hoi

Onze pony heeft de laatste weken stress op buitenrit wanneer ze everzwijnen of herten ruikt.
We hadden onlangs zelfs een echte 'ontmoeting' met de zwijnen op een 20-tal meter afstand staken ze de weg over. We waren toen met 2 paarden op wandel, het paard van m'n vriendin bleef redelijk rustig, echter die van mij was nerveus en begon te transpireren. De rest van de tocht bleef ze wat gespannen. Ikzelf bleef heel rustig tegen haar praten om haar gerust te stellen, dit hielp wel, maar ze bleef super alert, maar voorwaarts.

Gisteren op tocht (ik was alleen met het paard op pad zonder andere ruiter) kwamen we bij een weiland dat omgewoeld was door de zwijnen. Maar er was geen zwijn te bespeuren, de geur was wel duidelijk nog aanwezig. M'n paardje ging op de rem, kreeg haar niet meer vooruit.
Enkel door af te stappen en haar te leiden lukte het om voorbij het weiland te komen.
Daarna ben ik weer opgestapt maar paard bleef gespannen, maar het ging wel, tot aan de volgende bocht. Toen pikte ze weer een geur op, begon te snuiven en blokkeerde. Beenhulpen komen dan niet meer door. Dus weer afgestapt en ernaast gewandeld, beetje langer dan de eerste keer. Er terug op en toen we aan de splitsing kwamen, kreeg ik haar enkel in de beweging bij het kiezen van de kortste weg naar huis...

Het is niet de eerste keer dat een wandeling zo verloopt, m'n paard heeft duidelijk angst voor de geur van wild (everzwijnen, herten). Wat helpt is om in gezelschap van andere paarden te gaan wandelen, maar dit is niet altijd mogelijk...

Doe ik er goed aan om haar aan de hand te leiden ? Dan stapt ze wel mee, en kan ik later terug opstijgen.

Bedankt voor enkele tips,
Wendy

Je lost het uitstekend op. Blijkbaar haalt ze meer zekerheid en vertrouwen uit jou wanneer je ernaast loopt dan wanneer je erop zit. Prima toch?
Als jij erop zit en je voelt haar spannen, span je zelf ook. En je wordt ambivalent want o wat gaat ze doen en ik wil toch dat ze doorloopt maar ik wil haar niet onder druk zetten etc. Als je afstapt, voel jij je zekerder en dat straal je uit naar haar. En dat is precies wat zij op dat moment nodig heeft.

Kun je misschien wat van die geur mee nemen? Zwijnenmest ofzo? En daarmee oefenen in de bak, mest in één hoek leggen, eerst gewoon vanaf de grond haar er langs leiden, pas als ze meer vertrouwd ermee is, minder angst toont, ga je erop en rijd je haar er langs.
Zo kan ze in een veilige omgeving wennen aan de geur, als ze het dan in het bos ruikt, zal het minder eng zijn
Succes!

Heel vervelend inderdaad. Ik denk ook dat je er goed aan doet door ernaast te lopen. Hebben jullie een hertenpark in de buurt waar jullie kunnen trainen ?
(ik heb zelf nog nooit wilde zwijnenparken gezien, maar hertenparken bestaan wel)

Wendy74 schreef op maandag 5 november 2012, 9:18:


Ik heb geen nieuwe tip en vind dat je het prima oplost (zeker omdat ik het ook zo oplos, met moeilijke hindernissen )
Olly heeft het ook niet op zwijnen en die is héél wat gewend. De geur is dan geen reden om te staken, maar de aanblik wel, dan maakt ie liefst rechtsomkeert. Dat sta ik niet toe en is ook nooit nodig gebleken. Het zwijn of de zwijnen, zijn ongeruster over onze aanwezigheid en trekken snel het bos in. éénmaal uit zicht kunnen we onze reis voort zetten.

Dus prima, dat je aan de hand leid - voorwaarts - nooit terug. (OK, tenzij ..

