Monique Meijer schreef op zondag 20 mei 2007, 9:11:

Zit even in mijn Duitse Cavallo 'Das grosse Medizin-Kompendium' te kijken...
(Hoe maak je op de PC een Ringel-s? )

PLZ 25370: Tierärtztliche Klinik für Pferde
Dr. Helmut Hell
Kurzenmoor 13, Seester
04121-93322
o.a. Röntgen stationär en ambulant(!)

PLZ 25485: Tierärtztliche Klinik für Pferde
Dr. med. vet. Dirk Fister
Kieler Strasse 27, Bilsen
04106-75350
o.a. Digitales Röntgen

PLZ 26160: Tierärtztliche Klinik für Pferde Heile
Dr. Franz-Peter Müller
Am Hufschlag 2a, Bad Zwischenahn
04403-8811
o.a. Ultraschall

PLZ 27254: Tierärtztliche Klinik Siedenburg
Dr. Christian Schroer
Borsteler Str. 50, Siedenburg
04272-1418
o.a. Röntgen, Ultraschall, Thermographie

Kan je daar wat mee?

Nils Vellinga schreef op zondag 20 mei 2007, 20:34:


Eens met Nils Als je in je uppie iets overkomt en er is niemand in de buurt is een mederuiter misschien van levensbelang. Tegenwoordig heeft bijna iedereen wel een mobieltje maar als je bewusteloos bent en aleen.....
En je hebt helemaal gelijk: als een paard iets eng vind is het vermijden geen oplossing, ook niet om te proberen je paard er met geweld langs te krijgen zoals sommigen denken.

Piet schreef op maandag 21 mei 2007, 17:21:


Ook ik heb les van Conrad en raad hem je van harte aan Susanne! Zijn methode werkt fantastisch. Ik heb een klophengst waarmee ik tegen wat dingen aan liep terwijl ik de NH methode van Pat Parelli volgde. Parelli's methode gaat via het principe van toenemende druk in fases, eigenlijk 4 maar dan is fase 4 zo veel druk als jouw paard nodig heeft om te reageren... Toenemende dwang dus eigenlijk. Ik ben daar op gegeven moment over na gaan denken en begon kanttekeningen te zetten bij dit systeem.

Als ik bij mijn paard Mike in sommige gevallen druk uitoefen, en dan heb ik het over die fase 4 die nodig is om..., dan gaat hij met de kont tegen de krib en doet gewoon niets, punt. Hij sluit me dan gewoon buiten.

Toen ben ik via dit forum bij Conrad uitgekomen en juist nu ik al 3 maanden met de gezondheid van mijn paard bezig ben (kun je vinden op dit forum en in mijn fotoalbum hier op de site) kreeg ik echt even iets te stellen met Mike. Nu hij gewond is moet diegene (ik dus) die de leiding over hem wil krijgen helemáál van goede (paarde)huize komen

Juist de afgelopen dagen boek ik het ene succes na het andere met hem. Hij begint zijn leiderschap aan mij af te geven... Zeg nog niet dat het vast staat maar ik begin er te komen! Ik denk dat de afgelopen maanden van zeer intieme omgang met hem, ik had letterlijk zijn leven (gezondheid) in mijn handen, er aan toe bijgedragen hebben dat onze band nu echt versterkt begint te worden. Geluk bij een groot ongeluk zullen we maar zeggen.

Even voorbeeld: onze staleigenaar is zo lief om Mike op het moment 2x per dag met trekzalf in te smeren. Mike staat dag en nacht op de wei, en de man vertelde me dat Mike steeds als hij eraan komt wegloopt. Nou is deze man een heel rustige makkelijke man dus die blijft rustig naar Mike toelopen tot Mike toch besluit dat het wel in orde is en hem laat naderen.

Zelfs voor mij liep Mike enkele malen een stukje weg als ik hem uit de wei ging halen, wat hij zo lang als ik hem heb nog nooit heeft gedaan. Komt heel vaak zelfs naar me toe... Maar dat doet hij nu niet meer gelukkig. Was hoogst waarschijnlijk een gevolg van de behandelingen die ik zijn wonden moest geven en dat 2x per dag. Maar dat stadium zijn we nu als het goed is voorbij. Nu ga ik 1x per dag om te controleren, alle trekzalf weg te vegen, eventueel wat ontsmetten en er dan zelf ook weer wat trekzalf op te smeren. Daarna ga ik ronde na ronde kriskras over het terrein en een stukje langs de weg met Mike lopen in de hoop dat deze extra beweging de doorbloeding in de oedemen verbeterd zodat vocht etc. beter wordt afgevoerd. Ik loop dan alleen over harde en zo effen mogelijke ondergrond. Op de wei heeft hij natuurlijk ook beweging maar echt even lekker lopen doen de paarden meestal niet. Alleen als ze even een riedel in hun kont krijgen...

