Eva Saegerman schreef op maandag 23 oktober 2006, 13:30:


Nouja, ik noem het een paardenvoetbal, omdat ie wat groter dan een mensenvoetbal is. Die ik gezien heb is lekker sterk, maar ook licht en kan stuiteren.
Ik wil mijn paardje eerst desensibliseren voor dat ding (ze is niet zo'n hele held) en dan kijken of we inderdaad misschien kunnen gaan 'spelen'. ben benieuwd wat ze ervan vindt en ik vind het leuk om iets nieuws te introduceren in haar leven.

Moniek schreef op woensdag 25 oktober 2006, 9:50:


Dit vind ik erg duur! De bal die ik heb gezien op de NVVR dag kostte slechts 15 euro!
groetjes, Alice

Wendy de Meij schreef op dinsdag 31 oktober 2006, 14:28:


Nee, dat is het 'm juist, daarom plaatste ik hier dit oproepje. Ik zag die bal op die beurs en heb hem niet gekocht (stom!) en ben ook vergeten hoe het bedrijf heette en ik hoopte dat iemand anders dat wel weet. Ik heb zelfs al geprobeerd het programma van de NVVR dag opnieuw te vinden want daar stonden ook de standhouders van die dag bij, maar dat kan ik ook niet meer vinden omdat het 8 oktober was en ik weet niet hoe je in archieven van internet moet graven... Dus ik kan je niet helpen...
groeten, Alice

jacqueline postmes schreef op dinsdag 31 oktober 2006, 15:36:


Hahaha, was t maar waar! Heb je gezien wat voor site dat is? Het is een spel. Je kan daar alles doen met paarden (vooral arabieren) waar kleine meisjes altijd van dromen: een paard kopen, beleren, laten dekken, naar een keuring nemen, spullen kopen zoals zadels, hoofdstellen, halsters, dekens, PAARDENVOETBALLEN, maar ook trailers en auto's, je kan met het paard op vakantie gaan, naar wedstrijden gaan, je moet eten voor hem kopen met geld dat je hebt verdient met een baantje in de paardenwereld, je moet hem aandacht geven, je kan prijzen met hem winnen, je kan zelfs een maatje (een hond!) voor hem kopen, je moet een plekje voor hem vinden om hem te stallen, etc. etc. leuk bedacht, maar niet echt!

Frans Veldman schreef op vrijdag 1 december 2006, 15:36:


ik ben een paar maanden geleden van mijn paard gedonderd en had toen een verstuikte enkel en liep dus een aantal weken nogal kreupel. Om dit in herinnering te roepen ben ik nog eens even een stukje kreupel gaan lopen hier in mijn kamer (op mijn werk ja), maar... je wilt inderdaad zo kort mogelijk de zere voet belasten en je maakt er minipasjes mee maar daardoor 'val' je naar mijn idee op je gezonde been.
Ik denk eigenlijk dat iedereen het wel met elkaar eens is hoe het er ongeveer uitziet maar dat het talig nogal moeilijk te omschrijven valt wat er nu procies gebeurt bij een paard.
Eigenlijk zou je wat filmpjes moeten hebben met de Quizvraag: aan welk been is dit paard kreupel?
Tenslotte: kreupelheid is nog altijd het beste of het makkelijkste te beoordelen bij je eiegen paard omdat je hem zo goed kent. Naar een ander/vreemd paard kijken vind ik zelf al weer een heel stuk moeilijker.
groetjes, Alice

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 23 januari 2007, 12:18:

Mijn paard vond het leren bitje erg vies, ze ging ervan kokhalzen en probeerde het naar buiten te werken..
groetjes, Alice

