Peter Donck schreef op zondag 17 januari 2010, 10:40:


Dit vind ik een interessante en aannemelijke verklaring. Heb zelf altijd wel het 'idee' gehad dat witte hoeven gemakkelijker te vijlen zijn, maar ik kom ook 'zwakkere' zwarte hoeven en sterkere witte hoeven tegen.

Ook heb ik het idee dat de zool gemakkelijker 'schoon' is te krabben (het oude spul eraf) bij witte hoeven. Maar heb dit niet structureel bijgehouden of iets dergelijks. Zou graag zien dat meer mensen hun licht hierop laten schijnen.

Karen Koomans schreef op zaterdag 16 januari 2010, 22:44:


Als kind was ik helemaal gek van dieren. Helaas was mijn vader zwaar astmatisch en was dierenhouden praktisch onmogelijk. Op een gegeven moment kreeg ik van Sinterklaas een dwergkonijntje. Ik voelde me zo rijk. Dat Sinterklaas niet bestond, daar was ik altijd al van overtuigd, dat was gewoon een verklede meneer, maar op de een of andere manier bestond het paard van Sinterklaas voor mij wel en die kreeg altijd een wortel in mijn rubber laars, want in mijn schoen paste geen grote wortel.

Mijn grote wens, een grote harige hond is nooit in vervulling gegaan. Ik heb een keer als kind een grote harige zwarte hond gevonden; hij was uit een auto gesmeten. Ik heb hem aan een oor gepakt en gevraagd met me mee te gaan. De hond was bijna net zo groot als ik, maar ging gewillig mee, er was een enorme klik, het was zo vanzelfsprekend. Mijn moeder kreeg bijna een hartstilstand toen ze hem zag. Na mijn vraag of ik hem mocht houden volgde bijna de tweede hartstilstand. Hij moest helaas naar het asiel, ik moest hem in de auto zetten omdat niemand bij hem in de buurt kon komen. Ik was wekenlang ontroostbaar en had toen maandenlang een ingebeelde hond.

Heel wat kinderen in mijn klas op de lagere school zaten op paardrijden. Maar dat zat er voor mij niet in, mijn ouders konden geen lessen betalen. Toen ik met een tekenwedstrijd 10 rijlessen won, was ik zo gelukkig, ik zweefde gewoon. Eindelijk mocht ik ook eens die prachtig mooie dieren aanraken, borstelen en er ook nog op rijden en niet alleen aan de kant staan smachten en slechts de paardegeur in het voorbijgaan opsnuiven.

De lessen waren een vreselijke teleurstelling: ik kreeg een zweep in handen gedrukt en moest ze slaan als ze niet luisterden. Deed ik het niet, dan deed de instructeur het voor me. De 10 lessen heb ik volgehouden, zonder te slaan, met heel veel tranen omdat het afzadelen en even borstelen zo belangrijk voor me was.

Toen jaren later een schoolvriendin een paard kreeg, ben ik weer een beetje met rijden begonnen. Toen zij stopte ging ik door. Ik was inmiddels kind aan huis bij een manege in de buurt en huurde steeds hetzelfde paard op de manege als mijn zakgeld het toeliet: Ivanka, een magere donkerbruine merrie met vieze stinkhoeven. Goed rijden kon ik niet, maar het paste gewoon. Ze is verkocht toen de manege failliet ging. Ik kon haar niet kopen. Verschrikkelijk. Ik hoop zo dat ze goed terecht gekomen is.

Toen kwamen jaren van studie. Pas toen ik een vaste baan had durfde ik de stap aan en kocht ik Indy.

Wat mij in paarden aantrekt is grenzenloze vertrouwen wat zo'n groot dier in je heeft, en wat zo vaak beschaamd wordt door diverse personen.

Samen op pad, samen vrij zijn.

