Je moet je niet schuldig voelen over het feit dat hij niet op gras kan. Je doet wat het beste voor hem is en dat is beter voor hem. Hij is evengoed wel gelukkig. Een kind stop je ook niet vol met snoep omdat ze het zo lekker vind. Waarom? Omdat je weet dat het beter voor hem is. Maar het zou o zo graag de hele dag bij die snoeppot zitten.

sandratien schreef op donderdag 13 juli 2006, 9:13:


Of hij gelukkig is....ik vraag het mij af , maar dat kan ook antroproformisme [of hoe schrijf je dat...] zijn...Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.

Maar hoe denk jij nou over de basis van het pn en hn gebeuren , en hoe daar de laatste tijd steeds meer nuance ingebracht word. Is het inderdaad zo dat als je je houd aan de basis hiervan , dat je dan jezelf oogkleppen opzet? of doe je dat nou juist als je wel bij gaat voeren en gaat 'punniken' aan de hoeven ?

Ik wil zo graag geloven dat de basis echt voldoende is , want dat is makkelijk , beargumenteerd , en het schijnt te werken.

Gr Esther

Spirithorses schreef op donderdag 13 juli 2006, 0:24:


Als jij in je hart weet dat iets niet klopt, dan ga je nog steeds niet anderen verplichten of dwingen, zo ben je niet Pien. Nu weet ik wel dat we in gezins verband vaak autoritairder en dwingender zijn als naar vrienden, collega's en vreemden. Maar dat is valt ook af te leren, ha ha, zie Nick als goede voorbeeld, ha ha.

Even mijn (oppas) baby naar de bedste brengen, dan schrijf ik er meer over. Wel een belangrijk onderwerp, om eens uit te leggen! Hoe ik zonder veroordeling naar anderen met hun bitten, ijzers, stallen, sporen en zwepen kan omgaan. En ik hoor graag van jou natuurlijk.

Michiel

van lennep schreef :

Ja, alleen spelt, hooi, liksteen.En dan weer een aantal weken afwachten wat er gebeurt. Zo kom je achter zaken, kun je elimineren.
Ik denk dat ik er minder mee bezig ben dan jij. Komt ook door de drukte hier hoor, dat ik niet dagelijks kijk naar manen en staart van de paarden, heeft ook met mijn laksigheid te maken dat ik er niet de hele dagachteraan loop. Ineens denk ik : "Hee, ik zie Fanny niet meer schuren" en dan kan Jack dat bevestigen, of Evy roept dat Bombita wel érg schuurt ofzo. Ze gaan bij ons gewoon mee in de massa.

Eens in de zoveel dagen (weken) evalueren we de paarden en desnoods passen we het plan een beetje aan waarna ze weer hun gang gaan.
Ik zit er niet bovenop, ik laat het zoveel mogelijk los, eigenlijk.
Wat kan ik doen ? Wakker liggen?

Ik ga nu ook wat meer mijn eigen gang, als ik vind dat een paard bijvoer nodig heeft dan is dat maar wat minder natuurlijk, maar wel fijner voor mijn gemoedstoestand. Dat hele paardenhouden en -rijden hier is zo onnatuurlijk als wat, ook al doen we nog zo ons best om er iets van te maken.

Een vriendin van mij heeft een ponyclub met shetjes

Ik weet je niet, ik kan je geen antwoord geven. Afgelopen week ook over gehad met Ben Mijten, waarbij ik meer en meer tot de conclusie kom dat dat hele eczeemgedoe een typisch welvaartsverschijnsel is, zoals ook hoefbevangenheid, stalondeugden, slecht luisterende paarden ; Allemaal door de mens gecreëerd door de fok, geldwinning, daardoor niet op kwaliteit letten enzovoorts. Hadden we ons er niet mee bemoeid dan was het allemaal veel minder erg.

We staan nu voor de keuze om Bombita gratis te laten dekken door de vader van Peyote, maar mogen we dat doen? Ik ben er erg mee bezig of het nog wel verantwoord is om te fokken met een paard met tekortkomingen, ik denk dat dáár de werkelijke oplossing van het eczeemprobleem ligt. Kan het nóg zo'n goed wedstrijdpaard zijn, nóg zo'n goede papieren hebben. Feit is dat je iets in stand houdt dat er eigenlijk nooit had mogen zijn.

Ik zie met lede ogen dat mijn merries jeuk krijgen van gras. Is toch hartstikke onnatuurlijk om een paard te onthouden wat voor hem voedselbron nummero één is ?! Hoever gaan wij als mensen?
Waar begint het en waar houdt het op?
Als ik héél heél eerlijk ben hadden dat soort paarden er niet moeten zijn.

Net als op HN waar we het over punniken aan de hoeven hebben en Egon stelt dat veel verder gaat als punniken, namelijk de leefomstandigheden waarin je paarden houdt. Ik ben dat volledig met hem eens (hoewel je ook moet kunnen blijven punniken, Egon)
Wij mensen hebben in onze superioriteit het paard verzwakt en nu zullen we het weten ook.