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

Nils Vellinga schreef op maandag 5 november 2012, 18:55:


@ Wendy: OK, wáárom is dat paard bang van zwijnen? Kan er ooit iets gebeurd zijn, bijvoorbeeld jagers, gegil, rijder die enorm schrok bij het zien van een troep zwijnen en dat heeft overgebracht etc. Hoe zit je zelf op het paard op dat moment?!

Onze paarden hebben het niet zo heel erg op de varkenslucht die op de boerderij naast ons hier hangt; het gegil van die dieren, de stank van de kadavers. We komen er dagelijks langs en natuurlijk, ze zeuren niet, maar ze blijven wel altijd iets alerter bij het passeren van de boerderij.
Terwijl ze absoluut niet angstig reageren op de geur- en het zien van onze oefenhoeven (kadaverhoeven) die wij bij de cursus Natuurlijk Bekappen gebruiken.

Als je paard echt angstig is, OK< dan stap je af, je besteedt er verder nul aandacht aan (negeren) en je gaat dat gedrag zeker niet lopen bevestigen door de angst te belonen. Eventueel wel geruststellen als je weet dat je paard daar gevoelig voor is ('it's OK') maar pas belonen als je erlangs bent en het paard weer 'gezakt' is.

Groet, Pien

@Pien:
De angst voor het onbekende? De pony woont nog maar een dik half jaar bij ons, en voorheen kwam ze nooit in contact met de geur of de aanblik van wild...
Die ene keer toen we letterlijk oog in oog stonden met een groep zwijnen in het bos, gingen die er snel vandoor, de andere ruiter en ikzelf hielden eventjes halt om de troep rustig te laten passeren, en we moesten er even mee lachen want die beesten namen een spectaculaire vlucht. Mijn pony was wel erg onder de indruk. Ze lijkt het voorval nog altijd niet vergeten te zijn...

Die varkensgeur ruiken ze de hele tijd, dus zijn ze er niet meer zo gevoelig voor?


Waar ik een beetje over twijfelde is dat het afstappen op zich niet té belonend of bevestigend werkt...maar ik las hier al dat het nog gedaan wordt, dus ben ik gerustgesteld Ik heb ook al geprobeerd om meer beendruk te gebruiken, maar dan gaat ze zich uiteraard spannen ofwel gaat ze zelfs in achteruit...omdraaien wil ze het allerliefst, maar ik blokkeer haar om opzij te gaan. Dus blijven we stilstaan en wachten en kijken en wachten....dan blijft ze minutenlang met een hoog hoofd de omgeving afspeuren, maar de rem blijft erop, zucht...en ik doe dan even niets, geef ook geen commentaar om te vermijden dat ik haar met de stem beloon maar IK wil wel bewegen he, en ik stoor me het allerminst aan die zwijnen (zijn er trouwens dan al lang vandoor). En zo lang stilstaan is ook belonend , niet? Dus ja, stap ik zonder commentaar af , loop voor haar zonder haar aan te kijken en dan volgt ze dadelijk. Na 100 meter of zo, aai ik haar, en stijg weer op en kunnen we weer verder.
Ze is trouwens ook bang van tamme varkens, zelfde verhaaltje. Iemand van het naburig dorp houdt een kudde varkens in een weiland, als het mooi weer is dan mag heel de bende buiten, kei schattig om te zien, zo'n bende rondcrossende varkens. Mijn paard vindt ze NIET leuk , maar we wandelen er wel langs, goede training, maar het blijft spannend
Wendy

Wendy74 schreef op maandag 5 november 2012, 20:45:


Ik dacht eens gelezen te hebben dat de angst voor varkens(geur) te maken zou hebben met de oorsprong van het paard..dat de grootte van een kleine hond had tenslotte en wie weet voor varkens op de vlucht moesten/gingen??...
Myriam

Onze paarden staat nogal eens samen met wilde zwijnen op de weide gezellig te peuzelen.
Verder staan er ook tamme varkens en een kruising wildzwijn/ wolvarken waar de paarden gezellig mee neuzen.
Maar in het bos reageren ze ook wel op de geur van een zwijn. Ik heb persoonlijk één confrontatie gehad met mijn vorige paard terwijl ik er naast liep. Er kwamen toen 2 zwijnen uit de stuiken op ons af racen maar besloten ons toch achterlangs te passeren pfieuw....
Niek ging wel uit zijn bol maar die is dus ook een keer aan zijn achterbeen verwond door een zwijn.
Hoe Quiberon er op reageerd weet ik nog niet. Hij ruikt ze iig wel eerder dan ik, staat dat even stil en gaat weer verder. Oog in oog weet ik dus niet wat er gebeurt.
Onze merrie heeft de neiging om om te draaien maar ze is hierin wel te corrigeren en loopt uiteindelijk gewoon door zodra het zwijn weer weg is.