Monique

Ik ben begonnen met paardrijden toen ik -1 jaar was, dus als foetus reed ik al paard toen ik nog in m'n moeder zat hihi.
Toen ik peuter was en ooit eens paarden zijn tegengekomen in de Duinen, was ik doodsbang van die grote dieren die zo op me afgegalopeerd kwamen.
Op een leeftijd van zeven jaar gingen we altijd mee naar m'n moeder haar werk en zonder dat ze het wist gingen we in de weide spelen met die paarden, die achter haar werk lag.
Toen de eigenaar dit zei tegen m'n moeder was ze erg boos op ons. Hij zei haar dat dat ene paard niet kon pakken en wij zaten er op (natuurlijk mijn jongere zusje in het gat steken en een vriendinnetje en ik hielden het paard vast. De papa van m'n vriendinnetje had zelf een bit gemaakt (ai, dus niet bitloos), maar we trokken er niet aan. Dat paardje kreeg kilo's wortels van ons en waarschijnlijk is hij nooit zadelmak geweest, maar toch liet hij m'n zusje toe op z'n rug.
Nadien, toen m'n moeder werkte, gingen we stiekem naar het Wilgenhof en namen les met geld die we verdiend hadden door 'klevertjes' plakkertjes te verkopen van deur tot deur. Dat deden we vooral als het regende, omdat de mensen dan meer medelijden hadden met ons .

Op een leeftijd van 11 jaar had ik m'n eerste ponieke, Alba'tje (had ik zo genoemd omdat hij wit was), gekocht van een slachter. Wij hebben echt fantastische tijden beleefd met onze pony's en vriendinnen. Misschien daarom dat ik nog altijd gek ben van ponies en niet zo van grote paarden.
Vroeger was ik wel een waaghals. Als er pony's toekwamen die de slachter had gekocht, dan probeerden we ze in de weide, in de hoop dat ze bereidbaar waren en we ze konden redden van de slacht. Zo is ook Lauretje bij ons gekomen die m'n opa voor ons gekocht had, een welchke die dan voor m'n zus was.
Wij leerden ze op, maar de slachter profiteerde dan van onze emoties door veel geld te vragen voor de pony's.

Maria Delavega schreef op zondag 17 januari 2010, 15:07:


was dat op 't wilgenhof in st-E-W ?
toch niet eind jaren '80 (dus 20 jaar terug ?)
(ik weet wel dat je dit jaar 65 wordt maar toch ...)

Frans Veldman schreef op zondag 17 januari 2010, 12:09:


Sinds enige tijd kan ik ook niet meer zien wie er on line is... is volgens mij al een paar weken zo.

Groetjes,

Wil.

IJzers...... het einde!

Peter Donck schreef op zondag 17 januari 2010, 15:46:


Yip inderdaad. Ik was toen 8 jaar toen ik ermee begon. Effie rekenen, moet rond 1984 geweest zijn dat ik daar begon te rijden. Wist niet dat J. mijn moeder kende, dat is dan ook weeral toevallig uitgekomen . Ik was altijd 'in' voor deugenieterijen en een neen kende ik niet . De manege lag toch een eindje van ons deur (zo'n 8 à 10 kilometer). Wij, twee kleintjes met ons fietsjes (mijn zusje was toen zes jaar en ze volgde overal haar grote stoute zus) daarnaartoe in den duik om te kunnen rijden. Gelukkig dat Dutroux toen nog niet actief was...
Uit schrik dat er iets zou gebeuren hebben m'n ouders ons dan toch laten rijden. Toen hebben we daar paar paardekampen mogen volgen.
Oew, inderdaad 65, was vergeten dat ik al zo oud ben .

Frans Veldman schreef op zondag 17 januari 2010, 11:30:


Gossie, hoe zei Iloontje dat toch ook weer? Andere dingen doen, paarden verzorgen, (luieren op de bank) e.d. Afijn daar zijn we met zijn allen nu dus mee bezig.

Piet schreef op zondag 17 januari 2010, 11:36:


Ik kan je berichtje met de link naar het boekje niet meer terugvinden. Wil je hem voor mij nog een keertje erop zetten?

sandratien2 schreef op zondag 17 januari 2010, 16:52:


Ja, maar ik zit nu op m'n werk en verveel me... heb vanochtend al paardgereden...

Dus zeg eens wat allemaal!

Arno8 schreef op zondag 17 januari 2010, 17:36:


Pffff, ben op de achtergrond de hele bende aan PN- en HN-berichten aan het kopieren, voor het nieuwe forum. Natuurlijk niet handmatig, maar met een programma, waarbij elk onderwerp op het schem voorij scrollt. Als je elk onderwerp voorbij ziet flitsen op je scherm, dan zie je pas hoe omvangrijk het forum wel niet is geworden in al die jaren.... En komen er heel wat herinneringen naar boven...

Het geeft des te meer aan hoe belangrijk het is deze schat aan informatie beter toegangelijk te maken.

