Nick Altena schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 17:17:


**********************
Nee, het is goed, ik zal in het vervolg die 80% van de berichten wel overslaan .... lol, en zal proberen zonder de berichten te openen die andere 20% eruit te filteren. Zal een hele klus worden ....

Naja, dit had ook weer geen enkele zin, da's duidelijk .

marjolijn schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 17:19:


************************
Ik kan het niet vinden . Bedoelde je iets wat aan mij gestuurd zou zijn?
Ilona ?

Kristel Vanden Boer schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 15:44:


He Kristel,

die rooie kokken zeiden mij ook niets.
Dat andere graag meer info, alle info over paarden is welkom!

alvast bedankt!
Marlies

ingrid van der post schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 16:28:


Hoi Ingrid,

misschien begrijp ik de omschrijving van je oefening niet zo goed. Bedoel je dat het paard bijvoorbeeld zijn rechter achterbeen kruislings voor het linker moet zetten en dat als hij dat moeiteloos kan, dit niet goed is???
Wat zou er dan mis moeten zijn?

Ik gebruik deze "onderstap" juist om te zien of een paard lenig en sterk genoeg is een ruiter te dragen...sterker nog, de ruin waar ik mee werk weet zijn ene achterbeen wel een halve meter kruislings naast het andere te zetten.
Het is toch een natuurlijke beweging om een scherpe bocht te maken en zich om te draaien?

Maar nogmaals, wellicht bedoel je iets anders?

Groeten,
Marlies

Tamara Spruit schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 14:53:


Hoi Tamara.

Ik heb ook een tien-tander maar dan wel van plastic met brede tanden en smalle stukjes ertussen. Volgens mij was het 2 jaar geleden het favoriete vaderdaggeschenk dus er zullen er wel zat van ongebruikt in schuurtjes staan. (voor ander dingen dan drollenvangen is de riek niet zoveel waard)

Succes en groetjes Nel.

Hallo allemaal.

Vanaf 26 april 2005 wordt mijn paardje Radja natuurlijk bekapt. Toen stond ze nog voornamelijk op stal, en af en toe een paar uurtjes op de weide. Na het herstel van haar 1e hoefzweer heb ik eindelijk de knoop doorgehakt en haar naar huis gehaald. Vanaf 13 mei staat ze bij mij thuis op de weide 24 uur. Bij de 1e keer dat ze een hoefzweer had werd ze vrijwel meteen op stal gezet. Hierna is de DA geweest (tot 2x toe) en heeft Radja ontstekingsremmers en verdovingsspuiten gehad. Bij de 1e visite was er meteen een stukje uit de hoef gesneden om de ontsteking gemakkelijker naar buiten te laten komen.Ik heb dagelijks haar hoef gebaad in soda en na 8 dagen was de zweer zo goed als over.

Nu thuis op de weide heeft ze afgelopen zaterdag haar 2e hoefzweer gekregen. Zaterdag begon ze een beetje met haar achterbeen te zwaaien. Ik heb haar hoef ter hand genomen en zag ongeveer dezelfde symptonen als bij de 1e keer. Op het puntje van de toon begon de hoefwand en zool een beetje te splijten en kwam er zwarte smurrie uit. De witte lijn is op dat punt nog heel erg zwak. Je ziet dit op een vergroting van de hoef heel duidelijk.
Dit keer ben ik niet in paniek naar de DA gerend, maar heb haar hoef gewoon weer gebaad en heb met haar zo goed en zo kwaad als het ging door de weide gewandeld. Zondag mankte ze heel erg, maar haar ogen stonden zo helder als sterretjes en haar eetlust was ook prima. Aan de stand van haar hoef kon je zien dat ze alleen op de toon van de hoef pijn had. Precies op de plek waar je aan de zoolrand on zien dat er rommel uit kwam. Hierdoor maakte ik mij dus ook niet zo'n hele erge zorgen. Maandag kon ze alweer heel de weide door, en vandaag is het zo goed als over. Het enige wat ik nu als hulp gedaan heb is ontsmetten (ik had geen soda dus heb het met Dettol gedaan), en zoveel mogelijk laten bewegen. Hooi op de meest verre plek van het water, en af en toe een rondje aan de hand door de weide. Even tellen... na amper 3 dagen is het dus voorbij, zónder spuiten, zónder vervelend commentaar van zogenaamde kenners en gewoon luisterend naar mijn eigen gevoel en ziend met mijn eigen ogen.
Toen ik begon met natuurlijk bekappen had ik totaal geen idee waar ik aan begon. Het enige wat ik wist was dat ik én mijn paardje niet zo lekker in ons vel zaten. Als ik nu naar haar kijk zoals ze daar staat met haar manen wapperend in de wind, en het zelfvertrouwen waarmee ze haar nieuwe jonge speelmakker rustig op zijn plaats zet dan weet ik dat ik er goed aan heb gedaan. Radja blinkt zónder borstel en shining gel, haar staart groeit 2x zo dik, ze dartelt soms door de weide alsof ze zelf nog een veulen is, en kan bijna nét zo zorgeloos als de jonge Sam liggen zonnen op haar favoriete plekje. Ik zou bijna een paard willen zijn :)

Groetjes Nel.