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

Oktober en november is de bronstijd bij de everzwijnen en de reeën.
Mogelijk versprijden de dieren een geur waar jouw pony op reageert.
_______
Herman
"Art in Nature ~ Nature is Art"

Herman schreef op dinsdag 6 november 2012, 8:14:


Dat zou zeker kunnen, de geur die het paard waarneemt is sterker. Ikzelf herken de geur van de zwijnen (nog) niet, maar ik ruik momenteel wel onze dwerggeitenbok die kan er ook wat van....

Bedankt voor de reacties, ik ben in ieder geval gerustgesteld dat even afstijgen 'aanvaardbaar' is. Dat is meestal -not done- in ogen van sommige (traditionele?) ruiters. Die noemen het aanstellerij van het paard, dat ze me in de maling neemt. Ik denk niet dat het paard zo in elkaar zit. Het zal gewoon de nieuwe geur zijn waar de pony moeite mee heeft. Ze woonde vorige herfst nog niet bij ons, dus onbekende geur, en aangezien het niet haar gewoonte is om te gaan staken, zal dat wel de logische verklaring zijn. Het is ook jachtseizoen in de streek, zou ze de spanning die onder het wild heerst ook oppikken (stresshormonen)? Of is het logischer dat het gewoon de geur van de bronsttijd is (nu voor de evers, maar voor de edelherten is dan al voorbij)? Uiteraard ga ik niet uit rijden bij jacht, maar wel daarna als het bos weer toegelaten terrein is...

groeten
Wendy

Wendy74 schreef op dinsdag 6 november 2012, 14:23:


Het kernwoord is 'vertrouwen'. Het maakt niet uit hoe je dat verkrijgt, als je het maar verkrijgt. Aanstellerij... dat kan best, sommige paarden zijn koppig, maar blijkbaar mist daar dan óók het vertrouwen.

of je het nu 'not done', 'aanstellerij' of 'koppigheid' noemt maakt mijn niks uit.
ik stap nooit af
wel al vaak een stukje teruggereden (enkele meters kan al voldoende zijn) en dan vriendelijk opnieuw proberen ...de aanhouder wint

Ik stap ook af hoor
Ik rijd een haflingertje en die blijft soms ook stokstijf staan als ze iets eng vind. Ik kan dan kiezen, boos worden, slaan en hard drijven. Maar ik kan ook rustig blijven, afstappen, paar meter lopen (meer dan 4 meter is niet nodig) en dan stap ik weer op en rijd verder (zonder belonen overigens). Beide manieren geven resultaat, toch kies ik voor afstappen omdat dat geen stress geeft.
Er zijn genoeg mensen die het belachelijk vinden dat ik afstap, nou ja, hebben zij ook wat, het geeft mij een goed gevoel en die praat dat je dan je leiderschap ondermijnt geloof ik niet zo

Ik stap ook af hoor
Ik rijd een haflingertje en die blijft soms ook stokstijf staan als ze iets eng vind. Ik kan dan kiezen, boos worden, slaan en hard drijven. Maar ik kan ook rustig blijven, afstappen, paar meter lopen (meer dan 4 meter is niet nodig) en dan stap ik weer op en rijd verder (zonder belonen overigens). Beide manieren geven resultaat, toch kies ik voor afstappen omdat dat geen stress geeft.
Er zijn genoeg mensen die het belachelijk vinden dat ik afstap, nou ja, hebben zij ook wat, het geeft mij een goed gevoel en die praat dat je dan je leiderschap ondermijnt geloof ik niet zo