Conrad is laatst geweest voor een uurtje les, normaal neem ik er 2 maar vanwege Mike's gezondheid... Ik zou Conrad de hele gang van zaken laten zien van het uit de wei halen, wonden reinigen, afspuiten met koud/warm etc. tot Mike klaar was voor wat grondwerk. In dit geval lopen langs de weg want dat ging even niet al te best meer. Conrad liep in eerste instantie mee de wei in, maar Mike zag dat ik niet alleen was en maakte dat hij weg kwam. Conrad reageerde direct goed door stil te gaan staan met zijn aandacht naar de grond gericht en toen kon ik Mike toch pakken...

Om de wonden te verzorgen moest Mike voor de hygiëne en gebruik van water op de afspoelplaats, maar dat vond hij wel wat eng. Al deze maanden, 2x per dag ging hij er op maar wel na eerst te weigeren. In het begin, omdat ik MOEST, heb ik licht geweld moeten gebruiken in de vorm van een tikje op zijn kont met het touw, wat naar Conrads methode helemaal niet mag, maar anders had ik tot sint juttemis in de gang heen en weer kunnen blijven jojojen en op dat moment moest het gewoon gedaan.

Nu hoef ik hem er niet persé meer op te behandelen, heb het water niet meer nodig, maar heb daarom van de week hem op de afspoelplaats gezet op de manier zoals het volgens Conrad eigenlijk had gemoeten: zonder geweld, in mijn geval dus dat tikje met touw. En het lukte binnen ongeveer 1 minuut! Zo ook met de stapmolen gedaan, ook gelukt: erin, enorm de hemel in geprezen, even met de deur open erin blijven staan (hij probeerde tot 2x toe eruit te lopen) en toen op mijn GA! er weer uit. Hij hoefde er geen rondjes in te lopen ik deed het alleen maar om het nu volgens Subtiel Trainen eens goed te doen.

Op de weg ging het in begin van Mike's gezondheids problemen helemaal niet goed. Hij vertrouwde mij de leiding, nu hij wist dat hij wat mankeerde , buiten het stalterrein niet toe. Dat was nu even een stap te veel voor zijn instinct. Heb ik in die les dus met Conrad nog even aangevat en mét resultaat. Volgens het 'benaderen en terug trekken'.

Afgelopen dagen heeft Mike op mijn verzoek kennis gemaakt met drie heel enge beesten (geiten) en nog andere enge (schapen). Ook heb ik op het stal terrein hem tussen enge rotzooi door (er zit tevens een timmerbedrijf) kunnen laten mee lopen nadat hij eerst weigerde. Volgens Subtiel Trainen...

Ik ben heel erg trots op mijn paard omdat hij alle zorg, in het begin de pijnlijke, afgelopen maanden, die hij niet kan begrijpen, toch steeds door mij heeft laten verrichten, en heel blij en trots dat ik nu eindelijk stap voor stap het vertrouwen krijg van hem dat ik het hém kunnen leiden waard ben... Zónder geweld!

Nu nog zien dat hij helemaal of anders bijna helemaal geneest...

Nog vele fijne, gelukige, gezonde, paardige jaren hoor!

Nils Vellinga schreef op maandag 21 mei 2007, 23:36:
Nou..... Dat Mike en de Fjord IJze van mijn vriendin nog bij de vorige pension stal stonden, waar ze als hobby van die Franse koeien houden met ongeveer de vachtkleur van een Fjord, was IJze onder de schrikdraden door ontsnapt en die vonden we rustig grazend tussen die Franse koeien met hun kalveren.... Mandy de eigenaresse schrok zich eerst rot toen ze IJze niet meer tussen de paarden zag staan. Toen ze richting koeien keek viel haar ineens een wel erg vreemde koe op. Met rechtopstaande manen in 2 kleuren, geknipt in een boog, en 1 hoevig i.p.v. 2.

Okee, weer even in mijn Duitse Medizin Komependium gekoekeloerd.
Even samengevat:

Omdat de symptomen zo veelvuldig zijn is Borreliose moeilijk te diagnoseren. Er kunnen bloedtestst gedaan worden op antistoffen tegen de ziekteverwekker maar betrouwbaar zijn deze niet.
Het aantonen van de verwekker kan alleen als het lukt deze levend te isoleren. In dit geval erg moeilijk.

Van de wereldwijd 890 tekensoorten, speelt in Europa alleen de Bos teek (Ixodes ricinus) een belangrijke rol als ziekte overdrager. Deze tekensoort overdraagt honderdmaal vaker Borreliose als andere zoals Babesiose (bloedplassen) en de Vroeg zomer Enzephalitis (FSME, hersenontsteking).

De uit het ei gekomen Tekenlarf wordt eerst een nimf: een geslachtsloos tussenstadium, waaruit later vrouwtjes en mannetjes ontstaan.
Om zich tot volwassen dier te kunnen ontwikkelen moet de larve bloed zuigen. Met de eerste maaltijd neemt ze Borrelien uit muizen en andere in het bos levende knaagdieren tot zich. In de Tekenlarf vermeerderen de bacteriën zich en nestelen zich in de speekselklier en eierstokken van de larf.

