Karin schreef op donderdag 30 juni 2016, 8:03:



Nog bedankt voor je reactie, Karin. En uiteraard heb je helemaal gelijk. Het gevoel iets te 'moeten' met ze, heb ik eigenlijk alleen in de winter. Als in de zomer de paden en wei lekker droog zijn en de pony's overal kunnen scharrelen, vermaken ze zich prima zonder mij en blijven ze redelijk in beweging. Dan vind ik het geen enkel probleem om bij wijze van spreken maanden de wei niet uit te komen met ze.

Het gevoel echt iets met ze te moeten doen speelt alleen in de natte perioden. Dan staan ze voornamelijk bij de hooibakken en is het zelfs op de verharding nog vrij nat. Ik heb 4 hooibakken die ver uit elkaar staan, maar meestal gaan ze pas naar een volgende bak als hun eerste vrijwel leeg is. Ik vind het dan wel belangrijk dat ze meerdere keren per week een beetje extra bewegen en even hun voeten kunnen 'drooglopen' op straat.

Voorlopig kies ik toch nog maar voor mijn eigen gemak, en houd ik het gewoon bij 2 pony's. Om te voorkomen dat op (hopelijk heel lange) termijn 1 van mijn pony's alleen overblijft, zullen er uiteindelijk wel 1 of 2 nieuwe bijkomen, maar dat kan nog jaren duren. Tegen die tijd heb ik misschien zelf ook wel weer echt zin om helemaal bij 0 te beginnen met een nieuwe pony, en zou het dus niet puur een vriendje voor mijn pony's moeten worden. Als ik er zelf ook echt iets mee wil wat rijden of mennen betreft, speelt dat natuurlijk ook weer mee bij de keuze voor een bepaald formaat, karakter etc.

In elk geval bedankt allemaal voor jullie inbreng! En mocht iemand nog nieuwe/andere inzichten hebben: kom maar op!

Wieteke schreef op zondag 26 juni 2016, 13:33:

Mijn ervaring is dat er geen vaste regels zijn van wat wel en niet werkt. Ik heb heel lang in Schoorl een paddock paradise gedraaid. Daarin stonden als twee vaste paarden mijn ruinen, vader en zoon. De rangorde is redelijk flexibel en hing af van hoe de andere paarden waren die erbij kwamen. We hebben twee merries erbij gehad, een merrie, en ook wel allemaal ruinen. Verschillende rassen en groottes. Soms hadden we een even aantal, soms oneven (drie).

Nu staan de twee ruinen van mij in een kudde van zeven. Ik merk wel dat daar meer interactie is dan in een kudde van vier. De dames zijn erg in trek bij mijn ruintjes en omgekeerd. De IJslander staat een beetje buiten de kudde, maar dat stond hij ook al in een kudde ijslanders waar hij vandaan kwam. Dat ligt dus niet aan het feit dat hij kleiner is.