Anja Seijn schreef op zondag 23 augustus 2009, 13:13:


Paardje zijn grenzen aantonen waarbinnen ik graag zou willen waar hij/zij innloopt ,op het moment dat hij ging Hangen zie je me ook abrupt achter leunen en stoppen +paar stapjes achteruit nemen daarna vooruit met lange teugel . Kracht tegen kracht was hij gewend ,goede positie aannemen en daarin geen enkel weerstand vinden niet

Britt Claeys schreef op zondag 23 augustus 2009, 13:49:


Zit te wachten tot ik de bbq kan aansteken, maar het is nog te vroeg zeggen ze Dus kan ik nog wel even antwoorden.
Nee joh, hoofd omhoog! Het feit dat de voorbeentjes zo ver uitsloegen ..,dát was voor hem de reden om te zeggen dat het paard zo mooi kan lopen.

Ik denk dat het niet verder zal gaan.
Manlief vindt dat ze een paard moet kopen waarmee ze prijzen kan winnen. Dit is dit duidelijk op dit moment niet.
Wat dacht je. Zodra hij een hindernis ziet, een vier benen in de lucht jump nemen zodat ze er bijna afflikkert en dan racen naar de hindernis.Waar hij ( tès nen goeien springer zulle, -zijn woorden-) zeker met 50 cm ruimte overspringt.

Om haar èn om dat paard zou ik er wel tijd in willen steken, maar ik weet bijna zeker dat ik binnenkort hoor dat hij verkocht is. Op naar de volgende eigenaar die er niks mee kan, òf gewoon meteen naar de slager.

Piet schreef op zondag 23 augustus 2009, 15:13:


Weggedrukte rug én hoofd omhoog en dan concluderen dat het paard goed loopt enkel door de voorbenen

Frustrerend! Prijzen winnen en daarom een ander paard, zegt al genoeg hè, paard komt zeker ni op de eerste plaats. Als de vrouw dit echt wilt, moet ze dat dan eerst maar eens duidelijk maken aan haar man, daarvoor en waarbij hij zich gaat blijven bemoeien, kan je niks doen.

Christel Provaas schreef op zondag 23 augustus 2009, 9:35:


Welleuh DIT resultaat ,instant na opstijgen, gaat niemand lukken MET bit ,daar ben ik 100% zeker van gewoon omdat de oorzaak (de steen des onheils) niet weg is genomen .De meisjes kregen hun paard makkelijker onderin en rustiger omdat de dwangbuis (zowel rond als in de mond) wegviel ! De sperriem had bij de paarden al een eeltplek veroorzaakt onder de kin (zie mijn gezicht toen ik dit riempje losmaak ).Spektakel krijg ik hier elke dag te zien tussen de drie mannen en das geen frustratie maar amusatie

lunatic schreef op zaterdag 22 augustus 2009, 23:06:


Wat mij dan weer interreseerd ? Waarom je vreed content was dat je geweest bent ? Wat heeft die paar uur jou bijgebracht .Zelfde vraag aan Katja , Herman ,britt ,Sybil ,marianne en Gerd trouwens .Wat was het belangrijkste dat jullie gaat bijblijven ?

Britt Claeys schreef op zaterdag 22 augustus 2009, 23:11:


't is ni

' G hebt toch uw paarden ? Eerlijk , als ik met de witte weg zen ?Kan gene vriend tegen op !

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 augustus 2009, 17:30:


'T is niet vaak he, dat ik het volmondig en zonder commentaar met je eens ben

e m kraak schreef op zondag 23 augustus 2009, 18:07:


Nog nooit gebeurt, denk ik ! 'K kan alleen Ilias ni op menne schoot nemen zennek plat namelijk

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 augustus 2009, 17:24:


Voor mij was het ook de eerste keer dat ik de overgang zag bij springpaarden dus paarden zoals de mijne. Het feit dat de paarden met het bitloze hoofdstel veel meer ontspanning uitstraalde, veel tekens gaven van ontspanning was voor mij belangrijk. Tot over een paar jaar dacht ik ook dat je een paard niet ontspannen aan de teugel kon laten lopen bitloos.
Maar wat mij vooral zal bijblijven is Beate en haar merrie. Zowel de merrie als Beate haar gezicht. Ik zeg het ook al is het maar 1 iemand... Ik vind het knap om in het hol van de leeuw te durven laten zien dat het anders en beter kan.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 augustus 2009, 17:24:


Hmmm....
Dat de relatie tussen paard en ruiter toch vaak ergens "vastloopt", niet alleen door het bitgebruik... en dat daardoor allerlei problemen ontstaan die dan als sneeuw voor de zon verdwijnen als er iemand met inzicht verschijnt. Jij dus hé Eddy, want je hebt niet alleen het bit ingeruild voor een sidepull maar ook gezegd of getoond hoe er wél gereden moest worden. Jij hebt twee dingen veranderd in de demo: bitloos én een andere "strategie".

