Jolijn Zegwaard schreef op zaterdag, 9 oktober 2004, 13:47:



Dankje Jolijn,
Ik begrijp wat je bedoelt, helaas hebbe wij van de probleemgevallen foto's nodig van het paard, vandaar dat ik aangaf ons te mailen.
Het is inderdaad tijd rovend en met al onze drukte heb ik daar helaas geen tijd voor. (tot mijn spijt, ook hier zouden we veel mensen kunnen helpen)
In iedergeval zal ik mits ik tijd heb hier af en toe rondsurfen
Bedankt voor je woorden
Claire

De Weerdt Nicole schreef op Sun, 10 Oct 2004 13:59:59:


Nicole.
Ik hoop dat onze uitleg betreffende Nikita duidelijk was, bij meer vragen horen we het graag, enorm bedankt voor je vertrouwen in ons
Claire

Uhm, waarom doe je hem met een zweep pijn?
Je kan hem met een zweep pijn doen, absoluut, maar daar is het ding (mi) niet voor.
In al die jaren dat ik met paarden bezig ben (zijn er nog maar drie hihi) heb ik nog nooit pijn met een zweep gedaan. Kriebeltje geven, ermee zwaaien, als verlengde van mijn arm gebruiken, als begrenzing gebruiken ja, dat doe ik er wel mee. En als iemand dat een tekortkoming van mijn rijtechnisch kunnen vind heeft ie ws ook gelijk. Maar Pijn???? Nee, dat niet......
Ik snap de aversie tegen het zweepgebruik deels wel. Velen gebruiken het wel om ermee tikken uit te delen of werkelijk te slaan. Maar velen ook niet, die gebruiken hem als verlengde van zichzelf.

Groetjes Karin

Sequel schreef op maandag, 11 oktober 2004, 19:31:


Claire....wanneer is jullie website klaar.

Klik maar op mijn naam, dan zie je mijn mailadres. Stuur me maar een mail svp.

Martien

Nou deze is niet zo moeilijk, die kan ik nog wel bedenken!
Allereerst het been zo minimaal mogelijk omhoog en naar achter halen. Heeft het paard al bijna geen reden meer om terug te trekken. Ten tweede rustig het dier voetjes leren geven. Eerst zover gaan dat het paard toestaat je hand tot op zijn hoef te laten zakken. Dan voorzichtig been vragen. Direct belonen en loslaten (zonder dat het been wegschiet). En dan rustig opbouwen totdat het dier zijn voet voldoende hoog kan houden om te bekappen.

Moet lukken toch

Groetjes Karin, die dit van de zomer bij 3 jonge hengsten voor elkaar kreeg, als ik het kan.... ;-p)

Nick Altena schreef op maandag, 11 oktober 2004, 18:19:


Hoe leer je het paard nee aan? En als hij dat dan kan, bijt hij dan niet meer?

Die rustige manier heb ik natuurlijk ook geprobeerd. Alleen verloor ik eerder mijn geduld dan dat het paard leerde zijn voet te blijven geven. Mijn ervaring: hoe meer geduld ik aanwend hoe sneller hij zijn voet wegtrekt.

Misschien ga je dan te snel? Het is eerst al super als hij voetje geeft en hem een tel stilhouden kan. En dat heeeeeeel langzaam uitbouwen.
Geduld is toch het beste. En niet te hoog/ver willen. Veel smeden willen de voet op de hoogte die voor hun ideaale hoogte. Dat kun je van een jong paard niet verwachten, dat is te moeilijk

Groetjes Karin

Hans van Keeken schreef op maandag, 11 oktober 2004, 19:41:


Om met het laatste te beginnen...ik kan natuurlijk nooit zeggen dat i dan niet meer bijt....dat kun jij ook niet met jouw manier....
Het paard het woordje leren lijkt me niet echt moeilijk...hoe leer je hem de andere kunstjes aan dan?? ook met klappen?
Dan heb ik daardoor natuurlijk ook de vraag...hoe leer je je paard op dit moment de dingen aan die jij wil?
Met Parellie of clickeren of anders?

Als je paard kan wijken voor druk is het gemakkelijk om daar het woordje nee aan te koppelen...
Als je clickert waarschijnlijk ook maar daar zijn andere hier veel beter in om dat uit te leggen..

