Ik ging daarnet even het land in bij de paarden van vrienden van me en de leidende merrie kwam naar me toe, liet zich even kriebelen, draaide zich om, kont voor mijn neus, plasje en even flink knipoogen!! Begroetingsceremonie? Ik neem aan dat ze niet van mij verwacht dat ik haar bestijg!!!!!!!! Hahaha LOL

Talitha schreef op zondag 9 juni 2013, 15:52:


hi, hi, hi, het wordt steeds vreemder?! Misschien rook je nog naar je eigen ponies? En wilde ze kennismaken?

AMA schreef op zaterdag 8 juni 2013, 22:28:


Ik snap almaar niet dat jullie niet door hebben dat ik wél geantwoord heb. Dat antwoord wekte blijkbaar irritaties op, maar de draad gaat toch leuk zo? Veel leuker dan wanneer ik een know-it-all-antwoord bedacht had.

Tijdens het tuinieren was ik net een college van Robert Sapolsky op Youtube aan het beluisteren, en toen moest ik aan deze draad denken. Hij beschreef namelijk dat sommige zwangere dieren in de aanwezigheid van een nieuw mannetje een pseudo-oestrus vertonen, en zo de overlevingskansen voor hun ongeboren kind vergroten. Door als het ware net te doen alsof ze vruchtbaar zijn, verkleinen ze de kans op infanticide door het nieuwe mannetje.

Het ging hierbij dus om diersoorten waarbij infanticide voorkomt, maar Sapolsky beschreef eerder in het college dat bij wilde paarden gezien is dat nieuwe hengsten ogenschijnlijk doelbewust zwangere (door een andere hengst bevruchte) merries opjagen, met stressgerelateerde abortus tot gevolg (waarna de betreffende hengst de merrie dus zelf kan bevruchten).

Is het hengstigheidachtige gedrag dat in deze draad beschreven is ook een dergelijke pseudo-oestrus, om komt dat fenomeen alleen bij drachtige merries voor?

Preston schreef op zondag 9 juni 2013, 16:05:


Dat is wel grappig, want Jarél, mijn zwarte shet stond eerst bij deze kudde grote paarden (5 stuks). Die leidende merrie is al even hengstig en gedraagt zich zo bij de andere paarden, dit heb ik nog nooit gezien ten overstaande van een mens!
Ik was daarvoor wel met mijn pony's bezig geweest, dus misschien rook ik erg naar pony lol

Preston schreef op zondag 9 juni 2013, 16:05:


Dat is wel grappig, want Jarél, mijn zwarte shet stond eerst bij deze kudde grote paarden (5 stuks). Die leidende merrie is al even hengstig en gedraagt zich zo bij de andere paarden, dit heb ik nog nooit gezien ten overstaande van een mens!
Ik was daarvoor wel met mijn pony's bezig geweest, dus misschien rook ik erg naar pony lol

Talitha schreef op zondag 9 juni 2013, 15:52:


ja, met deze draad in het hoofd ga je zoiets denken...
Maar dit is heel normaal gedrag van hengstige merries, hoor.
De 1 laat het meer zien dan de ander, maar iets dergelijks heb ik heel veel meegemaakt.

Talitha schreef op zondag 9 juni 2013, 15:52:


Neuh, ze zal best weten dat je geen mannetjesbeest bent al was het maar vanwege het feromonenspectrum dat voor paarden veel belangrijker is dan voor ons (hoewel wij ook een orgaan van Jacobson hebben, een kleintje).
Wat Preston zojuist oppert, dat je wellicht naar je eigen pony's ruikt... héél zinnig!
Voor mij als mannetjesbeest is het allemaal veel makkelijker... gewoon een beetje verdwaast staan flehmen is altijd wel ok

Wat zou ze eigenlijk van je verwachten? Moet dat, iets verwachten?
Een ritueel is toch eigenlijk pas echt een ritueel wanneer het de praktische functies van toen het nog geen ritueel was ontgroeid is? En dat lijkt mij in deze zwaar betwijfelbaar.
Is het gedrag eigenlijk niet alleen maar een mededeling en niets meer? Een mededeling die niet overkomt omdat de ontvanger bepaalt en die ontvanger toevallig in een minstens deels andere belevingswereld leeft.
Stel nou eens dat Preston helemaal juist zit en dat ze reageerde op iets in jouw ponygeur en tegelijkertijd echt wel zag dat jij geen pony bent... was ze dan daarom misschien enorm in de war? Dat hoeft niet bewust, je kunt ook onbewust in de war zijn.

joop schreef op zondag 9 juni 2013, 10:08:


Wat weet jij toch veel Letje!
Ik zou wel eens willen weten van alle andere mensen met veel paarden ervaring, of ze het met jouw stelling mee eens zijn...
Mijn ervaring is namelijk toch iets anders...

Coralie schreef op zondag 9 juni 2013, 20:48:


Ja en nee. Het 'nee-deel' is dat paarden geen honden zijn, dat de invulling van sociale functies anders is, maar dat doet eigenlijk principieel niet af aan het 'ja-deel' dat het niet gaat om eisprong en repliceren maar om sociale functies. Ik vind eigenlijk nog steeds leuk om hierin een hint te geven ook naar mensen te kijken, hoe wij dat doen.


Hoe is jouw ervaring dan?

Ook interessant om hierbij te lezen is het onderwerp "is hengstigheid (ook) een rangorde-ding?" van een paar jaar terug.
http://www.paardnatuurlijk.nl/index_js.htm?http://www.paardnatuurlijk.nl/fcgi/pnforum.fcgi?request=showsubject&cat=6&subject=15682&page=1

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

e m kraak schreef op zondag 9 juni 2013, 21:06:

Misschien moeten wij ook maar eens op de grond gaan plassen als we kennis maken ? Wie weet wat voor duidelijkheid het schept


Daar ben ik ook benieuwd naar.
Ik heb de link die Els plaatste ook even gelezen, maar de meeste mensen met paarden noemen het hengstigheid, terwijl dit toch niet zo blijkt te zijn.

Als ik het goed begrepen heb kan het begroetingsritueel wel hengstigheidopwekkend zijn?

Preston schreef op maandag 10 juni 2013, 10:09:


Ook bij mensen! feromonen opgevangen door het orgaan van jacobson kunnen leiden tot afgifte van meer testosteron en progesteron, en dat leidt dan vaak weer tot bevruchting. Het schijnt dat de feromonen een rol spelen bij liefde op het eerste gezicht

joop schreef op maandag 10 juni 2013, 10:18:


Ik begrijp dat feromonen er ook voor zorgen dat als vrouwen langere tijd bij elkaar in de buurt verblijven, hun menstruatie en ovulatiecycli zich synchroniseren. Dit werd al eerder in het topic aangehaald echter niet dat, dit door feromonen kwam.