Het gaat nog steeds over de paarden van Jeanette:

>>> Als dat ene paard met die "daar moeten ijzers onder"

Groesbeek is ook voor mij wat ver, zeker zo'n 160 km (?)


Eind maart over het asfalt ; oké, maar niet over de keien en grind, niet in díé mate. Khani had 2 maanden nodig (eens per week, oké) om zijn hoeven alleen maar hard genoeg te laten zijn, dat is ook de ervaring die wij met onze paarden hebben.
Heb ik het over gewoon asfalt en hooguit wat klinkers.


Het is een verschil tussen harde ondergrond en harde ondergrond, in die zin dat je in Groesbeek de harde ondergrond waarschijnlijk kunt vermijden (omzeilen) maar op weg naar Compostella móét je daar overheen en dat kilometers lang, mét bepakking, heuvel op - heuvel af.

Bij een paard dat lang op ijzers heeft gestaan kun je ervan uitgaan dat de hoefwand dun is, de zool redelijk plat en de straal niet aangepast. Da's geen lolletje zonder hoefschoenen op de keien, een steentje op het asfalt geeft in die tijd al gevoeligehid.

Daar kom je allemaal doorheen hoor, en het gaat allemaal over, maar ik heb mijn twijfels of je dat tijdens deze tocht gaat lukken.
Wel als je een langere voorbereidingstijd had gehad.

Vergeet daarbij niet dat het een behoorlijke spierspanning vergt wanneer een paard gevoelig loopt. Hij gaat 'anders' lopen, korter, ingehoudener, en daar wordt het paard fysiek heel moe van.
Tel daarbij de lengte van de tocht en de bagage en dat maakt de inspanning van je paard veel zwaarder dan je zou denken.
Ik denk nu evenaan je 20 jarige (of gaat die niet mee? -sorry-).

Onze Haflinger Diesel (die van die één uur buitenrit waar ik gister over schreef) heeft inmiddels mooie voeten, maar zijn spieren zijn nog te snel moe, hij is nog steeds net niet helemaal aangepast aan het werk omdat hij in zijn hoofd nog niet helemaal ontspannen loopt,(waarschijnlijk 'denkt' hij nog in ijzers) . Het zijn dus niet alleen de voeten waar je naar moet kijken, ook de spieren , met name de schouderspieren en de spieren in de achterhand.

Dies is 13 en heeft 11 jaar ijzers gehad, is een goed voorwaarts paard dat lol heeft in buitenritten.. én 11 jaar voor de kar gelopen heeft en dus in topconditie is.

Ik wil je niet ontmoedigen Jeanette, maar we moeten wel in de realiteit blijven. Omdat wij veel lange, verharde tochten rijden zie ik de paarden door hun processen gaan.
Een heel jaar van voorbereiding was reëler geweest.
En elke maand dat de hoeven sneller genezen is mooi meegenomen.

Ga voor hoefschoenen, je hebt nu 2 maanden de tijd om uit te zoeken welke je gaat meenemen.
Maar laat je zeker niet verleiden je paarden de tocht op ijzers te laten maken, want dat sloopt de hoeven van de paarden.

Groet, Pien

Jeannette van den Eng schreef op maandag 23 januari 2006, 23:34:


Hoi Jeanette, je hebt geen andere vragen en twijfels dan alle mensen die je voor zijn gegaan doordat ze op een gegeven moment besloten hun paarden blootsvoets te laten gaan.
Vaak waren de vooruitzichten voor hen veel slechter en desondanks zie je dat het goed komt.
Wartaal? Nee, Wat wij tot in den treure in het boek, in de les, proberen duidelijk te maken is dat het zelfherstellend vermogen van de hoef enorm groot is.
Wat is ervoor nodig om de hoef de kans te geven zichzelf in optimale conditie te brengen??
Een betere doorbloeding door beweging en dan het liefst op een harde ondergrond.
Voor veel mensen is het een probleem om die voeten genoeg beweging te geven.
Jullie komen tijdens de tocht zo'n beetje in de buurt van wat een paard in natuurlijke omstandigheden loopt.
Dus daar is in wezen niks bijzonders aan.
Het toont alleen aan dat al onze Nederlandse paarden veel te weinig beweging krijgen.
Als je de extra veiligheid van hoefschoenen inbouwt die de hoef beschermen, die in tegenstelling tot een ijzer, wel het hoefmechanisme en daarmee de doorbloeding onaangetast laten, ga je in feite op pad om de hoeven van je paarden gezond te maken.......