Hallo,
Mijn paard loopt ruim 3 jaar zonder ijzers en wordt natuurlijk bekapt/onderhouden Uiterlijk zien de hoeven er fantastisch uit. Ze loopt nog steeds een tikje gevoelig op het harde (niet alleen steentjes of grint maar ook op gewoon glad asfalt) Zelfs op sommige bospaden die onverhard zijn maar wel wat meer aangestampt of hardere grond hebben draaft ze/gallopeert ze niet zo graag. Ze gaat dan zoveel mogelijk aan de kant lopen waar het waarschijnlijk zachter is (bosgrond/mossig) en ik dus de takken in mijn gezicht gezwiept krijg! Ik loop in de zomer gemiddeld zo'n 3 keer per week over harde stukjes/asfalt etc. maar natuurlijk vooral over bosgrond.
Mijn bekapper (Hans) vertelt me dat het ook mogelijk is dat een paard te véél hoefmachnisme kan ontwikkelen waarbij de gvoeligheid ontstaat door het teveel uitzetten en krimpen van de hoef tijdens het lopen. Hierdoor komt er veel spanning op het straalkussen waar de zenuwen lopen (ik hoop dat ik het zo goed verwoord/begrepen heb). Het is dus geen kwestie van een gevoelige zool.
Zijn mensen hier op dit forum vetrouwd met deze theorie en ik ben ook erg benieuwd of er mensen zijn die hier ook mee te maken hebben?
Het advies wat ik kreeg is het iets langer laten staan van de steunsels (maar niet zo lang dat ze er weer last van heeft uiteraard) waardoor de hoefwand beter 'bij elkaar' blijft en het hoefmachanisme iets wordt beperkt (de hoef kan dan niet nog breder worden). Ervaringen hiermee?

ps het betreft een klein paard met relatief grote brede hoeven.

groetjes, Alice

Maria Delavega schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 10:21:


Pads:
Ik heb ook een Equiflex Continental short op mijn ronde Mérens met weinig schoft en daar ligt een woolback pad endurance triple thick onder van Toklat. Uit Amerika laten komen. (www.toklat.com). Echte wol, bevalt prima.
groetjes, Alice.

Diaan schreef op maandag 18 februari 2008, 15:15:


Ik heb een Merens merrie met brede en redelijk platte zolen voor - Echter! - sinds ze per 15 oktober jl. verhuisd is naar een grote wei 24/7 buiten en nagenoeg onbeperkt hooi zijn de zolen bezig ietsjes holler te trekken. Ik denk niet dat ze ooit echt superholle (arabieren) voetjes zal krijgen maar ze zijn al zeker minder plat geworden! Achtervoeten zijn wel mooi hol, maar dat waren ze altijd wel. Hiervoor stond ze op een pensionstal, overdag buiten en 's nachts binnen, kuilvoer, en ook dagelijks 'onderhoudsbikjes' weliswaar niet heel veel, maar toch... groetjes, Alice

Caatje schreef op maandag 1 december 2008, 9:08:


Hallo,
Ik geloof wel dat paarden onderling druk gebruiken om te communiceren (de drijvende hengst in de kudde) maar aan de andere kant is het toch ook weer niet zo 'natuurlijk' : als je jonge paarden dingen wilt aanleren met behulp van druk/contact dus moet je eerst hun natuurlijke reactie afleren, als je zachtjes duwt, duwt ie terug! Als je een paard leert om vast te staan of mee te komen aan een touw, leert ie dat ie niet moet terugtrekken maar het gevoel van het touw moet volgen, terwjil zijn eerste natuurlijke (afweer?)reactie zal zijn: tergtrekken/terugduwen. Hoe kan dat eigenlijk?

Ik geloof eigenlijk ook echt wel dat positieve bekrachtiging (dus iets positiefs toevoegen aan de omgeving ipv iets negatiefs weglaten) een hele goede of betere leermethode zal zijn. Zeg niet tegen een kind: Niet met je stoel wippen maar zeg wel: Blijf met 4 poten op de grond.
Je vertelt je paard immers wat ie wel moet doen en niet wat ie niet mag doen, ook al klinkt het woord ontwjikingsleren naar en negatief, ik denk dat het klopt: met een licht contact of misschien zelfs zonder contact, met lichaamstaal wil je dat je paard opzij/naar voren/naar achteren stapt. Met of zonder leidtouw.Je vertelt hem dan vooral welke deur hij niet mag nemen. Natuurlijk zal hij dan de juiste deur wel vinden als je andere zorgvuldig dicht houdt door niet te belonen, maar dit is volgens mij wel ontwijkingsleren.

