde oren plat als ik haar vroeg vooruit te gaan (hetgeen ze dan wel deed, maar flink tegen haar zin)
Ik dacht nog "gij niet hoor, gij wilt niet rijden, luiaard" maar toen ik op straat ging rijden deed ze werkelijk alles wat ik vroeg en deed ze heel anders, kalm en gehoorzaam.

Misschien toch gewoon proberen en zien wat het geeft; zeker niet galopperen, en om te draven, uitkijken.

Myriam schreef op donderdag 28 december 2006, 21:43:
Pien gebtweergelijk!

en ikke nie ?

Dag Danny
mijn idee is dat dit beetje klein is, maar anderzijds wel groter dan in een manege-stal.
In de winter heeft mijn paard vroeger ook altijd op zo'n kleine oppervlakte gestaan; maar dagelijks, of elke twee dagen als de wei te nat was, mocht ze een paar uurtjes haar benen strekken in de wei.
Uit die ervaring weet ik dat dit voor Queenie niet goed uit te houden was. Dat merk ik pas nu.

Nu ben ik gelukkige eigenaar van een weitje en lopen de paarden dag en nacht op de wei; zelfs nu de wei zo nat is en ze tot hun enkels in de moor zitten Queenie is veel kalmer; psychisch meer in orde.

Maar goed, je hebt niet veel mogelijkheden?
Als je paardje elke twee a drie dagen een wandelingetje kan maken lukt dat wel denk ik. Zou je niet elke dag effe kunnen wandelen, aan de hand bv, half uurtje?
Het is vakantie... kunnen je kindjes dit niet doen, of zijn die te klein hiervoor?

Oftwel een anti-diefstal plaatsen?

Ik heb hier al eens verteld van het succes van bitloos rijden van een vriendin van me en haar paardje
Even samenvatten, want gisteren weer een droorbraak gekend!

Mijn paard, Queenie en dat van Isolde (mijn beste vriendin) Maia, staan in februari 2 j samen op de wei. Tot september 2006 hebben ze samen met nog twee andere paarden op een wei gestaan, 14 km van ons vandaan.

Sinds augustus staan de twee paardjes op mijn wei, aan mijn huis, of 600m verder van mijn huis. Voordeel: alles + geen omstaanders die ons bekritiseren op het "veel te lax omgaan met onze paarden, en cowboygedoe" zodat we met onze paarden kunnen omgaan zoals wij aanvoelen dat het moet en ons niet moeten frusteren in de neerbuigende blikken.

Maia is altijd een heethoofd geweest; van het begin al dat Isolde haar had. Een zeer zelfzekere ruiter kon met haar rijden, maar allesbehalve ontspannend! Steeds schrikken, hoofd omhoog, niet te stoppen. Isolde is een heel lief meisje dat niet de zelfzekerheid heeft om Maia zo te rijden (ik ook al niet ), en bovendien het verstand heeft dat zo rijden niet dé manier is. Zo kwam het dat Isolde een jaar niet gereden heeft en de laatste maanden zelfs niet meer dierf (dorst voor de ollanders ) op haar paard zitten.

Zoveel tijd later nam ze toch weer lessen en het ging al behoorlijk beter: een keer heeft ze zelf gegalloppeerd in de wei. Maar Maia bleef het heethoofdje. Van een ontspannende buitenrit was geen sprake! Isolde had eerst nog heel veel vertrouwen te winnen in een safe omgeving; sterk begrenst.

Op een dag (lijkt een sprookje, loopt af als een sprookje ) reed ik bitloos en daagde ik Isolde uit om het ook eens te proberen. Zoals vele reactie die ik dan krijg: ben je zot, toch niet met Maia, die houd je nog niet mét bit. Nu moet je weten dat Isolde een heel paardvriendelijke madamme is die er alles voor over heeft om haar paard het zo aangenaam mogelijk te maken; dus alleen dààrom probeerde ze het. Resultaat was dan ook verbluffend: de eerste minuten strubbelde Maia een beetje omdat ze nog moest voelen wat de bedoeling nou weer was, en zocht ze het bit op met haar lippen.
Ze werd steeds ontspannender en Isolde besloot te investeren in een bitloos hoofdstel, hetgeen ze ondertussen gedaan heeft.
Was hiermee enige hoop geboren voor Maia?

Sinds de paardjes hier bij mij staan op de wei kunnen we helemaal op ons gemak doen waar we ons goed bij voelen; met zoveel geduld als nodig, in een rustige omgeving zonder veel verkeer en mooie (verharde) wandelmogelijkheden.

