Van mij ook de beste wensen allemaal!

Wij hadden de paarden met een riante hoeveelheid hooi in de bak gezet. Eerst bleven ze wel rustig eten, maar op een gegeven moment werd het ze toch te bar en gingen ze rond rennen. Ik ben aan de rand van de bak gaan staan, waarna Willem bij me in de buurt ging eten. Arco, Lotte en Boully kwamen toen midden in de bak ook een beetje tot rust. Het was wel leuk om te zien dat "leider" Willem voortdurend tussen de andere drie en de ergste knallen in bleef en dat Arco en Lotte steun zochten bij oude Boully. Toen de rust een beetje was weergekeerd was Willem het daar niet meer mee eens en dreef Lotte telkens bij de andere twee weg tot ze netjes bij hem in de buurt ging eten.

Het leek ons overigens wel of het siervuurwerk ook veel harder knalde dan andere jaren en er hier in de buurt meer siervuurwerk werd afgestoken dan knalvuurwerk.

Maar goed, we hebben het weer gehad voor een jaar!

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Martina schreef op woensdag 28 december 2011, 18:36:


Tja helaas, opzitten en pootjes geven tot 12 uur met familie

O, te laat maar alsnog gefeliciteerd Koen!!

Gelukkig nieuwjaar allemaal.

Uiteindelijk werden het twee nachten op het weiland, aangezien een van de pony's zandkoliek had en behoorlijk hardnekkig.

De paarden renden in optocht over de track, de grootste voorop en de rest er als een treintje achteraan.

Na de ergste paniek lekker chocomel gemaakt en bij ons vuurtje gezeten

Arabesk schreef op maandag 2 januari 2012, 0:26:


ah koliek. Dat is rot. Hoe gaat het nu?

Hier staken de buren (/gelukkig paar honderd meter verderop) aan weerszijden vuurwerk af, dit keer. Gelukkig beginnen ze pas om 12.00 en hebben ze nooit meer pijlen dan voor hoogst een uurtje knallen.

Toen ik om 12.00 buiten kwam, waren de paarden behoorlijk in de stress. Ik zag ze niet (pikkedonker in de wei en zelfs de zaklamp reikt dan niet ver genoeg) maar hoorde hen tekeer gaan. Bult hooi gepakt en geroepen. Ze kwamen gelukkig meteen en zijn in mijn buurt gebleven. Eten was er niet bij. Te nerveus (behalve ons nieuwkomertje trulsa, die meteen met d'r kop in het hooi zat) maar ze gingen niet meer zo tekeer, maar bleven om mij heen draaien. Af en toe kort wegrennen bij een harde knal, maar alleen om weer meteen terug te komen.
Pas toen het weer stil was en de paarden aarzelend aan het hooi begonnen, ben ik naar binnen gegaan. Sil was zelfs de ochtend erna nog niet 100% zichzelf, maar later op de dag ging het weer goed.

Ik heb met oud en nieuw ook bij de paardjes gezeten. Toen ik aan kwam lopen waren ze een beetje nerveus van het geknal, maar toen ik bij ze was, kwamen ze achter me staan en hadden ze het vertrouwen dat er niets zou gebeuren.