Spirithorses schreef op zondag 9 oktober 2005, 22:55:


ahum..................Pien......ik vind je lief......lukt het met latexen ? Gaat lekker nietwaar, het weer zit mee, nieuwe toko enzo. Tot binnenkort.

Groetjes Martien, alias hank the shank rides like a tank......yeahh

Peet schreef op zondag 9 oktober 2005, 22:11:


Dat klopt Petra, zo'n 2 a 3 maanden terug ben ik van Miranda gevallen, mijn eigen fout....sommige aanwezige weten dat hier...andere niet.
Veel en langdurige last hierdoor van mijn rug gehad (die al aan gort was) en daardoor daarna wel erg weinig gaan rijden op haar vanwegen angst voor mijn botjes en rug.....het was voor mij de eerste keer dat ik ooit van een paard gevallen ben.

Daarvoor reed ik al weinig tenopzichten van andere hier....ik rij niet dagelijks of wekelijks meer sinds ik met lessen gestopt ben....nu 2 jaar geleden.
Miranda heb ik nu 2 jaar, ik heb haar eerst een half jaar vakantie gegeven om bij te komen...daarna reed ik in de weekende bij mooi weer buitenritten of bij slechter weer in een bak of bos.
Ze heeft echter ook tussendoor zoals je weet nog een flinke beenwond gehad (foto's op mijn site) waardoor er weer zon 3/4 jaar rust is geweest....maar in al die vakantie tijd van haar heb ik wel gereden op het paard van mijn vrouw.
Een Hackney die met bit gereden wordt door mijn vrouw en met Libra door mezelf.
Tevens het paard dat altijd marathons gelopen heeft en die ik ook , net als Miranda , gebruikt heb om te zien wat dit touwhalster doet op afstand zoals je in een kar zou zitten. Miranda kent dit niet....hij wel dus kon ik mooi het wel of geen verschil zien.
Zo...weet je dat ook weer....mag ik nog meepraten ondanks mijn niet dagelijkse ritten?

Nick

Nick Altena schreef op maandag 10 oktober 2005, 2:23:


Zal ik je dan ook nog maar even vertellen hoe ik er af geknikkerd ben?

Miranda had ik opgezadeld met mijn BareFoot en het Libra hoofdstel.
Na het opstappen stonden we nog steeds stil omdat ik met de veels te lange teugels bezig was om die goed en zonder knopen in mijn hand te houden.
Deze waren bewust lang gelaten vanwegen het er achter lopen.
Ik weeg blijkbaar nog minder als dat ik dacht want Miranda begon met haar voorbeen te schrapen in het zand zoals ze ook doet voor ze gaat rollen.
In eerste instantie geen aandacht aan gegeven tot ze ook door de benen ging met de bedoeling daadwerkelijk te gaan rollen.
Dit wilde ik uiteraard niet en heb daarop in een reflex beendruk gegeven.
Blijkbaar veels te veel want Miranda schrok zich rot...ik krijg er nu nog spijt van...
Ze begon te bokken en omdat ik de singel, die toch al nooit strak zit , nog echt los had hangen, begon het zadel te verschuiven door mijn gewicht....waardoor ik er niet meer recht op kon gaan zitten en na een hevige bok en stijgerpartij achterover af viel.

Overigens ben ik er daarna gewoon weer opgestapt en hebben we....jawel....dressuur oefeningen gereden...gewoon in de buitenbak.
Samen met mijn vrouw dezelfde kunstjes gereden als zij deed met bit op haar paard.

Zie daar de oorzaak waarom ik er daarna nog maar een aantal keren op ben gaan zitten.
Mijn rug is al kappot en de klap heeft me daarna een hoop last bezorgd...ik wil niet in een rolstoel belanden, iets wat volgens de artsen al lang (13 jaar geleden ) had moeten gebeuren.
Het vaker rijden zal misschien best wel weer komen, maar mijn angst moet er eerst uit omdat ik die spanning ook overbreng op haar.
Let wel....geen angst voor mijn paard....wel om te vallen vanaf mijn paard.

De reden dat ik wel op Moonlight kruip is simpel....die kan niet bokken zoals Miranda, die komt amper van de grond en kan je zelfs als beginner nog uitzitten.
Miranda is wat dat aan gaat een iets pittiger dame die je alle hoeken kan laten zien die zij wil als ze daar zin in heeft.
Velen zijn mij hierin al voorgegaan toen ze nog op de manege stond.
Niet voor niks was dit het laatste paard dat verkocht werd.

