Esther schreef op dinsdag 7 november 2006, 9:49:


Hoi Esther,

Dat artikel heb ik een poosje geleden inderdaad ook al gelezen, maar gedacht dat het niet zozeer van toepassing was voor semepaarden.

Ik neem even het eerste stukje over:
Paarden die lijden aan hoefbevangenheid, insulinegevoeligheid, equine Metabolic Syndrome (paardenstofwisselingssyndroom), cushing, osteochondrosis en EPSM (spierbevangenheid).

Onder welke van bovenstaande kwalen valt seme dan ? Dat is waar ik steeds naar op zoek ben.

Valt dat dan onder Paardenstofwisselingssyndroom? Ik dacht eigenlijk dat je het dan over te dikke paarden had die moeilijk afvielen. Wat je dus bij insulinegevoelige paarden ook ziet.

Groet,
Tineke

Spirithorses schreef op dinsdag 7 november 2006, 8:46:


Opvallend dat je dit zegt, verklaart veel.
Tempête stond al twee weken ofzo zonder deken, en niet de minste jeuk.
Sinds enkele dagen voer ik haar voederbieten en ze doet niets anders dan rollen en zich overal tegenaan schuren. Haar staart was de zomer goed doorgekomen, maar nu is hij op enkele dagen helemaal weggeschuurd.
Gras doet haar trouwens niks en muggen heb ik al een tijdje niet meer gezien.
Ik had zelf het verband met de bieten nog niet gemaakt. Ik zocht het in het weer.

Wel K*T, ze eet zo graag bieten. En voor mij zou het ook gemakkelijk zijn als ze biet kon eten.

Ans

Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 7 november 2006, 11:23:


Wat mensen betreft is een stofwisselingsziekte niet voorbehouden aan te dikke mensen... Maar het is wel een goede vraag. Waar valt SeMe onder??
Allergien, huidaandoeningen.... Ik vermoed wel degelijk een stofwisselingsziekte..

Wil.

Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 7 november 2006, 11:23:


Treurig dat de SeMe nog bij enkele paarden voortduurt. Hier is toch ook een van de twee er nog niet helemaal vanaf. Ik vond eind oktober eigenlijk wel een magische grens. Dan moest het toch wel afgelopen zijn. Niet dus.
Ik ben benieuwd wanneer het voor iedereen over is.
Dat voederbieten exceem bevorderen zou best kunnen. De laatste jaren voerde ik er nogal wat muv het laatste jaar. En het laatste jaar is het exceem wel minder geweest.

Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 7 november 2006, 11:23:


Het ging me even over de suikers, die dus ook in hooi zitten.
Er staat een schemaatje bij over de verschillende grassen en hooi,
stofwisselingssyndroom hoeft niet over te dikke paarden te gaan hoor. Ör had ook een vreemd stofwisselingssyndroom, metabolic disease. Zij werd binnen een paar weken ineens loeidik, maar daarvoor was ze gewoon. Toen ze kwam was ze een gratenbaal, maar had het wel al, dat syndroom.

Es

Ans Jondral schreef op dinsdag 7 november 2006, 11:24:


Zou je paard dan ook gewoon allergisch voor voederbieten kunnen zijn? En dat dat dus verder niets met seme te maken heeft? Maar met een niet goed werkend immuunsysteem? Misschien is de benaming seme gewoon verkeerd en moet het iets zijn van niet goed werkend immuunsysteem met allergische reacties op culicoides, voederbieten enz, enz.....
Juist omdat je geen culicoides meer schijnt te hebben en omdat gras haar ook niets doet? Een soort voedingsallergie dus? Net zoals gerst, luzerne en zemelen verdacht worden van allergische reacties.

Wat een gedoe allemaal he?

Ik vergelijk seme toch nog steeds een beetje met de psoriasis van mijn dochter. Blijkt ze ook ineens allergisch te reageren op schaaldieren. Er zit dus iets niet goed in het immuunsysteem net als bij semepaarden. Psoriasis is ook erfelijk bepaald, alleen niet alle mensen met erfelijk aanleg krijgen ook psoriasis. Net als bij seme dus. De Dode Zeekuur heeft perfect geholpen, geen medicatie, geen speciale voeding of onthouding van bepaalde voeding, alleen zee en zon.

Groet,
Tineke

Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 7 november 2006, 11:23:


Het is nogal een waslijst aan problemen waar paarden door suikerconsumptie aan kunnen lijden, ook al staat seme hier niet expliciet genoemd. Hetzelfde is het geval bij mensen die aan diabetes lijden, van oogproblemen tot afstervende tenen, en alles er tussenin. Wondjes die trager genezen, etc. etc.
Het kan bij dit soort aandoeningen geen kwaad om te zeggen dat ze eigenlijk alles verzwakken en verergeren. Misschien dat seme geen direct verband heeft met suiker, maar ongetwijfeld zullen de klachten van seme toenemen wanneer de koolhydraatstofwisseling te wensen overlaat.
Wij weten nog steeds niet waarom bij Baladeika de zomereczeem genezen lijkt te zijn (2e seizoen al). Ze krijgt al een paar jaar geen krachtvoer meer, en 2 jaar geleden zijn we ook gestopt met wortels, omdat Baladeika daar ook niet goed op reageerde.