Dan nog een geheel andere kijk op de zaak...
Wat houd dit bijten in? Zou het niet het vriendelijk knabbelen zoals bij zijn soortgenoten kunnen zijn?? of is het pure argressie?
Ofwel....nog een andere vraag voor mij is : waneer bijt hij en vooral waarom...?

Het woordje nee slaat dan natuurlijk ook op het geven van die voet....of liever het terug trekken daarvan...

Naast het woordje nee zou je in dit geval je paard ook nog af kunnen leiden met een ander paard, hooi of ander lekkers en tussen door duidelijk je beloning laten horen voor elk moment dat het wel zijn voet geeft...
Daarnaast zou ik ook niet verwachten dat het paard de eerste keren al meteen toelaat dat je aan zijn hoef zit te vijlen...dat je met een kwartiertje tijd alle 4 de hoeven hebt gedaan...ook dit kost tijd tot het paard jou vertrouwd...het bekende geduld dus weer.....

Geef je de beloning op het geven van de voet niet te laat? heeft het paard deze beloning niet al gekoppeld aan het terug trekken?
Ikzelf blijf praten(belonen) met het paard zolang ik de voet krijg....trekt ze het zelf terug dan zeg ik niks....maar vraag wel weer de voet waarop ik weer begin te belonen...en dat gaat dan echt wel steeds beter hoor...
Andere blijven de voet vast houden met daarbij waarschijnlijk weer dat woordje nee voor het terug trekken....zal ook werken....en in mijn ogen in iedergeval minder pijnlijk (lichamelijk en geestelijk) voor het paard....de klap waarover je spreekt komt nml. heel vaak te laat....niet op het moment van...je bent dan met andere dingen bezig....

beetje creatief zijn en het zal best lukken...

Nick Altena

Malenka schreef op maandag, 11 oktober 2004, 18:04:


Zo goedkoop?
Sjonge, jammer dat ik dan niet kleiner van stuk ben.:)
Maar wel bedankt voor de tip, ik ga overleggen met het thuisfront
Richard

Vandaag begonnen aan een nieuwe uitdaging in mijn leven :

Zelf lessen nemen in Alexandertechniek (Joni Bentley) :
!!!! Een grote wauw !!!!
De lessen neem ik met Holly, onze nieuwe Quarter. Ooit een afgetraind wedstrijdpaard, nu getraumatiseerde achterbenen door het veel te jong en te zwaar belasten en het dragen van 13 jaar ijzers !!!! Bovendien is ze ook nog 5 maanden drachtig, net gestrasserd en zojuist genezen van 4 hoefzweren, een koot-operatie waarna ze een jaar op de wei heeft gestaan, dus hartstikke stijf en bang voor pijn in haar achterbenen!

Nou ehhh, dus in stap op de hoefslag, rechte lijnen trekken :
Holly scheef, ik scheef. Zij vanwege haar trauma's (zit links vast), ik vanwege mijn slechte rug , zit ook links vast in mijn bekken. De ideale combinatie dus om nog vaster te geraken als je hier niks aan doet.
Op het oog zit ik heel mooi in het midden van het zadel hoor, echt, daar let ik wel op, maar door mijn scheefheid compenseer ik verkeerd om in mijn rug, dus teveel belasting op mijn rechterkant.
Zoiets zie je niet zelf, daar is een ander voor nodig.

Moest ik me daar toch voor mijn gevoel hartstikke scheef naar links gaan zitten.... "Ja, zei ze : Nu is je bekken recht.... Nu kun je je linkerheup verlengen en inwerken op de passen van het paard. " .......

Ongelooflijk! Holly die een lange rechterpas heeft en een verkorte linkerpas, liep binnen 15 minuten gelijkmatig, doordat ik mijn heup verlengde en zodanig op haar beweging, dus stappen, kon inwerken. Ondanks haar trauma's. Het gevolg was een ontspannen paard dat liep te likken en te smakken, oortjes ontspannen, en ze probeerde niet één keer van de hoefslag af te gaan, liep kaarsrecht en gelijkmatiger dan tevoren. Zo verschrikkelijk mooi !!!!

Wij hebben Holly gekocht, wetende dat ze heel zware problemen heeft gehad waarbij wij het vertrouwen durven te hebben dat ze een stuk beter zal worden dan nu. Sinds een week is ze gestrasserd, ondanks de gevoeligheid staat ze nu op 4 benen en trekt ze steeds minder haar achterbenen op naar een vorm van rusthouding. Vandaag voor het eerst strekte ze haar achterbenen naar achteren, dat kon ze een week geleden niet ! Wij masseren haar elke dag, zodat haar energie tot in haar hoeven kan komen, blokkades worden opgeheven, en ze hopelijk gaat 'loslaten'.
Verder : Lief, lief. lief. Dit paard lijkt zo afgeragd in het verleden...
Zo schuchter, zo terughoudend, haar oude pijn zo vasthoudend....