Dit kan natuurlijk overal voorkomen, niet alleen op een springstal.

Dat de meeste mensen helemaal blokkeren als ze nog maar aan "bitloos" denken en zich dan voorstellen dat ze samen met hun paard gaan "verongelukken", "ontploffen", "crashen"... Ook de mensen die serieus geïnteresseerd zijn en het beste voor hun paard willen.
Persoonlijk vind ik dit raar want vroeger was ik echt geen held maar over bitloos rijden heb ik me nooit geen zorgen gemaakt.

Dat die paardenwereld daar eigenlijk geen enkel raakvlak heeft met onze paardenwereld, behalve dat er ook paarden in voorkomen. En als ik met die andere wereld geconfronteerd wordt, dan krijg ik toch altijd een vieze smaak in mijn mond, ik kijk niet te veel links en rechts, niet te veel naar die boxen en zeker niet naar die paarden.

Opvallend vond ik ook dat die paarden blijkbaar geen "achteruit" aangeleerd wordt.

Dat onze vier merrietjes, op ons weitje, een gelukzalig leven hebben

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 augustus 2009, 17:24:


Het belangrijkste:
Beate hare frank da viel dat te lezen was op haar gezicht (en dat zegt meer dan duizend woorden).
We zullen zien hoe dat verder gaat verlopen maar de interesse van haar kant is er!
Verder:
Dat Melissa ook heeft gevoeld dat haar paard meer ontspannen was.
Dat de meesten toegaven dat ze meer ontspanning konden zien.
Dat Lindsey tegen me kwam zeggen dat ze niet met Ramazotti kon wat jij deed binnen een heel korte termijn.

Het effect op de paarden had ik verwacht. Maar wat ik ni had verwacht is dat Ramazotti zijn 'verbeten mond' (kweet ni hoe ik het moet uitleggen, precies of hij bijt op het bit, hij geeft een strakke indruk en er is precies een standaard gaatje aan zijn weggekrolde lippen waar het bit ligt) nog steeds had bitloos. Ik dacht dat dit echt had te maken met het bit. Hij was wel meer ontspannen dus wat is het? Psychologisch (een gewoonte)? Fysiek (resultaat van dat gewicht steeds daar te incasseren)? Mss gaat het wel weg na een tijd? Net zoals mijn paarden eerst nog hun mond openden toen ik het kopstuk aandeed en wat ze nu ni meer doen. Ik zou het eigenlijk ni weten.

En nog iets heel belangrijks wat ik ni ga vergeten en waar ik aan dacht toen ik er stond: ik ga nóóit meer terug
Ni dat ik daar ooit aan gedacht had maar bij het terugzien van zo'n manier van omgang en rijden denk ik toch: mannekes, wat ben ik blij dat mijn ogen zijn opengegaan!

Britt Claeys schreef op zondag 23 augustus 2009, 23:07:


En andersom Eddy, wat is het belangrijkste dat jou gaat bijblijven?

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 augustus 2009, 17:30:


Das helemaal just!!!
Maar het wil ni zeggen dat het op één ding ni (meer) klikt met mensen, dat ze daarom geen vrienden meer kunnen zijn. Ik ben met de meesten opgegroeid op de manege, we kennen elkaar al jaren.
De reden waarom ik me ni elke keer weer bemoei met hun paarden is omdat het ten eerste vermoeiend is omdat ze toch ni willen luisteren en ten tweede, omdat het dan te veel in ambras gaat eindigen en das ook ni gezellig.
En ja, ik en mijn paard, daar kan niemand tegenop. Da snappen de manegerkes ook ni want tegen wie moet ge dan tetteren? Maar dan ben ik hen voor en noem ik me een eenzaat, laat ze het maar geloven, ik weet beter