Christel Provaas schreef op dinsdag 19 januari 2010, 11:49:


Op gegoogeld , wat een smerig goedje is dat zeg!
Behalve dan de roomboter... , maar die hertshoorn , blegh!
Vrat die van jou dat wel?


Gr Esther

Monique Meijer schreef op dinsdag 19 januari 2010, 12:39:


Dank je , maar ik besef ook dat dit de zoveelste keer is dat ik hierover schrijf op het forum , en dat er wel eens mensen konden gaan lopen zuchten...
Dat doe ik namelijk ook. Ik wordt er zo moe van. Het vreet energie.
Dat ik het wel weer opschrijf is meer voor mezelf , een houvast als het ware. Iets om op terug te kunnen vallen als... Want ondanks alles , je blijft hoop houden , en je grenzen verschuiven , elke keer weer , en ik probeer dat nu niet te doen.
Weet alleen niet of het me gaat lukken...


Zo ontzettend herkenbaar Monique...vooral dat nog wel helder kunnen zien.

Gr Esther

van lennep schreef op dinsdag 19 januari 2010, 13:40:


Hoi Esther, ook voor mij heel herkenbaar, hoor. Aldoor weer de twijfel, steeds weer het gevecht. Ik weet nog hoe moeilijk het was de beslissing voor Froukje te nemen. Ik heb op een gegeven moment een limiet voor mezelf gesteld; als ze ondanks al mijn zorgen wéér verstopt raakt is het over. Daar heb ik mezelf aan gehouden en hoe hard het ook klinkt, ik vind het heerlijk nu er geen dieren zijn waar ik me zorgen over hoef te maken. Dan leer je weer genieten van je beestjes. Maar toch weet ik ook dat als er één ziek wordt, ik er weer vol voor zal gaan.

Sterkte met Maike

Els.

van lennep schreef op dinsdag 19 januari 2010, 13:33:

Ja, mits ernstig opgeleukt.

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 19 januari 2010, 15:05:


Zoals ik het nu voel , zo ontzettend moe gewoon.
Vanaf de eerste dag dat ik hem betaald heb , ben ik al aan het vechten[de mislukte castratie de dag na aankoop] , en dat is nooit opgehouden , al 12 jaar.
Dat ik het eerder op zou geven als Maike had ik nooit verwacht , niet van mij!
Maar je weet precies hoe ik me nu voel denk ik.
Misschien na een nachtje goede slaap .....pfffff.
Soms wou ik dat het zo duidelijk was als bij Froukje ,en zoals bij Indy.
Althans dat denk ik dan he , terwijl jullie ook zo jullie twijfels hebben gehad , en jullie je net zo gevoelt hebben als ik me nu voel...
Maar goed , eerst maar eens slapen.
Hij heeft zijn portie metacam binnen , mag maximaal 14 dagen , en eigenlijk heeft hij contraindicaties; leverafwijkingen.

Hij liep vanavond alweer een stukje beter

Gr Esther

van lennep schreef op dinsdag 19 januari 2010, 13:40:


Mij hoor je niet zuchten hoor... niet bij Maike's verhalen, en ook nooit bij Indy.
Alleen Monique maakt me eventjes wakker, met dat wij zo'n geluk hebben, paarden die vrijwel nooit of nooit iets mankeren. Ik weet nog hoe ik me vreselijk zorgen heb gemaakt over Chaser's vermageren vorig jaar... Maar nu geniet ik idd. weer van een normaal uitziend paard wat zich zelfs weer jolig gedraagt.
En dan ben je het leed weer snel vergeten... Tobben met dieren vreet idd. energie!

Terug naar Maike, zo te lezen is er nog veel meer aan de hand dus.
Je doet wat je kan Esther. En ik denk dat jij toch al veel verder gegaan bent als 'doorsnee' mensen. Niet qua aanhouden uit zelfzuchtigheid, maar ik bedoel het uitpuzzelen qua voeding en proberen om Maike's leven zo aangenaam mogelijk te maken.
Ach, mezelf kennende.... ik had hetzelfde gedaan. Zeker weten.
Jij weet als de beste wanneer het echt genoeg is geweest. En dan moet je een rotbeslissing nemen... maar dat rotte, is niet voor het dier he??
Want die weet het dan niet meer. Ik denk weleens dat wij bang zijn voor onze eigen emoties. Het verdriet, het gemis. Je wilt ze gewoon niet kwijt maar als ze helemaal geen lol meer in het leven hebben en alleen nog maar pijn?

Als jij Maike zou zijn.... wat zou je dan voor jezelf beslissen?
Misschien moet je de vraag zó stellen.

Groetjes,
Wil
IJzers...... het einde!

Wil schreef op dinsdag 19 januari 2010, 23:48:

Daar heb ik het gisteren nog met iemand over gehad , en ook dan kwam ik er niet uit.
Je hebt de neiging om toch te gaan vergelijken met mensen , bv die hoofdpijn. Als iemand chronisch hoofdpijn heeft laat je die ook niet inslapen...
Hoever kun je gaan met een paard in een uitzonderingspositie te plaatsen?
In de ovp wordt je afgeschoten , bij sportpaarden wordt kreupel lopen even aangezien , en als het niet beter dreigt te worden , nemen de Ankies hun verantwoordelijkheid en gaat het paard naar de slacht of wordt humaan ingeslapen.
In de ovp was Maike allang afgeschoten , en bij Ankie ingeslapen.
De functieomschrijving van een paard ziet er bij mij anders uit. , althans die is langzaam aan steeds veranderd en aangepast.

Maar goed , ik heb lekker geslapen en ben tot de conclusie gekomen dat het geen hoefzweer is.
Hoe kon ik zo stom zijn .... Ik heb het zelf geobserveerd , en benoemd tegen de dierenarts en tegen Erik , en daar nooit de conclusie uit getrokken.
Toen de ondergrond goed bevroren was , met flink wat sneeuw heb ik gekeken hoe de paarden zich al grazend verplaatsten in de wei.Ze hebben er niet continu in mogen staan van mij , maar een aantal dagen achter mekaar voordat de ellende begon hebben ze middags in de wei gelopen.
Tekla , linksgebogen , stapje voor stapje en elk been wat naar voren werd geplaatst , daar werd de sneeuw mee weg geschraapt , zowel links als rechts.
Maike , rechtsgebogen , schraapte alleen maar , en uitsluiten met zijn rechter been...
Dus toch zijn schouder.....pffffff
Dit moet het wel zijn , want hij loopt steeds beter zonder dat er ergens een uitbraak van een zweer is geweest.


Gr Esther

van lennep schreef op woensdag 20 januari 2010, 9:16:


Wil niet zeggen dat het niet alsnog kan, maar ik had vanaf het eerste moment twijfels bij de stellige conclusie dat dit absoluut een hoefzweer zou moeten zijn. Door de jaren heen een berg voetellende maar nog nooit een hoefzweer. Dan is het niet als eerste een hoefzweer waar ik aan denk.

Piet schreef op woensdag 20 januari 2010, 12:57:

Straalkneuzing? Zoolkneuzing?