Groet, Pien

Spirithorses schreef :




Er is geen natuurlijke selectie meer, de mens heeft zichzelf uitverkoren om te selecteren, maar de mens let op veel andere zaken zoals kleur, prestatie, bouw etc. Wolven hebben we afgeschoten, want ze kwamen aan onze dieren, maar we kijken wél met ons etensbordje met het gebakken stukje Edah kip op schoot naar National Geographic waar een krokodil een gnoe onder water trekt en hem verzuipt.
Spectaculair noemen we dat. "Goh, kinderen , kijk eens, daar kun je wat van leren, zo gaat dat in de natuur...."

Soms vind ik het een schril contrast als iedereen op de barricades gaat om een paard te redden van de slacht omdat dat zo zielig is.
Ik doe er zelf hartstikke aan mee. Maar het houdt me wel bezig.

Zomaar even een gedachte.... waar dat eczeem al niet goed voor is....

Groet, Pien

Michiel schreef :


Ow jawel, zo ben ik wel
Van mezelf hoef ik niet te kijken naar ijzers, bitten, zwepen en sporen.
Als er hier iemand op die manier wil komen rijden met zijn eigen paard en het staat me niet aan dan zeg ik dat ik er geen zin in heb. En als er hier iemand komt met een pensionpaard dan is het ijzers eraf of niet hierheen komen. Met bitten hetzelfde, dus in feite dwing ik wel !
Waarom zou ik mijn filosofie verloochenen?


Tuurlijk moet je in staat blijven compromissen te maken, zo is er hier ook iemand die met haar paard op ijzers en bit komt, waarvan al aan het begin vaststond dat ze ooit zonder wil, maar ze zit nog in haar proces en ook dat begeleid ik. Waarom? Omdat ik weet dat er een moment komt dat het haar lukken gaat, dat was ons gezamelijke uitgangspunt en dát is ons streven. Het zit nu nog tussen haar oren.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 13 juli 2006, 10:45:


Dank voor dit antwoord. Ik vat het op als dat er wel degelijk gekeken moet worden naar het individuele paard , inclusief gepunnik.Toch vind ik het moeilijk om daar keuzes in te maken.De basis zoals die beschreven is op deze site , en zoals er gereageerd word op toevoegingen aan dieet , en aanpassingen bij het bekappen...het is zo tegenstrijdig.
Ook al staan de paarden op het dieet van deze site , je leest steeds vaker over vit.e , selenium , omegavetten...hoe kan dat nou?als je paard op gras en hooi staat , en dan toch nog tekorten oploopt... Waarom de paarden van Frans en Ilona[even als voorbeeld want er zullen vast nog wel meer paarden zijn die het op dieet goed doen] niet , en waarom andere paarden wel...
Mee eens , maar ze zijn er .....en nu is het aan ons om er wat van te maken.

Ik ook , maar juist omdat wij niet de grote grasvlakte bezitten met alles erop en eraan , juist daarom moeten wij toch blijven punniken...punniken aan de leefomgeving , en aan de hoeven...


helaasss , je hebt weer gelijk.
Gr Terug

van lennep schreef op donderdag 13 juli 2006, 11:21:


Waar het om gaat is dat je het totaal plaatje nooit het oog moet verliezen.

Als de basis niet juist is, zal je eeuwig punniken.

Dus, niet in een hok opsluiten, maar (beperkte) vrijheid met andere paarden. Geen rommel voeren, alleen goed hooi/gras en liksteen.

In de meeste weien staat geen goed gras, helaas. Dus moeten we punniken met graasmaskers, strookbegrazing, of noem maar.
Ook zit je met de individuele beperkingen van elk paard, doorgefokt, allergieen. Precies zoals Pien zegt.

Maar wat je ook doet, als je maar nooit uit het oog verliest, dat je de basis nooit moet verlaten, voldoende bewegingsruimte met soortgenoten en goed gras/hooi en liksteen. Vanuit die basis kan je een beetje punniken, en heb je de beste kans dat je op gegeven dag uitgepunnikt bent.

Isabel

mooi gezegd, stil ervan!

ik was een paar dagen geleden ook erg aan het punniken....
Zie ervaring bij magnesium gevraagd: geen reakties op gekregen.

Bewegingsruimte/soortgenoten/gras/hooi ; alles aanwezig.

MAG je dan als paard lekker in je vel zitten: lui zijn (van de warmte?)
relaxed zijn door je leefomstandigheden....

Of moeten ze dan meteen weer denken dat er wat is en willen ze weer aan je punniken....

Het blijft wel moeilijk hoor, om het zo goed mogelijk te doen!

