Wil schreef op donderdag 14 december 2006, 22:47:


Ja, ik zie het

Ja, dat van die staart herken ik wel een beetje, als mijn merrie erg opgewonden is
zet ze haar vlaggestok op, een bepaalde staat van opwinding dus
Nu ben ik wel een beetje jaloers, hoor die ijslanders die zijn zo klein, en nu zijn er grote paarden die gewoon tölten wauw
groet Clarissa

Dat vraag ik me dus af. Mijn paard loopt nooit kreupel, tenzij je een paar dagen achter elkaar veel van haar vraagt. De laatste keer dat ik reed was drie weken geleden, maar ik heb wel veel met haar gefietst vorige week. En nu loopt ze dus weer kreupel.
Kan die AdB dan alles goedmaken? Lijkt me een beetje sterk?

Arno8 schreef op donderdag 14 december 2006, 23:04:


Even helemaal niet ingaande op jouw vraag hoor, maar ik wil het wel even weten: landt je paard wel op de hiel?

Nils Vellinga schreef op donderdag 14 december 2006, 22:53:


Dus jij bent er wel bewust mee bezig?
Maar hoe pak je dat dan concreet aan?
Bijvoorbeeld hoofdhouding alleen al. Laat je hem lang/laag of heb je contact en vraag je dat hoofd omhoog?
En voltes. Echt scherpe bochten kom je niet tegen op wandeling. Ga je dan bewust wendingen vragen waar er geen zijn? Al zigzaggend over de weg?
En in plaats van te genieten van de omgeving, constant bezig zijn met je paard, bezig houden met allerlei oefeningetjes?

Het lijkt me toch niet vanzelfsprekend hoor.
Wandelen is toch ontspannen, 'dressuurdingetjes' vind ik inspannen.
Zo gaat een heel deel van de charme van 'buitenrijden' verloren, lijkt mij.

Ik weet nog niet hoe ik dat concreet ga aanpakken. Toch maar verplicht toertjes rijden op de wei? En wat op wandeling, mag ik dan ook niet meer 'passagier' spelen. (Is nochtans heel leuk )

Pff, ga blijkbaar toch wat dingen moeten veranderen.

Ans

Ilona Kooistra schreef op donderdag 14 december 2006, 23:06:


Even een uitlegje over haar geschiedenis: ze is nu ongeveer 15 maanden bij mij. Daarvoor was ze van iemand die goed voor paarden zorgt (van haar kreeg ik de link naar jullie website toen ik het paard van haar kocht en vroeg of er geen ijzers onder 'horen') en daarvoor was ze een sportpaard van iemand die haar op een manege had gestald. Daar heeft ze waarschijnlijk dat gat opgelopen.
Toen ik haar net kreeg, keek ik niet zo kritisch naar de hoeven, maar ze landde toen iig niet goed en ik meen me te herinneren dat ze niet op de hiel landde.
Nu (na 13 maanden NB) landt ze wel op de hiel. Ik heb ooit ergens gelezen dat het normaal is dat de buitenkant van de hoef eerder de grond raakt en dat dan pas de rest met afrollen neerkomt, maar dat zie ik nooit bij paarden. Bij haar zie ik dat dus weer wel.

Ans Jondral schreef op donderdag 14 december 2006, 23:09:


Mij lukt het ook niet echt om in het bos te gaan gymnastiseren met m'n paard. Bak = serieus (trainen), en bos = banjeren en genieten voor ons.
Soms - als ik onderweg een ingeving krijg - ga ik op een lang en breed pad wel eens wijken, of stelling vragen. Of op een kruising een paar keer op beide handen op de volte. Of wat tempowisselingen doen. Maar dat doe ik niet vaak en al helemaal niet lang. Maar het kàn dus wel. En wat wèl ontzettend leuk is - en bovendien erg goed voor je paard - is heuveltjes lopen (maar die hebben we hier alleen op verboden-voor-paarden-terrein, dus die neem ik alleen tijdens koffie- en etenstijd van de boswachters :) ).

groetjes, Petra
www.jovarna.tk
www.paardmenscoaching.tk

Wil schreef op donderdag 14 december 2006, 21:54:


Er komt maar één woord bij me op als ik dit zie "gedrochten" . Kan er niks mooi of soepel aan vinden het is zo gekunsteld en onnatuurlijk, heb medelij met die prachtige dieren.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 15 december 2006, 0:45:


Eddy, a special one for you!

http://www.youtube.com/watch?v=zDb3UIuTT-E&mode=related&search=