josien schreef op vrijdag, 26 maart 2004, 21:53:
> Jij ziet het stil staan als rust. Ik zie dat als je blijft
> stilstaan steeds in een andere positie tegen over je paard komt
> waar hij normaal gesproken op moet reageren. Noem enkel maar het
> voor de kruis komen.
---Hahaha, ja, dat is misschien nog wel het grootste verschil tussen Klaus en
Parelli. Bij Klaus werk je vanuit zulk soort posities ja
>Het paard mag niet langs je heen rennen als
> je hem van voren tegenhoud. Blijf je staan dan kom je regelmatig
> in die positie, maar het paard moet toch door lopen.
---Bij
Parelli kan je op langere termijn je paard wel laten stoppen op pure lichaamstaal, alleen dan met je vinger bijvoorbeeld voor Zone 1 (dus voor het hoofd van het paard). Dus als je je arm wat uitstrekt in die richting. Dit leer je eerst met de Carrot Stick en dat bouw je langzaam af totdat het paard op de kleinste aanwijzing reageert. Dit is dus een groot verschil tussen
Parelli en Klaus. Maar ik vind het prettiger om je paard naar je toe te laten komen bijvoorbeeld als je kijkt naar Zone 4 (de achterhand van je paard). Soms hoef ik dit niet eens te doen, dan ziet Tamara aan mijn houding daarvóór al dat ik haar naar binnen vraag. Dát is eigenlijk de bedoeling op de langere termijn dus. Ik denk dat dat bij Klaus ook wel de bedoeling is, hij pakt het alleen net iets anders aan
> Heel
> verwarrend voor paarden die daarvoor met positie gewerkt hebben.
> En het blijven draven terwijl je stil staat zie ik meer als het
> aanleren om om je heen te blijven draven totdat je wat anders
> vraagt. Als ik het mis heb moet je het maar zeggen.
---Inderdaad heel verwarrend voor paarden, maar aan de andere kant denk ik dat ze het ook zo wel weer doorhebben. Dit omdat je eerst de Porcupine Game en de Driving Game speelt en deze zijn een voorbereiding op de Circling Game (waar we het nu over hebben eigenlijk). Daar werk je ook met Zone 4, dus in principe moet een paard dit doorhebben als je goed hebt voorbereid met de vorige Games.
Het blijven draven totdat je wat anders vraagt kun je inderdaad zien als aanleren, maar
Parelli ziet het als rust geven als het paard iets goed doet. Dus niet onnodig communiceren wanneer dit niet nodig is. De rust is gelijk ook een beloning. Zoals Klaus ook zegt is het voor een paard heel verwarrend als je je niet bewust bent van je lichaamstaal en een mens rommelt nogal snel wat met bewegingen. Vandaar dat
Parelli dit dus nog een stap verder doet dan Klaus,
Parelli staat neutraal zodat het paard niet 'ge-triggerd' wordt door andere bewegingen.
> Van dat na doen klopt. Zo denk ik er ook over. Vandaar het ook
> blijven lopen. Ik zou nooit gaan stil staan. Heb ik een paard in
> de Picadero die in paniek raakt of juist heel boos, dan maak ik
> mijn rondje zo klein mogelijk, maar blijf dus wel door lopen.
> Het is ook wat je uitstraald op dat moment.
---Dat klopt. Aan de ene kant vind ik het meelopen wel goed, maar dan bij andere oefeningen, zoals het leren volgen, achterwaarts lopen e.d. (dat is de Driving Game bij
Parelli bijvoorbeeld). Aan de andere kant vind ik het principe van rust geven wanneer het paard iets goed doet, ook heel aannemelijk. Klaus werkt met expressie van lichaamstaal,
Parelli werkt met energie. Tja, is misschien wel hetzelfde? Houding, uitstraling, het is allemaal heel belangrijk, maar de dosis verschilt per paard. Tamara vond het vooral in het begin niet prettig als ik meeliep (hoe klein mijn rondje ook was), nu kan ze er wel wat beter tegen, maar als ik stilsta en neutraal blijf, reageert ze beter op mijn aanwijzingen...
> Er zitten veel oefeningen zoals je zij van Parelli ook bij
> Klaus. Ik hou me geheel niet aan de regels (ben ik heel goed in)
> Vandaar dat het me ook niet uitmaakt hoe of wat voor een
> oefening ik met een bepaald paard doe. Doe soms hele gekke
> dingen waar ik later van zelf "hoe kom ik er op" Maar het werkt
> en dat is het belangrijkste.
---Hahaha, je hoeft je ook helemaal niet aan bepaalde regels te houden. Dat zou erg zijn want dan leer je nooit de gedachte erachter toch? Als iemand alleen maar op regeltjes afgaat zul je er denk ik nooit meer bij voelen, dan zou iemand het NH-principe nooit vatten. Het zelf ontdekken van dingen die goed aanslaan bij je paard is inderdaad heel belangrijk en als het werkt des te beter, als alles maar op een vriendelijke manier gebeurt
> Er staan inderdaat niet zo veel oefeningen in het boek
> "Natuurlijk paardrijden" Creatieviteit moet je dan wel aardig
> hebben. Ik ben ook op dat punt geweest van hoe nu verder.
> Vandaar dat ik voor de leukigheid en voor het trainen van mijn
> paarden wat VD dingen er tussen heb zitten, maar ook van de
> klassieke rijkunst. Dus noem maar het knielen, liggen, steigeren
> en van de klassieke dressuur de passage aan de hand, wel los van
> het touw, traver, levade, capriool en piaffe ben ik bezig. Zoals
> je ziet ben ik dus ook met andere manieren bezig, maar alles wel
> los van het bit of touw en op lichaamstaal.
---Ja, ik denk ook dat de meeste mensen hierop vastlopen en ook niet bij alleen de Klausmethode blijven. Vandaar dat ik
Parelli eigenlijk leuker vind, omdat je daar niet zo gauw vastloopt met je creativiteit. Loop je wel vast, dan blader je de boekjes even door en heb je weer genoeg inspiratie. Bij
Parelli komt alles los van bit en touw gewoon iets later, maar het werkt er zeker wel naar toe. Het programma is eigenlijk nog meer op de mens gericht, de mens moet leren met het paard om te gaan en te communiceren wanneer deze los loopt. Vandaar die basis aan de leadrope (lijn)...om de communicatie op te bouwen en uiteindelijk te kunnen communiceren met alleen de kleinste aanwijzing. Doel is hetzelfde, alleen
Parelli houd meer rekening met de fouten die wij mensen nog ondertussen kunnen maken vind ik...
> Ben ik mee eens. Zolang je maar luisterd naar je paard dan kom
> je een heel eind. Ik zeg dus niet dat het verkeerd was wat je
> deed en doet. Iedereen is anders net als elk paard. Samen met je
> paard maak je je eigen methode. En deze methode werkt omdat het
> bij jouw en je paard past. Ga je iets doen wat niet bij jouw
> past, dan lukt het je niet of te weinig.
---Ja, en heel veel mensen doen er vrij lang over om écht naar het paard te luisteren. Ik heb mezelf er ook op betrapt, vandaar dat ik heel blij ben dat Tamara mij geleerd heeft om te luisteren. Tja, een jong paardje en nog een onbeschreven blad, geweldig! Heel belangrijk dat de methode jou en je paard goed ligt, anders bereik je inderdaad heel weinig
Groetjes,
Linda
Warboel