Zo, dan zijn jullie nu allemaal en helemaal op de hoogte over mijn paardrijkunsten.
Voor er weer een eindeloze discusie ontstaat waneer iemand hier recht van spreken heeft omdat i wel of niet veel rijd, ik zal geen uitleg meer geven omtrent bitloos rijden voordat ik er weer dagelijks op zit...goed zo?

Sorry hoor....vind het een beetje rare vraag Petra.
Verder wil ik er hier niet op ingaan...dit is iets waar ik zelf wel uitkom.

Nick

Nick Altena schreef op maandag 10 oktober 2005, 3:21:


hallo nick ik herken je angst ik heb zelf een herniaoperatie ondergaan en daaraan permanent zenuwletsel aan overgehouden wat een verlamming in bepaalde spieren heeft opgeleverd ik heb veel gemak van een soort corset om min rug die hem stabiel houd waardoor er niet zoveel verschuift aan botjes die dan weer op zenuwen gaan zitten en zo. op de laatste foto op http://www.mijnalbum.nl/Album=H4ZESAX kun je hem zien,ik heb het gewoon via de revalidatiearts vergoed gekregen. misschien een tip?

Ina

epona schreef op maandag 10 oktober 2005, 9:42:


http://www.mijnalbum.nl/Album=H4ZESAXM het ging niet goed sorry
Ina

Spirithorses schreef op zondag 9 oktober 2005, 22:55:


Hallo,
Ik heb in het verleden geexperimenteerd met verschillende soorten, en ik ben toch steeds weer bij mijn bosal teruggekomen.
Mijn paard geeft duidelijk aan wat ze wel en wat ze niet prettig vindt en met een bosal ben ik schijnbaar het duidelijkst met mijn signalen.
Een half jaar geleden heb ik zelf een bittless bridle gefabriceerd, met teugels kruiselings onder de kin door. Hier kon mijn paard niets mee, het beviel haar gewoon niet. Ze liep steeds met de neus in de lucht, ondanks dat ik geen druk op de teugels had. Een normaal stalhalster vindt ze ook niks, ze schudt steeds haar hoofd op en neer. En een bit..... dat wil helemaal niet!
Omdat mijn bosal toch wel wat weegt wilde ik toch graag iets anders. Voor mijn verjaardag heb ik van mijn vriend een bosal gekregen, geknoopt uit touw. Het weegt bijna niets in vergelijking met mijn oude bosal. Nu mijn paard zo goed als verkeersmak is en ook bij trekkers alleen nog maar wat onrustig trippelt, rijdt ik haar ook met de nieuwe bosal buiten. En dat gaat verbazend goed, ook in draf. Omdat ze bijna verkeersmak is, is ze ook niet steeds door nieuwe, interessante dingen afgeleid. Gallop wachten we nog even mee, dat doen we als we beide goed met de nieuwe bosal overweg kunnen. Door het ontbreken van gewicht in de knop waar de teugels aanhangen, ben ik dus geheel op mijn zit en op stem aangewezen, in het begin wel wat eng, maar het werkt.
Ik zal even wat foto's maken van beide bosals, dan weten jullie waar ik het over heb.
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op maandag 10 oktober 2005, 11:25:


Goh, Monique.
Wat een eye-opener!
Ik heb twee paarden, en 1 daarvan reageert ook zo op de libra, als jouw paard op jouw zelfgeknoopte bb. Ik dacht dat het aan mijn manier van signalen doorgeven lag, en heb deze zomer al heel wat geoefend, maar ga toch telkens terug naar mijn touwhalster. Dat vind ze beter. Wel grappig, eerst reed ik haar op bit, en ze hapte er altijd zó in, gisteren ging ik buiten rijden met haar en dacht: laat ik haar het bit nogeens voorhouden. Ze ontweek uit alle macht, wegdraaien en lippen stijf op elkaar. Ik heb het maar gauw weggehangen en ben gaan rijden met het touwhalster. Ik loop er echter wel tegenaan dat je niet echte fijne signalen kunt doorgeven met touwhalster, er is gewoonweg te veel ruis. Hoe gaat dat met een bosal? En dan met name het lichtgewicht soort als jij nu hebt.

Trea

epona schreef op maandag 10 oktober 2005, 9:58:


Nu wel dus.
Zo'n veteraansnoer corsetding heb ik al 13 jaar Ina....in Nijmeegse ziekenhuis op maat gemaakt , van heel dik stof....met een stalen ballein achterin over de hele ruggewervel vanaf mijn schouderbladen tot mijn stuitje.....Paardrijden hierin is niet gemakkelijk.

Nick