Goed, ik en mijn man horen ook redelijk in het parelli rijtje thuis. Wij hebben level 1,2 en 3 oud en 1 en 2 nieuw en carrotsticks en touwhalsters etc. in de kast liggen en waren in Birmingham. Dus zover lijken we parelli gek echter we volgen niet direct strak het programma. Een enkele demo (zoals meerdere mensen ook al hebben aangemerkt) b.v. de yoyo game met de sluiting tegen het hoofd staan ons tegen, nou dan doen we dat toch niet.. fase 4 zover komen wij nooit probeer dan gewoon iets anders. Nu hebben wij enkel volbloed karakters die snel beledigd zijn dus werkt te veel druk averechts. Voor de rest zit het programma vaak zeer goed in elkaar.
In theorie zijn we ver, praktijk pikken we er meer dingen uit dan dat we het strakke programma volgen mischien omdat we tegen heel weinig problemen aan lopen met onze paarden in de omgang en de paarden na alle jaren zo goed kennen dat alles altijd behoorlijk soepel gaat (of onze eisen zijn niet zo hoog op het gebied van gehoorzaamheid?) . Vroeger toen ik heel veel problemen met mijn toen nog jonge arabische hengst ondervond had ik wel heel graag parelli willen kennen de weg was dan veel korter en zeker veiliger geweest. Onze kaspische paardjes ben ik begonnen met clickeren en verder een mix van engelen geduld, zeeen van tijd en hele kleine stapjes. Langer dan 15 seconden oogcontact of strakke blik omdat je zit te kijken wat er in de staart hangt laat ze al 30 meter verderop galloperen. Hiervoor is het vaste programma van Parelli te confronterend maar haal ik wel heel veel dingen uit en blijven tussen fase 0 en 1. Naast Parelli heb ik ook verdiept in Hempfling, Monty Roberts, Dorance etc. maar naast Dorance is Parelli nog altijd wel het systeem waar ik me altijd weer het beste bij voel. De pakketten worden steeds beter, het verschil tussen de oude level paketten en de nieuwe vind ik heel groot maar ik heb heel veel moeite met de nieuwe trend van de bitten. Dat het duur is, tja op het moment van aanschaf denk je veel geld, als ik zie wat we eruit halen is het me zeker waard geweest.

Ja, ik heb de oude versies level 1, 2 en 3, en de nieuwe level 1 en 2.
Ik bekijk de dvd's regelmatig en haal er iedere keer weer wel wat bruikbaars uit. Er zijn ook dingen die mij te ver gaan, die doe ik dus niet.
Verder verdiep ik me ook in de methodes van Voest, de Bodt, Marijke de Jong, Hempfling, etc. En ook hier op dit forum vind ik de nodige inspiratie.
De belangrijkste methode voor mij, is die van mezelf. De inspiratie die ik buiten mezelf vind, gecombineerd met mijn eigen indrukken maken mijn eigen unieke manier van hoe ik met mijn paarden omga. En ook hecht ik bijzonder veel waarde aan wat mijn paard mij laat zien en wat mijn paard me als feedback geeft. Wat het ene paard als positief ervaart, vindt de andere soms helemaal niet zo positief.
Het allerbelangrijkst is en blijft voor mij: de relatie met mijn paard. Die probeer ik te verdiepen, te beschermen, positief te voeden etc. En een van de methodes die ik daarbij als inspiratie gebruik is dus Parelli.

Ik heb het een tijdje met Apache geprobeerd. De lesgeefster liep als een pletwals over Apache heen. "Zo doet Linda dat ook!"

De druk die ik gebruikte was maar een fractie van wat de lesgeefster gebruikte. In het begin reageerde Apache eigenlijk heel goed maar na een tijdje liep het vast. Hij wilde niet meer.

Ik voelde me heel opgelucht toen ik besloot ermee te stoppen, dat voortdurende domineren is niks voor mij.

Dan volgde er een clickerperiode, dat was leuk, als spelletje, op de grond... Maar bracht ons uiteindelijk ook niet verder. Vorige winter ben ik gestart met subtiel trainen wat in het begin ook goed ging maar dan weer na een tijdje vastliep. Ik mocht van Apache gerust een hele dag "ga ga ga " zeggen, Apache kan niet alleen zijn ogen dichtdoen, hij kan ook het geluid uitschakelen. Als er geen eten in het spel is, vind Apache alles al heel snel oervervelend. Het is gewoon een no-nonsense paard, niet te veel flauwekul aub.

Op Equistyle heb ik nog een keer een Parellidemonstratie gezien van o.a. Silke Valentin.
En, ik vond het weeral niks, haar Fries liep erbij als een zombie.

Wat ik wél prachtig vond was Honza Blaha in Essen, dat is ook Parelli... ik weet het. Maar die paardjes waren écht content en sprankelden en showden met alles wat ze in huis hadden.

We hebben er nu Couscous bij. Soms heb ik wel zin om met haar grondwerk te doen.
Maar eigenlijk loopt die zo braaf mee aan het leidtouw, ze loopt mee als een pluimpje, stopt braaf, trekt nooit, gaat mooi achteruit. Ik kan het eigenlijk alleen maar verknoeien.

Marianne

marianne laenen schreef op maandag 3 december 2007, 13:42:
Ik heb het een tijdje met Apache geprobeerd. De lesgeefster

Sorry marianne, dit is niet persoonlijk bedoelt maar jouw verhaaltje trickerde mij even.....Ik wil hier toch even op reageren.
Ik word zo langzamerhand namelijk een beetje moe van mensen die negatief over Parlli spreken doordat ze les hebben gehad van iemand via via....... Mensen neem ajb lessen bij een erkende instructeur! Dat kost je misschien wat meer geld, maar dan krijg je zeker waar voor je geld. Er zijn geen mensen met officieel level 3 in Nederland, die de instructeursopleiding hebben gevolgd anders dan Eddy Modde. Hij gaat jaarlijks naar de USA om bij te leren. Daarnaast halen hij en Marieke ook vaak internationale instructeurs met bijvoorbeeld specifieke kennis over om les te geven. Dit geldt uiteraard niet alleen voor Parelli, maar ook voor die andere methodes. Het is niet zomaar een spelletje spelen met je paard, d'r zit een hele filosofie achter....
Verder gebruik je gezond verstand, kopieer niet zomaar iets maar lees je paard!

Verder

Ik herinner me een post van Nathalie hierover. Silke had ook van Pat gehoord dat ze teveel druk legde op haar Fries. Hij is zoveel meegeweest naar demo's dan hij idd een beetje demo moe is geworden. Met haar nieuwe paard past ze de nieuwe inzichten toe, en dat zie je in de playdrive die hij laat zien.