Toch geloof ik in een mix! Ik vind de ene oefening prettiger om te clickeren, de andere niet. Ik ben niet bang dat mijn paard daarvan in de war raakt . Ik houd erg van het boek van Inge Terblick, zij reikt ons verschillende methoden aan en zegt dat het leren van dingen op verschillende manieren kan.
Ik ben misschien idd ook te lui (clickeren gaat langzamer) of nog niet 100% overtuigd dat clickeren echt een betere en vooral de enige leermethode is; ik ben te bang dat - hoewel je je paard in het aanleerproces echt aanmoedigt tot het nemen van initiatief (dat kan mijn introverte, verlegen pony wel gebruiken) - ik ben ook bang dat ik van mijn paard een automaat maak... Conrad zei: "je krijgt wat je beloont, dus een pony die 'zegt' mwa, vandaag heb ik niet zoveel zin, bestaat gewoon niet!

Ojee, 'zin hebben, willen': daarover kun je ook een hele filosofische discussie voeren, wat IS willen eigenlijk? Vrije wil bij paarden of mensen bestaat dat eigenlijk wel? Iedereen is toch geconditioneerd? Naja, laat ik maar weer mee stoppen.
groetjes, Alice

Frans Veldman schreef op dinsdag 2 december 2008, 13:42:


helemaal mee eens! Wat een goede combinatie!
groetjes, Alice

van lennep schreef op donderdag 29 januari 2009, 13:30:


Jaa en door de dicriminatie-oefening te doen kun je ook heel goed zien of je paard echt goed op cue staat: Doet ze de 'verkeerde' (niet gevraagde) actie dan haal je het 'juiste' voorwerp weg zodat ze geen beloning kan verdienen.
Ik ben op diezelfde manier bezig met de dicriminatie 'voet' en 'neus' tegen de bal en het belangrijkste lijkt nu te zijn dat ik verdomds snel moet zijn op de bal weg te pakken voordat ze hen getarget heeft met haar neus terwijl ik 'voet' vroeg. ..

groetjes, Alice

Hoi!
Ik clicker nu een tijdje met mijn merrie. Ik gebruik een echte clicker en voedselbeloningkjes. Ik heb les gehad van Conrad.
Dit zijn mijn belangrijkste bevindingen:

- een plan van je training maken is erg belangrijk (:op papier zelfs!)
- op cue zetten vind ik moeilijk, maar ook belangrjik als je 'strak' wilt trainen.

En: zoals in de kop staat, verfijnen vind ik moeilijker dan iets nieuws aanleren. Een voorbeeld: mijn pony kan een bal aantikken met neus of voet. Ze kan één voet kort op een blok zetten en ze kan een plastic emmer vastpakken met haar tanden.

Het zijn allemaal beginnetjes vind ik zelf want ik wil dit verfijnen: Ik wil dat ze de bal niet alleen aantikt maar dat ze hem beweegt (voetballen!) ik wil dat ze haar voet langer op het blok zet, haar gewicht erop zet en daarna haar andere voet erbij zet. En ik wil dat de emmer oppakt en aan mij geeft.

Het aanleren als een nieuw dingetje vind ik makkelijker want je hoeft als het ware alleen maar te wachten totdat ze iets in de goede richting doet en je kan al belonen! Nu ik eenmaal via Conrad heb geleerd hoe belangrjik timing en consequent-zijn is, gaat me dit heel aardig af al zeg ik het zelf. Maar zodra ik de oefening wil uitbreiden, verfjinen, verbeteren gaat het erg moeizaam. Als ik twee keer achter elkaar niet kan clickeren omdat het niet goed (genoeg) uitgevoerd wordt, stopt mijn pony met proberen, dus ik moet zorgen dat ik heel veel kan belonen maar tegelijkertijd wil ik wel enige verbetering in de oefening zien: (emmer net iets langer vasthouden, voet net iets beter midden op het blok, voet net iets langer op het blok, neusje net iets langer tegen bal zodat hij beweegt etc.)