Een idee van Ilona was om de mogelijkheid te introduceren om bij een bericht een labeltje te kunnen hangen met daarop wat zoekwoorden (via een lijst, waar je zelf ook weer zoekwoorden aan kunt toevoegen). Zodat je straks kunt zoeken op "zadel", of "clickertraining", of wat dan ook, en dan direct de relevante berichten kunt terugvinden.

Goed idee?
Natuurlijk werkt zoiets alleen maar als er mensen zijn die bereid zijn om zo nu en dan een labeltje te hangen aan berichten die relevant kunnen zijn.

Ik zag trouwens dat een paar mensen de moeite hebben genomen om voorgaande berichten in een rubriek onder te brengen, waarvoor onze dank!

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail"

Karen Koomans schreef op zaterdag 16 januari 2010, 22:44:


interessante vraag om effe bij stil te staan

ik ben kort door te bocht gegaan door te veralgemenen dat alle honden een grotere will to please zouden hebben dan alle paarden
natuurlijk zijn er aan beide kanten uitzonderingen
en ik volg je als je zegt dat er misschien in principe geen verschil is als de baasjes maar genoeg kennis hebben en juist weten te motiveren
en dat ze het niet voor onze schoon ogen doen, maar voor waarmee we hen (honden of paarden) weten te motiveren, lijkt ook klaar

wat bedoel ik met will to please?
moeilijk om te verwoorden....
"ze zijn makkelijker bereid te werken voor AANDACHT van hun baasjes"

paarden confronteren je meer dan honden met hoe je in je schoenen staat, wat je uitstraalt en hoe je je gedraagt
onduidelijkheid, twijfel, incongruent zijn, inconsequentie worden veel meer uitvergroot

wolven zijn jagers, voedsel is waarvoor ze werken, daarvoor moeten ze jagen en dus met mekaar in interactie gaan, samenwerken
honden zijn te motiveren door: eten (prooi) en spel (jacht) en aandacht (interactie)

wilde paarden eten gras, daarvoor hebben ze nodig: rust en veiligheid
paarden zijn te motiveren door: eten, rust, veiligheid

dus
ik denk dat een mens die zou vertrekken van nul, niets kent, makkelijker kan leren een hond te motiveren dan een paard
aandacht, een spelletje, een snoepje...
een hond is klein dus trainingsfouten worden minder uitvergroot dan bij paarden

paard: ook te motiveren voor eten maar is veel meer een voorwaarde aan verbonden: je moet eerst zelf stevig in je schoenen staan, congruent zijn, duidelijk en consequent zijn, veiligheid uitstralen
bij honden ook nodig, maar trainingsfouten bij paarden worden veel meer uitvergroot

vergelijk: een opdringerig, bedelend paard tgr een bedelende hond, als wafke trekt aan de lits, hou je hem gewoon tegen, paard sleept je mee

zoiets...?

nog meningen?

is interessant om over te brainstormen

Frans Veldman schreef op zondag 17 januari 2010, 18:06:


Jawel, maar dan wel het label aan het onderwerp gekoppeld.
niet dat "zadel" in alle berichten gezocht word, of doet de shifting van de "kroeg" vondoende onderscheid?


Nils en Olly
A horse that gets enough to eat will not
be injured by the cold

sandratien2 schreef op zondag 17 januari 2010, 17:01:


Stond op HN
http://www.archive.org/details/scienceinstableo00ludl

Nils en Olly
A horse that gets enough to eat will not
be injured by the cold

Maria Delavega schreef op zondag 17 januari 2010, 16:23:


ik zeg toch niet dat ik je moeder ken !? (zij mij misschien wel)
ik wordt dit jaar pas 85


ik denk dat ik daar in 89 maninka mijn eerste paard heb gekocht "bie Jean"
ze is nu 24, en d'r staan al 4 generaties na haar (ook bij mij)
maar toen was jij denk ik nog te jong voor het stel pubers dat er toen rondhing,
en ik was er al te oud voor
zegt "Duchesse" je nog wat ?

Piet schreef op zondag 17 januari 2010, 9:56:


En ik maar denken dat die kennis pas eind 20e eeuw was gekomen, blijkt het al 100 jaar geleden was "ontdekt"
Bijzonder eigenlijk dat Dr.Ludlow al mijlen verbeteringen zag (tot 100% genezing?), puur op het houden in gezonde open lucht en licht.
Doet me denken aan mijn Duitse ervaringen, waar de dieren allemaal (en alleen maar) in open stalling worden gehouden.

Nils en Olly
A horse that gets enough to eat will not
be injured by the cold