Hoi Egin,

uit je reactie blijkt dat je inderdaad een aantal dingen opneemt zoals ik ze NIET bedoel. Dat vind ik niet erg, als we ons daar allebei maar bewust van zijn dat ik andere dingen heb ondervonden dan jij, hoewel we naar hetzelfde streven.


Een brik melk in elke hand? Ik zeg altijd: "als je blaren hebt op je handen bij het rijden heb je ze verdiend".


Nee, als het goed gedaan wordt - maar de meesten doen het niet goed. Zelfs als het goed gedaan wordt wil ik dat mijn paard het bit "aanneemt", niet als een hovercraft er omheen blijft zweven. Dat is valse lichtheid. Het is gewoon vermijdingsleren.


Inderdaad, en het is fantastisch om te voelen hoe het gaat. Daar krijg ik een krop in de keel van. Zoveel vertrouwen van het paard! Hij is daar, en geeft zich helemaal aan je over - ik kan een week op wolkjes rondlopen als het zo is gegaan. Maar het gaat niet altijd zo...


Juist. PROBEER. Maar je hebt goeie begeleiding nodig, op de grond - ik ook. Het allerfijnste rijden is altijd licht, en ik hoop altijd dat ik die lichtheid kan terugvinden. Het is verslavend.


Ja, dat is een andere mogelijkheid. Het paard "laten vallen". Zorgen dat er niets is om op te gaan hangen. Maar er zijn ook paarden die daar niets aan vastknopen. Het is geen eenheidsworst, paardrijden.


Uit deze opmerking blijkt dat je (nog?) niet hebt gereden wat ik hier bedoel - je verwisselt oorzaak en gevolg. Dit is een fysiek probleem, veel minder een mentaal. Het is immers het ene trage achterbeen dat verder en sneller moet neergezet worden om het andere achterbeen bij te blijven, waardoor een paard evenwaardig (horizontaal) leert buigen (dat is rechtrichten). Als een paard dat niet doet, komt het gewicht op één schouder terecht en dat voelt alsof het paard aan die kant "hangt".


Ik vind de angst voor het gebruik van handen onterecht. Mensen wordt een ideaalbeeld van "rijden op de zit" aangepraat, terwijl "rijden op de zit" niet uit de lucht komt vallen. "Rijden op de zit" heeft te maken met je handen leren gebruiken op een zo goed mogelijke manier - niet er niets meer mee durven doen. Daar dient onder in mijn ogen een heel stuk grondwerk voor - niet alleen voor het paard, maar ook voor de ruiter. Je kan heel veel over teugels leren dankzij een simpel leidtouw.
Ik denk dat ik mijn defintie van "absoluut" dus wat verder leg. Ik ben dan misschien geen "absolute" beginner, maar wel nog steeds een beginner. Ik ben er niet zeker van dat ik goed genoeg ben om met jouw halster te rijden.


Misschien. Ik zie ook bij grondwerk niet zo graag een touwhalster. Het zit meestal te los en te laag, maar als het goed vastzit snijdt het aan de kaak als een paard nageeft (mensen met het boek: zie de nagevende Douwe en Kenzo), zit het losser dan draait het om het hoofd door naar het oog aan de kant die de mensen niet zien, het snijdt achter de oren, het maakt groeven in de neus, en door de lus onderaan slaat de gesp bij het bewegen tegen de kin van het paard. Enfin, da's een beetje cru gesteld - het kán z'n plaats hebben als je timing hebt. Ik vind een breed stalhalster veel comfortabeler voor het paard - het beschermt het paard voor de onhandigheid van de mens.
De "duidelijkheid" van het touwhalster is een eufemisme voor "is scherp als het moet". En dat "oncomfortabel maken" is, zoals je weet, niet het uitgangspunt van het trainen zoals ik het zie.

Maar ik zei je eerder al, nu zitten we in een discussie die eigenlijk niet meer met je halster te maken heeft; en het zal nog wel even duren voor ik het eens kan uitproberen.

met vriendelijke groeten,
Inge (die vandaag verder de hele dag tussen de paarden is - lentezon!)

Ik ben niet Egon maar heb nu dus inmiddels een paar keer met het hoofdstel gereden.....


Ik vind dat het hoofdstel het 'bitgevoel' zelfs evenaard. Alles blijft juist klein, het werkt heel precies. Ik heb een IJslander zoals jullie wel weten, en in de hogere klasse van de IJslandse wedstrijdsport is het niet ongewoon om met een zg. 'IJslands bit' te rijden. Een stangbit met vrij lange hefbomen eraan... Heb er zelf (gelukkig) nog nooit mee gereden maar hoor van mensen dat paarden er zo lekker 'licht' op lopen en met kleine hulpen te rijden zijn......Dat gevoel krijg ik nu dus ook juist met dit hoofdstel. Idunn is een vreselijke stoomwals en wil het liefst hollen hollen hollen, dit alles ook nog het liefst met neus laag naar voren. Met het touwhoofdstel is ze meer opgericht en lichter te rijden.

