e m kraak schreef op maandag, 18 juli 2005, 1:53:


Hoeft niet, ik weet dat je gelijk hebt. Deze uitleg is alleen een stuk langer en ingewikkelder (en dit is nog maar het begin!), en ik zag het zelf niet zo zitten om hierop in te gaan i.v.m. het ogenverhaal.

Frans Veldman schreef op zondag, 17 juli 2005, 22:52:

Kijk dat zijn we al eens , dat een mens dus geen predator is van eht paard.


En hier heb je het belangrijke stuk te pakken, de socialisatie. alles wat het veulen nog niet herkent als zijnde ongevaarlijk is eng. Dat kan net zo goed een slangenhaspel zijn, of een frietenbakkie.


Dat komt ook door leren, als je de oren bijvoorbeeld niet aan mag raken heeft een paard al geleerd dat het eng is van een 2 bener. Bij onze Bjork heeft het jaren geduurd voor we de oren aan konden raken, maar ja wie knipt er ook stukken uit de oren?? ( dat doen ze op IJsland om te merken wie de eigenaar is) Brella daarentegen hebben we zelfs helpen afdrogen bij de geboorte, die konden we dan ook gelijk overal aanraken. Het gaat volgens mij echt om de herkenning van situaties als zijnde wel of niet gevaarlijk. Ik geloof zeker dat een paard instinct heeft hoor, maar ook een intelligentie om gevaar in te kunnen delen. Vluchten kost energie, die wel van de graastijd afgaat Ik bedacht me ook nog de wolfskinderen, een malse prooi eigenlijk, waarom zou zo een wolvin haar instinct volgen om voor een ander roofdiertje te gaan zorgen?? Dat stukje kan ik nog niet goed onder woorden brengen, maar valt dit ook niet onder hetzelfde??

Helemaal mee eens, we moeten moeite doen om onze goede wil te bewijzen, net zoals we moeite moeten doen om te onderzoeken of onze gedachtengangen wel kloppen, dat ooit iemand heeft bedacht dat wij een roofdier zijn, betekent niet per definitie dat het waar is snappie?? Het is in ieder geval fascinerend. Vroeger was de aarde plat, nu is ie rond, zo rond als een pannekoek

groeten Esther

Nick Altena schreef op maandag, 18 juli 2005, 2:26:


Je hebt me niet verveeld hoor Nick
Ik ben ook nog aan het zoeken gegaan naar paardenogen, vind het niet eens het belangrijkste, maar wat ik vond dat stemde wel tot nadenken. Er zijn veel aanwijzingen dat een paard, lees een wild paard, veel verder kan zien dan een gedomesticeerd paard, en dat schijnt ook weer voor gedomesticeerde honden en katten te gelden. M.a.w. worden dieren door domesticatie slechtziend? Of hebben ze hun ogen gewoon niet meer zo hard nodig? Of komt het dan juist weer door het ingrijpen van de mens in de genenpoel? Dat boek van Budiansky ga ik zeker eens bestellen.
Nog even voor de duidelijkheid, deze discussie ga ik niet aan om wel of geen gelijk te krijgen, of iemand zijn ongelijk te bewijzen, vind dat helemaal niet zo belangrijk, ik vind het gewoon interessant,

groeten Esther

Frans Veldman schreef op zondag, 17 juli 2005, 21:26:


Frans, mijn posting is waarschijnlijk niet duidelijk geweest want je bovenstaande antwoord gaat voorbij aan de essentie van mijn posting nl: dat het voor het schrikken en vluchten van een paard niet van belang is waar de ogen van het onderwerp van schrik zijn gepositioneerd. Een schaap, wild zwijn, ree, hert, kinderwagen, vuilniszak een verplaatste boomstronk zijn geen roofdieren. De ogen zitten aan de zijkant of er zijn helemaal geen ogen. En toch schrikt het paard zich vaak te pletter. Er zijn dus zaken van groter belang voor het evolutionaire overleven dan ogen voorin de kop. Als deze konstatering al belangrijk is.
Daarom verschil ik van mening over de interpretatie door het paard van de mens als roofdier.
Groet
Hans