Piet schreef op zondag 24 mei 2009, 9:11:


Ik praat toch voor mezelf!
Het lijkt niet de juiste aanpak. Schrijf ik.
En ik schrijf nergens dat hij meer druk moet geven.
Lijkt me (alweer) dat druk niet zal helpen, althans niet de soort druk die jij voor ogen hebt.

Maar ik heb je al eerder geschreven dat druk vele vormen heeft, en snoeppies verdienen staat vrij hoog op de ladder van druk, in mijn boekje.

Oplossing voor stakende paarden in het algemeen!!!! zonder karakterschetsjes die nu opeens ook al niet meer mogen, is dat paard liever bij jou is dan bij vriendjes in de wei. Of je dat bereikt door stil te gaan staan tot je een ons weegt, vind ik op z'n minst discutabel.

Isabel van der Made schreef op zondag 24 mei 2009, 9:31:


"Ik denk dat we het eens zijn dat het niet de juiste aanpak lijkt", ok misschien heb ik dat verkeerd gelezen, maar ik ben het dus niet eens, maar misschien gold 'we' alleen voor degenen die op dat moment schreven.
Als we niet meer met beloningen zouden mogen werken omdat we dat als te veel druk op zouden vatten, welke maatschappij blijft er dan over?
Alles valt of staat met beloning, van de vroegste verzamelaar die als beloning voor zijn gegraaf een paar eetbare wortels vond, tot alles wat we nu doen. Wat zou er over blijven? Alleen maar de angst voor straf?
Van mij mag je best naar je paard kijken en dan gaan bestuderen hoe het overeenkomt met wat onze lieve heer Pat Parelli verordonneert zodat je langs die weg leert hoe je er mee om moet gaan hoor. Ik heb gewoon van nature een bloedhekel aan zulke regeltjes denk ik. Kan me ook niet goed voorstellen dat jij dat nodig hebt. Maar misschien vergis ik me in het onweerlegbare nut ervan.
En als laatste zin, omdat het veel te mooi weer is om hier een halve dag achter mijn PC te hangen: Het is juist door mensen die halverwege opgeven dat een paard denkt: "zie je wel, als ik maar even langer dan mijn baas wacht, hoef ik niet". Hele slimme jongens die paarden! Als ze kunnen faken, dat ze gaan hoesten, ergens ontzettend bang voor zijn, desnoods kreupel lopen omdat ze dan "niet meer hoeven" dan kunnen ze dat ook.
Daarom schreef ik al dat Michiel veel meer van zichzelf vraagt, meer geduld, meer consequent zijn en meer creativiteit en ben ik heel benieuwd naar hoe het verder zal gaan.

Piet schreef op zondag 24 mei 2009, 11:42:


Oh, ja, ik bedoelde Trea en ik.


Ik ben ook klaar computeren nu, we hebben het er misschien nog wel over, eens zullen we het nooit worden.

Spirithorses schreef op zondag 24 mei 2009, 8:35:


Ik kan niet zoveel met je opmerkingen. Jur zijn probleem was anders dan jij denkt. Volgens Eddy was het fysieke pijn door een vette wei en daarom wilde Jur steeds minder beweging en mochten we niet rijden van Josien onze trainster en kreeg hij daarom nog minder beweging dan goed voor hem was. Mijn beperking met hem was het niet juist inschatten van dit probleem en helaas had mijn trainster het ook mis met hem. Jur is zeker een makkelijk paard gedrags technisch gezien, een super makkelijk paard zelfs. Waar we heel veel plezier en rijden mee gedaan hebben. Ook je gedachten over Luna en mij zitten er naast naar mijn gevoel.

Groet, Michiel

Isabel van der Made schreef op zondag 24 mei 2009, 9:31:


Het gaat in deze discussie niet eens zozeer om het wel-of-niet-druk-uitoefenen, meer druk, minder druk, geen druk, wel druk. Ik lees een enorme inconsequentie, foutieve timing, te lang blijven dralen/paard de tijd geven om vanalles te bedenken alvorens er door Michiel ingegrepen wordt. Voor elk paard en voor een jong paard in het bijzonder is dat enorm onduidelijk want het biedt heel weinig structuur.

Een jong paard (4 jaar) die van mij wegloopt bij het hoeven uitkrabben gaat gewoon nog een tijdje aan het halster, evt helper erbij of vastzetten aan een haak. Dat is duidelijk voor zo'n paard, het geeft rust en structuur te weten waar het aantoe is. 'Jij staat hier, ik krab jouw hoeven uit, ik beloon je bij elke hoef en daarna gaan we weer verder met de orde van de dag'. Klein, simpel, vaste volgorde bij het hoeven optillen en uitkrabben, makkelijk te begrijpen.
Natuurlijk (en deze is voor Piet) begin je bij zo'n jong paard met kleine stapjes en elke goede actie belonen. Maar houd de beloning wel in verhouding tot de gevraagde actie.

Idem met lopen; jij geeft voorwaartse leiding, blik naar voren, zacht vragen (lees: lichte druk op het touw) , release en beloningswoord zodra paard volgt, en als je met het paard verbonden bent en contact hebt via het (slappe) leidtouw voel je haar beweging, vóél je het als ze trager gaat lopen--> gelijk weer doorvragen zodat ze in beweging blijft en dat uiteraard belonen ! Daar komt zéér weinig druk bij kijken. ELK paard kan dat aan, het is duidelijk zonder dat je het paard overvraagt.


Pfff, zo moeilijk is dat toch niet.
Of mogen we niet eens meer vragende druk gebruiken hiero?

Groet, Pien

Michiel schreef op zondag 24 mei 2009, 15:39:


Effe heel snel gekeken in een oud bericht van jou. 1 september 2004, het ging over Jur. Lees je eigen berichten nog eens na, Michiel. Echt, volgens mij ben jíj degene die niet tegen druk kan

"Overigens hetzelfde protocol gebruik ik bij een routeconflict,
als mijn paard de kortste weg naar huis wil.
Voor veel paarden werkt misschien het verhogen van druk,
ons paard raakt daar geheel van in de war. Met zachte hand,
dus uiteindelijk het leiden aan de teugel, werkt wel snel en gemakkelijk.
Na enkele meters kan ik dan weer opstijgen."