Esther schreef op zondag, 7 augustus 2005, 22:31:



Hai
de worm die jij bedoelt is de kleine paardenstrongylide (de mooie naam is Cyathostominae). De eieren worden uitgescheiden door het paard en blijven in de mest even zitten om tot larve te ontwikkelen. Die larven worden dan verspreid met regenval, vertrappelen, insecten, en een klein beetje op eigen kracht. Zo kunnen ze weer opgenomen worden door de paarden, waarna ze naar de darmwand gaan. De larven kapselen zich daar in en worden er volwassen.
In de winter gaan ze inderdaad in winterslaap, ze veroorzaken dan geen problemen. Die beginnen pas wanneer alle geïnhibeerde larven massaal vrijkomen uit de darmwand. Je kan je natuurlijk wel voorstellen dat de darmwand dan beschadigt wordt. Er volgt een darmwandontsteking, en de kleine wondjes kunnen een intredepoort zijn voor bacteriën. De Salmonella bacterie is gekend daar gretig gebruik van te maken.
Als het om jonge paarden gaat, dan is de prognose natuurlijk veel minder gunstig. En als ze dood gaan is het vaak door die secundaire bacteriële infecties...

De larven van de kleine paardenstrongyliden komen NIET in de bloedbaan terecht, en dus ook niet in andere organen dan de darm.
Dit in tegenstelling tot de grote paardenstrongylide (vnl Strongylus vulgaris). Deze larven dringen door de darmwand in de bloedvaten en blijven een paar maanden zitten in het grote bloedvat dat een groot deel van het spijsverteringsstelsel bevloeit. Zo kunnen deze larven WEL in andere organen terecht komen (hoewel dat niet de bedoeling is van de larven, het gebeurt geheel per ongeluk)

Dus ik denk dat ik met een gerust hart kan zeggen dat je je paardje net op tijd hebt weggeplukt!
Wat mankeert er nu nog aan het beestje? Dan kan ik je misschien nog wat verder helpen. Over Salmonella en de (aanslepende) gevolgen zoek ik nog wat op.

Groetjes Kristel

HannahFroukje schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 17:58:


Is niet zo moeilijk als je denkt hoor...als je op slectie lijst kijkt zie je mijn naam bij het bericht!
Nick

Frans, ik ben bezig in een word-document alles te bundelen over de belangrijkste wormen, hun levenscyclus,, de overdracht, de symptomen bij het besmette paard, de diagnose en de behandeling.

Kan ik dat naar jouw mail adres doorsturen als ik ermee klaar ben? En kan je dan eens kijken of je nog iets wil toevoegen? En of het een beetje begrijpelijk is?
Het kan nog wel eventjes duren, ben uit verschillende boeken dingen aant plukken die voor de leek nuttig zijn om weten.

groetjes
Kristel

Kristel Vanden Boer schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 19:59:


Hoi Kristel, er is nogal wat mis met beestje.
Op zijn plat gezegd is het een pismerrie, op zich kunnen we daar wel mee omgaan. Ze is onderzocht door een specialist op gyneacologisch ( schrijf ik dat nu goed? Het klinkt me niet logisch hihihi) Haar eierstokken zijn niet goed ontwikkeld, en haar hoofd denkt dat ze hengstig is, zo gedraagt ze zich dan ook, maar een hengst reageert dus ook niet, die ruikt het. De urine ruikt niet goed zuur zeg maar. Ook in de winter kan ze spontaan hengstig worden bij het zien van een ander paard, ik denk zelf acceptatie gedrag. Dan heeft ze enorme gewichtsproblemen, veel groeiringen op haar hoeven, ze eet hetzelfde als de rest, maar ergens gaat er iets mis. Als ze echt in de war is kun je haar niet rijden, vinden we ok hoor, rijden is niet belangrijk , zeker niet als ze het in haar hoofd even niet kan. maar als je dan haar vacht bijv. aanraakt is ze extreem gevoelig, ze kwijlt er gewoon van. ( ik heb er ergens een filmpje van) Ze is in IJsland afgespeend met 3 maanden,, en met een half jaar naar Nederland gekomen, ze kwam bij ons toen ze 2 jaar was. Inmiddels is ze 6. Vertrouwen heeft ze gelukkig wel gekregen in ons, maar ze is en blijft onzeker. Haar redding was ons oudere paard, daar kijkt ze veel van af. Ook vreselijk bang om alleen te zijn, gaat inmiddels ook wel beter, maar was echt een brokkenpiloot, blinde paniek als ze even alleen was. En alsof ze het er om doet, altijd s'avonds of in het weekend das dubbel tarief hahaha. We hebben inmiddels ontdekt dat als ze weinig gras eet, het beter gaat met haar, en het gras moet lang zijn. Korter gras ( misschien fructaan) kan de overgevoeligheid erger maken. In de winter gaat het meestal goed met haar.

