SimoneS schreef op vrijdag 8 januari 2010, 16:15:


euhh ik ken een vriendin van mij die heeft zo iets en ik zelf zou het ook doen als of voor mijn paardje overleerd toch wel mooi aandenken maar goed is kwestie van smaak denk ik maar als het goed is haalt dat crematorium het paard op... gaat allemaal heel mooi en met veel respect ten minste zoals ik dat gezien heb bij die vriendin... zij was zeer tevreden over en over de kosten nja zij heeft gewoon een potje speciaal aangemaakt daarvoor en zo ken ik nog wel iemand die daarvoor spaard mocht de dag ooit komen dat ze zo'n uitvaart kan betalen! ik zelf zou absoluut niet willen dat ie door 1 of ander bedrijf wordt opgehaalt en door de vleesmolen gaat... ik heb zelfs mn ratten gecremeerd ook weet ik al een mooie plek om het as uit te strooien want om het in een pot te doen vindt ik niet bij een paard passen... tja zijn toch dingen waar je zo af en toe aandenkt, tenminste ik dan....

e m kraak schreef op vrijdag 8 januari 2010, 16:22:


Wegermee, dat doen wij ook, een grote vrachtwagen haalt de lijken op, van de paarden dan. Kost wel 240€ per stuk, dus het zal me niet verbazen als het binnenkort goedkoper is een bulldozer te laten komen om een gat te graven. Je mag mensen hier nog op eigen grond begraven, dat is een voordeel, maar vee, dus paarden, eigenlijk niet. Ik zou het geld voor een paardencrematie liever gebruiken om een levend dier te helpen.

SimoneS schreef op vrijdag 8 januari 2010, 16:15:


Rendac. Weg!
Als het er naar uitziet, kijk je toch niet?
En ik hoef ook geen armbandjes en stukjes staart van een dood dier, foto's zijn veel mooier.

Een tijdje geleden moest hier ook een pony opgehaald worden (niet van mij). Hier wordt dat gratis afgehaald...
Van zodra die man met de grijparm begon heb ik mij omgedraaid en mn oren dicht gedaan. Vind het toch een beetje eng, maar ik denk toch de beste oplossing.

Ik denk hier ook wel regelmatig aan. Heb het gelukkig nog nooit met eigen paarden mee hoeven maken maar wel anderen paarden zien gaan.

De Rendac heeft tegenwoordig een service waarin ze je paard niet met een grijper komen halen, maar netjes op een brancard. Uiteraard is dit wel wat duurder. Ik weet dus al dat ik daarvoor zou kiezen. Niet omdat ik dat fijner zou vinden voor mijn paarden, want dood is inderdaad dood. Maar ik ben nogal een gevoelsmens en ik kan me zo voorstellen dat die beelden met de grijper nog lang in mijn hoofd blijven rondspoken terwijl ik juist vooral de goede dingen wil herinneren . Voor dat stukje zelfbescherming heb ik dan wel wat geld over, al is het ten opzichte van cremeren een stuk goedkoper.
Er heeft hierover vorig jaar eens een artikel gestaan in Levende Have. Misschien is er op hun website, www.levendehave.nl wel iets over terug te vinden.

Ik zou de paarden laten zoals ze zijn. Zo zijn ze gekomen, en zo gaan ze ook weer weg. Herinneringen zitten in mijn hoofd en in mijn hart, voor mij niet aan een stukje manen of paardenstaart.

Groetjes jolanda

Unartica schreef op vrijdag 8 januari 2010, 17:12:


Hier zou ik ook voor kiezen.
Dood is wel dood, maar dat prachtige paard (qua innerlijk en persoonlijkheid) leefde wel in dat prachtige lichaam. En dat lichaam heb je immers ook voor gezorgd en van gehouden. Dus ook van een 'dood lichaam' wil ik waardig afscheid kunnen nemen.

Ik zou geen staart afknippen (veel mensen schijnen dat te doen). Maar een klein vlechtje manen, zou me wel dierbaar zijn.

e m kraak schreef op vrijdag 8 januari 2010, 16:22:


Ikke niet hoor, geef maar een seintje alsje denkt dat het zover is, dan zal ik ze ff bellen Ga dan wel aan de weg liggen he?

e m kraak schreef op vrijdag 8 januari 2010, 16:22:


Vergeet trouwens te zeggen dat ik het helemaal met je eens ben wat dieren betref.

Piet schreef op vrijdag 8 januari 2010, 17:23:


Anna's pony die gestorven is is via rendac weggehaald, was zo geregeld door de verzekering.
Doodgeboren veulentje hebben we begraven, minishetje eentje begraven in de weide met een boom er op (kinderen wilden dat) en de andere is na autopsie in Genk gebleven.
Als Piablo gaat mag hij met Rendac mee. Dood is dood, dat lichaam is Piablo niet meer na een dag of zo.
Anna heeft wel een pluk manen en een stukje staartharen van haar pony bijgehouden. Ze was toen 6.
Vorig jaar heeft ze er een armband laten maken, samen met een stukje staartharen van haar pony en van haar toekomstige rijpaard, voor haar gevoel zijn ze nu "samen".
Het is een mooie armband en ze draagt hem vaak.

Unartica schreef op vrijdag 8 januari 2010, 17:12:


Gewoon de Rendac. Als het paard dood is, is het wat mij betreft niet meer het paard dat het eens was, maar gewoon de verpakking. Wat is het verschil tussen het ene paard en het andere paard? Is dat verschil er nog wel als het dood is?
Niet iedereen zal het er mee eens zijn natuurlijk, hoeft ook niet. Het is maar net hoe je er tegenaan kijkt. Maar als het leven eruit is, dan is het voor mij niet meer het wezen dat het ooit was.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Piet schreef op vrijdag 8 januari 2010, 17:21:


bôf ! we vin'n wel 'n poownie
om'm ût zien hôk te trêkk'n !

Peter Donck schreef op vrijdag 8 januari 2010, 18:04:


Ik hoop het niet in het kort mee te maken, maar voor mij is dood... dood. En dan zal ik ze met Rendac meegeven.

Een vriendin heeft haar paard begraven in de weide waar het steeds stond, een diepe put laten graven met een graafmachine... samen met alle materiaal van het paard, van stubben zadel tot kopstuk, enz...

Nu... staat er op die "weide" van toen een villa.... met een prachtig aangelegde tuin
Misschien dat ze er ooit botten vinden van een prehistorische...??? Zelf vond ik dat toen én nu onverantwoord... maar ja... het is gebeurd. Als we dit met z'n allen gaan doen?