Het bitloos rijden ging alsmaar beter en het vertrouwen van Maia in isolde en van Isolde in maia groeide zienderogen. Enkele weken geleden besloten we het op een stapwandeling te wagen, alleen maar de straat heen en weer aflopen. Ging heel goed: Maia en Queenie waren heel opgewonden (het was ook bijna 2 jaar geleden voor Maia dat ze op straat kwam) maar niettegenstaande heel goed op de hulpen.

Ipv alles ineens te overvragen aan Maia, zijn we gaan opbouwen. Eerst tot achter het hoekje stappen, dan twee straten, dan blokje rond, dan groter blokje rond, enz ... steeds dichtbij de wei zodat isolde de zekerheid had dat ze zonder veel omwegen onmiddellijk terug naar de wei kon; een "noodrem" dus.

Omdat we alles zo kalm aan deden bleef het merkwaardig heel goed gaan. maia haar heethoofd werd warm, en schrok niet zo heel veel meer.

We waagden ons aan een stukje verder te wandelene, ongeveer een maand geleden. Maar dat was een stapje te vlug. Het was een lange eindeloze weg aan de horizon van meer dan twee km'ers met alleen maar weides rondom; een heuse open vlakte dus. Maia en Queenie werden beetje té opgewonden en stookten elkaar op In een vlotte draf, bijna galop, zijn we teruggekeerd naar de wei. Queenies adertjes in der neusgaten gesprongen van de opwinding; maar isolde kon Maia tegen alle verwachtingen in (van anderen ) toch op stap houden, een soort trippelstap, weet je wel...

OK, effe stapje terug dan. Ik ondertussen met Queenie en Maia aan de hand (samen met Julie, een ander vriendin) langs die lange weg. Weer grootr alarm maar we gingen er voorbij; flinke yessss
Dan nog een keertje gedaan aan dehand: paarden deden niets meer.

En dan gisteren:

Gisteren ging het heel goed allemaal en Maia zat met zelfvertrouwen maar belangrijk ook vertrouwen in Isolde, zo voelde het!

En uiteindelijk zijn we meer dan anderhalf uur gaan wandelen, stap en draf, met diverse uitdagingen (vrachtwagen 2 meter naast ons, getunde auto die voorbij raasde, rare vrouw die oprit afspoot met tuinslang, windmolentje dat hevig draaide gezien veel wind, plastiek zeilen die opwaaiden, honden, enz enz), langs de lange weg!, en in alle rust en kalmte!

Weet je dat we onze paarden na half uur al moesten aanporren sneller te stappen, dat ze ogenschijnlijk bijna in slaap vielen!!

Dat maia's hoofd omlaag ging alsof ze gras zocht (was het dat ? )

Dat in draf, Maia heel mooi kalm draafde, zonder te versnellen, oortjes, lippen, hoofd, staart, in rust

EN DAT WE MET Z'N ALLEN ZO BLIJ ZIJN DAT ISOLDE NA 2J WEER EEN WANDELING VAN MEER DAN ANDERHALF UUR HEEFT KUNNEN MAKEN IN ALLE RUST EN ONTSPANNING

Dank u mijnheer Bitloos!

Dank jullie voor alle complimentjes !!!!
Bevestiging van het goede!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 1 januari 2007, 18:46:


Waaaaaaar?

Michiel schreef op dinsdag 2 januari 2007, 11:59:

Voor ons wel ja Maar voor onze buren, die cross rijden met stang en kinketting en sporen tot in tokio, niet te begrijpen, geheel ongewoon

Inderdaad! Zo denken wij er ook over, alsook onze paarden blijkbaar!
Hoe doen jullie dat?


Mijn hoogste doel is ongeer gelijk: ALLEEN met Queenie kunnen gaan wandelen, op een heel ontspannende manier, waarbij zowel Q als ik evenveel plezier hebben, zonder angsten en spoken in de buurt, en als die er zijn, dat Queenie aan me vraagt "wat moet ik doen?"

Nu de vraag: wanneer wil ik dit doel bereikt hebben?
--> Maakt niet uit; afhankelijk van het proces.

Waar ik verschil opmerk: toen we zondag waren gaan wandelen, gebeurde het twee keer dat beide paardjes plots ergens schrik voor hadden en alle voorwaartste beweging stopten.