Beginnende clickeraars: Hebben jullie dit ook?
Gevorderde clickeraars: Hebben jullie nog tips?

groetjes Alice

Inge Teblick schreef op maandag 9 februari 2009, 18:17:


Okee: het ziet er zo uit.
Paard los in de bak. ik leg bal op de grond en zeg 'neus' (1 of maximaal 2 kleine stapjes uit haar ruimte). Paard loopt één of twee kleine stapjes en raakt bal met neus aan, ik click en beloon.
Op cue? Nee, niet zo goed want:
Ik leg bal weer neer, zeg 'voet' paard reikt naar voren (wil weer met neus targetten), ik haal bal snel weer weg click en beloon niet, soms ben ik daarmee te laat. Ik leg bal weer opnieuw neer, zeg 'voet' paard stampt met voet op (en soms tegen) bal, bal wordt meestal naar achteren, tussen haar benen geschopt, ik click en beloon. De volgende drie keren gaat 'voet' dus wel heel goed. (Conrad noemt dat loose-shift / win - stay situatie )
Neus gaat makkelijker dan voet dat lijkt altijd haar eerste haast instinctieve reactie te zijn.
Als ik 'voet' wil vragen en ik wil zeker zijn dat ze het goed gaat doen, moet ik de bal zachtjes in haar ruimte rollen tot vlak voor haar voeten en dan beweegt ze haar voet en raakt de bal. Is de bal uit haar ruimte, dan wil ze het liefst met haar neus naar de bal toereiken (en hem aanraken)

Werk ik nu het beste aan eerst aan het (beter) op cue zetten?
Paard lijkt zo snel haar interesse te verliezen zodra ik de bal weghaal omdat ik voet wil en niet neus!
Of kan ik ook al naar het echte voetballlen toewerken, dus de bal moet bewegen... maar dan met neus lijkt mij want dat kan ze volgens mij beter)

Martina schreef op dinsdag 10 februari 2009, 15:07:


Het belangrijkste op die bladzijde moet zijn dat er een plaats is waarop jij als eigenaar je handtekening kan zetten. Met deze handtekening beslis je of je paard wel of niet wordt gebruikt voor de vleesconsumptie. Na zijn dood dan hé. Als je tekent voor destructie (geen consumptie dus!) kun je dat nooit meer terugdraaien, OOK een volgende eigenaar niet. Dat is logisch want dierenartsen moeten op deze bladzijden aangeven welke medicijnen het paard toegediend krijgt en zetten ook hun handtekening. Heb je getekend voor consumptie, dan mag je paard uiteraard bepaalde 'zwaardere' medicijnen niet in zijn lichaam krijgen.
Kies je voor consumptie dan kun jij of een volgende eigenaar dit wel weer veranderen in destructie, maar andersom kan niet!

Die handtekening van jou als huidige eigenaar heeft dus vooral invloed op medicijnen die je dierenarts mag toedienen als je paard bijvoorbeeld ernstig ziek is.

Sommige paspoorten hebben wel een bladzijde (vaak p. 14/15, de pagina na de entingen) waarop medicamenten kunnen worden aangegeven, maar dit is NIET de beruchte pagina waarover we het nu over hebben. (dit is namelijk een soort 'doping-pagina'). Je moet dus vooral kijken naar een pagina waarop jijzelf een handtekening moet kunnen zetten.

Mijn pony is uit 1995 en ik had die bladzijde niet dus ik moest die bladzijde aanvragen voor 5 euro. Dat kon bij mijn eigen stamboek. Is je paard niet opgenomen in een stamboek dan kan je in Nederland bij de KNHS dit inlegvel aanvragen voor 7.50 voor Belgie weet ik dat niet. Meestal hebben nieuwere paspoorten (vooral na 2004) deze pagina al vanzelf in het paspoort.

Ik weet dat per 1 juli 2009 iedereen verplicht is zo'n bladzijde te hebben. Na 1 juli geven ze die bladzijde niet apart uit en moet je een nieuw paspoort aanvragen, want een paspoort zonder zo'n pagina is ongeldig. Doe er mee wat je wil. Groetjes, Alice