Wij zijn ervan overtuigd dat de genezing vanuit Holly's hoeven zal komen, van daaruit naar boven gaat.
In combinatie met de Alexandertechniek kunnen zowel zij als ik uit ons oude scheve patroon stappen. Ik heb niet de illusie en niet de intentie weer een wedstrijdpaard van haar te maken, maar een pijnvrij en soepel gelukkig leven, dat wensen wij haar toe.

Voor de mensen die twijfelen over natuurlijk bekappen, Strasser, wat al niet meer : Ik zou willen dat jullie konden zien wat je allemaal in één bekapbeurt en met de goede begeleiding kunt bewerkstelligen..........

Eindelijk dat stuk verdieping gevonden waarnaar ik al jaren op zoek was.
Groet, Pien

Nick Altena schreef op maandag, 11 oktober 2004, 20:41:

Toen ik vera net had rilde ze bij iedere aanraking aan haar voeten Ze was bij de vorige eigenaar altyd een ramp geweest en ook dus bij de hoefsmid Pramen enzo en de eigenaresse vond het allemaal vreselijk maar wist niet hoe te doen Ik had net zoiets meegemaakt met een 2jarige ruin van een kennis Ik heb halster omgedaan met een niet al te lange lijn en die losjes om mijn middel gedaan en maar van de boeg naar onderen en ja ja ja braaf en als ze moeilijk ging doen weer langzaam naar boven en weer opnieuw Toen de voorbenen goed gingen naar de achterhandEerst van boven en aaien over de buik en meer en meer naar beneden Het voordeel van de lijn om je middel is dat je 2 handen vrij hebt Allebei de paarden werden alleen maar moeilijker als er andere mensen bij gingen staan of vasthouden Met de achtehand ging vera het eerste kwartier rondjes om mij heen draaien maar ik maakte nergens een punt van maar ik zei wel steeds merrie maakt niet uit maar ik ga wel door Die boodschap breng je dan ook goed bij jezelf over Nou alles bijelkaar heeft het ong een 3 kwartier geduurd maar als ik nu naar het eindresultaat kijk Ze staat nu als ik haar byvijl en dat is dus regelmatig of iets anders met haar voeten moet doen staat ze zonder halster met haar hoofd naar beneden te kijken wat ik doe Volkomen stil Nou heel verhaal groeten Trudy

T de Bakker schreef op maandag, 11 oktober 2004, 21:10:


En zie hier Hans....weer een voorbeeld van veel geduld en geen straf....het lukt echt als je van dat geduld genoeg hebt....

Nick

Wat fijn Pien dat je zulke vooruitgangen boekt op alle vlakken.
Wat houdt de alexandertechniek precies in? Ik ben er wel heel erg benieuwd naar.

Groetjes! sandra

Ik was er even helemaal uit Computer was een beetje gek
Ik ben ook wel benieuwd naar de alexandertechniek Nog nooit van gehoord

sannie schreef op maandag, 11 oktober 2004, 22:43:


Alexandertechniek is een techniek waarbij het lichaam (bewegingsapparaat) van paard en ruiter zo optimaal mogelijk wordt gebruikt, hierdoor verbeteren prestatie, techniek, coordinatie en houding van ruiter en paard.
Ongewenste spierspanning leren loslaten, ademhalingstechnieken, etc. Veel problemen bij ruiter en paard (verzet, moeilijk gedrag, bewegingsproblemen) kunnen verholpen worden met een verbeterde houding e.d.
Je leert je paard recht en in evenwicht te rijden.

Ik was op zoek naar dat stuk verdieping en achtergrond in rijden en daar uitgekomen omdat Raf ook les van Sybille heeft en erg over haar te spreken is.
Daarnaast benadert Sybille het paard vanuit haar holistische visie, dwz dat zij het belang erkent van het paard als geheel, en dus kijkt naar de omgevingsfactoren ( bijv. hoeven, weidegang, etc....), in combi met rijden. En Raf doet de hoeven van haar paarden ook, dus dat gaf de doorslag. Groet, Pien