Piet schreef op donderdag 18 juni 2009, 10:54:


druk geeft ischemie of verminderde doorbloeding van een spier met atrofie tot gevolg. Daarnaast bestaat er ook bv neurogene atrofie (tgv minder zenuwgeleiding) of disuse atrofie (tgv verminderd gebruik van de spier). Bij zadel vnl de eerste dus.

van lennep schreef op donderdag 18 juni 2009, 12:20:


als je een gips hebt, drukt ie niet, maar immobiliseert hij. Je gebruikt je spieren erronder niet meer.
een verkeerd drukkend zadel doet zeker pijn, maar mensen hebben niet altijd de gave om nog maar iets op te merken. En paarden beginnen te compenseren, met alle gevolgen van dien. En dan nog wordt het meestal niet opgemerkt of worden er andere oorzaken aan voor geschoven. Een slecht passend zadel? Dat van mij? Mah njiet gij! T'zijn zijn tanden! Of het is zijn karakter! of of of

Het gaat steeds beter met aansteller Amaroc
Amaroc is eigenlijk nooit echt te pruimen geweest tijdens het rijden in de piste itt op buitenrit (buiten zalig nochtans). Een konijn 1km verder in de weide was genoeg om een bokfestijn te krijgen, een schaap, een ander paard, fiets, wandelaar, tractor ... pfoem .... en daar gingen we. Daarnaast wachtte hij steeds in spanning op de galop die er wel eens gevraagd zou kunnen worden om dan weer .... pfoem! Alles is de revue gepaseerd: stuurloosheid, wegrennen, bokken, vierkante voltes, met de schouder naar binnen vallen, bochten van 180° voor de omheining, ...
2 jaar terug wilde ik er de brui aan geven daar die spanning voelbaar werd tot in mijn tenen en terug. Maw ik stak gewoon de lont van de ton buskruit waarop ik zat zelf nog eens aan. Zeker op dagen dat ik stres had, dan moest ik hem maar best niet berijden
Dan na lang nadenken, heb ik me gedurende ca. 1 jaar gericht om mezelf te ontspannen ongeacht we weggekatapulteerd werden of niet. Alles weg te lachen ongeacht of ik op een rodeostier zat of niet. Gewoon rustig blijven en blijven zitten, luidde mijn opdracht. Dus dat lukte aardig na een tijdje. Hij was zo op de zit nu dat ik hem altijd bij me had, maar dan wel ter plekke alles over me heen kreeg (soort piaffe+bok). Maar dus iets nieuw aan hem vragen, bracht ons steeds weer terug naar af. Een mens begint dan te denken: ach laat het maar, ik wordt een boscrosser want zo komen we toch nergens. Tot wanneer ...
Ik hem een tijd terug aan de lange teugel onder stres (let voor Amaroc was gewoon iemand anders achter hem al stres, moest maar eens een krokodil zijn!) prachtig heb zien piafferen met als kers op de taart: een Capriole (wel gevaarlijk voor diegene die erachter stond en dit niet zag aankomen). Er werd mij toen gezegd (hij is toen letterlijk afgevoerd voor die les met Benny) dat hij hoog geschoold is, maar met zeer harde hand. De knoppen staan erop, maar Amaroc weet niet hoe en waar en tijdens stresmomenten krijg je alles tegelijk (zeker als hij je niet kent en hij je niet vertrouwt). Mhh werd mij zelfs afgeraden met hem geen lange teugel te doen op een hoger niveau. Ik heb deze raad goed onder mijn hersenpan gestoken. Daarna ben ik ook anders met hem beginnen omgaan. Alles wat ik hem wil aanleren, leer ik hem nu eerst aan de hand en beloon hem duidelijker en elke mm in de goede richting, dat brengt meer duidelijkheid en minder stres voor hem mee.
Nu eindelijk na 5jaar in totaal kan ik hem eindelijk corrigeren en nieuwe dingen aanleren ipv me gewoon altijd te moeten concentreren op het kalmeren van hem.
En dan ... heb ik enkele weken wijselijk het besluit genomen om hem eerst travers aan de hand te leren (met de clicker) en als dat er 200% in zat, hup erop. En ja hoor ... schouderbinnen beter dan ooit tevoren, travers 200% en zelfs nog iets meer en sinds gisteren ook renvers. Wat betreft de renvers dacht ik dat dat voor hem een logische stap zou zijn, maar toch even stressen omdat het plaatje weer niet klopte ivm de omheining.
Het bokken? Heb ik nu al ca. 2- 3 maand niet meer ervaren. Ik ga het nog missen En juist als ik een slechte dag heb, stap ik nu op ... want niets maakt me nog zo rustig als Amaroc himself!
Zo en nu gaan wij trachten stillaan aan een rustig verzamelde gecontroleerde galop te geraken en wie weet komt mijn droom van vorige nacht nog uit: ook met hem zonder zadel en optoming in galop

Helms Cindy schreef op maandag 22 juni 2009, 15:01:


