van lennep schreef op donderdag 13 juli 2006, 11:21:


Waar het om gaat is dat je het totaal plaatje nooit het oog moet verliezen.

Als de basis niet juist is, zal je eeuwig punniken.

Dus, niet in een hok opsluiten, maar (beperkte) vrijheid met andere paarden. Geen rommel voeren, alleen goed hooi/gras en liksteen.

In de meeste weien staat geen goed gras, helaas. Dus moeten we punniken met graasmaskers, strookbegrazing, of noem maar.
Ook zit je met de individuele beperkingen van elk paard, doorgefokt, allergieen. Precies zoals Pien zegt.

Maar wat je ook doet, als je maar nooit uit het oog verliest, dat je de basis nooit moet verlaten, voldoende bewegingsruimte met soortgenoten en goed gras/hooi en liksteen. Vanuit die basis kan je een beetje punniken, en heb je de beste kans dat je op gegeven dag uitgepunnikt bent.

Isabel

mooi gezegd, stil ervan!

ik was een paar dagen geleden ook erg aan het punniken....
Zie ervaring bij magnesium gevraagd: geen reakties op gekregen.

Bewegingsruimte/soortgenoten/gras/hooi ; alles aanwezig.

MAG je dan als paard lekker in je vel zitten: lui zijn (van de warmte?)
relaxed zijn door je leefomstandigheden....

Of moeten ze dan meteen weer denken dat er wat is en willen ze weer aan je punniken....

Het blijft wel moeilijk hoor, om het zo goed mogelijk te doen!

Groet'n Bianca

van lennep schreef :


Blijven kijken naar dat individuele paard, Esther.
Uitgaan van de basis zoals op deze site, en er dan je eigen ding van maken, zo kom je denk ik nog het verst. Ik heb dat niet meer zo heel erg, van dat tegenstrijdige, misschien dat ik inmiddels wat eigenwijzer ben geworden. Het blijft een persoonlijk en subectief iets; die hele verzorging en het 'houden van'.
Kijk, wanneer ik met mijn beste bedoelingen een paard verkoop zal de nieuwe eigenaar ook zijn beste bedoelingen hebben en er op zíjn manier voor zorgen. Dat kan heel anders zijn dan zoals ik het doe.
Wil niet zeggen dat de één per definitie beter of slechter is dan de ander.... die ander kijkt misschien wel door een andere bril.


Andere bodem? Andere ondergrond? Andere inspanning? Andere paarden? Andere eisen? Ander systeem binnen dat paard? Andere mening ? Andere manier van kijken?


Ik ben ervan overtuigd dat dat zo is ! Maar werken in het klein leidt tot niets als je het niet in het groot durft aan te pakken.
Greetz, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 13 juli 2006, 11:17:





Jij WEET helemaal niks zeker....jij HOOPT dat er straks een moment komt dat ze straks die ijzers gaat verwijderen !

Ik vraag me af Pien wat jij onder compromissen verstaat en vooral waar jou grenzen liggen.
ik zie 2 totaal tegenstrijdige stukjes hierboven.
Alleen nee als het je niet aanstaat Pien ? als WAT jou niet aanstaat dan ? de persoon ? errug rechtlijnig hoor....oww....toch een die EN met ijzers onder de voeten EN met bit mag komen rijden ....neee....das ook errug rechtlijnig hoor....

Nou , vertel mij dan maar eens Pien of HC of Eddy....wat hier het verschil is tussen deze situatie met deze klant.....en mijn vrouw of dochter.

Vertellen jullie wijsneuzen dan maar eens wat IK zou moeten doen in deze situatie!
Kom maar op dan met die oplossingen.
Commentaar hebben is makkelijk....nu de rest...

Nee....weet je wat.....laat maar...
Het zal me ook een worst wezen.

Ik hoop oprecht dat er geen al te zware tegenstrijdigheden in jullie gezins situatie komen...want dat beloofd weinig goeds als ik jullie zo lees.

Mijn vrouw is blij met wie en hoe ik ben , mijn dochter hopelijk ook...ik ben vooral blij dat ik niet zo ben en denk als jullie hier....en voor de rest ?
Bekijk het maar.....doei......

Nick

Nick Altena schreef :


Yep! Hartstikke! (Weet je nog? Ik sta waarvoor ik sta).
Waarmee ik al die anderen overigens niet veroordeel, ook al lijkt dat wellicht zo in jouw ogen. Ik draai me gewoon om en ga op mijn eigen eilandje zitten. Makkelijk praten ja, maar dat is wel de reden geweest om voor mezelf te beginnen. Niet ík heb de keuze, maar de potentiele klant heeft de keuze. Er zullen zat mensen zijn die niet geloven in mijn filosofie, en dus niet bij mij uitkomen, dan horen wij niet bij elkaar, toch?
Ik heb jarenlang vanalles moeten gedogen en het heeft me uiteindelijk een vette burn-out opgeleverd. 3 jaar heeft het geduurd. Maar wát leer je veel over jezelf in zo'n moeilijke tijd. Ik weet nu exact hoe ver ik wil gaan, wat ik wil in mijn leven, wat ik niet wil.
Dat hele proces ging niet van een leien dakje, veel verloren, veel gewonnen ook. Keuzes moeten maken. Kolere zeg, wat kan 'loslaten' pijn doen. Maar héél erg bij mezelf uitgekomen.

Hee, als ik genoeg verdiend heb voor die dag, dan gaan de luiken dicht hier. Kun je je dat voorstellen? Kun jij je voorstellen dat ik van mezelf niet meer dan 2 afspraken op een dag hoef te hebben? (waarbij de hele dag paardrijlessen geven gelden als één afspraak).
Kun jij het je voorstellen dat ik niet afhankelijk wilde zijn van een hypotheek, van een bank, van de massa?
Dat dit een zeer bewuste keuze is, ook al worden wij nooit rijk in onze portemonnee, maar wel in ons hart?
Nick, ik kan niet anders....


Die klant komt hier met een hulpvraag om uiteindelijk zonder bit te leren rijden, dus er is een gemeenschappelijk doel.


Het is je geen worst anders vroeg je dat niet.
Ik kan je niks aanraden, misschien heb je wat aan mijn bovenstaand verhaaltje? Het zit in je hart, Nick. Niet in je hoofd.
Sorry als je het gevoel hebt dat ik je niet begrijp, dat ik je veroordeel, dat is niet mijn bedoeling. Ik denk dat ik je wél begrijp. Het zijn processen, mag ik dat zo stellen? De één wil erdoorheen, en voor de ander hoeft het niet zo.

Je moest eens weten hoe ik gestruggeld heb, ik heb er zelfs omwille van een relatie bijna mijn paard voor weggedaan.
Gelukkig werd ik nog net op tijd wakker. 1 jaar later had ik 10 paarden.


Dan is het toch óók goed? (Pfff, wat een openbaringen).

Groet, Pien