Hoewel ik me voor kan stellen dat je vol vragen zit:
laat je niet uit het veld slaan door argumenten uit het ijzertijdperk. Mijn collega's en ik horen ze bijna dagelijks. Ons "zeker weten" wordt alleen maar sterker naarmate het aantal mensen dat in het verleden de cursus gevolgd heeft stijgt en waarvan we de resultaten zien en lezen.
Je ziet dat niemand over je heen valt.
Het is volkomen begrijpelijk en terecht dat je zeker wilt zijn.
Alle mensen op de site zijn begaan met het welzijn van hun paarden en zoals Nick zei: daar zijn hele kritische bij :) vallen terecht onmiddellijk over ons heen als ze nog maar zouden vermoeden dat we niet uitermate integer bezig zijn, ergens steken laten vallen of rond de pot draaien.

Ik verheug me erop jullie te zien tijdens de cursus.

Piet

nah, tuurlijk Natuurlijk!

Jeannette van den Eng schreef op maandag 23 januari 2006, 23:34:


Hoi Jeanette,

Een heel klein retorisch vraagje. Hebben jullie overwogen een hond mee te nemen op die lange tocht? Als je een hond meeneemt zou je hem dan kleine ijzertjes onder zijn nagels slaan? Denk je dat die hond zo een bescherming nodig heeft? Nee, waarschijnlijk zou je die hond gewoon de hele tocht met je mee laten lopen zonder ook maar een moment aan zijn pootjes te denken. En het zou ook niet nodig zijn. Heb je wel eens heel goed naar die hondenpootjes gekeken?

Casandra

Jeannette van den Eng schreef op maandag 23 januari 2006, 23:34:


Hoi Jeanette,

Die twijfels van jou begrijp ik maar al te goed. Zo'n drie maanden terug stond ik voor hetzelfde probleem. Ik heb een merrie van bijna 21, die al zo'n 17 jaar op ijzers stond. Toch heb ik na het lezen van het boek van de cursus en wat vragen op dit forum, besloten haar van de ijzers af te halen. (En zij heeft ook nooit problemen gehad hoor, het was meer mijn eigen gevoel, dat zei dat ijzers gewoon niet hóórden!)
Het gaat nu best goed met haar. Op een vlakke ondergrond loopt ze (onbelast) prima en ook een zacht terrein geeft geen problemen. Op grind loopt ze nog gevoelig en op de bevroren kleibulten loopt ze ronduit slecht. Ik denk dat ik e.e.a. wel met hoefschoenen zou kunnen oplossen, maar ik heb geen haast.

Ik denk dat jou grootste probleem dan ook tijd is. Je hebt gewoon de tijd niet meer om je paarden lang genoeg blootsvoets te trainen om te kijken of ze deze tocht aankunnen. Uitstellen van deze monstertocht zal wel niet kunnen, helaas.

Ik heb dus nog niet voldoende ervaring met NB om je advies te kunnen geven. Luister wat dat betreft maar naar de "experts" op dit forum. Mijn ervaring leert mij inmiddels echter, dat zonder ijzers écht veel beter is. De stand van de hoeven van mijn merrie is veel beter geworden, ze stond achter met beide hoeven erg naar buiten gekanteld, waardoor ze slecht kon wenden en waardoor ze neiging tot strijken had. Inmiddels loopt ze achter een stuk wijder dan voorheen. Bij alle vier de benen kan je zien dat ze veel meer doorveert in het kootgewricht, wat dus komt door de lage hielen. Dit geeft voor het hele paard een veel betere schokdemping. Een vervelend tikkertje dat ik al jaren in haar schouders hoorde en wat geweten werd aan slijtage is verdwenen!

Hoe jij verder moet, weet ik niet. Ik hoop dat dit verhaal er toe bijdraagt dat je het toch onbeslagen gaat proberen. Hoefijzers hebben ook ontzettend veel nadelen. Weet jij al hoeveel hoefsmeden je gaat tegenkomen onderweg en weet je dan zeker dat het een goede is? Of komt jullie hoefsmid jullie achterna als er een ijzer loszit of gewoon versleten is? NB kan je zelf, heb je geen hulp bij nodig. Het lijkt misschien eng om zelf de hoeven van je paard te raspen, maar dat is mij in de praktijk reuze meegevallen. Goed kijken en je leert het snel genoeg!

Ik wens je in ieder geval veel wijsheid en volg de berichten hier verder in spanning!

Groetjes, Els.