Michiel schreef op zondag 24 mei 2009, 22:41:


Onzin Michiel. Als dit simpele paard al geen kans tot overleven had in de mensenwereld, was het ras equus nooit en te nimmer gedomesticeerd.
Sla jezelf niet teveel op je eigen borst, leer van je eigen fouten, en wordt het niet eens tijd te berade te gaan bij jezelf??

Ik blijf me toch oprecht afvragen hóe jij je paard denkt te overtuigen zonder leiderschap. Haar 'nee' blijft een nee, als jij niet laat zien dat je haar 'nee' wel ziet, maar het nu toch écht belangrijk vind om verder te gaan.
Ze zal leren (als ze dat al niet geleerd heeft) dat alle interactie tussen jou en haar, háár feestje is. Zij bepaalt, jij volgt.

Dit kan niet anders dan uitgroeien tot grote ellende. Ze zal lopen als zij zin heeft, maar ze zal ook stilstaan als ze zin heeft. Niet zo fijn tijdens een ritje. Of ben je niet van plan te gaan rijden? Wil je alleen liften op haar rug? (Als ze zin heeft om jou erop toe te laten)

Ik ben het met Pien en Isabel eens hoor, maak eens filmpjes van interactie tussen jullie 2 en kijk er eens goed naar. Misschien eens plaatsen zodat we allemaal kunnen zien wat voor soort paard Luna is en hoe jij erop reageert?

En wat is er verkeerd aan een karakter schetsen/inschatten/benoemen? Verschillende karakters, verschillende handvaten, verschillende mogelijkheden, verschillende uitkomsten. 'T zou niet goed zijn als we alle paarden hetzelfde zouden benaderen. Dán zou je pas miscommunicatie krijgen.

trea hoex schreef op maandag 25 mei 2009, 0:50:

knip


Helemaal mee eens.
Zoals vb bij Piablo: ja, ik weet dat het eng is, ik heb het gezien maar we gaan toch. En: ja, ik weet dat je wil galoperen, ik voel het, maar eerst netjes draven, kan je best
Zoals ik Eddy heb gezien: jawel, in alle zachtheid
zoals bij Moon: ik weet het, je mag nu even steigeren, maakt niet uit, maar we gaan toch want dit kan je best
en zo kan ik nog wel even doorgaan

En niet: ja, ik weet dat je niet vooruit wel dus doen we maar even iets anders, straks heb je misschien wel zin om vooruit te gaan.

Duidelijkheid in alle zachtheid, maar wel duidelijk, geeft enorm veel rust aan een paard. Net zoals aan een kind wat mij betreft. Afspraken in overleg, duidelijke (maar ruime) grenzen waar binnen veel kan, maar die grenzen zijn en blijven er en uiteindelijk bepaal ik die.

Michiel schreef op zaterdag 23 mei 2009, 12:29:


Hallo, Michiel,

Ik vind de zin: "Ze is daarbij niet agressief naar me, steigert niet of zo, ik gebruik immers geen druk, dus waarom zou ze?" gewoon griezelig. Dus als je wel druk gebruikt vind je het normaal dat ze agressief wordt? Stel je een situatie voor waarbij je druk MOET gebruiken, omdat Luna of jij het anders niet zouden overleven. Er zijn situaties dan is er geen tijd voor discussies over het wel of niet accepteren van druk.

Net zoals kinderen ooit een keer onder een baas moeten werken (of worden we allemaal directeur?) en moeten accepteren dat een ander druk uitoefend, ook als je het op dat moment niet kan gebruiken of gewoon niet wil, zal een paard toch wel met druk om moeten kunnen gaan. Je kan immers ook per ongeluk eens druk uitoefenen en wat gebeurt er dan? Krijg je dan een rotschop van je eigen paard omdat ze het er niet mee eens is?

Lily is ook vier en is in de maand dat we haar hebben opgebloeid van suffige bange machine die graag in het landschap opging, tot een puber die alles interessant vindt, duidelijk naar voren treedt en uittest hoever ze kan gaan. Ik ben erg blij met deze ontwikkeling, maar ik stel wel duidelijke grenzen. Lily is erg intelligent en neemt alles op als een spons, en helaas niet alleen de dingen die ze op zou moeten nemen. :) Ik gebruik zo weinig mogelijk druk, probeer alles zo duidelijk mogelijk te maken voor haar, duidelijk aangeven wanneer de reactie goed was of dat ze helemaal verkeerd zat, maar ik accepteer het niet als zij op een gegeven moment gewoon haar zin probeert door te drijven. Als het niet anders kan, voer ik de druk op en Lily zal moeten toegeven. Ze is erg sterk van karakter, ze neemt je snel niet serieus als je geen duidelijke weg bewandeld. Lily weet inmiddels dat alles gevraagd mag worden, maar dat ik aangeef of het ook gebeurt.

Ik heb er een maand over gedaan om haar bij te brengen beide voorhoeven op te tillen, niet maaien, niet hangen, gewoon optillen en daar laten totdat ik zeg dat ze ze weer neer mag zetten. Bij haar spelen twee problemen: ze is twee jaar lang niet bekapt en de kinderen die op haar reden hebben nooit haar hoefjes uitgekrabt: niet durven wegens die geweldige hoefsmid en niet willen, want het hoefde voorheen nooit. Inmiddels werkt ze goed mee, ze weet dat het bij de dagelijkse verzorging hoort, net zoals vacht en sokken borstelen.

