Nick Altena schreef op vrijdag, 1 juli 2005, 23:54:

***********************

Kijk ... ik snap je overweging wel. En die praktijken die jij omschrijft vind ik net zo verkeerd als jij. En erg jammer, want zo hoef je dus niet te rijden.

Dat van "wat een bit een paard aandoet zonder dat je er aan komt" ... uuuh, nou dat schat ik zelf echt niet zo zwaar in, en daarbij blijft het een balans van de voordelen afwegen tegen de nadelen (die onderzoeken wil ik best eens lezen trouwens, wie weet verander ik dan nog van mening, had iemand aleen link gepost daarover?).

Wat het gebruikt betreft: als ik wat jij omschrijft vergelijk met hoe ik en m'n paard dat doen dan heb je het over 2 totaal verschillende dingen. Die ik dus ook met de beste wil van de wereld niet met elkaar kan vergelijken.

Een voorbeeld: de laatste tijd - periode van zeg 3 weken - merk ik aan mijn paard dat het minder fijn vindt als ik hem aan de teugel vraag. Dat merk je m.e.t.e.e.n namelijk. Normaal gesproken is het voldoende om hem aan het bit te VRAGEN (met je zit dus, niet zozeer met druk) en dan komt er een communicatie op gang die van 2 kanten komt, die je dus NIET af kunt dwingen en dan "wiegel" je vervolgens samen de bak door op een manier die ik alleen maar als "heerlijk" kan omschrijven. Dat gaat alleen maar als het fijn gaat, en anders gaat het NIET.

Als er iets niet klopt dan heb je dat niet en krijg je dat ook niet als je harder trekt. En merk je dus ook, hier is iets niet goed. Ik weet nog niet waar het aan ligt , maar ik DENK dat het iets met die bult in z'n nek te maken heeft (waar ik over schreef, een niet-pijnlijke, maar harde plek in z'n manenkam). Extra aan dat bit trekken heeft voor mij duidelijk geen zin, want dan krijg ik juist niet dat gevoel van samenwerken-in-balans en alleen dat wil ik, ik ben wel een tijdje bezig geweest om door te vragen (onder het mom van ligt het nou aan mij of ligt het nou aan iets in/bij m'n paard) maar mijn paard geeft duidelijk aan, nee nu niet. OF hij bedoelt, ik KAN het niet (misschien last van het stof of van die bult. OF hij bedoelt, ik WIL het niet. Ik denk dat het het eerste is.

Dat ben ik op dit moment aan het uitzoeken dus waar het aan ligt. Het moet wel te doen zijn uit te vinden of het om het bit gaat of om de houding op zich.

Zoals ik al zei het heeft voor mij helemaal geen zin om door te blijven vragen terwijl hij niet bereid is of in staat is het op dat moment te geven. Als hij het wil geven dan is het graag en hoef ik er niet om te zeuren.

Om mensen die er wel aan lopen te trekken met een bit te laten rijden, nee daar ben ik ook niet voor. En inderdaad dan valt 75% al af, die kunnen het dan in de kast hangen wat mij betreft. Maar dan blijven er nog wel een aantal over die het puur als communicatiemiddel gebruiken of b.v. om je paard te helpen zijn rug beter te ontspannen (wat ik dus duidelijk als een voordeel zie). Ikvind het niet terecht om tegen die 25 % dan ook maar te zeggen: een bit is een martelwerktuig, je mag het niet gebruiken en als je het wel doet mishandel je in feite je paard. Dan denk ik: nou nou, toe maar, zou je niet eerst eens wat beter kijken voordat je met je oordeel klaar staat??????

Als we het dan toch over percentages hebben, laten we dan ook eens kijken naar het percentage mensen dat niet in balans kan rijden. Dat schat ik veel belangrijker in, omdat je door niet goed te rijden de rug van je paard gewoon kunt beschadigen. Want hoeveel mensen zie je niet doorzitten op een manier waar je tenen bij krullen. Dat kan zoooo makkelijk onherstelbare rugschade opleveren. Hoeveel mensen houden werkelijk rekening met de rug van hun paard? Als je dat in percentages gaat bekijken, dan mag wat mij betreft de helft ook wel afstappen. Of ... misschien moeten we dan allemaal afstappen. Wat er in die mond gebeurt heeft m.i. lang niet zoveel invloed op de fysiek van een paard op de lange termijn dan wat er op/met die rug gebeurt!!!

HannahFroukje schreef op zaterdag, 2 juli 2005, 9:55:


Hier zijn er enkele, helaas wel weer in het engels... http://www.bitlessbridle.com/article6.html ....de duidelijkste over wat het bit doet zonder dat je hem aanraakt....
http://www.bitlessbridle.com/about/articles.phtml ... waarop een aantal linken staan.
Of je het nu wel of niet eens bent met de heer Cook....hij heeft toch een aantal onderzoeken gedaan cq laten doen en op die site kan je daar verschillende uitslagen van vinden.
Niet alleen wat het bit in die mond doet maar ook onderzoeken wat die ruiterhand doet met dat bit.
Sommige kan je op de site zelf lezen, andere kan je inladen of openen met Word, net wat je wil...veel leesplezier gewenst en ik hoor vast wel wat je er van vind?


Ik vind dit dus wel terecht na het lezen van dit soort artikelen, want dit is natuurlijk ook geldig voor die paarden van die overgebleven 25 %, ik heb het dan ook vooral over die zaken die het aanricht zonder dat je ook maar iets met de handen doet!


Weinig, maar ik ben er een van.
Ik weet dat ik niet goed meer zit, dit vanwegen mijn eigen rugklachten.
Ik wist dit ook al toen ik haar kocht van de manege.
Ik ben dan ook, zoals ik al vaker schreef, zelden te vinden op mijn paard en heb haar gekocht als huisdier zoals mijn hond of kat, ook daar kan ik inmens van genieten zonder er op te rijden.


Of de lesgeef mensjes beter leren daar naar te kijken en zitlessen te geven zodat ze het kunnen leren! Maar dat vinden de meeste ruiters dan weer niet leuk....
Ik heb dat vroeger een jaar lang gehad, die zitles....daar kwam geen teugel aan te pas. De paarden hadden hoogstens een zadel op.


De paarden mond telt bij mij zeker even zwaar als de rug, ieder zijn keus....dus wat er in die mond gebeurt is voor mij dan ook net zo belangrijk als wat er met die rug gebeurd....en als ik de oorzaak daarvan weg kan nemen, hetzij niet meer rijden vanwegen die rug, hetzij dus het verwijderen van dat bit als ik dan toch een keer rij.....tja...zoals ik schreef...ieder zijn/haar keus en meningen...

Met geweld kan je een hoop
bereiken,
met geduld, vertrouwen en
liefde meer !
Gr. Nick

Nick Altena schreef op zaterdag, 2 juli 2005, 15:56:


ik heb 2 ponies voor de marathonwagen lopen, met een dubbelgebroken menbitje, gaat prima. hoe doen jullie dat, met een halster of zo? ze gaan wel ens als een speer. hoe neem je dat stel dan terug. ben benieuwd naar jullie reactie. gr ingrid