Christel Provaas schreef op maandag 3 december 2007, 9:41:


Das mooi Christel! Doe zo voort zou ik zeggen (zeggen je paarden vast ook).

Maar dit:

Jouw idee is niet gebaseerd op veel kennis van Parelli, klopt dat? Want dit is de veelgehoorde (onterechte) kritiek nummer één 'ja, dat werkt alleen bij van die makke quarters, niet bij de mijne hoor, dat is een volbloed, dat is wel even iets anders. Ja, met jouw paard kan het ook zie ik, nu ja, die is ook zoo braaf...' Ja natuurlijk is ze braaf! Geworden! Hé Eva, jij hebt ook zo'n braaf mak paard waar alles mee kan hé, niet moeilijk dat je daar mee kan clickeren

Nee, sorry! Christel als ik wat aanvallend overkom, is niet de bedoeling. Ik wou gewoon vertellen dat Linda Parelli's eigen paarden een KWPN en een Trakehner zijn, voordien had ze ook al een volbloed. En Pat heeft wat vanalles, meestal (ex-)verknipte paarden die na passage bij tien professionele trainers nog steeds 'levensgevaarlijk' waren. Hij zou eigenlijk erg graag weer eens een gewone ongecompliceerde goeie quarter hebben, had er vorig jaar eentje gekregen en het beestje is dood neergevallen... Ik wijk af. Maar je snapt me vast wel.

Groetjes,
Nathalie

irene schreef op maandag 3 december 2007, 10:05:


Thanks Irene, mooi verhaal. Lijkt op het mijne

Diestelmans Liesbet schreef op maandag 3 december 2007, 19:50:


Nog eens gefeliciteerd met de nieuwe aanwinst Liesbet!

Grappig dat jij het trailerladen segment uit L&HB vernoemt, want dat zag ik dan net niet graag, ondanks dat er zeer weinig druk werd gezet om in de trailer te gaan vond ik het dan op andere manieren toch te veel druk voor het paard. Interessant om te zien, dat wel. Zo zie je maar, iedereen neemt mee wat hij lust...

Groetjes,
Nathalie

Diestelmans Liesbet schreef op maandag 3 december 2007, 19:50:


O, en je mag trots zijn op je kids hoor! En op een playday zien we mekaar nog zeer zeker!

Groetjes,
Nathalie

Ja, nu moet ik zelf misschien ook wel, nu iedereen zo mooie verhalen typt.
Ik ben ook een 'echte', redelijk overtuigde ParelliGirl (van ons troepje 'Oostvlaamse ParelliGirls', ook 'Parrrèlliloetses' - denk Gents accent - genoemd). Vragen stellen blijf ik doen natuurlijk, me laten inspireren door Piet's drukloze streven, cursussen bij andere mensen (Honza, Antoine Debodt, Chris Irwin, Centered Riding) ook. Maar als ik een keer vastzit, Lolita vindt het niet leuk, of het wordt saai, dan blijkt meestal dat ik het 'pure Parelli' wat te ver uit het oog ben verloren...

Lang geleden Pat's boek gelezen, hem dan live gezien in Essen waar ik eigenlijk Monty Roberts had willen zien, toen ik dan zag wat Pat's duitse studenten allemaal konden was ik overtuigd genoeg om het oude level 1 en een carrotstick te bestellen. Oud level 2, nieuw 1 en 2, L&HB, Succes serie, en de savvyclub (iedere maand een hele dvd in de post). Cursussen bij verschillende instructeurs, net als Irene heb ik enorm veel geleerd van Urs Heer (uit Zwitserland uitgenodigd door Eddy Modde).

Ik heb veel fouten gemaakt. Ik wil het graag even schrijven, want ik las hier ergens dat iemand in mijn interpretatie van Parelli wel vertrouwen had.
Ik heb ongetwijfeld vaak m'n paard 'geslagen', ttz. harder aangeraakt dan Piet zou goed vinden, maar dat vind ik niet het ergste. Het meeste schaam ik mij over de keren dat ik nog gefrustreerd was, zelfs al was mijn aanraking dan niet hard, of was er geeneens aanraking. Voor mijn paard kwam dit als agressie over (volgens ome Pat ziet een paard geen verschil tussen frustratie en agressie van ons uit, zelfde lichaamstaal). Tot vandaag moet ik hiertegen vechten, om niet te denken 'je hebt die brievenbus al honderd keer gezien' of iets dergelijks. Het gaat al veel en veel beter hoor. Ook omdat ik nu toch begin te zien dat het werkt als ik het doe zoals Linda zegt (let op de tresholds, tijd geven, retreat). Toen het Horsenality concept werd voorgesteld (in Birmingham) dacht ik zo op zicht dat Lolita left brain introvert was. Rustig en betrouwbaar (ik kan er alle kinderen en beginnelingen opzetten), moeilijk te motiveren tot een stap teveel. En ze is dat ook, in rustige, gekende situaties. Maar door de horsenality chart dan eens volledig in te vullen zag ik dat ze evenveel right brain introvert was... waar haar catatonic gedrag ook perfect bij past. RB introvert is het delicate zieltje, het paard wat zich makkelijk afsluit...
In sommige situaties (trailerladen bv. wat een groot trauma geweest is) handelde ik daar gelukkig uit mezelf al wel naar, maar nu ik het eens zwart op wit op papier zag snap ik haar veel beter, en kan ik ook veel meer geduld opbrengen. Stom hé, dat ik dat zelf niet beter doorhad. Spijt, dat ik haar niet altijd heb behandeld zoals ze verdient. Zo zullen er nog wel inzichten komen vrees ik, maar hoop ik ook. (Wie weet hé Piet )

Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 4 december 2007, 15:36:


Thanx!!!
Ik vond het vooral interessant omdat ik toen met I. haar paardje R. absoluut niet op de trailer kregen, dus we hebben het beiden verschillende keren gezien en er zitten prachtige stukken in! Wat ik wel vond (en Linda vermeld het ook) dat het beter in verschillende sessies had plaats gevonden, van bv een half uurtje. Nu was het wel echt veel en lang en inderdaad zo werd de druk op het paard wel erg groot.

Vroeger zij mijn lesgever: er zijn tegewoordig veel mensen met paarden, maar weinig mensen die paarden begrijpen. En daar geeft Pat een duidelijke handleiding van hoe omgaan en begrijpen van paarden, en ik denk dat dat hier toch het belangrijkste is....

Diestelmans Liesbet schreef op dinsdag 4 december 2007, 16:58:

Hij zei: er zijn veel mensen met paarden maar weinig paardenmensen (nu herinner ik het mij goed)

En daar