Cindy Helms schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:25:



Toen ik klein was, was er ook nen beo een paar huizen verder. In de zomer zat hij buiten, spreken kon hem ni maar vloeken, mannekes toch. En kleine kindertjes leren enkel vuile praat op school...

Britt Claeys schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:33:


Awel hé eeeeeeeeeeeeeeeeen de poembak, de poembak is kapot!
Lang leven de Strangers.
Zeg em: weet jij hoe lang ik al probeer mijn eigen mama wijs te maken dat het Wommelgem is waar dat zij woont en niet Oemelegoem of Wollegem. En ik krijg dat maar niet aan haar verstand gebracht!
Man man man ... om de muren van op te lopen zoiets
Soit ik ga me wapenen en ik ga vertrekken. Zij die gaan ....... groeten U!

Cindy Helms schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:34:


In het kalme houten bos?

Britt Claeys schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:35:


ah dat soort kabassen, maar netzakken noemde wij ook kabassen. Maar mijn bomma sloeg de bal al wel eens meer mis op dat gebied. Zo ken ik duizenden spreekwoorden ... maar geen enkel juist

Britt Claeys schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:41:


mmh, wilde ni mee?

Cindy Helms schreef op vrijdag 15 januari 2010, 7:37:


Grappig... in onze hele familie zitten totaal geen paardenliefhebbers!
(En ben ik ook nog geboren in hartje grote stad.)

Behalve..... m'n Opa. Die zat vroeger bij de cavalerie, later bij de bereden politie. En kon uuuuuuuren vertellen over 'zijn' paarden waar ie mee gereden had, wat ie meegemaakt had.... dus ik vermoed dat ik flink wat van zijn genen geërfd heb...

Als kind was ik echt een hele grote uitzondering hoor... Ik mocht op zwemmen, ballet (YUK!!!) of judo.... maar echt niet op paardrijden, dat was een rijkeluissport!
M'n zakgeld was 2,50 gulden per week... en paardrijden was 7,50 per les!

Zodra ik een baan had ben ik ook gelijk gaan lessen. Ik werkte natuurlijk dan ook op 'n manege... daar ben ik begonnen.

Later, toen ik eindelijk zelf paarden had, draaiden m'n ouders wel bij (kwestie van wennen) en m'n vader heeft ooit zelfs nog eens op 'n paard gezeten... m'n moeder heeft weleens een halve ijskoude nacht in de stal gezeten om mee te maken hoe ons laatste paintveulen werd geboren.

Ach ja....

Groet,

Wil.

IJzers...... het einde!

Cindy Helms schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:39:


Maar Wommelgem = Oemelegoem
Kvind het een schitterend woordje om uit te spreken
Amuseert u!

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 15 januari 2010, 12:08:


Na een uurtje leren even een tukkie doen is een wondermiddel om de stof veel beter te onthouden.

Cindy Helms schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:42:


Kzou wel willen maar de combinatoriek wacht
Kmoet dringend de compi terug afsluiten maar heb geen zin
Kzal't maar es doen zekerst en wat in gang schieten...
Amuseert u nogmaals

Cindy Helms schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:16:


Potjandorie, heb ik als zuivere Amsterdamse al de grootste moeite met het Weststellingwerf, Fries, Drents en Gronings wat hier in de buurt over me heen wordt gestort krijg ik dit er ook nog bij. Het is als normaal mens allemaal niet meer bij te houden. 'n kazak is 'n puut in het Gronings, dat weet ik al. (en ze hebben buutsen in de broek) Het wordt een heel gedoe zo. Misschien het PN woordenboek maar uitbreiden.

van lennep schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:21:


K'was eigenlijk al lang blij met de uitleg.

Britt Claeys schreef op vrijdag 15 januari 2010, 12:28:


Het "vliegend schijt", da's pas lastig

Marianne

sandratien2 schreef op donderdag 14 januari 2010, 17:35:


geeft nie hoor

Volgens mij hoeft het niet zo ingewikkeld te zijn. Je kan het surplus dieren in de herfst toch vangen, slachten en als "vriendelijk vlees" verkopen. Bij de paarden zullen mensen wel weer moeten wennen.

Bij meerdere mensen die grote grazers houden in natuurgebieden die ik ken, gaat men gewoon bijvoeren met de pickup en wakken slaan met dit weer. Wanneer men problemen verwacht met een bevalling of als een dier niet goed is gaat hij mee naar het huiskavel. Een slecht dier of agressief en/of volwassen stier gaat naar de slacht.

Ik zie niet zo goed in waarom het geen plus-plus situatie kan zijn.
Mischien niet zo natuurlijk maar laten we het dan ook niet dat etiketje op plakken.
De winst voor de natuurorganisaties is dat de dieren door een ander beheerd worden die wel oog voor hun welzijn hebben en geen kosten voor maaien, afrasteringscontrole, vangen bij uitbraak en gezeik van toeristen over slechte conditie dieren. De boer heeft een mooi mogelijkheid om te weiden, de stieren op een goede manier zonder veel problemen te laten opgroeien. De klant mogelijkheid tot het kopen van een eerlijk stukje vlees en een mooi decor bij de wandeling.

Het publiek kan niet tegen het vaak onnodig leed dat in de natuur gebeurd en dit laatste stadium van lijden is in mijn ogen dan ook helemaal niet nodig. Als het dier een gebroken poot hebt dan haal je het op of maak je het terplekke af, drie dagen of langer laten kreperen is nergens voor nodig. Of het wel of niet reeel is doet niet ter zake als de publieke opinie het niet trekt is hun stem uiteindelijk beslissend.

Cindy Helms schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:27:


ja............dat............is..............mooiji....................................ontspannen.........................

Gr Esther