Nick Altena schreef op dinsdag 19 september 2006, 16:37:


Sja, aan dressuur doe ik wel, dan moet ik dat hoge hoofd naar beneden vragen door te "sponsjeknijpen" in de teugels. Daar hoef ik nu niets meer aan te doen, gaat vanzelf, ook bij enge dingen, zakt vanzelf weer naar beneden. Terwijl mijn paard een overtuigde "sterrenkijker" was toen ik haar kreeg, die kon niet eens haar hals strekken. Ik kan haar ook heel goed aan de teugel rijden maar dat vind ik bij ritjes die voornamelijk ter ontspanning zijn niet zo belangrijk. Ik doe het wel, buiten op het fietspad, gewoon om te oefenen of even de aandacht te vragen.

En ja, ik kan alles, feit is wel dat dat wat minder subtiel gaat (en soms aardig grof naar mijn gevoel doordat je in panieksituaties bijvoorbeeld het halster aan de zijkant van het hoofd moet pakken om het paard toch maar vooral om te laten keren) dan met bit maar dat zal voornamelijk gewenning voor ons beiden zijn.

Ik vond het in het begin maar niks omdat dat paard verschrikkelijk slingerde en iedere keer het hoofd draaide om alles eens even goed te kunnen bekijken. Nu loopt ie aardig recht en het gaat eigenlijk wel goed.

Mijn paard loopt niet op de voorhand, maar juist lekker relaxed als we aan het klossen zijn en als we gaan doorstappen of draven of galopperen dan gebruikt ze de achterhand gewoon zoals het zou moeten. Moeilijke zaken kom ik zat tegen maar we hebben iedere week hele degelijke ouderwetse dressuurles (prive en aan huis oh weelde). Ik heb al een keer rugpijn veroorzaakt bij dat beest door onwetendheid (idd. lekker laten klossen op de voorhand, rijtechnisch probleem numero een), en dat wil ik zo proberen te voorkomen.

Ik denk zelf dat ik eerst te vroeg was begonnen met het weglaten van het bit, dat geslinger vond ik niks, en iedere keer proberen om hapjes gras te nemen, dat is niet leuk als je aan het galopperen bent en je paard stopt opeens omdat er een fijne pol gras staat, dan word je dus gelanceerd! Ik ben er al zovaak afgedonderd door dit soort grappen... Dat ik niks heb gebroken is een wonder.

Toen heb ik het bitloos rijden een tijdje naast me neer gelegd en ben toch maar weer begonnen omdat ik vond dat als zoveel anderen het kunnen moet het bij mij ook mogelijk zijn. In het begin heb ik wel een zweepje meegenomen en iedere keer als die kop naar beneden ging om een hap te nemen een tikje gegeven, dat was dus na drie ritjes over!

Dus, in mijn geval is er wel degelijk een verschil merkbaar. Mijn paard heeft dondersgoed in de gaten dat er bij een bitloze optoming ruimte is om te proberen zekere vrijheden te nemen en weet kennelijk heel goed dat een bit pijn kan doen omdat ie het dan uit z'n hoofd laat. Dat op zich zou al een argument moeten zijn om geen bit te gebruiken, zeker niet bij beginnende ruiters (zoals o.a. ik).

groetjes van Edith

e m kraak schreef op dinsdag 19 september 2006, 14:52:


Even nieuwsgierig.
Hoeveel ervaring heb jij met het rijden van Arabieren en Tinkers?

marielle schreef op dinsdag 19 september 2006, 12:53:

Temporo Mandibular Joint: kaakgewricht, het belangrijkste gewricht van het paard.


Grts Annemieke
- helping horses by educating people -

En ik heb nog een ervaring die niet spreekt voor bitgebruik in onervaren handen. Nou ja, onervaren, dit paard liep enige jaren geleden nog dressuurwedstrijden op M niveau. Maar wel ALTIJD met de kin op de borst, hij kauwt en kwijlt als een bezetene, het ziet er fantastisch mooi uit, ik krijg vaak opmerkingen dat ie zo mooi in de krul loopt. Hij doet het echter ook als de teugels los hangen en als je goed kijkt dan zie je dat het geen ontspanningsverhaal is maar een aangeleerde pose.

Dit paard heb ik sinds december en ken ik nog niet zo goed als mijn andere en heeft beduidend meer pit in z'n donder. Naast veel grondwerk en loswerken maak ik ook buitenritjes en doe om de week een klein lesje in de bak. In de bak durf ik wel zonder bit, en jawel hoor, het gedrag wordt dan niet vertoond. Maar naar buiten durf ik stomweg niet zonder bit met dat beest terwijl dat toch wel een oplossing is. Nu, na ik weet niet hoeveel ritjes heb ik hem zover dat hij met een losse teugel met een gestrekte nek lekker ontspannen loopt. Op het moment dat ik de teugels ook maar een pietsje oppak of beweeg gaat die kin weer tegen de borst.

Ik en mijn instructeur werken er aan maar het is maar weer een voorbeeld.

Groetjes van Edith

sandratien schreef op dinsdag 19 september 2006, 17:45:


Met tinkers geen. Met arabs en bijv. Percheron (groter contrast weet ik haast niet te bedenken hoor) wel.
Maar het zijn en blijven allemaal gewoon paarden, van falabella tot shire! Beste bewijs daarvoor is dat ze elkaar als paarden (h)erkennen en beschouwen, en hetzelfde ethogram hebben.
Waarom zou ik speciaal ervaring met tinkers moeten hebben?

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

e m kraak schreef op dinsdag 19 september 2006, 19:09:


Tinkers zijn vrij ongevoelig voor prikkels. Misschien ook wel de reden dat ze doorgaans zo rotsvast zijn maar als ze in paniek zijn (ik geef toe, het komt bijna nooit voor) kun je niet meer tot ze doordringen. Er zit echt heel veel verschil tussen dit soort en andere paarden en daarmee ook de manier waarop je ze moet benaderen.
Ik heb het al eens eerder geschreven en het werd ook bevestigd door andere tinkereigenaren. Tinkers kun je haast niet in een gemengde groep met paarden hebben. Ze gedragen zich op een dusdanige andere manier dat ze door de andere paarden simpelweg niet worden geaccepteerd. Een groep tinkers bijelkaar gaat prima. Die verstaan elkaar altijd wel. Het gedrag is er vast ingefokt tegelijk met de lange manen en sokken.

sandratien schreef op dinsdag 19 september 2006, 20:06:

Tinkers kun je haast niet in een

En hoe is deze manier dan ?
Daar moet dan een groot verschil in zitten dunkt me ?
Waarom gaat dat niet samen ? wat doen deze paarden anders dan andere paarden ?

Nick

e m kraak schreef op dinsdag 19 september 2006, 14:58:


Shit , eerst Nick en nu jij , IK verander van forum , grapje hoor Egon . Zelfs je ergste vijanden zeggen af en toe eens iets zinnings ;-(
Eddy.