Oh ja, het belangrijkste nog. Van een zeer introvert afstandelijk paard blijkt hij nu stilletjes open te bloeien. Hij loopt niet meer van me weg als ik met hem wil werken, laat zich netjes 'pakken', komt uit zichzelf knuffelen en aandacht vragen (iets wat hij nooit of nooit deed vroeger). Hij jaagt bij gelegenheid de andere bij me vandaan om alle aandacht zelf op te eisen. Na het rijden blijft hij bij me staan of volgt me. Ik ben er zeker van dat hij nu eindelijk de rust vindt die ook hij verdient. Zowel in de kudde als bij mij. Het innig contact tijdens het grondwerk heeft daar zeer veel mee te maken, dat weet ik wel zeker.

van lennep schreef op maandag 22 juni 2009, 15:29:


Buiten is hij altijd enorm leuk te rijden geweest. Als het een tijdje geleden is, dan is hij wat schrikkerig van dingen die hij eigenlijk wel kent. Met steeds diezelfde reactie nl. ter plaatse ontploffen. Maar normaal hij hij geen broekvent buiten.
Knappe stoere fries heb jij boven jou naam staan zeg! Zijn de mijn maar ponietjes tegen

van lennep schreef op maandag 22 juni 2009, 16:54:


dacht al wel dat jij groot was Neen 1m72 is groot genoeg voor mijn paardjes en mijn echtgenoot. De spaanse paarden worden nu groter gefokt. Niet echt mijn ding. Ik hou meer van die kleinere compacte types.
Ja het schrikkerige gedoe. Karakter, aanstellerij, training ... een optelsommetje van veel factoren

eddy DRUPPEL schreef op maandag 22 juni 2009, 16:44:


ja ik ook. Snikheet, tong over het bit en wringen maar! Toen was het te warm om te bokken en te stressen. Maar dat ALLEReerste telefoontje van mij naar jou, dat herinner ik me zelfs nog beter. Ik was de wanhoop nabij.
Tja ... we zijn ondertussen van panisch/komisch duo toch al wat in de goede richting geëvolueerd. Wie had dat gedacht

eddy DRUPPEL schreef op maandag 22 juni 2009, 17:28:


donderdag vm praktijkexamen ... we zien elkaar nog voor den draai

Britt Claeys schreef op dinsdag 23 juni 2009, 0:31:


ja inderdaad zalig! Gisteren ook weer ... een aai over zijn bolleke (iets wat hij nooit heeft kunnen uitstaan), komt hij weer bij me staan en legt zijn oren plat naar Enno: ík wil aandacht! Tja eigenlijk wel 13jaar geleden dat ik zo'n innige band had met een paard. Mijn paard
Hoe gaat het nu met Soraya, Britt? Ga je nog veel met haar op wandel?
En denk erom op een moeilijk moment: het grote pluspunt aan een moeilijker paard is de boel ervaring die je ervan op doet!

van lennep schreef op dinsdag 23 juni 2009, 20:29:


als je alle flesjes niet-helpende-anti-dazen-sprays optelt die je eigenlijk nodig hebt ... ben je algauw zulk een bedrag kwijt

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 23 juni 2009, 22:36:


ik wil ze ook testen

Spirithorses schreef op dinsdag 23 juni 2009, 23:55:


Ik zorg voor twee vingers thv de neusriem (tussen onderkaak en kinriem). Ze kunnen dan ook nog een snoepje eten, wat wil zeggen dat ze bv tijdens dressuur nog zeer zeker in staat zijn om hun onderkaak te relaxeren. Als deze ontspant schuift ze 2-4mm naar voor (als je paard geen tandproblemen heeft die dit kunnen belemmeren) dit komt de ademhaling ten goede, maar zorgt ook dat je paard geen gespannen kaakgewricht krijgt noch compensatiepunten opbouwt thv de spieraanhechtingen achteraan het hoofd.
De hoogte hier is afhankelijk van het paard. Rock moest hem iets lager omdat hij altijd probeerde zijn neus de lucht in te steken (met onderhals tot gevolg). Enno loopt makkelijk achter de teugel en kan het niet uitstaan als hij laag ligt. Die krijgt hem hoger en vrij los. Dit paard zou eigenlijk ook niet al te zware teugels mogen hebben omdat het gewicht aan de neusriem voor hem al genoeg is om achter de loodlijn te gaan. Rock's nieuwe neusriem gaat nu ook veel hoger komen, omdat nu haalbaar is met hem.

Debbie schreef op woensdag 24 juni 2009, 10:19:


kan je de paarden niet even op de trailer zetten? Die kan je misschien van iemand lenen/huren? Overdag is het warm, heb je dazen en 3-4u op wandel met paarden die dit niet gewend zijn ... Daar zou ik niet aan beginnen. Hier heb je vanaf 20u al enorm veel muggen, beestjes waar ze nog gekker van worden dan dazen heb ik gemerkt.

Wil schreef op woensdag 24 juni 2009, 16:34:


Werkelijk een kippen-vel-verhaal. Het lot daar kan niemand omheen ...

amar schreef op woensdag 24 juni 2009, 22:46:


Je hier ook 5 totaal verschillende karakters van paarden: hypo-, hypersensiebel, extravert, introvert. Heb het ooit eens bekeken en ik dacht dat wij 2 vuur paarden hadden, 1 water, 1 hout en 1 aarde paard
Amaroc is altijd in omgang een beetje zoals Liske geweest. Wel-niet-ik wil-neen toch maar niet- kom eens hier-neen dat is te dicht .... Misschien draait ook zij ooit wel om