Sabrina Adams schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 11:29:


Vind ik ook. Geleidelijk een paard aan nieuwe dingen laten wennen en desensibiliseren is volgens mij veel beter dan met behulp van oogkleppen een paard het gezichtsveld te beperken en de weg op te gaan. Eigenlijk levensgevaarlijk als je er goed over nadenkt, brrrr..... Plotseling opduikende enge dingen zijn volgens mij veel enger dan enge dingen die je ziet aankomen. In het begin hebben mijn paard en ik heel wat bekeken en besnuffeld, beginnend met knisperende vuilniszakken en de rammelende roestbak trekker van de overbuurman. Werd het te eng zijn we gewoon in rustige stap terug naar huis gegaan. Ze kent het woord 'auto', ze weet dan dat er een lawaai ding langskomt en is voorbereid. In het begin heb ik haar steeds laten stoppen, haar hoofd naar het gevaar gedraaid, terwijl ik met een nonchalante, verveelde houding tussen haar en het gevaar in stond. Tegenwoordig ziet ze het nut niet meer in van schrikken voor auto's e.d. en loopt rustig door. Trekkers en vrachtwagens is een ander verhaal, maar is de weg breed genoeg, dan lukt dat ook wel.
Ik heb liever een paard dat zich zeker en zelfstandig voortbeweegt (wat tot op zekere hoogte kan beoordelen of iets eng is of niet) met rondom goed zicht, dan een paard dat maar blindelings op mij moet vertrouwen. Het kost misschien wel meer werk, maar veiligheid is ook niet verkeerd en met je paard bezig zijn is toch geweldig?
Monique

jose schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 11:36:


<Het gaat hier dan weer over het gemak van de ruiter .... niet ? Het mag allemaal niet te lang duren voor we erlangs zijn. Foute instelling vind ik dit. Een paard gaat heus niet voor het minste wegrennen hoor, (behalve in blinde paniek), hoogstens wat afstand creëren tussen hem en het 'verdachte voorwerp'.
Wil mijn paard kijken en bang zijn, dan mag die dat hoor. Dan denk ik niet van hoe kom ik hier zo snel en zo makkelijk mogelijk voorbij. Want dat is voor niets goed.
Meestal gaat het zo. Ze loopt aan de losse teugel, ziet iets en het hoofdje gaat naaromhoog, grote kijkers worden opgezet. Pas vertraagt, stopt, kijkt en gaat dan wat uitzwenken, snortend en dan toch het enge voorwerp voorbij. Niks aan de hand dus, compleet natuurlijk. Wil mij paard dat voorwerp bekijken, besnuffelen zelfs, ik laat haar .... dit krikt haar zelfvertrouwen enorm op en wakkert haar nieuwsgierigheid nog meer aan .... Ik zie niet in wat oogkleppen het dan wel weer makkelijker maakt.
Ik denk dat eerder de paniek toeslaat wanneer ze het niet zien ...
Maar inderdaad we zullen het wel nooit eens worden ....

Groetjes,

Sabrina

jose schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 11:43:


Dan krijgen die van mij constant teveel impulsen hoor ! Dat is iets dat je niet kan verhinderen hoor en is bovendien volstrekt normaal. Ze zien feitelijk constant dingen op het erf staan die geen lawaai maken zoals paaltjes, kruiwagens, dingen die de buren doen .... Maar die kruiwagen langs de weg is dan weer anders he, of de vuilbak .... ik maak mij daar allemaal niet druk om ... het is natuurlijk en ik lach het weg.
En als jij dat niet doet, of je der minder zorgen in maakt, volgt automatisch het paard zo is dat.
Bij ons toch ...
Daarvoor kan je toch gaan desensibiliseren ? Niks om je druk in te maken. Dikwijls zijn het de mensen die zich er meer zorgen in maken !

groetjes,

Sabrina

Monique Meijer schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 11:50:


. met je paard bezig

Dat zou het toch moeten zijn he

Groetjes,

sabrina

Peter Donck schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 8:56:


Ik had ook de neiging om meteen de ijzers de schuld te geven. Maar misschien inderdaad dat het beperkte zicht er ook mee te maken kan hebben.

Groeten
Sabrina