Deze bacteriën spuugt de gerijpte Teken nimf tijdens de volgende beet in de bloedbaan van een zogenoemd 'gastheer' (paard, mens, hond, kat...). Terwijl ze bloed zuigt, produceert ze stoffen, die de vermeerdering van de Borrelien veroorzaakt.
Ook volwassen teken kunnen deze bacteriën overdragen. En zelfs larven kunnen voor paarden gevaarlijk zijn als ze uit geïnfecteerde eitjes gekomen zijn en de ziektekiemen al in zich dragen!

Omdat de bacterie vooral in gematigde klimaatzones gedijt, komt ze vooral in het Noordelijk Halfrond voor. Teken geeft het van maart tot oktober maar echt agressief zijn ze einde mei/begin juni (70% van de beten). Ook einde augustus/begin september (30%).
Amerikaanse wetenschappers schatten dat minder dan 10% van de paarden, die door een geïnfecteerde teek zijn gebeten, ziek worden. Meestal verloopt de infectie verborgen: het afweersysteem houdt de veroorzaker onder controle.
Breekt de ziekte uit dan treden er op zijn vroegst 3 dagen na de beet de eerste symptomen op. Veel dierenartsen gaan van 6, andere van 16 weken maximale incubatietijd uit. Meestal verloopt de ziekte stap voor stap. De bacteriën verspreiden zich verder door het lichaam waar ze vele organen besmetten en beschadigen kunnen.

De beste genezingskansen maakt een paard als de ziekte in vroeg stadium herkent en behandeld wordt. En daar zit nou de moeilijkheid: bij mensen is de vroege diagnose makkelijker omdat rond de tekenbeet de huid zich steeds verder rood kleurt. Dit signaal geven paarden niet af of is door de vacht niet zichtbaar. Veel dierenartsen behandelen Borreliose met hooggedoseerde antibiotica. Zo zal een combinatie van Oxytetracylin-spuiten en door het voer gemengde Sulfatrimethoprim goede kansen maken. Maar ook andere, Tetracycline, Amoxycilline, Doxycyline, Erythromycine en Penicilline kunnen ingezet worden.
Na de anti-biotica kuur moet de dierenarts eventuele huidproblemen of andere organische veranderingen behandelen, die zijn ontstaan. In ieder geval moet hij/zij er voor zorgen dat de door de AB beschadigde darmflora weer wordt opgebouwd.

Antibiotica moet minstens 14 dagen gegeven worden. Gemiddeld duurt de kuur 5 tot 6 weken.

Een entstof tegen Borreliose bestaat sinds kort voor honden maar nog niet voor paarden en mensen. De moeilijkheid: in tegenstelling tot Amerika bestaat er in Europa niet 1 maar meerdere ondersoorten van Borellia burgdorferi. Dat maakt de ontwikkeling van een entstof erg moeilijk. Hoe langer de teken bloed zuigen des te hoger neemt de kans op besmetting toe. Tekensprays/poeders kunnen bij paarden niet ingezet worden omdat de hoeveelheid zo hoog gedoseerd zou moeten zijn dat het giftig voor het paard zou zijn.
De enige manier om de kans op Borreliose te verkleinen is om je paard regelmatig op teken te controleren. 4 Tot 6 uur na de beet begint de teek te zuigen, tot ze enkele dagen daarna kersenpitgroot loslaat.
Teken met een tekenpen verwijderen maar vooral geen ontsmettingsmiddel, alcohol of iets dergelijks gebruiken om de teek te verdoven! Daardoor kan deze gaan braken en het eventueel geïnfecteerde bloed terug in het paard spugen.

Als de dierenarts na diverse diagnosen op klachten niets meer invalt kan deze het bloed op de bacterie antistoffen laten onderzoeken. Maar om nou bij elke kreupelheid het bloed te laten onderzoeken en dan bij hoge waarden automatisch Borreliose als kreupelheids veroorzaker uit te komen functioneert niet.
Door zulke voorbarige conclusies krijgen veel paarden antibiotica. Maar door de vele bijwerkingen hiervan doen ze vaak meer schade dan dat ze goed doen…Volgens Dr. Kopp is nog niet éénmaal bewezen dat antibiotica überhaubt het virus de das omdoet. Er zijn onderzoekingen die bewijzen dat Antibiotica de veroorzaker zo goed onder controle houdt dat er in het bloed geen antistoffen te vinden zijn. Maar na een half tot ¾ jaar stijgen bij veel dieren de waarden in het bloed alsnog.
Doordat we hier meerdere Borreliose ondersoorten hebben zijn de onderzoekingen uit Amerika praktisch waardeloos.

marianne laenen schreef op maandag 21 mei 2007, 22:13:


Ja dat begreep ik ook al uit je verhaal. Wie koopt er tenslotte een paard met een gewond achterbeen..... Triest met een hoofdletter.