Groeten Esther

HannahFroukje schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 17:58:


Ik begrijp je nu pas helemaal....dit is dus de toon zoals jij wilt dat we reageren?
Het is me duidelijk Hannah...

Gr Nick

Nel Gommans schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 19:54:


Mooi verhaal Nel,
eventjes over die hoefzweer, het feit dat er smurrie uit kwam, betekent dat niet dat de hoefzweer doorgebroken is en daarom ook wat eerder genezen is?
Piet

Piet schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 20:51:


Vast wel Piet.

Feit is wel dat er zaterdag al smurrie uit kwam en dat ze zondag pas serieus begon te manken. Ik ben er toch van overtuigd dat stil op stal zetten de zaken zeer zeker niet bespoedigt. Ik denk zeker wel dat als ik haar de 1e keer op de wei had laten lopen dat dan veel eerder de zweer was losgekomen. Net zo goed als dat ik ervan ben overtuigd dat de beweging zorgt voor het loskomen van de zweer. De 1e keer was de zool aan de onderkant ook vanzelf ingescheurd. Toen werd echter meteen het paard op stal gezet en wou ze de volgende dag nauwelijks lopen. Dit was zondag ook het geval. (dat ze niet wou lopen bedoel ik dan) Ik heb heel wat geyesd en gevleid om haar aan het lopen te krijgen, want zelf wou ze het liefst blijven staan. Vorige keer zat er na het knappen van de zweer vers bloed op haar hoef. Ditmaal was het waarschijnlijk een zweer die er al een hele tijd zat en die nu eruit is gekomen. Er zit ook nog steeds een opening tussen de zool en de hoefwand dus ik blijf mooi nog een tijdje baden. Wat ik met mijn verhaal probeer over te brengen is een stukje geruststelling naar vele andere beginners, die vaak continue kritiek krijgen als ze beginnen met natuurlijk bekappen. Al mankt je paard maar een half uurtje dan nog is het een half uurtje teveel, en dan denk je soms toch "waar ben ik nu weer aan begonnen" Ikzelf wordt nog steeds begeleid door Jack want alleen kappen kan ik nog lang niet. Ik zie echter heel goed hoe gezond de hoef van mijn Radja eruit begint te zien. Het hoefmechanisme zorgt dat heel de hoef goed doorbloed raakt en die is nu de oude rotzooi eruit aan het werken. Dat funtioneert dus prima. Natuurlijk ben ik nog steeds een beginneling en is dit misschien niet meer dan toeval Piet. Maar toch hoop ik dat ik met mijn verhalen en mijn enthousiame meer mensen over de streep kan trekken en ertoe te bewegen om vooral hun ijzers in de verste hoek van de stal te zetten en daar te laten. Vergeet niet dat de meeste beginners in de 1e instantie door heel veel mensen geadviseerd worden om vooral niet door te gaan met dat natuurlijk bekappen. Ik denk dat veel meer mensen fout geadviseerd worden door professionals dan andersom. Laat mij dan maar gerust mijn verhaal vertellen, al is het in jouw ogen dan ook niet meer dan een mooi verhaal.

Groet Nel.

Tamara Spruit schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 16:20:


Probeer me er ook nooit druk over te maken ,maar soms schiet het gewoon ff verkeerd en wil ik tegen heel de wereld roepen dat het niet zo moet ,maar dat er betere manieren zijn om om te gaan met je paard.
Maar ik laat het er altijd maar bij en loop/rij gewoon weer verder met mijn ''betere'' gedachtes......

maar denk dan altijd wel ooohh arm paard.....

groet wendy

natuurlijk doen we het natuurlijk!!!

Malenka schreef op zondag, 7 augustus 2005, 22:11:


een andere oorzaak van mok kan ook nog oogstmijt zijn. oogstmijt is een kleein oranje beestje die zich "ingraaft" in de huid en zo o.a. mok kan veroorzaken. je kunt de mijt ook terug vinden op andere plakken op het lijf, maar in de kootholte veroorzaakt het mokachtige uitslag.

Jacqueline