Je hebt paarden die zichzelf niet

Zie boven dus, ik kan het niet verklaren maar Idunn richt zich veel meer op.....

Even de rest weggeknipt....De enige fout die ik nu van mezelf tegen kom en waar ik dus juist erg blij mee ben is dat ik een beetje 'scheef' rij. Idunn is volgens mij niet scheef, ze kan met grondwerk naar beide kanten heel ver buigen. Maar bv met tölten geef ik ophoudingen, ik merk nu duidelijk dat ik die altijd meer aan een kant geef.....Confronterend maar een gratis instructeur erbij dus
Het is maar minimaal, trek niet het hele hoofdstel scheef, wat meteen je andere vraag beantwoord: bij kleine hulpen trek je heus niet meteen de hele boel scheef. Maar je kan niet huppekee je paard de bocht omsleuren. En of de ruiter het zal merken of het scheef gaat? Een beetje niet zoals bij mij nu soms (nog ) het geval is, daar moet je echt op letten idd (vooral bij een IJsco waar je niet eens je pony's hoofd kan zien door al het haar) Maar ga je lopen sleuren om het maar even bot te zeggen dan gaat het toch echt wel zo scheef zitten dat er niet meer mee te rijden valt.....
Ik weet het allemaal niet zo mooi uit te leggen als jij Inge Maar hoop toch een ietsiepietsie duidelijk te zijn....and a confession made...tja my name is not Pat, Monty, Klaus of Anky.......

Saskia

e m kraak schreef op dinsdag, 15 maart 2005, 18:58:


Was toch wel zoeken naar die ringen. Ik heb ze ook gevonden bij een gordijnenzaak. Witte polyesther ringen van 40 ct per stuk.
Wel aardig denk ik, wit touw, witte ringen op een vuilwitte schimmel
Misschien het zadel nog een witbeurt. Maar eerst: Knopen!


Piet

Inge Teblick schreef op woensdag, 16 maart 2005, 8:28:


Mooie uitdrukking van dat pak melk - houden we erin!


Vermijdingsleren: klopt.


Als dat niet zo gaat komt dat nmm ALTIJD doordat ruitertje de functie van het hoofdstel/bit verschuift van:
1) een informatie doorgeven, naar;
2) een gewenste actie mechanisch forceren.
Technisch kun je beide "communiceren" noemen, doch mijn hoofdstel is bedoeld voor de 1e optie!

Het kan uiteraard zo zijn dat je paard het idee krijgt "bekijk het maar even" en zijn/haar eigen gang wil gaan. Ik denk dat je dat niet met optie 2 oplost maar met "ga terug naar level 1", desnoods op zijn Parellies!
Jij weet heel goed wat ik allemaal "tegen Parelli" heb, maar tot dusver is de cursus van Parelli zover ik weet nog de enige die consequent blijft. Ik heb met jouw insteek een beetje dezelfde moeite die ik bij bijv. Hempfling ook heb... er zit zo een eigenaardige breuk tussen jullie "grondwerk" en "in het zadel", nmm tevens de reden waarom Hempf-volgers zo vaak vastlopen zodra ze willen gaan rijden, want dan veranderen al zijn ideeën over lichaamstaal (in mijn "techie-interpretatie" vooral imitatieleren) naar Iberische dressuur. Precies zo heb ik de indruk dat jij in het zadel een flink eind verankerd zit in Engelse dressuur.
Ik zie dat bij meer mensen die het klikkeren ontdekt hebben, en ben daarin niet de enige (Frans waar blijf je ).

Nmm vormt operant conditioneren naast dubbelsocialisatie de basis voor "gedomesticeerd samenleven" tussen mensen en al die andere beesten. Het is de enig bekende sleutel om elkaar cognitief te leren begrijpen. Maar dan moet je dat wel bewust consequent doorvoeren. Ik heb bewust maar even vet gemaakt aangezien de diverse acties die ja al dan niet met bit, op z'n Iberisch danwel Engels of nog anders, óók in "Skinner-termen" te classificeren zijn.


Nogmaals: u bent "af" en "ga terug naar level 1". Het grijpen naar optie 2 als boven is ALTIJD een zwaktebod nmm.


Wel als mijn halster jou zou helpen je ideeën over "zit" en "handen" te wijzigen
Of je nu op zit, handen, stem of nog anders "rijdt"... blijf ik erbij dat de vorm van het signaal dat je wilt overbrengen weinig uitmaakt zolang het maar begrepen wordt.

Ik vind overigens jezelf voorstellen als beginner terwijl je net een instructieboek hebt uitgebracht een tikje vreemd overkomen.

[KNIP]

Is ook mijn uitgangspunt niet!


Is dat zo? Mijn hoofdstelletje zit natuurlijk wel aan een idee van benadering vast van hoe je met andere dieren zou willen omgaan.


Kan meevallen - Nick had het gevalletje gisteravond in 7 min 23 sec a.d.h.v. website-instructie in elkaar geprutst :)

Groeten, Egon