Coralie schreef op woensdag 9 juni 2010, 21:42:


LOL, scherp opgemerkt Coralie ! Voor mij geldt hetzelfde; ooit veel dressuurles gehad, en soms heb ik daar nog steeds last van.

Karen

Karen Koomans schreef op woensdag 9 juni 2010, 23:11:


Nou, dat geeft mij weer hoop dat ik het toch nog eens onder de knie krijg

Leonieke schreef :

Verwarrend? Voor wie? Voor jou?

Paarden varen er wel bij, die zijn behoorlijk goed in staat verschillende cues aan een actie te koppelen. Net zoals ze snappen dat een aantal woorden die wij mensen gebruiken een betekenis hebben. Als ik tegen mijn paard BD het woord 'snoepje' zeg weet ze heel goed wat ik bedoel, evenals 'walk' (stap), 'jog' (draf), 'easy', 'back', 'stand' (staan blijven), 'góód girl' (beloning), 'it's oké' als er iets spannends is en ze even twijfelt. Haar naam roepen en in de handen klappen als ze op de weide is betekent dat ik haar roep etc. Ik noem haar naam alleen dan wanneer het nodig is. Niet tijdens het rijden. Haar aandacht heb ik al want zij en ik zijn wel een goed team (al zeg ik het zelf).

Allesbehalve verwarrend maar júíst heel duidelijk voor paarden. Ze zijn niet helemaal stupid hoor, ze (her)kennen een aantal geluiden echt wel.


Hmm, samen eigenlijk. De lichaamshulp ondersteunt de cue en de cue ondersteunt de lichaamshulp. Dat is één cue geworden;

Zelfs als ik bijvoorbeeld werk in de roundpen gebruik ik beide. Maarja, ik ben heel expressief en gebruik mijn hele lijf als ik iets wil zeggen (schijnt het). Dat is ook wat we tegen de rijders zeggen: Bij ons mag je wél je stem en hele lijf gebruiken tijdens het rijden, Graag zelfs, dan kom je los, leer je je lijf kennen, leer je te reageren en leer je waar je grenzen liggen. Als je het niet uitprobeert en als een houten Klaas in dat zadel rijdt (veel manege rijders rijden erg stijf zonder expressie omdat ze dat nooit mochten) leer je je eigen bewegingen te paard nooit echt kennen.

groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 10 juni 2010, 22:33:


"Hier komen mensen die zitten én te klikken, én een kusgeluid te geven en nog meer geluiden te maken. Geen logische opbouw. "

Daar had ik het over.

Spirithorses schreef op donderdag 10 juni 2010, 22:33:

Gelukkig wel.

Dat leren we ze in 1 les wel af hoor....
Onze specialiteit!

Greetz!

Leonieke schreef op donderdag 10 juni 2010, 22:44:


Oke, ik vat em.
Die mensen leerden dat op maneges (en wij leren ze dat weer af).
Gisteren nog waren we bij mensen die ook vanalles tegelijk zaten te doen:
Met de handen hoog het paard naar zich toe trekken (=blokkeren), klikken, kusgeluid en dat alles in nog geen 4 seconden. Paard reageert daar niet eens meer op. Groot gelijk na zo' n stortvloed van informatie. En dan zordt zo'n eigenaar ongeduldig, paard luistert niet dus stemverheffing, trekken of zelfs zweep erbij.

Tja triest dit.....
Een een niet begrepen paard.....

Greetz!

Spirithorses schreef op donderdag 10 juni 2010, 22:51:


Eén keer in galop op een lespaard gezeten (trouwens niet bij Pien, voordat er verwarring ontstaat) en ik vond dat ie toch wel wat snel ging... Hoooohoo... Woesh! Daar lag Merel er bijna aan de voorkant af! (Stop!)
Ok... Afgeleerd...

Merel Stoffers schreef op donderdag 10 juni 2010, 23:35:


Paardje luisterde goed iig.

Leonieke schreef op donderdag 10 juni 2010, 23:43:


Yep!

Spirithorses schreef op donderdag 10 juni 2010, 22:51:


Ik kom

Merel Stoffers schreef op donderdag 10 juni 2010, 23:35:

Aafke schreef op vrijdag 11 juni 2010, 7:38:


Braaaaaaaaafff paard

Oef Esther,

Klinkt als toch licht geschudde hersentjes. Geen naverschijnselen?

Verder: achteraf weet je natuurlijk alles beter, vanzelfsprekend. Je hebt hier dus vast een hoop uit kunnen leren, over Namkje, zadels, tractors, jezelf...

Over het afstappen: dat is iets waar mensen die met Parelli beginnen vaak over verwonderd zijn in het begin, het Parelli-advies is namelijk: stap af van zodra de gedachte door je hoofd gaat! Veiligheid eerst. Als je het Parelliprogramma doorloopt heb je namelijk al een communicatie (en vertrouwen enz.) opgebouwd met je paard vooraleer je er opstapt, dus als je afstapt heb je dat nog steeds. Het zou natuurlijk een ander verhaal zijn als je op de grond niks aan je paard te zeggen had. Nu, als je een goede ruiter bent kan je gerust kiezen om het probleem vanaf de paardenrug op te lossen. Maar als je zelf bang bent heb je meestal niet de juiste reacties die je paard kunnen helpen.
Traditioneel wordt er vaak gezegd: "nooit afstappen, want dan heeft je paard 'gewonnen' ". Alsof het een wedstrijd is tussen jou en je paard! Eigenlijk zijn er grofweg gezien twee mogelijkheden:
- paard is echt bang: dan kan je hem (als je zelf geen superzekere ruiter bent) daar heel goed mee helpen vanaf de grond, en nadien als de kalmte is weergekeerd ook weer gewoon opstijgen.
- paard is liever lui dan moe of wil liever terug naar huis, maw. is niet bang, wel dan nog hoeft afstijgen niet te betekenen dat hij 'wint', als je afstapt en hem dan even goed vanalles gaat vragen (wat je op z'n rug misschien niet goed durfde): paar pasjes zijwaarts - achteruit - vooruit - langs het object, iets aanraken, allemaal opdrachtjes die jullie samen tot een goed einde kunnen brengen (gezien het voorafgaande grondwerk) dan komt de connectie er terug, en krijgt je paard ook geen vakantie of beloning voor het staken. En gezien je door Parelli te doen ook je paard steeds beter gaat lezen kan je er sneller achter komen of hij echt bang is of niet, wat voor jou dan ook weer helpt in de beslissing al dan niet af te stappen en wat te doen eens je op de grond staat.

Trouwens bij de eerste lessen freestyle rijden (= Parelli- rijden zonder continu contact op de teugels) leer je naast de noodstop ook het 'nood-afstijgen', zodat dat er goed ingebakken opvoorhand aangeleerd inzit voor als het eens nodig mocht zijn (ik ben er al dankbaar om geweest!).

Hoe gaat het nu verder Esther?

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op zondag 13 juni 2010, 17:40:

Heerlijk, hoe duidelijk jij het kunt schrijven. Het was mijn gedachte, zo ongeveer
In een goede relatie, maakt het zo weinig uit, beter veilig dan.

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!