Er zijn meer problemen dan alleen maar insulineresistentie. Je kan ook grote schommelingen in de bloedsuikerspiegel krijgen, en ook de darmflora verandert in negatieve zin onder invloed van suikers.

Groeten,
Frans

jose schreef op dinsdag 7 november 2006, 10:48:


Het is hier al vaker uitgelegd, maar je hebt gelijk, het kan wel weer een keer opnieuw:

Suikers is technisch gezien de verzamelnaam voor koolhydraten. Dit zijn lange ketens van koolstofatomen (met daaraan wat waterstofatomen e.d.), en in de kortste vorm (een keten van 1 koolstofatoom) heb je glucose. Dit is de gemakkelijkst verteerbare suiker, de suiker die je lichaam gebruikt voor de verbranding. Worden de ketens langer dan noemen we ze zetmeel. Dan wordt het verteringsproces (afbreken tot enkelvoudige suiker) navenant trager. Worden ze nog langer dan wordt het cellulose.

In de volksmond bedoelen we met suiker eigenlijk de zoet-smakende, kortere koolhydraten.

Mensen doen het het beste op middellange ketens. Zetmeel zeg maar. Kortere ketens, zoals in vruchten zitten kunnen we ook redelijk goed verwerken, maar de allerkortste, glucose, geeft ook voor ons mensen problemen. Glucose komt in de natuur overigens nauwelijks voor, alleen in bananen en rozijnen voor zover ik weet.

Paarden daarentegen zijn gespecialiseerd in de langere ketens. Van zetmeel tot cellulose. De kortere ketens, zoals die in fruit zitten, zijn voor paarden veeeeel minder geschikt dan voor mensen.


Inderdaad, dat kan tot op zekere hoogte, hoewel diabetici ook al worden gewaarschuwd niet teveel wortels te eten. Voor mensen is het op het randje. Maar voor paarden is het net óver het randje: wortels bevatten voor hen al teveel gemakkelijk verteerbare suikers.


De vezels die in wortels zitten zijn lachwekkend vergeleken met de vezels die in hooi zitten. Voor mensen zijn die laatsten onverteerbaar, maar paarden zijn erop gespecialiseerd. Als je wortels gaat voeren zijn die vezels veel te onnozel voor een spijsvertering die helemaal ingericht is om hooi te verwerken, en komen de suikers dus veel te snel vrij.


Bij mensen inderdaad. Voor paarden is een bruine volkorenboterham ook al veel te licht verteerbaar. Bij paarden kun je beter denken aan dingen die voor de mens niet meer te verteren zijn, zoals gras en boombast.

Appels zou ik ook niet voeren. Dat paarden zoete dingen lekker vinden is net zo relevant als het feit dat kinderen snoepjes, limonade en ijsjes lekker vinden. Lekker is niet altijd gezond. Voor paarden zijn wortels en appels hetzelfde als wat voor kinderen limonade en ijsjes zijn.

Overigens is hier, net als bij kinderen, sprake van gewenning. De veulens hier hebben nooit zoetigheid gehad en toen we dit eens gingen uittesten vonden ze wortels en appels maar zozo. Khabal wilde het na wat aarzelen wel eten maar leek het allesbehalve lekker te vinden, Camee spuugde het direct weer uit en was heeft aan wortels en appels een nog grotere hekel dan aan een wormspuit. (Als je het niet gelooft, ik wil er wel eens een filmpje van maken). Net als met kinderen: het is maar net hoe je ze opvoedt.

Groeten,
Frans

Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 7 november 2006, 12:43:


Je schreef zelf al dat suikers cushing kunnen veroorzaken. Cushing is een overmatige productie van cortisonen. En cortisonen onderdrukken de afweer.

Groeten,
Frans

Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 7 november 2006, 12:43:


Dat zou goed kunnen. Maar waarom heeft ze dan ook jeuk als ze alleen hooi eet?
Hoe kun je trouwens 100%zeker weten dat een paard dat in de zomer schuurt ook wel echt zomereczeem heeft?
Want tussen de paarden onderling van mensen op het forum hier, zijn ook aardig wat verschillen.
Sommigen zijn gevoelig voor hoefbevangenheid anderen weer niet. Enkele van Pien haar paarden doen het goed op alleen hooi, voor anderen geeft het maar weinig verschil.
Hebben we het hier eigenlijk wel allemaal over dezelfde aandoening?


inderdaad!
Alhoewel ik er nu veel minder mee bezig ben dan vroeger.
Heb het een beetje opgegeven denk ik, dat ze hier ooit nog van geneest.
Ik hou het bij schade-beperking.

groetjes
Ans

. Maar waarom heeft ze dan ook jeuk als ze
Heeft ze dat ook in de winter dan? Of alleen in de zomer met de culicoides?