Groet'n Bianca

van lennep schreef :


Blijven kijken naar dat individuele paard, Esther.
Uitgaan van de basis zoals op deze site, en er dan je eigen ding van maken, zo kom je denk ik nog het verst. Ik heb dat niet meer zo heel erg, van dat tegenstrijdige, misschien dat ik inmiddels wat eigenwijzer ben geworden. Het blijft een persoonlijk en subectief iets; die hele verzorging en het 'houden van'.
Kijk, wanneer ik met mijn beste bedoelingen een paard verkoop zal de nieuwe eigenaar ook zijn beste bedoelingen hebben en er op zíjn manier voor zorgen. Dat kan heel anders zijn dan zoals ik het doe.
Wil niet zeggen dat de één per definitie beter of slechter is dan de ander.... die ander kijkt misschien wel door een andere bril.


Andere bodem? Andere ondergrond? Andere inspanning? Andere paarden? Andere eisen? Ander systeem binnen dat paard? Andere mening ? Andere manier van kijken?


Ik ben ervan overtuigd dat dat zo is ! Maar werken in het klein leidt tot niets als je het niet in het groot durft aan te pakken.
Greetz, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 13 juli 2006, 11:17:





Jij WEET helemaal niks zeker....jij HOOPT dat er straks een moment komt dat ze straks die ijzers gaat verwijderen !

Ik vraag me af Pien wat jij onder compromissen verstaat en vooral waar jou grenzen liggen.
ik zie 2 totaal tegenstrijdige stukjes hierboven.
Alleen nee als het je niet aanstaat Pien ? als WAT jou niet aanstaat dan ? de persoon ? errug rechtlijnig hoor....oww....toch een die EN met ijzers onder de voeten EN met bit mag komen rijden ....neee....das ook errug rechtlijnig hoor....

Nou , vertel mij dan maar eens Pien of HC of Eddy....wat hier het verschil is tussen deze situatie met deze klant.....en mijn vrouw of dochter.

Vertellen jullie wijsneuzen dan maar eens wat IK zou moeten doen in deze situatie!
Kom maar op dan met die oplossingen.
Commentaar hebben is makkelijk....nu de rest...

Nee....weet je wat.....laat maar...
Het zal me ook een worst wezen.

Ik hoop oprecht dat er geen al te zware tegenstrijdigheden in jullie gezins situatie komen...want dat beloofd weinig goeds als ik jullie zo lees.

Mijn vrouw is blij met wie en hoe ik ben , mijn dochter hopelijk ook...ik ben vooral blij dat ik niet zo ben en denk als jullie hier....en voor de rest ?
Bekijk het maar.....doei......

Nick

Nick Altena schreef :


Yep! Hartstikke! (Weet je nog? Ik sta waarvoor ik sta).
Waarmee ik al die anderen overigens niet veroordeel, ook al lijkt dat wellicht zo in jouw ogen. Ik draai me gewoon om en ga op mijn eigen eilandje zitten. Makkelijk praten ja, maar dat is wel de reden geweest om voor mezelf te beginnen. Niet ík heb de keuze, maar de potentiele klant heeft de keuze. Er zullen zat mensen zijn die niet geloven in mijn filosofie, en dus niet bij mij uitkomen, dan horen wij niet bij elkaar, toch?
Ik heb jarenlang vanalles moeten gedogen en het heeft me uiteindelijk een vette burn-out opgeleverd. 3 jaar heeft het geduurd. Maar wát leer je veel over jezelf in zo'n moeilijke tijd. Ik weet nu exact hoe ver ik wil gaan, wat ik wil in mijn leven, wat ik niet wil.
Dat hele proces ging niet van een leien dakje, veel verloren, veel gewonnen ook. Keuzes moeten maken. Kolere zeg, wat kan 'loslaten' pijn doen. Maar héél erg bij mezelf uitgekomen.

Hee, als ik genoeg verdiend heb voor die dag, dan gaan de luiken dicht hier. Kun je je dat voorstellen? Kun jij je voorstellen dat ik van mezelf niet meer dan 2 afspraken op een dag hoef te hebben? (waarbij de hele dag paardrijlessen geven gelden als één afspraak).
Kun jij het je voorstellen dat ik niet afhankelijk wilde zijn van een hypotheek, van een bank, van de massa?
Dat dit een zeer bewuste keuze is, ook al worden wij nooit rijk in onze portemonnee, maar wel in ons hart?
Nick, ik kan niet anders....


Die klant komt hier met een hulpvraag om uiteindelijk zonder bit te leren rijden, dus er is een gemeenschappelijk doel.


Het is je geen worst anders vroeg je dat niet.
Ik kan je niks aanraden, misschien heb je wat aan mijn bovenstaand verhaaltje? Het zit in je hart, Nick. Niet in je hoofd.
Sorry als je het gevoel hebt dat ik je niet begrijp, dat ik je veroordeel, dat is niet mijn bedoeling. Ik denk dat ik je wél begrijp. Het zijn processen, mag ik dat zo stellen? De één wil erdoorheen, en voor de ander hoeft het niet zo.

Je moest eens weten hoe ik gestruggeld heb, ik heb er zelfs omwille van een relatie bijna mijn paard voor weggedaan.
Gelukkig werd ik nog net op tijd wakker. 1 jaar later had ik 10 paarden.


Dan is het toch óók goed? (Pfff, wat een openbaringen).

Groet, Pien