Piet schreef op woensdag 12 augustus 2009, 16:26:
> Juist.
> Ik was vandaag bij een leerling die ik nog wel eens
> toesta om bij bepaalde oefeningen een zweep ALLEEN in haar
> kijkend naar die zweep.
> Zij slaat haar nooit, maar de erfenis van de vorige
> baas zit er nog vrolijk in, dus hoéft ze ook nooit te
> slaan of te tikken, wat ik trouwens ook slaan vind.
Bandolero heeft ook zo´n erfenis
, kleine littekens op zijn benen spreken ook boekdelen, God weet wat hij allemaal heeft meegemaakt . Ik heb hem nu 5 jaar en als ik nog maar een takje of zweetmes in hand heb, zie je zijn gezichtsuitdrukking serieus veranderen. Hij heeft nu al wel vertrouwen in mij dat hij niet meer opzij springt ofzo maar je ziet gewoon dat hij het vreselijk vindt. Heb vorige week zelf een tarjetstick gemaakt (stuk borstelsteel met tennisbal erop) om zo wat verandering in het clickeren te brengen en meer afstand te kunnen creeren maar zelfs dat vindt hij niet leuk en werkt dus niet echt.
Ik kan hem ondertussen ook vb met een zweepje over het hele lichaam aanraken, doe ik af en toe om zo van "zweeptrauma" af te helpen maar hij staat daar dan zo gespannen en wantrouwig ... echt zielig.
Iemand ideeën om Bandolero hier van af te helpen??
Gr. Ilse
Warboel