Nog even een andere gedachtegang:
De ijslanders laten op IJsland zelf geen zomereczeem zien ondanks erfelijke aanleg. Komen ze in een omgeving met culicoides dan kan er wel een allergische reactie optreden. En ik heb begrepen dat veel IJslanders allergisch reageren op het eiwit van de culicoide.

Laten de paarden daar ( IJsland dus) allergische reacties zien op voeding bv? Of helemaal geen/nooit allergische reacties? Die paarden die aanleg hebben zouden toch op de een of andere manier ook iets van huidproblemen of zo moeten laten zien? Hun systeem is dan toch ook niet in orde?

Er zitten op het forum toch IJslanderskenners? Weten jullie dat toevallig?

Groet,
Tineke

Frans Veldman schreef op dinsdag 7 november 2006, 14:47:

Dat zou kunnen.

Wij weten nog steeds niet waarom bij Baladeika de zomereczeem
Harstikke fijn natuurlijk dat Baladeika geen zomereczeem meer heeft, maar is het wel zomereczeem geweest? Heb je bv. een bloedonderzoek laten doen?
Misschien reageerde Baladeika wel ergens anders allergisch op. Of zou het ook wat met hormonen te maken kunnen hebben?

Er zijn veel meer eigenaren van semepaarden die geen krachtvoer of toevoegingen geven maar alleen hooi/gras. Helaas, geen resultaat in die zin dat er geen allergische reactie meer is op de culicoide.

Groet,
Tineke

Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 7 november 2006, 16:36:


Kan wel een seizoen duren voor de koolhydraatstofwisseling weer genormaliseerd is. Heb je dat geprobeerd?


De vraag is of dat het enige is dat verandert in die andere omgeving? Misschien dat ze op IJsland ander voedsel krijgen dan op plekken waar toevallig ook die culicoides zijn?

Groeten,
Frans

Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 7 november 2006, 16:49:


Geen bloedonderzoek. Maar ze had dikke korsten tussen haar manen, schuurde die ook eraf, en met boettdeken waren er nauwelijks symptomen, maar zodra die boettdeken maar even af was (en het mugjes-seizoen was) dan was het gelijk weer ellende. Ik zou niet weten wat er nog meer is dat veroorzaakt wordt door die mugjes maar anders is dit toch beslist seme geweest.


Ja, dat laatste dachten we ook (drachtig) maar afgelopen zomer was ze niet drachtig en had ze nog steeds geen last van seme.

We hebben inmiddels van meer mensen gehoord dat seme over ging wanneer er echt een jaar lang uitsluitend hooi werd gevoerd.


Veel mensen die alleen maar hooi beweren te voeren geven na doorvragen toch een antwoord als "ja, nou ja, af en toe krijgt ze alleen maar een handje brokjes hoor, dat kan toch geen kwaad?" Of ze hebben het een week geprobeerd. Of voeren wortels in plaats van krachtvoer. Of bieten. Of geven dan toevoegingen, want ze moeten toch "iets" hebben. Het verbaast me echt hoe weinig mensen echt gewoon de verleiding kunnen weerstaan om behalve gras ook nog "wat anders" te voeren...
En dan nog, tja, het zal wel niet altijd over gaan. Diabetes gaat vaak ook niet meer over ook al stop je met de overmatige consumptie van suiker. Voorkomen blijft beter dan genezen....

Groeten,
Frans

Tineke Nolet-Verdel schreef :


Zoogt ze Khabal nog, Frans?
Bij Bombita gaat het ook beter nu ze een veulen heeft. Volgend jaar, als de kleine ervan af zal zijn weten we meer, maar ik heb bij haar niet de illusie dat ik het kan genezen, daarvoor zit het 'te diep''.

Ik zie wel degelijk verschil in exceem, Bombita heeft bijvoorbeeld geen open plekken en schuurt haar manen niet of nauwelijks, terwijl Izzy, als ik haar op het gras zet, tot bloedens toe kapotschuurt.


Gek, maar ik hou me niet bezig met de culicoide, hou me meer bezig moet voer omdat ik denk dat ze die colicoide makkelijk zouden kunnen weerstaan als het van binnen in het systeem goed zit.

Soms vragen Jack en ik ons af of het met zonlicht-overgevoeligheid te maken heeft, dat die zon iets in de huid triggert (natuurlijk alleen bij paarden met een overgevoelig of overbelast systeem).

Pien