Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 7 oktober 2004, 7:22:
>
> Maar even alle gekheid op een stokje ...
>
> Ik zit nog altijd te denken. Kijk dat met dat touwtje voor haar
> neus (en op haar neus) was misschien helemaal niet goed, maar ik
> wil nogmaals wel aangeven dat Isabella wel een draakje was
> buiten hoor.
Die paarden ken ik ook. Maar vertel eens hoe loop je met haar? (lengte van het touw, positie, houding enz.)
> Die haalde alles uit de kast om zo maf mogelijk te
> doen. Monstertje ... ja ook dat. Echt gevaarlijk was ze buiten,
> vooral als er mensen aankwamen moest zich even helemaal laten
> zien (4 benen de lucht in, bokken, steigeren en woest om me heen
> rennen). Die kon ik echt in mijn eentje niet houden.
Waarschijnlijk toch ook jouw houding op het moment zelf. Dit is alleen maar op te lossen als je voor jezelf na gaat wat je prcies doet. Hoe dit op je paard over moet komen, en wat je moet veranderen. Probeerd dit soort dingen eerst op een plaats te oefenen waar veel ruimte is.
> Ik wil een bepaald tempo van haar, een tempo zoals een "normaal"
> paard wil lopen. Het moet niet of te hard of te zacht zijn. Maar
> inderdaad hier heb je dus wel dat heerlijke karakter van een
> shetlander te pakken.
en van vele anderen....
>
> En dat ik inconsequent ben, komt ook door oa eerst tegen willen
> houden, nu aan willen sporen. Maar vooral door bepaalde angsten
> ook. Want daarover heb ik wel eerder gesproken, maar die tellen
> ook nog mee. Sinds haar ziek zijn in 2002 ben ik gewoon qua
> lopen voorzichtiger geworden. Ik let op kuilen in het pad, enz.
> wat ik eerder ook al vertelde. Iets dat ik vroeger nooit deed
> bij haar.
Loop je op deze manier misschien ook wat meer gespannen en let je meer op haar?
Een leider in de kudde kijkt veel om zich heen. Maar bijna niet naar zijn kudde genoten. Misschien (let op! : misschien) heeft ze nu twijfels over jouw leiderschap gekregen. Dit omdat je onzekerder bent (de spanning) en veel naar haar kijkt. Op haar focust.
> Nogmaals het ligt aan mij, ik moet dingen anders gaan doen, maar
> ik denk inderdaad dat ik eens begin bij het begin.
Ja, lijkt me een heel goed plan. Maar begin dan met "gewoon lopen"op vertrouwde plaatsen met op een gegeven moment nieuwe hindernissen. Probeer daarbij vooral op je eigen houding te letten en niet zo op die van Isabella.
> Die rustperiode hoeft niet denk ik, ze heeft niet zoveel hoeven
> te doen. Maar wel het begin van het mennen. Niet meer inspannen
> direct, maar weer lopend aan de hand gaan mennen.
Een rustperiode kan goed zijn. Vooral als je verder ook bijna niets doet. Maar gebruik dit als laatste redmiddel!
Als je haar praktisch negeert heb je kans (heel waarschijnlijk) dat ze alles probeert om weer op te vallen voor jou. En daar heb je haar dan precies waar je haar hebben wil!
Maar ook hierbij geld dat je eigen houding het belangerijkste is.