Wil schreef op woensdag 30 april 2008, 21:26:


Wildkleur zwart ziet er uit als grijs, er is dan ook duidelijk een aalstreep te zien en ook zebrastrepen op de benen. Ze heeft ons gekozen toen ze twee jaar was, dus al anderhalf jaar in Nederland. Het hele verhaal zullen we nooit weten, ik weet wel dat ik nooit en te nimmer meer een importpaard zou kopen. Hoe die transporten etc gaan wist ik toen trouwens niet en tsja als ze er al eenmaal zijn kun je dat natuurlijk ook niet terugdraaien. Laat ik het wat genuanceerder zeggen, ik zou nooit zelf een paard importeren tenzij ik in Portugal ga wonen natuurlijk en mijn eigen paarden mee neem
Toen ze bij ons kwam was ze echt nog een baby hoor, erg klein ze heeft heel erg veel op stal gestaan, wel in een groepje maar niet voldoende voeding, was altijd een beetje knokken. In de zomer gingen ze wel het land op, in de winter stond ze dan erg veel op stal met leeftijdsgenootjes. Toen ze hier kwam besloot ze ineens snel te gaan groeien. Ze is wel een beetje raar gegroeid, echt overbouwd. Ze was hier precies op tijd, twee weken later brak er in haar groep salmonella uit en er overleden er twee. Ik denk dat zij het niet heeft gekregen omdat we haar direct ontwormd hadden.

Es

Esther schreef op woensdag 30 april 2008, 21:43:

KNIP

Die aalstreep en zebrastriping ken ik wel... heb zelf Red Dun Quarters gehad.
Ik weet waar ik naar moet kijken... 's zomers is het vaak heel duidelijk te zien.
Haha... ze heeft jullie dus uitgekozen, ja, daar is ze wel een tiepje voor!
Nee, importeren zou ook nu mijn ding niet meer zijn. De transporten duren veels te lang en zijn zwaar. Toen Quarterhorses geimporteerd gingen worden in NL hebben we ook vaak zat totaal verknipte uit het vliegtuig zien komen.
Waren ze al verknipt? Of gebeurd dit tijdens de vlucht? We weten het niet...
Aan de andere kant zijn er ook veel paarden gezond en levendig aangekomen.
Alsof ze nooit in het vliegtuig geweest waren... niets aan de hand.

Wat betreft Portugal wonen: de reis van België naar hier was ook zwaar.
Catcher is er gemakkelijker doorheen gekomen als Chaser.
Chaser had samengeknepen flanken.... beide paarden hebben een paar dagen staan te tukken en bewogen erg weinig. Het is de reis, maar ook de luchtverandering.
Ander klimaat.... ze zijn hun vertrouwde omgeving helemaal kwijt en ook hun richtinggevoel. Ik denk dat zo'n reis veel meer impact heeft als wij denken.
Het liefst had ik ze zelf vervoerd, maar dat was gewoon geen mogelijkheid.
Ze achterlaten was al helemaal nooit een optie. Dan zou ik dus nooit weggegaan zijn uit Nederland.

Chaser is natuurlijk helemaal een wereldreiziger geworden. Van Tennessee naar Texas, van Texas naar Noord-Holland... van Noord-Holland naar Drenthe.... van Drenthe naar Wolfsdonk, België.... en van België via Barcelona, Spanje naar Grandola, Portugal. Pfffff..... ik vind het eigenlijk wel genoeg zo.....

Jouw paardje heeft moeten knokken voor haar voeding.... en dat doet ze dus nog steeds. Dat knokken zit in haar karakter.
Ik vind haar, zeker op de foto die je nu als avatar gebruikt, echt heel erg leuk!
Heb zelf een gitzwarte kruising IJslander/Quarter gehad en daar lijkt zij veel op.
Zo'n zwart teddybeertje.... )

Wil schreef op woensdag 30 april 2008, 22:17:


haha Chaser is letterlijk een wereldpaard geworden!
Ik denk dat in de meeste gevallen de vliegreis niet het probleem is ( in het geval van Björk denk ik wel dat het veel impact heeft gehad, als sardientjes samengeperst zodat ze niet konden vallen)

Ik denk dat over het algemeen het grootste probleem ligt in het acclimatiseren, paarden bijv uit de bergen hebben wel een jaar nodig om bij te komen om te acclimatiseren, de lucht de atmosfeer alles is anders. Vroeger hielden ze er bij IJslanders ook standaard rekening mee. Net zoals dat IJslanders bijv altijd laat werden ingereden ( 5 jaar), altijd buiten stonden etc. Heel lang is dat al zo qua het huisvesten en houden van IJslanders in Nederland. De paarden die naar Nederland kwamen vroeger kregen ook echt een jaar om te acclimatiseren, of dat nu nog zo gaat weet ik niet, ik denk het niet. Sommige paarden zullen er misschien ook wel wat makkelijker in zijn om zich aan te passen aan de andere omstandigheden dan anderen.

Esther schreef op woensdag 30 april 2008, 22:48:


Ben ik helemaal met je eens Esther. Mensen vergeten weleens dat er ook een compleet andere taal gesproken wordt. Met heel andere klanken, waarvan een Amerikaans of IJslands paard helemaal niets begrijpt!
Ik denk zelf ook dat 1 jaar minimaal is!