Voor mijn gevoel ben je niet op de goede weg, Michiel. Toen met Jur niet en nu ook met Luna niet. Maar als jij dat wel vindt, moet je vooral doorgaan. Ik ben alleen bang dat het je in de toekomst nog behoorlijk gaat opbreken.

Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op maandag 25 mei 2009, 13:03:


Volkomen eens met Pien, Monique bv, binnekort heeft Eddy er weer een probleemloos paard bij. Ze loopt als 't ware over je heen Michiel, als ze een keer "geen zin" heeft om over te steken en blijft halverwege de straat staan, en oeps, komt er toch een heuse, echte, grote vrachtwagen aan........hoe ver reikt jouw geduld dan? En wat gebeurt er als je dan opeens wél "druk" gebruikt? Ik zie het voor me en het is géén mooi plaatje.

Caatje schreef op maandag 25 mei 2009, 16:34:



Bovenstaande hem ik meegemaakt met Kiyasa. Er komt een trekker aan en Kiyasa moet aan de kant en vind de trekker eng en gaat steigeren als je meer druk op het touw zet gaat ze hoger steigeren. maar toch moet ze aan de kant. dus schuin druk geven zodat ze uit evenwicht komt en stopt met steigeren. toen de trekker voorbij was weer gewoon gedaan of er niks aan de hand was. belonen heb ik niet gedaan omdat ze steigerde. hoe zouden jullie dit oplossen?

Arina Bezemer schreef op maandag 25 mei 2009, 17:43:


Net zoiets. Trekkermak maken, dat ook. Gewoon proberen. Steigert ze daarna toch nog zou ik ook proberen haar uit balans te krijgen, maar ze gaat hoe dan ook opzij!
Veiligheid vóór alles hoor....

Piet schreef op zondag 24 mei 2009, 11:42:


Nu heb je het over mensen neem ik aan?


Beloning, net als druk, heeft verschillende vormen. Een veilige plek is toch een enorme beloning? Dat geldt voor mensen en voor paarden.


Zolang je denkt dat het om regeltjes gaat, zal je je dat niet kunnen voorstellen. Het Parelli-plan zoals ik het zie, is het bestuderen van het fenomeen paard, nadenken wat werkt voor dat individu op een bepaald moment op een bepaalde plaats. Wat vandaag een goede aanpak is, kan morgen helemaal fout zijn. Je probeert je paard continu te lezen en te luisteren naar wat ze zegt, en te handelen naar gelang.

Dat is voor een paard een beloning waar naar mijn mening (en zeker voor mijn paard) geen snoepje tegen op kan. Het betekent voor haar dat ze te allen tijde op mij kan rekenen. Haar vertrouwen in mij was niet slecht, maar het is enorm vooruitgegaan, omdat ik meer geleerd heb.

Wil schreef op maandag 25 mei 2009, 18:17:
hoe zouden

Ze is redelijk trekkermak maar dit was wel een hele grote met heel veel lawaai. We blijven oefenen.

Arina Bezemer schreef op maandag 25 mei 2009, 21:51:


Catcher en Chaser hebben beiden in een weiland gestaan waar de hele godganse dag zwaar landbouwverkeer rondreed. Helemaal doorgewinterd trekkermak dus.
Resultaat is nu dat Catcher 'zijn' trekkers kennelijk mist en dus z'n neus onder de motorkap van de grote John Deere van buurman steekt als ie de kans krijgt.
Hij blijft oefenen )

--knip knip--

hoe zouden jullie dit oplossen?

In geval van nood het paard afleiden van het gevaar door uit balans te brengen. Zodra het paard een stap verzet, het paard meenemen om je heen en in circels laten lopen. Zo geef je het paard de gelegenheid zich af te reageren door beweging en je houdt het paard bij je.

Monique

Monique Meijer schreef op dinsdag 26 mei 2009, 9:05:


Je bedoelt wellicht als je paard staakt terwijl je midden op de weg bent en er komt groot verkeer aan. Ten eerste voorkom ik natuurlijk dat ik de weg op ga als er verkeer aankomt dat niet meer zou kunnen stoppen. Een dooddoener natuurlijk, maar dat maakt wel duidelijk dat ik mezelf niet zo gauw in de situatie geplaatst zie. Anderzijds merk ik dat Luna voor auto's aan de kant gaat, zelfs als ze staakt terwijl we op het boeren weggetje zijn van huis af, dan gaat ze aan de kant als er een auto aankomt. Ook buiten onze staakzone moeten we een "drukke" weg oversteken, dwz elke keer gaat er 1 of 2 auto's voor ons langs. Het is nog niet gebeurd, maar als ze dan zou staken, dan kunnen van mij de auto's remmen, daar heb ik geen moeite mee, ze zijn het ook wettelijk verplicht. Zelf rustig blijven is zelfs een onderdeel van verkeersmak maken. Maar goed dan nog is het voorstelbaar dat er door een raar toeval, ergens waar dan ook, je plotseling weg moet wezen. Doen wat nodig is, impulsief, waardoor het paard mee gaat vluchten de zelfde kant op. Dat is het één na uiterste en daarna komt, zorgen voor je eigen veiligheid.

Groet, Michiel

Michiel schreef op dinsdag 26 mei 2009, 12:39:


"Ten eerste voorkom ik natuurlijk dat ik de weg op ga als er verkeer aankomt dat niet meer zou kunnen stoppen"

Kun je dat altijd voorkomen? Een paard kan ook op je eigen oprit schrikken. Sneeuw wat van het dak afvalt, zo op de kont van je paard. En als er dan net een vrachtwagen langskomt.... tja

Monique