De eerste keer hebben zowel Isolde als ik heel kalm onze paardjes overtuigd er toch voorbij te gaan en het lukte, iets dat vroeger geen waar was: Q geen zin om er voorbij te gaan = ik mocht op mijn kop staan, het zou niet lukken!
Hoe aangepakt? Elke beweging (beginnend bij kijken ) naar de goede richting heel duidelijk belonen met stem en schouderklopje. Ik gebruikte zelfde "ja goed zzzoooo" als bij clickeren. Verkeerde richting: geen woord aan vuil maken en opnieuw vragen om te draaien naar de goede richting.
Toen het lukte (over brugje) nog eens flink met stem beloond maar niet met voedselbeloning.
Waarom niet? Om te voorkomen dat Queenie dit leert:
omdraaien + weer vooruit gaan = wortelschijfje
Daarom dus

De tweede keer, op de hoek van de straat: plots staken en omdraaien (allebei). Geen van beide paardjes was te overtuigen deze keer om terug om te draaien naar de goede richting. Isolde afgestapt en te voet over de "drempel" gestapt, aan Maia voorgaand. Queenie volgde aarzelend maar ok. Weer beloond maar weer geen voedsel.

Wat was nu opmerkelijk?
Zowel Maia als Queenie vielen hierna onmiddellijk weer in rust!

Ik heb vaak geoefend op halthouden op mijn stem en minimale zithulpen.
Dat dan weer wel beloond door click + wortelschijfje.
Waarom nu wel? Omdat IK initiatief neem door de cue "halt" te geven en Q daar een antwoord op geef.
Dat ging goed!

Maar wat zouden jullie doen in geval dat Queenie zich omdraait; ik haar vraag om weer om te draaien naar goeie richting, om dan weer vooruit te gaan in de goeie richting, en als Queenie dit uitvoert? Het goede gedrag toch belonen door click + wortel?

Is mijn idee terecht dat ze wel eens opzettelijk zou kunnen gaan draaien zodat ze eigenlijk mijn cue uitlokt "terug omdraaien naar goede richting", om die positief te kunnen beantwoorden en ten gevolge daarvan een wortelschijfje te krijgen?

Ik probeer zoveel mogelijk momenten te belonen als het goed gaat, zonder voorafgaandelijke aanleiding. Gewoon terwijl ze ontspannen wandelt, haar vaak te clickeren.

Een vervolg van "bitloos succes" ...

Toen we zondag waren gaan wandelen, gebeurde het twee keer dat beide paardjes plots ergens schrik voor hadden en alle voorwaartste beweging stopten en zich omdraaiden naar de andere richting.

De eerste keer hebben zowel Isolde als ik heel kalm onze paardjes overtuigd er toch voorbij te gaan en het lukte, iets dat vroeger geen waar was: Q geen zin om er voorbij te gaan = ik mocht op mijn kop staan, het zou niet lukken!
Hoe aangepakt? Elke beweging (beginnend bij kijken ) naar de goede richting heel duidelijk belonen met stem en schouderklopje. Ik gebruikte zelfde "ja goed zzzoooo" als bij clickeren. Verkeerde richting: geen woord aan vuil maken en opnieuw vragen om te draaien naar de goede richting.
Toen het lukte (over brugje) nog eens flink met stem beloond maar niet met voedselbeloning.
Waarom niet? Om te voorkomen dat Queenie dit leert:
omdraaien + weer vooruit gaan = wortelschijfje
Daarom dus

De tweede keer, op de hoek van de straat: plots staken en omdraaien (allebei). Geen van beide paardjes was te overtuigen deze keer om terug om te draaien naar de goede richting. Isolde afgestapt en te voet over de "drempel" gestapt, aan Maia voorgaand. Queenie volgde aarzelend maar ok. Weer beloond maar weer geen voedsel.

Wat was nu opmerkelijk?
Zowel Maia als Queenie vielen hierna onmiddellijk weer in rust!

Ik heb vaak geoefend op halthouden op mijn stem en minimale zithulpen.
Dat dan weer wel beloond door click + wortelschijfje.
Waarom nu wel? Omdat IK initiatief neem door de cue "halt" te geven en Q daar een antwoord op geef.
Dat ging goed!

Maar wat zouden jullie doen in geval dat Queenie zich omdraait; ik haar vraag om weer om te draaien naar goeie richting, om dan weer vooruit te gaan in de goeie richting, en als Queenie dit uitvoert? Het goede gedrag toch belonen door click + wortel?

Is mijn idee terecht dat ze wel eens opzettelijk zou kunnen gaan draaien zodat ze eigenlijk mijn cue uitlokt "terug omdraaien naar goede richting", om die positief te kunnen beantwoorden en ten gevolge daarvan een wortelschijfje te krijgen?

Ik probeer zoveel mogelijk momenten te belonen als het goed gaat, zonder voorafgaandelijke aanleiding. Gewoon terwijl ze ontspannen wandelt, haar vaak te clickeren.